ข่าวนี้ เหมือนกับพายุฝนฟ้าคะนอง ขจัดความง่วงนอนของถังเฉาในทันที
เขาลุกขึ้นทันทีและเดินออกจากลานบ้านของตระกูลหลิน และพบว่าท้องฟ้ายังสว่างเพียงเล็กน้อย
หลังจากไตร่ตรองอยู่พักหนึ่ง เขาก็ถามออกมาว่า “ข่าวนี้น่าเชื่อถือหรือไม่?”
“ถูกต้อง 100%”
เสียงทุ้มต่ำของเจียงไป๋เสว่ดังมาจากโทรศัพท์”ดูเหมือนว่า เพราะการตายของคุณ ตระกูลหลวงใหญ่ๆต่างก็อยากลงมือและไม่สามารถยับยั้งได้แล้ว”
“โอเค เข้าใจแล้ว ผมจะกลับไปที่เมืองซื่อจิ่วทันที”
วางสายแล้ว ถังเฉาก็รีบจัดของและเดินเข้าไปในห้องของหลินฉ่ายเวย
สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจก็คือ ในเวลานี้หลินฉ่ายเวยตื่นแล้ว นั่งอยู่คนเดียวบนเตียงอย่างเหม่อลอย
“เร็วเข้า กลับเมืองซื่อจิ่วกัน”
ถังเฉาเร่งเร้า
“หา? เร็วจัง?”
หลินฉ่ายเวยดึงสติกลับมาได้ ด้วยใบหน้าที่ประหลาดใจ
แต่เมื่อเห็นความร้อนใจบนใบหน้าของถังเฉา ก็รู้ว่าสิ่งที่เขารอได้มาถึงแล้ว และตอนนี้ ไม่เศร้าอีกต่อไป เก็บสัมภาระและพร้อมที่จะออกเดินทาง
เธอครุ่นคิดถึงเรื่องนี้ทั้งคืน และจนกระทั่งเช้า เธอก็รู้สึกว่าเธอยึดติดกับอดีตมากเกินไปและละเลยต่อความดีและความชั่ว
โจวเหม่ยหยูนในตอนนี้ ไม่ใช่แม่คนก่อนของเธออีกต่อไป
เธอเป็นเพียงผู้หญิงที่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง คิดแต่เรื่องการแก้แค้นเท่านั้น
เพื่อให้บรรลุเป้าหมาย ไม่ว่าใครก็เอามาเป็นเครื่องมือ ไม่ว่าใครก็สละได้ – สัมผัสแห่งความรู้สึกโชคดีก็ปรากฏขึ้นในหัวใจของเธอโดยฉับพลัน โชคดีที่ถังเฉาได้เปลี่ยนตัวเอง
ถ้าตนเองไม่ยอมลืมหูลืมตา แต่ยังคงเป็นศัตรูกับเขา ตัวเธอ จะกลายเป็นโจวเหม่ยหยูนคนที่สองหรือไม่?
ดูช้างให้ดูหาง ดูนางให้ดูแม่ ในอนาคตลูกจะกลายเป็นคนแบบไหนนั้น ล้วนได้รับอิทธิพลจากพ่อแม่มาก
เธอในตอนนี้ ควรปล่อยวางอดีตและรักษาชีวิตในตอนนี้ให้ดี
ไปที่สนามบินเมืองหมิงจูกับถังเฉาโดยเร็วที่สุด พวกเขาไม่ได้ขึ้นเครื่องบินพลเรือน แต่มาที่พื้นที่โล่ง
สิ่งที่ทำให้หลินฉ่ายเวยประหลาดใจ มีเฮลิคอปเตอร์จอดอยู่ที่นั่น
“คุณถัง!”
เมื่อเห็นถังเฉาและหลินฉ่ายเวยมาถึง ชายร่างกำยำที่มีผิวสีเข้มก็ยิ้มออกมาทันทีและโค้งคำนับด้วยความเคารพ
หลินฉ่ายเวยเบิกตากว้างทันที เธอจำได้ นี่มันหัวหน้าหลี่ หลี่เถ่ในสนามรบหมิงจูไม่ใช่เหรอ?
ถังเฉาพยักหน้าจางๆ“ไม่ควรรอช้า รีบไปกันเถอะ!”
“ครับ!”
หลี่เถ่มองไปที่นักบินคนหนึ่งของเขา “ส่งคุณถังไปที่เมืองซื่อจิ่ว!”
โว้ว โว้ว โว้ว!
ใบพัดขนาดใหญ่ของเฮลิคอปเตอร์หมุนอย่างรวดเร็ว และพายุเฮอริเคนกำลังแรง พัดจนสนามหญ้าสีเขียวมีระลอกคลื่นที่สามารถมองเห็นได้เฉพาะบนพื้นผิวของทะเลสาบ และยังพัดผมยาวของหลินฉ่ายเวยด้วย
เธอเดินตามถังเฉาและขึ้นเฮลิคอปเตอร์อย่างตื่นเต้น
นี่เป็นครั้งแรกที่เธอนั่งเฮลิคอปเตอร์ หัวใจของเธอตื่นเต้นมาก
ในไม่ช้า เฮลิคอปเตอร์ก็ค่อยๆเคลื่อนตัวขึ้นอย่างช้าๆ เข้าไปในก้อนเมฆ และขับไปทางเมืองซื่อจิ่ว
“เร็วหน่อย เร็วอีกหน่อย!”
ถังเฉาเร่งด้วยใบหน้าที่จริงจัง
นักบินยังคงเร่งความเร็วต่อไป และหลินฉ่ายเวยเห็นเมฆที่อยู่ข้างๆ เธอและรู้สึกถึงฝ่าลมโต้คลื่นอย่างแท้จริง
ขณะที่หัวใจของหลินฉ่ายเวยเต้นแรง เธอก็ดูเหมือนจะคิดอะไรบางอย่าง และใบหน้าของเธอก็แดงก่ำ
“เอิ่ม ถังเฉา—”
เธอค่อยๆดึงมุมเสื้อผ้าของถังเฉา
“อะไร?”
ถังเฉาหันไปมองเธอและพูดอย่างเคร่งขรึม
“เรื่องของเมื่อวาน อย่าเก็บไว้ในใจนะ…”
เสียงของเธอเบาราวกับของยุงและมด และหน้าของเธอก็แดงจนราวกับเลือดออก
ถังเฉาชะงักไปครู่หนึ่งแล้วดึงสติกลับมาได้ รู้ว่าเธอกำลังพูดถึงเรื่องที่เธอเสียสติเมื่อวานนี้ ที่เธอพยายามพัวพันกับเขา
ยิ้มเล็กน้อยทันที”ผมไม่เก็บมาคิดหรอก!”
“…”
ขณะที่หลินฉ่ายเวยถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอยังคงรู้สึกเศร้าเล็กน้อยในใจ
เธอมองดูเมฆบนท้องฟ้า ครุ่นคิดถึงเรื่องของเธอ
ครั้งแรกของเธอได้ให้เหวินเหวยเฉินชายที่ชอบใช้ความรุนแรง ซึ่งเธอกลายเป็นผู้หญิงที่ไม่สะอาดแล้ว เธอจะมีหน้าไปขอมีความสัมพันธ์กับถังเฉาได้อย่างไร?
ความเร็วของเฮลิคอปเตอร์นั้นเร็วกว่าเครื่องบินพลเรือนทั่วไป และมันมาถึงเยี่ยนจิงในเวลาเพียงหนึ่งชั่วโมง
ยังคงมีคนต้อนรับอยู่ตรงนั้นเมื่อเครื่องลงจอด
หลินฉ่ายเวยไม่รู้ว่าคนๆนี้เป็นใคร แต่สัมผัสได้ถึงออร่าในตัวเขา แข็งแกร่งกว่าหลี่เถ่มาก เดาในใจว่า ตำแหน่งน่าจะสูงกว่าหลี่เถ่แน่นอน
ถังเฉาเหลือบมองหลินฉ่ายเวย”คุณกลับไปที่ซอยตงเฉินก่อน ผมมีธุระที่ต้องทำ”
“อ่อ……”
ได้เตรียมรถไปในเมืองแล้ว หลินฉ่ายเวยก็ไม่ได้ถามและขึ้นรถทันที
“เจ้ามังกร คำสั่งต่อไป”
หยางหลิงเซียวมาตรงหน้าถังเฉา และพูดด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำ
“ไปที่กองทัพปราณมังกร”
……
เมืองซื่อจิ่ว ฐานฝึกของกองทัพปราณมังกร
เมื่อเขากลับมาที่นี่อีกครั้ง ถังเฉาได้ค้นพบว่าการเฝ้าระวังนั้นเข้มงวดกว่าเมื่อก่อน
จำนวนคนการลาดตระเวนเพิ่มขึ้น และได้เห็นอาวุธมากมายที่ปกติจะซ่อนไว้
ถังเฉารู้ว่านี่เป็นคำสั่งจากเจียงไป๋เสว่
กับเยี่ยนซื่อเฉิงมีแนวโน้มที่จะสร้างผลลัพธ์ที่แย่ที่สุด นั่นคือคำเดียว: สู้!
จำเป็นต้องระดมกำลังพลและอาหารล่วงหน้า
ถังเฉาไปพบเจียงไป๋เสว่โดยตรง หลายวันมานี้ เจียงไป๋เสว่เป็นคนดูแลกองทัพปราณมังกร และไม่ได้เกิดเรื่องอะไร
“คุณต่างหากที่เป็นบอสใหญ่ของเรา”
เจียงไป๋เสว่มองลึกไปที่ถังเฉาและพูดอย่างเคร่งขรึม
แน่นอนว่าถังเฉารู้ความหมายของคำพูดของเจียงไป๋เสว่ ยิ้มและไม่ได้พูด
“ในวันที่เขามา หากไม่ใช่เพราะหมดหนทาง คุณห้ามปรากฏตัวเลย”
การแสดงออกของเจียงไป๋เสว่นั้นจริงจังมาก “เพราะข่าวที่คุณตาย ไม่ใช่แค่เหยื่อที่ล่อค้างคาวออกมา แต่ยังเป็นเหยื่อที่ล่อทั้งองค์กร ‘หว่างเหลี่ยง’ ออกมาได้ด้วย!”
ถังเฉายังคงไม่พูดอะไร จากคำพูดนี้ เขาได้กลิ่นของการต่อสู้ครั้งสุดท้าย
หว่างเหลี่ยง เป็นศัตรูหลักสำหรับพวกเขามาโดยตลอด ถ้าไม่กำจัด พวกเขาจะกินไม่ดีหลับไม่สนิท!
อย่างไรก็ตาม พวกเขาซ่อนตัวอยู่ในความมืด และสิ่งที่ถูกเปิดเผยในตอนนี้เป็นเพียงส่วนเล็กๆของทั้งหมดเท่านั้น
ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา มีเพียงคนเดียวที่พวกเขาเห็นว่าเป็นหนามในดวงตาของพวกเขานั่นก็คือถังเฉา
ถังเฉาตายแล้ว ศัตรูในใจของพวกเขาถูกกำจัด และแน่นอนว่าพวกเขาจะกล้าหาญขึ้น
“กระแสคลื่นโหมซัดสาด …”
ถังเฉาเหลือบมองท้องฟ้าสีเทาและถอนหายใจ
ไม่ต้องสงสัยเลยว่า เจียงไป๋เสว่ได้เตรียมการสำหรับเหตุการณ์ที่เลวร้ายที่สุดแล้ว
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ถังเฉาก็ส่ายหัว “ยังไม่ถึงตอนนั้น ค้างคาว บางทีมันอาจเป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้น และเขาก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีจุดอ่อนใดๆเลย”
“มันคืออะไร?”
สายตาของเจียงไป๋เสว่ควบแน่นและถาม
ถังเฉายิ้ม “จำชายชราที่คุณพบเมื่อคุณไปที่ไหว้สุสานของแม่ของคุณได้ไหม?”
“……”
ทันทีที่เขาพูดแบบนี้ สีหน้าของเจียงไป๋เสว่ก็เปลี่ยนไปในทันใด
“เยี่ยนกั๋วลี่?พ่อของเยี่ยนซื่อเฉิง?”
“ใช่”
ถังเฉายิ้มและพยักหน้า “ทุกคนมีความปรารถนา สำหรับเขาแล้ว พ่อคือความปรารถนาที่เขายังไม่สมหวัง”
“ผู้เฒ่าเยี่ยนเป็นพ่อของเขา แต่เขาคิดว่าเขาตายไปแล้ว ลองคิดดู มีลูกชายคนใดบ้างที่อยากให้พ่อตนเองคิดว่าเขาตายแล้ว?”
ถังเฉากล่าวด้วยรอยยิ้ม “เขากลับมาที่กองทัพปราณมังกรใหม่ ก็เพื่อพ่อของเขา ดังนั้นไม่ว่าผลจะเป็นอย่างไร เขาจะไปที่ที่หนึ่งก่อน”
“ที่ไหน?”
ถังเฉากล่าว”บ้านเกิดของเขา”
