หงเหลียนซึ่งเดิมทีเต็มไปด้วยความโกรธ จู่ๆก็รู้สึกเหมือนตกลงไปในถ้ำน้ำแข็ง
เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่า จะมีผู้หญิงที่ออร่าแรงขนาดนี้ในโลก ถูกสายตาของเธอจ้องมอง หงเหลียนรู้สึกว่าจิตวิญญาณของเธอถูกทะลุทะลวง ราวกับทุกสิ่งของเธอที่อยู่ตรงหน้าโซเฟียล้วนโปร่งใส
ไม่เพียงแต่หงเหลียนที่เป็นเช่นนี้ ไวโอเล็ตและคนของหงเหลียนก็มองดูโซเฟียด้วยใบหน้าที่เหลือเชื่อ และตกใจกับออร่าที่เธอแสดงออกมาในทันใด
“ไม่มีใครกล้าพูดแบบนี้กับจักรพรรดินีอย่างฉัน!”
โซเฟียพูดอีกครั้ง น้ำเสียงของเธอเย็นชาลงกว่าเดิม
ในตอนแรกโซเฟียรู้สึกหดหู่ใจเพราะเรื่องที่ถังเฉาแต่งงานแล้ว แต่หงเหลียนยังไม่รู้เรื่องรู้ราวไปหาเรื่องเธอ โซเฟียซึ่งไม่มีที่ระบายความโกรธ ทำได้เพียงระบายความโกรธของเธอไปที่หงเหลียน
หลังจากดึงสติกลับมาได้ หงเหลียนก็ตกใจจนมีเหงื่อเย็นไหลออก แสร้งทำเป็นสงบแล้วพูดว่า “ฉันไม่สนหรอกว่าคุณเป็นใคร ฉันเป็นผู้บริหารระดับห้าดาวของหว่างเหลี่ยง ถ้าคุณไม่ต้องการให้กองกำลังของคุณถูกทำลาย ก็หลีกไปโดยดี อย่าขวางทางฉัน!”
หงเหลียนข่มขู่ ในมุมมองของเธอ ชื่อที่โหดเหี้ยมของหว่างเหลี่ยงนั้น เป็นที่รู้จักกันดีในกองกำลังต่างประเทศ เคยได้ยินชื่อของหว่าเหลี่ยงไม่มากก็น้อย
คงต้องรีบหลบหลีก จะกล้าเอาไข่มาปาหินได้ไง?
อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอได้ยินชื่อ “หว่างเหลี่ยง” สายตาของโซเฟียก็เย็นชาขึ้นและเจตนาฆ่าก็เพิ่มมากขึ้น
“ที่แท้คุณคือคนของหว่าเหลี่ยงนี่เอง หลายปีมานี้ ฉันก็กำลังตามหาพวกคุณอยู่เหมือนกัน!”
โซเฟียมองไปที่หงเหลียน และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
เมื่อได้ยินเช่นนี้ สายตาของหงเหลียนเหม่อลอย เหตุใดจึงแตกต่างจากที่เธอคิด?
เมื่อได้ยินว่าเธอมาจากหว่างเหลี่ยง ผู้หญิงคนนี้ไม่เพียงแต่ไม่กลัว แต่เธอกลับมีพลังมากขึ้นราวกับว่าได้เติมพลังไป?
“พี่…พี่สาว!”
ในเวลานี้ ไวโอเล็ตที่จ้องมองมาที่เธอเป็นเวลานานก็ร้องตะโกนด้วยความตื่นเต้น น้ำตาคลอเบ้า
“อืม?”
เมื่อได้ยินเสียงตะโกน โซเฟียก็หันกลับไปมองโดยไม่รู้ตัว
วินาทีที่เธอเห็นไวโอเล็ต โซเฟียก็ผงะ ออร่าเจตนาฆ่าที่แต่เดิมเต็มไปด้วยร่างกายของเธอหายไปอย่างมากในทันใด
สิ่งที่แทนที่ความประหลาดใจ แปลกใจ ดวงตาแคบยาวจ้องไปที่ไวโอเล็ตเป็นเวลานานคือความรู้สึกคุ้นเคยมาก
ในความทรงจำ ร่างที่คุ้นเคยและไม่คุ้นเคยค่อยๆปรากฏขึ้น เธอไม่ได้เห็นร่างนั้นมาเป็นเวลานาน
“แองเจล่า?”
โซเฟียจ้องไปที่ไวโอเล็ตเป็นเวลานาน พลางเอ่ยชื่อนั้นออกมา
แองเจล่า เป็นชื่อจริงของไวโอเล็ต ไวโอเล็ตเรียกง่าย เมื่อนานไป กลับลืมชื่อจริงของเธอไป
“ฉันเอง! พี่สาว ดีมากเลย ในที่สุดเราก็ได้พบกัน”
ไวโอเล็ตตื่นเต้นมากจนเธอรีบวิ่งไป
“พี่น้อง? เธอเป็นพี่สาวของไวโอเล็ตเหรอ?”
เมื่อได้ฟังการสนทนาของพวกเธอ ดวงตาของหงเหลียนก็เบิกกว้างขึ้นทันที และท่าทางของเธอเหมือนเห็นผี
เธอรู้สึกเหลือเชื่อจริงๆ ผู้หญิงคนนี้ที่เหมือนจักพรรดินิ กลับเป็นพี่สาวของไวโอเล็ตเหรอ?
เมื่อนานมาแล้ว ตอนที่หว่างเหลี่ยงไปกวาดล้างแก๊งโครงกระดูก หงเหลียนไม่ได้ตามไปด้วย ดังนั้นเธอไม่เคยเห็นโซเฟีย รู้เพียงว่า ตั้งแต่กลับมาจากที่นั่น องค์กรได้นำผู้หญิงที่ถูกจับกลับมา และเธอก็เต็มใจที่จะยอมจำนนต่อองค์กร
คนๆนี้ ก็คือไวโอเล็ต
ถังเฉาดูฉากนี้ด้วยรอยยิ้มจางๆ สองพี่น้องกลับมาพบกันอีกครั้ง สิ่งที่เธอได้สัญญากับไวโอเล็ตได้ทำสำเร็จแล้ว
ไวโอเล็ตวิ่งไปหาโซเฟียอย่างรวดเร็ว พยายามกอดเธอแน่น
นี่เป็นฉากที่อบอุ่น แต่ในวินาทีต่อมา บางสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น
ผัวะ!
โซเฟียไม่ยอมรับน้องสาวของเธอ แต่ยกมือขึ้นและตบหน้าเธอ
การตบนั้นคมชัด และฉากนั้นเงียบมากจนไม่มีเสียงเลย
ไวโอเล็ตหยุดอยู่ตรงหน้าโซเฟีย จับหน้าของเธอ จ้องไปที่โซเฟียอย่างว่างเปล่า
แม้แต่ถังเฉา ก็ยังแปลกใจเล็กน้อย ไม่คิดว่าโซเฟียจะตบไวโอเล็ต?
เกี่ยวกับพฤติกรรมดังกล่าว ถังเฉาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ไม่น่าแปลกใจ
ตอนนั้น ตอนที่ไวโอเล็ตขอให้ตัวเองตามหาโซเฟีย เธอไม่มีความหวังใดๆเลย ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ระหว่างสองพี่น้องนี้จะไม่ค่อยดีนัก และสาเหตุของการพังทลายของความสัมพันธ์ ก็เกี่ยวข้องกับหว่างเหลี่ยงด้วย
“อย่ามาเรียกฉันว่าพี่ ฉันไม่มีน้องสาวแบบคุณ!”
โซเฟียมองไปที่ไวโอเล็ตอย่างเย็นชาและพูดอย่างโกรธเคือง “น้องสาวของฉันตายแล้ว”
“พี่สาว คุณยังไม่ยกโทษให้ฉัน ใช่ไหม?”
หลังจากได้ยินคำพูดของโซเฟีย ดวงตาของไวโอเล็ตก็เป็นสีแดง และคนทั้งคนก็หดหู่อย่างมากด้วยความเจ็บปวดบนใบหน้าของเธอ
“……”
โซเฟียไม่พูด แต่เงียบ
ถังเฉายังมองดูพวกเธออย่างเงียบๆ รอให้โซเฟียพูดต่อ
หน้าที่ของเขาคือตามหาโซเฟีย และปล่อยให้สองพี่น้องพบกันเอง ส่วนการที่สองพี่น้องจะเคลียร์กันยังไง นี่ไม่ได้อยู่ในขอบเขตของความสามารถเขา
โซเฟียใช้เวลานานกว่าจะพูดช้าๆว่า “คนในแก๊งโครงกระดูก ยอมตายโดยการยืน ก็ยังดีกว่ามีชีวิตโดยการคุกเข่า เผชิญหน้ากับศัตรู พวกเขายอมต่อสู้จนตาย ถูกตัดหัวก็ไม่กลัว แต่คุณล่ะ? ดูสิ่งที่คุณทำซิ?”
สายตาของเธอที่มองไปยังไวโอเล็ตเต็มไปด้วยความโกรธ และพูดว่า”คุณยอมจำนนต่อหว่างเหลี่ยงเพื่อเอาชีวิตรอด คุณเข้าร่วมหว่างเหลี่ยง สวมชุดของหว่างเหลี่ยง—-นี่ไม่ใช่น้องสาวที่ฉันรู้จัก คุณผิดต่อคนที่ตายไปในเกาะหัวหัวกะโหลก”
“พี่สาว ฉันสามารถอธิบายเรื่องทั้งหมดได้ มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด!”
ไวโอเล็ตยิ่งร้อนใจมากขึ้น พยายามอธิบายทุกวิถีทาง
อย่างไรก็ตาม โซเฟียไม่ให้โอกาสไวโอเล็ตอธิบายเลย ส่ายหัวแล้วเหลือบมองเธอจางๆ “ไปให้พ้น เห็นแก่ที่เคยเป็นพี่น้องกัน ฉันจะทำเหมือนไม่เห็นคุณ และอย่าปรากฏตัวต่อหน้าฉันอีกในอนาคต”
“พี่สาว—-”
น้ำตาไวโอเล็ตอาบหน้า และถังเฉาที่อยู่ข้างหลังถอนหายใจเล็กน้อยขณะที่เขาดูฉากนี้
เขาได้ยินชัดแล้ว เขารู้นิสัยของโซเฟียดี เธอไม่สามารถทนต่อการทรยศได้
ในความคิดของเธอ ศัตรูคือศัตรู ญาติคือญาติ กองทัพถูกครอบงำ และพ่ายแพ้ เธอก็ยังเลือกที่จะตายในสนามรบแทนที่จะเอาชีวิตรอด
น้องสาวของเธอเข้าไปหลี้ภัยในศัตรู ซึ่งทำให้โซเฟียรู้สึกถูกหักหลัง ความรู้สึกนี้ทรมานมาก ดังนั้น แม้ผ่านไปหลายปี เธอก็ยังไม่ให้อภัยไวโอเล็ต
ไวโอเล็ตดูเหมือนจะรู้นิสัยของพี่สาวของเธอดี จะไม่ให้อภัยตัวเองแน่นอน เดิมที เธอก็ไม่ได้คาดหวังว่าตอนจบจะสวยงาม
แต่เมื่อถึงเวลานั้นจริงๆ ก็ไม่ค่อยเต็มใจ ใครบ้างที่ไม่ต้องการให้พี่น้องมีความรักลึกซึ้งและกลับมาดีกันใหม่?
ไวโอเล็ตเหมือนขวัญหาย ค่อยๆหันหลังกลับ วางแผนที่จะจากไป
แต่หลังจากเหลือบมอง ก็เห็นหงเหลียนที่อยู่ไม่ไกลและทำท่าทางลับๆ
คนของเธอก็ยกปืนขึ้นและชี้ไปที่โซเฟีย
จิตใจของโซเฟียจดจ่ออยู่กับไวโอเล็ตอย่างสมบูรณ์ และเธอไม่ได้สังเกตฉากนี้เลย
มือเหนี่ยวไกปืน —-
รูม่านตาของไวโอเล็ตหดตัวลงอย่างกะทันหันและตะโกนอย่างสุดความสามารถ“พี่สาว ระวัง!!”
บูม!
ลิ้นแห่งไฟผลิบาน และสัมผัสของเลือดสีแดงปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาของทุกคน
