ถึงแม้เย่เซ่าเตี๋ยจะเย่อหยิ่งมาก นิสัยก็โหดร้าย แต่ในแก่นลึกของเธอเป็นผู้หญิงที่ฉลาดมาก
ความฉลาดในที่นี้ ไม่ใช่แค่ฉลาดเฉลียว
แต่เธอรู้จังหวะรุกรับ เข้าใจในสถานการณ์ และรู้อย่างชัดแจ้งว่าเวลาไหนควรทำอะไร
ในแวดวงพวกเขา ไม่มีศัตรูตลอดกาล มีเพียงผลประโยชน์ที่เป็นนิรันดร์
ขอแค่ผลประโยชน์มากพอ ศัตรูกลายมาเป็นเพื่อนได้ เพื่อน ก็กลายมาเป็นศัตรูได้เช่นกัน
ดังนั้น ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับถังเฉาที่ไม่ค่อยถูกกันก่อนหน้านี้ ไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับเย่เซ่าเตี๋ย
เธอเชื่อสุดหัวใจว่าด้วยรูปโฉมของเธอ ไม่มีเหตุผลอะไรที่ถังเฉาจะปฏิเสธตัวเอง
ร่างกาย คือต้นทุนชีวิตที่ผู้หญิงใช้ประโยชน์ได้มากที่สุด บ่อยครั้งที่ศัตรูของเย่เซ่าเตี๋ยไม่ปฏิเสธที่จะคลานขึ้นไปบนเตียงของเธอ
ไม่ว่ายังไง เรื่องที่ถังเฉาคืออาจารย์ของบ้าการค้านั้น เรียกได้ว่าเป็นพายุทำลายล้าง โหมกระหน่ำหัวใจของทุกคน
นี่ไม่เพียงแต่หยุดความคิดที่ตระกูลหลินคิดจะแย่งซอยตงเฉินไว้ แม้แต่คนอื่นๆก็ไม่กล้าเข้าไปยุ่ง
จะยุ่งได้ยังไงกัน?
เขาเป็นถึงอาจารย์ของบ้าการค้าเลยนะ!
ซองตงเฉิน จะแย่งกับถังเฉาได้ยังไงกัน
ไม่มีโอกาสเลยสักนิด
ภายใต้สายตาตื่นกลัวของผู้คนนับไม่ถ้วน บ้าการค้าเดินขึ้นเวทีอย่างด้วยสีหน้าจริงจัง
เนื่องจากบ้าการค้าออกหน้าแล้ว ถ้าอย่างนั้นเจ้าภาพของการประมูลซอยตงเฉิน ย่อมต้องดำเนินโดยบ้าการค้า
หม่าเหวินซวน ท่านชิว ยืนอยู่ด้านหลังเขาด้วยความนอบน้อมประหนึ่งลูกน้อง
บ้าการค้าสีหน้าจริงจัง พูดเสียงก้อง “ตอนนี้ฉันขอประกาศว่า การประมูลครั้งสุดท้ายของซอยตงเฉิน เริ่มอย่างเป็นทางการ!”
ไม่มีเสียงปรบมือ
เงียบสงบกันหมด
ขนาดคนที่ได้เบอร์มาอย่างเย่เซ่าเตี๋ย ฉินกวนฉีและคนอื่นๆ ก็ไม่ได้เข้าร่วมการประมูล
สุดท้ายตกลงกันด้วยราคาหนึ่งพันห้าร้อยล้าน จากถังเฉา
มองถังเฉาและพวกบ้าการค้าที่ถ่ายรูปรวมบนเวทีแล้ว ทุกคนอิจฉาสุดๆ แต่ไม่มีใครกล้าแสดงออกว่าไม่พอใจ
ใครจะกล้า?
ถังเฉาเป็นอาจารย์ของบ้าการค้า ซอยตงเฉินนี้ต้องตกอยู่ในมือของเขาอย่างแน่นอน
หลินชิงเสว่มองภาพนี้อึ้งๆ มีสีหน้าตื้นตันสุดๆเช่นเดียวกัน
ก่อนหน้านี้ถังเฉาบอกว่าเขาตั้งใจจะซื้อซอยตงเฉิน แต่หลินชิงเสว่คิดว่าเป็นไปไม่ได้ คิดไม่ถึงว่าถังเฉาจะซื้อมาได้จริงๆ
ถ้าจะบอกว่าหลินชิงเสว่ไม่ตื้นตันนั้นเป็นไปไม่ได้
ได้ครอบครองซื่อเหอย่วนในเยี่ยนจิง เป็นเกียรติขนาดไหนกัน?
ลำดับต่อมา ก็คือการทำเรื่องเอกสารการเข้าอยู่
เหมือนๆกับเขตอาศัยชั้นสูงที่อื่น ขั้นตอนทำเรื่องซับซ้อนมาก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงบ้านแบบซื่อเหอย่วนเลย
แต่ถังเฉาใช้เวลาเพียงห้านาทีก็จัดการเสร็จ
หลินชิงเสว่ผงะ ถามอย่างฉงน “ทำไมคุณจัดการเรียบร้อยได้เร็วขนาดนั้นล่ะคะ?”
ธนาคารไม่อนุญาตให้จ่ายเงินทีเดียวมากขนาดนั้น
ถังเฉายิ้ม “จ่ายเสร็จแล้ว เรากลับกันเถอะ”
พูดจบ เขาก็พาหลินชิงเสว่ออกจากวังคริสตัล
ที่จริง ถังเฉาไม่ได้จ่ายเงิน
ทั้งสมาคมการค้าเก้าราชาเป็นของเขา ต่อให้เขาจ่ายเงิน หนึ่งพันห้าร้อยล้านนี่ก็แค่ออกจากกระเป๋าซ้ายมาเข้ากระเป๋าขวา
“พรุ่งนี้ก็เข้าไปชมบ้านได้แล้ว”
ถังเฉาพาสมาชิกครอบครัวทั้งหมดขึ้นรถแท็กซี่ มุ่งหน้าไปทางโรงแรม
หลังจากพวกถังเฉาลับตาไป ร่างสูงเพรียวบางอ้อนแอ้นร่างหนึ่งเดินออกมาช้าๆ
เย่เซ่าเตี๋ยนั่นเอง
เธอคลี่รอยยิ้มร้ายกาจที่มุมปาก “ถังเฉา คุณได้โดนฉันกินแน่”
เมื่อกี้นี่เอง เธอสืบจนรู้ว่า ถังเฉาเคยเป็นคู่หมั้นของเย่หรูอี้ก่อนหลินชิงเสว่ และทั้งคู่เกือบจะได้แต่งงานกันแล้ว
ในขณะเดียวกัน ความลับที่ถังเฉาเป็นอาจารย์ของบ้าการค้าก็แพร่ไปทั่วเยี่ยนจิง
แทบจะเป็นเรื่องแรกของทุกตระกูลที่หลังจากกลับไปแล้ว เล่าข่าวนี้ให้ผู้นำฟังของแต่ละคนในทันที
ทั้งเยี่ยนจิงดุเดือนเลือดพล่าน
ตระกูลใหญ่ส่วนใหญ่รู้จักชื่อถังเฉาดีเนื่องจากหลินชิงเสว่ แต่ไม่มีใครเห็นเขาอยู่ในสายตา
เพราะเขาเป็นเพียงเขยแต่งเข้า
แต่หลังจากคืนนี้ ทุกอย่างที่ทุกคนรู้เกี่ยวกับถังเฉาเปลี่ยนไป
ตอนนี้คำจำกัดความของเขาคือ อาจารย์ของบ้าการค้า
ยากจะจินตนาการจริงๆ เขยแต่งเข้าที่ฐานะต่ำต้อยจะเป็นอาจารย์ของบ้าการค้า
ตระกูลหลินแห่งตระกูลหลวง บัดนี้ก็ดึกมากแล้ว แต่ที่นี่ยังคงมีแสงไฟสว่างจ้า
ในห้องหนังสือ เว่ยหมิงจวินยังไม่นอน เธอเดินไปเดินมาในห้องไม่หยุด
หลินอิ่นและถงเจินเป็นตัวแทนตระกูลหลินไปร่วมการประมูลซอยตงเฉิน พวกเขาไม่กลับมา เว่ยหมิงจวินนอนไม่หลับ
“หลินอิ่นกลับมาแล้ว”
พอเห็นว่าเป็นรถของหลินอิ่นและถงเจิน เว่ยหมิงจวินรีบวิ่งออกไปต้อนรับด้วยสีหน้าดีใจ
แต่พอเห็นท่าทางหม่นหมองของหลินอิ่นและถงเจินแล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าเว่ยหมิงจวินหายไป ใจกระตุกวูบ
“เกิดอะไรขึ้นล่ะนี่?”
เว่ยหมิงจวินพบว่าหน้าข้างหนึ่งของถงเจินบวมปูด อย่างกับโดนใครตบแรงๆมาหลายฉาด
“อย่าพูดถึงมันเลยค่ะ ถังเฉาซื้อซอยตงเฉินไปแล้ว”
ถงเจินกุมหน้า หน้าตาโกรธเกรี้ยวและเสียใจ หน้าเป็นสีเขียวบ้างแดงบ้าง
“อะไรนะ?!”
พอเธอพูดออกไปแบบนั้น แก้วน้ำในมือเว่ยหมิงจวินร่วงหล่นตามเสียง แตกจนแหลกละเอียด
เธอตาโตอ้าปากค้าง เอ๋อไปเลย
เธอถึงกับสงสัยหูตัวเองว่าได้ยินผิดรึเปล่า
“ถังเฉาซื้อซอยตงเฉินไปแล้ว เป็นไปได้ยังไงกัน? เขามีเงินซื้อหรอ?”
เสียงของเว่ยหมิงจวินแหลมปรี๊ด จนหลินจ้าวหยูนที่หลับไปแล้วตื่น
เธอขยี้ตาอย่างสะลึมสะลือ เดินออกไปมึนๆ
“แม่ แม่พูดว่าอะไรนะคะ พี่กับพี่เขยซื้อซอยตงเฉินไปแล้วหรอคะ?”
พอได้ยินข่าวนี้ หน้าตาหลินจ้าวหยูนดีใจขึ้นมา
“ถ้าแบบนั้นพี่กับพี่เขยก็ได้เข้าไปอยู่ในซื่อเหอย่วนน่ะสิ แบบนี้หนูก็เข้าไปอยู่เหมือนกันน่ะสิคะ”
คำพูดของหลินจ้าวหยูนทำเอาเว่ยหมิงจวินโมโหขึ้นมาจริงๆแล้ว หน้าตาเธอเกรี้ยวกราด “แกรีบกลับไปนอนไป จำสถานะตัวเองไว้ แกคือเจ้าหญิงเพียงคนเดียวของตระกูลหลิน ถ้าหลังจากนี้แกยังกล้าติดต่อกับคนชั้นต่ำอย่างพวกเขาอีก ฉันจะกักบริเวณแก!”
“…….”
หลินจ้าวหยูนตกใจ แต่ก็ไม่กล้าขัดคำสั่งของแม่ ได้แต่ลนลานเผ่นออกไป
หลังจากจัดการให้เธอไปแล้ว เว่ยหมิงจวินเอ่ยเสียงเกรี้ยวกราดด้วยสีหน้าเขียวอื๋อ “นี่มันเรื่องอะไรกัน?”
เธอมั่นใจมากแท้ๆว่าจะได้ซอยตงเฉินมาครอบครอง รอให้หลินรั่วหวีกลับมาแล้วเธอจะได้พิสูจน์ตัวเองด้วยการสร้างผลงานชิ้นใหญ่ ดูตอนนี้สิ ไม่เหลืออะไรเลย
แถมถังเฉายังเป็นคนได้ซอยตงเฉินไป นี่เป็นการตบหน้าเธอชัดๆ
เธอเพิ่งจะไล่ครอบครัวหลินชิงเสว่ออกจากตระกูลหลิน หวังให้พวกเขาเร่ร่อน ตากแดดตากลม คิดไม่ถึงว่าพริบตาเดียวพวกเขาก็ได้ซื่อเหอหยวนแห่งหนึ่งกลับมา
แย่งอาหารจากปากเสือชัดๆ!
หลินอิ่นเล่าที่มาที่ไปของเรื่องทั้งหมดให้ฟัง
เว่ยหมิงจวินฟังแล้วสีหน้าเปลี่ยนไปมาก “แกว่าอะไรนะ ไอ้เด็กนั่นเป็นอาจารย์ของบ้าการค้าหรอ? นี่มันเป็นได้ยังไงกัน?”
ปฏิกิริยาของเว่ยหมิงจวินไม่ต่างจากคนอื่น อย่างกับเห็นผี
หลินอิ่นสีหน้าย่ำแย่มาก “บ้าการค้าถึงขั้นโค้งคำนับถังเฉาเลยนะครับ น่าจะเป็นเรื่องจริง”
ตู้ม!
ประโยคนี้สะเทือนขวัญเว่ยหมิงจวินอย่างมาก หน้าเธอซีดเผือด นั่งลงไปบนเก้าอี้อย่างหมดแรง พึมพำกับตัวเอง
“จบแล้ว จบแล้ว ไอเด็กนั่นเป็นอาจารย์ของบ้าการค้าได้ยังไงกัน? เขาไม่ใช่พวกขยะหรอกหรอ”
“รู้อย่างนี้ ฉันไม่ไล่พวกเขาออกจากบ้านหรอก ตระกูลหลินพลาดโอกาสผงะซะแล้ว”
บัดนี้เว่ยหมิงจวินเสียใจทีหลังจนลำไส้จะบิด
หลินอิ่นและถงเจินก็ยืนเงียบอยู่ด้านข้าง
ถ้าเว่ยหมิงจวินไม่ได้ไล่หลินชิงเสว่ออกไป แต่ให้พวกเขาอยู่ต่อโดยไม่ถือสาเรื่องบาดหมางก่อนหน้า สถานการณ์จะแตกต่างออกไปหรือไม่?
แต่น่าเสียดาย บนโลกนี้ไม่มียาแก้เสียใจ
จู่ๆหลินอิ่นที่ยืนอยู่ข้างๆก็ชะงักไป “ทำไมกัน ในเมื่อไอ้เด็กนั่นเป็นอาจารย์ของบ้าการค้าแล้วทำไมไม่พูดออกมาล่ะ ทำไมต้องรอให้บ้าการค้าเป็นฝ่ายยอมรับเอง”
เว่ยหมิงจวินกรอกตามองบน “เรื่องนี้ง่ายนิดเดียว เขาเป็นใคร บ้าการค้าเป็นใคร ถ้าเขาบอกว่าตัวเองเป็นอาจารย์ของบ้าการค้า ใครจะเชื่อ?”
“ก็จริง…..”
หลินอิ่นเกาจมูก ยืนกระอักกระอ่วนอยู่ด้านข้าง
แต่ประโยคนี้ก็เตือนสติเว่ยหมิงจวินเหมือนกัน เธอลุกพรวดขึ้น “แกถามได้ถูกต้อง ในเมื่อไอ้เด็กนั่นเป็นอาจารย์ของบ้าการค้า ก็ต้องเป็นเป้าหมายประจบของพวกเราทั้งตระกูลหลิน แต่ทำไมเขาไม่เปิดเผยตัวตั้งแต่แรกล่ะ?”
นาทีต่อมา เว่ยหมิงจวินสายตามุ่งร้าย “ความสัมพันธ์ระหว่างไอขยะนั่นกับบ้าการค้ามีลับลมคมใน ไปสืบ ไปสืบมาให้ขัด ต่อให้ต้องขุดพื้นลงไปสามฉื่อก็ต้องสืบความสัมพันธ์ที่แท้จริงของพวกเขามาให้ฉัน”
หลินอิ่นและถงเจินหวั่นใจมาก พวกเขาไม่กล้าขัด รีบใช้พลังทั้งหมดที่ตระกูลหลวงมีออกไปสืบ
เว่ยหมิงจวินนั่งอยู่ในห้องหนังสือ สีหน้าอึมครึมถึงขีดสุด
ไม่ได้ซอยตงเฉินมาครอบครองไม่เป็นไร แต่จะยกให้ไอ้ขยะอย่างถังเฉาไม่ได้
ไม่อย่างนั้น เธอขึ้นรับตำแหน่งปุ๊บก็กลายเป็นตัวตลก
เว่ยหมิงจวินไล่หลินชิงเสว่ออกจากตระกูลหลิน ก็เพื่อให้เธอได้รู้ว่าหากไร้ซึ่งตระกูลหลิน เธอก็ไม่มีอะไรเลย
ขอแค่หลินชิงเสว่ยอมคุกเข่าขอร้องเธอให้รับเจ้าหล่อนกลับมา เว่ยหมิงจวินยอมตกลง
ยังไงซะหลินรั่วหวียังไม่รู้เรื่องนี้ ดังนั้นจะไล่หลินชิงเสว่ออกจากตระกูลตลอดไปคงไม่ได้
แต่!
หลินชิงเสว่พ้นจากตระกูลหลวงแล้ว กลับมีชีวิตที่ดีกว่าเธอนี่สิ เป็นเรื่องที่เว่ยหมิงจวินไม่อนุญาตให้เกิดขึ้น
เธอเป็นเหมือนงูเห่าที่หาโอกาสโจมตี หากเธอจับข้อผิดพลาดได้เมื่อไหร่ ก็จะจู่โจมพิฆาตให้ถึงชีวิต
เช้าวันรุ่งขึ้น ถังเฉาตื่นแต่เช้า และจะพาหลินชิงเสว่ไปดูบ้านที่ซอยตงเฉิน
หลังจากแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว ก็ออกเดินทาง
ซอยตงเฉินตั้งอยู่ในเขตวงแหวนที่สองเยี่ยนจิงที่ที่ดินแสนจะแพง ผูกขาดที่อยู่อาศัยไปกว่าครึ่งถนน
นั่นก็หมายความว่า เดินอยู่บนถนนใหญ่ บ้านกว่าครึ่งที่เห็นป็นของซอยตงเฉินทั้งหมด ครอบคลุมพื้นมากกว่าหนึ่งพันตารางวา
บ้านใหญ่ขนาดนี้อยู่ในเมืองอื่นราคาก็ต้องสูงลิบลิ่ว ไม่ต้องพูดถึงในเมืองหลวงอย่างเยี่ยนจิงที่ที่ดินราคาพุ่งพรวด
ที่น่าตะลึงยิ่งกว่านั้นคือ ซอยตงเฉินเป็นซื่อเหอย่วนที่เป็นร่องรอยของประวัติศาสตร์ มีมูลค่าการเก็บรักษาด้านประวัติศาสตร์สูงมาก
ดังนั้น พื้นที่แถบนี้จึงไม่ค่อยมีคน ได้รับการคุ้มครองทั้งหมด บุคคลทั่วไปไม่สามารถเข้ามาได้
ทว่าในขณะนั้น บนถนนที่ว่างเปล่า กลับมีรถสปอร์ตคันหนึ่งจอดอยู่ ชายหนึ่งหญิงสองกำลังยืนอยู่ที่หน้าประตูซอยตงเฉิน
หากถังเฉาอยู่ที่นี่ในตอนนี้ คงจะหัวเราะออกมา นี่มันเพื่อนร่วมชั้น ‘ทายาทคนรวย’ ของหลินชิงเสว่นี่ จางขุยและสองพี่น้องฝาแฝด
พวกเขากำลังมองซอยตงเฉินทึ่งๆ ด้วยหน้าตาใฝ่ฝัน
“คุณชายจางคะ คุณรู้มั้ยว่าซอยตงเฉินถูกซื้อไปแล้ว?”
แฝดน้องชี้ไปซอยตงเฉินและถามจางขุย
คืนก่อน ข่าวที่ซอยตงเฉินถูกเศรษฐีลึกลับประมูลไปแพร่สะพัดไปทั่ว
นอกจากคนที่อยู่ในงาน คนทั่วไปไม่รู้ว่าใครเป็นผู้ซื้อ
“รู้สิ”
จางขุยพยักหน้า หน้าตาตึงเครียด “แล้วพวกเธอให้ฉันจอดรถทำไม แถมยังลอบเข้ามาอีก นี่มันพื้นที่ส่วนตัวนะ!”
จางขุยแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้ว
สองสาวฝาแฝดยิ้มอายๆ “โอ๊ย จะไปเป็นอะไรเล่า เราแค่เข้าไปเยี่ยมชม ไม่เป็นไรหรอก”
