“เธอยังมีชีวิตอยู่เหรอ?”
คำพูดของถังเฉาทำให้โซเฟียมีความหวัง และสายตาของเธอก็ตื่นเต้นทันที
ถังเฉาพยักหน้า วางนิ้วบนหลอดลมของไวโอเล็ต กดสองสามครั้งแล้วพูดว่า “เธอยังมาลมหายใจ และความอ่อนแอหลังจากถูกยิงคือสาเหตุหลักของการหมดสติของเธอ”
“หู้ งั้นก็ดีแล้ว…”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ โซเฟียก็โล่งใจในทันที แต่เดิมใจที่กังวลก็หายไป
“แต่สถานการณ์ของเธอยังไม่เป็นไปในแง่ดี ต้องนำเธอส่งโรงพยาบาลโดยเร็วที่สุด”
ถังเฉาหันกลับมาและพูดด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำ
โซเฟียพยักหน้าแล้วโบกมือใหญ่ “ส่งน้องสาวฉันไปโรงพยาบาล!”
หลังจากนั้น พวกเขาก็ได้ขึ้นเฮลิคอปเตอร์และบินไปยังโรงพยาบาลในใจกลางเมือง
เฮลิคอปเตอร์ลงจอดอย่างฉุกเฉินบนยอดตึก รพ. ฉากนี้ทำให้คนหยุดดูนับไม่ถ้วน
สำหรับคนทั่วไป เฮลิคอปเตอร์ลงจอดบนดาดฟ้าของโรงพยาบาล ฉากแบบนี้เคยเห็นแต่ในหนัง
ประตูเครื่องถูกเปิดออก และถังเฉาก็อุ้มไวโอเล็ตที่หมดสติและรีบเข้าไปในห้องฉุกเฉินพร้อมกับโซเฟีย
หลังจากเตรียมการผ่าตัด โซเฟียและถังเฉาก็รออยู่ข้างนอกอย่างกังวลใจ
ใบหน้าของโซเฟียเต็มไปด้วยความวิตกกังวล และนั่งไท่นิ่งราวกับนั่งอยู่บนเข็ม
ถังเฉาจับมือเธอเบาๆ และพูดเบาๆว่า“เธอไม่เป็นอะไรหรอก”
โซเฟียมองเขาด้วยความประหลาดใจ จากนั้นสายตาของเธอก็อ่อนโยนลงอย่างมาก และเธอก็พยักหน้าเบาๆ
“คุณเป็นคนที่ใส่ใจความรู้สึก ทั้งๆที่คุณก็แคร์น้องสาวของคุณ ทำไมไม่ไปลองยอมรับเธอดูล่ะ?”
เขามองไปที่โซเฟียและถามด้วยรอยยิ้ม
“…”
โซเฟียมองถังเฉาอย่างประหลาดใจ จากนั้นก็ตกอยู่ในเงียบ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำว่า “น้องสาวคือน้องสาย แก๊งโครงกระดูกเป็นแก๊งโครงกระดูก เป็นสองสิ่งที่แตกต่างกัน ฉันเป็นจักรพรรดินิของพวกเขา และพวกเขาคือประชาชนของฉัน ฉันมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบพวกเขา สิ่งนี้มันสำคัญกว่าน้องสาวฉันซะอีก”
“ก็จริง ดังนั้นคุณจึงลำบากมาตลอด”
ถังเฉามองไปที่โซเฟียและถามว่า “คุณดูแลแก๊งโครงกระดูกด้วยตัวคนเดียว หลายปีมานี้คุณคงจะเหนื่อยมากใช่ไหม?”
ความเป็นห่วงอย่างกะทันหัน ทำให้โซเฟียไม่ชิน เธอกัดริมฝีปากของเธอเบาๆแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร”
ถังเฉายิ้มและพูดต่อ “ผมก็เหมือนกับคุณ เมื่อผมเห็นไวโอเล็ตเป็นครั้งแรก เราเป็นศัตรูกัน เธอฝังระเบิดสองสามตันในโรงยิมและลักพาตัวผู้คนทั้งโรงยิม เพื่อบีบบังคับผมออกมา เราต่อสู้ด้วยสติปัญญา และเกลียดเธอมาก รู้สึกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ร้ายกาจ แต่มีหนึ่งสิ่งที่ผมชื่นชมเธอมาก แม้ว่าเธอจะพยายามทดสอบ แต่เธอก็ไม่ล้ำเส้น แสดงว่าเธอเป็นคนที่แยกความแค้นความรักออกอย่างชัดเจน ไม่ใช่คนอย่างหงเหลียน”
“ตอนนี้ ผมมีมุมมองที่ดีขึ้นกับเธอ บางที ที่เธอเข้าร่วมหว่างเหลี่ยง ช่วยคนร้ายทำความชั่ว อาจเป็นทางเลือกที่เธอจำเป็นต้องเลือก และตัวเลือกนี้คือคุณ”
ถังเฉามองไปที่โซเฟียและพูดด้วยรอยยิ้ม
“ฉัน?”
โซเฟียประหลาดใจแล้วก็เงียบไป
“คุณบอกผมได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านี้” ถังเฉายังคงถามต่อไป
โซเฟียเริ่มเงียบกว่าเดิม ดูเหมือนจะเป็นอดีตที่ไม่ดีมากนัก เมื่อนึกขึ้นแล้ว เธอต้องหายใจเข้าลึกๆ
“เมื่อตอนที่ฉันยังไม่ใช่จักรพรรดินีของแก๊งโครงกระดูก แก๊งโครงกระดูกเป็นกองกำลังระดับล่างของหว่างเหลี่ยง”
โซเฟียเล่าว่า “อย่างไรก็ตาม จู่ๆหว่างเหลี่ยงก็ตัดสินใจปฏิบัติต่อชาวเกาะโครงกระดูกทั้งหมดในฐานะผู้ทดลองทางพันธุกรรม ราชาในเวลานั้นไม่เห็นด้วย และถูกยิงเสียชีวิตในที่เกิดเหตุด้วยการยิงที่ศีรษะ แก๊งโครงกระดูกก็ไม่มีผู้นำ วุ่นวายไปหมด ฉันและแองเจล่าถูกจับไปเป็นตัวทดลองด้วย”
“จากนั้นล่ะ?”
ถังเฉาถาม การทดลองทางพันธุกรรมทางชีววิทยา น่าจะเป็นการทดลองเพื่อเครื่องจักรสงคราม
“น้องสาวของฉันเป็นนักวิทยาศาสตร์ และพวกหว่างเหลี่ยงก็ใช้ความสามารถของเธอและสามารถไว้เธอชีวิต ดังนั้นเธอจึงเข้าร่วมศัตรู”
โซเฟียพูดอย่างใจเย็น“ตอนนั้นฉันโกรธมาก และรู้สึกผิดหวังมาก แต่ตอนนี้พึ่งรู้ว่า มีความลับซ่อนอยู่เบื้องหลัง”
“คือเธอ ได้ปกป้องแก๊งโครงกระดูก และได้ปกป้องคุณด้วย”
ถังเฉากล่าวอย่างแผ่วเบา
“ใช่ คือเธอปกป้องฉัน พวกเขาต้องการจัดการกับฉันที่เป็นภัยคุกคามของพวกเขา”
โซเฟียถอนหายใจ “เพราะน้องสาวฉัน จึงไม่สามารถทำอะไรกับฉันได้ ทำได้เพียงเฝ้าดูฉันพัฒนาแก๊งโครงกระดูกอย่างเงียบๆเท่านั้น”
ถังเฉายิ้มอย่างจางๆ”ก่อนที่คุณจะมา ไวโอเล็ตคิดไว้แล้วว่าวันนี้เธอจะต้องตายอย่างไม่สงสัย เธอก็ได้ฝากคำพูดสุดท้ายแก่ผมด้วย เธอบอกว่า ถ้าพวกคุณไม่ได้พบกัน ให้ผมกล่าวคำขอโทษแทนเธอ แต่ผมปฏิเสธ ผมบอกเธอว่า ให้เธอบอกกับคุณด้วยตัวเอง”
“…”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ดวงตาของโซเฟียก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย
“ตอนนี้โอกาสนี้อยู่ตรงหน้าคุณแล้ว คุณควรรักษามันไว้ให้ดี”
ถังเฉาตบมือของโซเฟียเบาๆ และกล่าวว่า “ไม่มีความเกลียดชังใดที่ไม่สามารถลบล้างได้หรอก ผมเคยเห็นสิ่งดังกล่าวมามากมาย”
หลังจากพูดจบ ถังเฉาก็ตบไหล่โซเฟียและค่อยๆลุกขึ้นยืน
โซเฟียจ้องมองอย่างเหม่อลอยเป็นเวลานาน มองขึ้นไปที่ไฟผ่าตัดสีแดง ดวงตาของเธอก็มั่งคงขึ้นในทันใด
ไม่รู้นานเท่าไหร่ ไฟในห้องผ่าตัดเปลี่ยนจากสีแดงเป็นสีเขียว
โซเฟียและถังเฉารีบวิ่งตรงเข้ามา และทันทีที่พวกเขาเข้าไปในประตู พวกเขาตะโกนกับหมอว่า“หมอ คนไข้เป็นยังไงบ้าง?”
หมอยิ้ม “การผ่าตัดประสบความสำเร็จมาก ไม่ต้องกังวล อีกไม่นาน คนไข้จะตื่น”
“ดีมาก……”
เมื่อทราบข่าว ถังเฉาก็โล่งใจในทันที และโซเฟียก็น้ำตาไหล
ตอนที่ไวโอเล็ตถูกยิง เธอคิดว่าเธอจะจากเธอไปตลอดกาล
หลังจากที่ไวโอเล็ตถูกย้ายไปยังห้องผู้ป่วยทั่วไป โซเฟียก็รีบเข้าไปทันที เฝ้าอยู่ด้านข้างของไวโอเล็ต จับมือเธอไว้แน่น
ถังเฉายืนอยู่หน้าประตู ดูฉากนี้อย่างเงียบๆ ยิ้มโดยไม่รบกวนพวกเธอ ทันใดนั้นก็เหลือบไปมอง ร่างหนึ่งวาบผ่านปลายทางเดินที่อยู่ไม่ไกล
“…”
ถังเฉาเงียบไปนาน แต่ก็ได้เดินไป และพูดกับทางเดินที่ว่างเปล่าว่า “ออกมา ผมรู้ว่าคุณอยู่ที่นั่น”
“…”
ทางเดินเงียบ ไม่มีใครเลย
ถังเฉาพูดอีกครั้ง “ไม่ต้องกังวล วันนี้ผมจะไม่ลงมือกับคุณ คุณก็กังวลเกี่ยวกับอาการบาดเจ็บของเธอ ดังนั้นคุณจึงเสี่ยงมาที่นี่ใช่ไหม?”
“…”
ที่มุมชั้นล่าง มีร่างหนึ่งปรากฏขึ้น
มันคือค้างคาว
เยี่ยนซื่อเฉิงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ยังรวบรวมความกล้า เดินขึ้นไป มาถึงตรงหน้าถังเฉา
เขาเดินมาถึงตรงหน้าถังเฉา สายตาซับซ้อนในการมองดูหนึ่งที พูดว่า”ผมเพิ่งได้รับคำสั่ง ผู้บังคับบัญชาที่ดำเนินการครั้งนี้ ท่านไวโอเล็ต ถูกถอนตำแหน่ง ท่านหงเหลียนรับหน้าที่แทน ตอนนั้นผมกำลังครุ่นคิดว่าท่านไวโอเล็ตเกิดเรื่องหรือเปล่า?”
“เธอถูกยิง เพื่อช่วยพี่สาวของเธอ”
ถังเฉากล่าวเบาๆ
จากนั้นเขาก็เหลือบมองเยี่ยนซื่อเฉิงและยิ้มจางๆ “แม้แต่คุณก็ยังได้รับคำสั่ง ดูเหมือนว่า หว่างเหลี่ยงจะไม่เก็บไวโอเล็ตไว้จริงๆ”
“หมายความว่ายังไง?” สีหน้าของค้างคาวเปลี่ยนไปอย่างมาก
“หมายความว่า เรื่องที่เธอจะออกจากหว่างเหลี่ยง เป็นเรื่องที่ต้องทำ แล้วคุณล่ะ?”
สายตาของถังเฉาหันไปหาเขาในทันใด และเขาก็ถามอย่างมีความหมาย
