ซ่า！
ทันทีที่กูเร็นพูดจบ หัวใจของไวโอเล็ตก็รัดแน่นและกำหมัดแน่น
ถังเฉาหรี่ตาลงเล็กน้อย และลึกลงไปในดวงตาของเขา มีสีที่อันตรายวาบผ่านไป
หงเหลียน กำลังเล่นกับไฟ
หากเธอจากไปเช่นนี้ ถังเฉาอาจจะไม่ทำให้เธอลำบากใจ แต่เธอเพียงต้องการชี้แจงความสัมพันธ์ที่ไม่ควรชี้แจง ซึ่งสิ่งนี้เขาทนไม่ได้
“คุณกำลังพูดอะไร?”
ถังเฉาก้าวขึ้นไป จ้องไปที่หงเหลียนและถามเหมือนมีประเด็น
หงเหลียนไม่กลัวเลย และไม่ได้สนใจถังเฉา เธอหันไปหาไวโอเล็ตและเยาะเย้ย “ไวโอเล็ต ไม่รู้จะว่าจะบอกว่าคุณฉลาดดีหรือหาเรื่องใส่ตัวดี ช่างกล้าหาญจริงๆ กล้าไปความร่วมมือกับศัตรูตัวฉกาจขององค์กร …คุณทรยศองค์กรแล้วใช่ไหม?”
“คุณกำลังพูดมั่วอะไรของคุณ ฉันไม่ได้ทรยศองค์กร!”
ไวโอเล็ตหน้าซีดกับคำพูดเหล่านี้ ตื่นเต้นและตะโกนไม่หยุด
“ยังไม่ได้ทรยศองค์กรเหรอ? ร่วมมือกับศัตรูที่ร้ายกาจแล้ว คุณนี่มันจริงๆเลย…”
หงเหลียนเยาะเย้ยและกล่าว “คอยดู เดี๋ยวฉันกลับไป ฉันจะรายงานเรื่องนี้กับข้างบน จุดจบของการทรยศ คุณรู้ รอตายได้เลย ไวโอเล็ต!”
“ฉันไม่ได้ทรยศองค์กร อย่าใส่ร้ายคนอื่นไปเรื่อย!”
รูม่านตาของไวโอเล็ตหดตัวลงเหลือเพียงจุดเล็กๆ สายตาของเธอขุ่นมัว และสีหน้าที่สยองขวัญที่รุนแรงมากก็ครอบงำใบหน้าของเธอทั้งหมด
แม้แต่ถังเฉาก็รู้ดีว่า การลงโทษของหว่างเหลี่ยงนั้นโหดร้ายต่อผู้ทรยศเพียงใด ดังนั้น คนในองค์กรหว่างเหลี่ยง ชิประเบิดถูกฝังลึกลงไปในหัวของพวกเขา ตราบใดที่พวกเขาตายหรือความลับขององค์กรถูกเปิดเผย ก็จะทำให้ชิประเบิดระเบิด หัวถูกระเบิดทั้งเป็น
ผู้บริหารสูงสุดห้าดาว ไม่ได้รับการปฏิบัติแบบนี้ แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่า สิ่งที่รอพวกเขาอยู่จะเป็นการลงโทษที่โหดร้ายยิ่งกว่า
“ยอมรับมันเถอะ”
ถังเฉาที่อยู่ข้างๆกล่าว
“อะไร?”
ไวโอเล็ตไม่เข้าใจความหมายของคำพูดของถังเฉา และถามอีกครั้งด้วยสายตาที่ไร้จุดหมาย
“ถึงเวลาพูดความในใจจริงๆแล้วหรือ”
ถังเฉามองดูเธอและยิ้ม: “คุณต้องการออกจากหว่างเหลี่ยงมานานแล้วไม่ใช่เหรอ?”
“โอเค ไวโอเล็ต คุณมีความคิดที่จะทรยศองค์กรมาตั้งนานแล้ว เพิ่มโทษอีกขั้น ฉันต้องลงโทษคุณต่อหน้าผู้บังคับบัญชาแน่นอน!”
หลังจากได้ยินสิ่งที่ถังเฉาพูด หงเหลียนก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้น ด้วยอาการบ้าคลั่งบนใบหน้าของเธอ มองไปที่ไวโอเล็ต พูดไม่หยุด
ถังเฉาไม่พูด และมองดูเธออย่างสงบตั้งแต่ต้นจนจบ
เมื่อถังเฉากล่าวเช่นนี้ ปฏิกิริยาแรกของไวโอเล็ตคือความรู้สึกผิด กลัว แต่ค่อยๆ เธอก็ไม่กลัวอีกต่อไป
เพราะนี่คือสิ่งที่เธอคิดและเธอรู้สึกจริงๆ
เธอต้องการที่จะจากไป เพื่อพี่สาวของเธอ
“หู้……”
ไวโอเล็ตหลับตาลงช้าๆ หายใจออกช้าๆ และเมื่อเธอลืมตาขึ้นอีกครั้ง ก็ดูแจ่มใสในทันใด
“เขาพูดถูก ฉันอยากออกจากองค์กรจริงๆ”
เธอมองไปที่หงเหลียนและพูดอย่างใจเย็น “เดิมทีที่เข้าร่วมหว่างเหลี่ยงของพวกคุณ ก็เพราะพวกคุณใช้ชีวิตของพี่สาวฉันบังคับฉัน ตอนนี้ ได้เวลาออกไปแล้ว”
“ไวโอเล็ต คุณพูดจริงนะ…”
หลังจากหัวเราะพอแล้ว หงเหลียนก็มองไปที่ไวโอเล็ตอย่างลึกล้ำ “ฉันไม่รู้ว่าคุณประสบอะไรในระหว่างการมาที่ต้าเซี่ย แต่คุณไม่กลัวผู้นำไล่ฆ่าคุณเหรอ?”
“กลัว”
ไวโอเล็ตพูดด้วยสีหน้ายอมรับความจริง “กลัวแล้วจะทำอย่างไรได้ หงเหลียน ฉันแตกต่างจากคุณ คุณเกิดมาก็อยู่ในหว่างเหลี่ยง ฉันถูกบังคับให้เข้าร่วมในระหว่างทาง ฉันไม่มีความรู้สึกเหมือนอยู่ในบ้าน”
“รู้ไหม ตอนที่ฉันมาที่ต้าเซี่ยครั้งแรก ฉันเหมือนคุณในตอนนี้ ไม่ได้เห็นถังเฉาพวกเขาอยู่ในสายตา แม้กระทั่งแอบดูถูกพวกเขาจากก้นบึ้งของหัวใจ—”
หลังจากหยุดชั่วคราว ไวโอเล็ตพูดต่อว่า “เพราะตอนแรกพวกเขาไม่รู้ว่ากำลังต่อสู้กับกองกำลังแบบใด พวกเขาจะพ่ายแพ้ จนไปถึงการสูญเสียชีวิตไป—- แต่ฉันคิดผิด ผิดมากด้วย”
เธอกล่าวอย่างตรงไปตรงมาว่า “แม้ศัตรูจะอยู่ที่มืด ตนเองจะอยู่กลางแจ้ง พวกเขาก็เคลื่อนไปข้างหน้าอย่างช้าๆเหมือนหอยทาก ก้าวไม่ไกล แต่อย่างน้อยก็ไม่หยุดนิ่ง พวกเขามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับหว่างเหลี่ยง คุณคิดว่าคุณเป็นคนเก่าแก่ขององค์กร แต่ข้ารับใช้ในบ้านสามารถเป็นได้แค่ข้ารับใช้ ไม่สามารถเป็นแกนหลักได้ คุณจะเข้าใจความหมายของประโยคนี้ในภายหลัง”
เมื่อเขาพูดเช่นนี้ ถังเฉาก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองเธอและถอนหายใจเบาๆ
เขาเข้าใจความหมายของประโยคนี้ เขากำลังพูดถึงหลินรั่วหวี
หลินรั่วหวีและหัวหน้าหว่างเหลี่ยง แบกความแค้นมากมายไว้ และวันหนึ่ง พวกเขาจะกลับมาใหม่
อย่างไรก็ตาม การแก้แค้นเป็นด้านหนึ่ง และความเป็นญาติก็เป็นอีกด้านหนึ่ง
ไม่มีใครสมบูรณ์แบบในโลกนี้ คนที่เข้มงวดและอำนาจแข็งแกร่งขึ้น และมักจะเย็นชาต่อความรักที่มีต่อคน
หลินรั่วหวี เขาไม่สามารถแสดงความรู้สึกที่แท้จริงของเขากับลูกสาวของเขาได้ดี และไม่สามารถสารภาพความแค้นที่เขาแบกรับไว้ได้ เขาทำได้แค่เป็นคนร้ายในหัวใจของลูกสาวต่อไป
วันหนึ่งในอนาคต เขาจะได้พบกับพ่อตาคนนี้ คงไม่มี ‘เรื่องในครอบครัว’ ที่ยุ่งเหยิงขนาดนี้อีกแล้วมั้ง?
“…”
ดวงตาของหงเหลี่ยนเบิกกว้างและจ้องมองอย่างเหม่อลอย
ผ่านไปนาน ในที่สุดเธอก็ดึงสติกลับมาได้ หัวเราะอย่างเย็นชาว่า “พูดไปมากมาย แต่ก็ไม่สามารถลบล้างความจริงที่ว่าคุณเป็นศัตรูกับศัตรูและทรยศต่อองค์กร คุณไม่อยากให้ฉันยิงเขาไม่ใช่เหรอ งั้นฉันไม่เพียงจะฆ่าเขา ฉันจะฆ่าคนทรยศอย่างคุณด้วย!”
ในดวงตาทั้งคู่ของหงเหลียน มีเจตนาฆ่าที่รุนแรง
วินาทีถัดมา เธอโบกมือใหญ่และตะโกน “จากนี้ไป เธอไม่ใช่ผู้บริหารสูงสุดห้าดาวของหว่างเหลี่ยงอีกต่อไป แต่เป็นผู้ทรยศต่อองค์กร ฆ่าพวกเขาทั้งสองคนซะ!”
ซ่า!
เมื่อเสียงลดลง นักแม่นปืนทุกคนใต้บังคับบัญชาเธอยกปืนยีนในมือขึ้นและเล็งไปที่ถังเฉาและไวโอเล็ต
“นี่เป็นปืนยินรุ่นล่าสุดที่พัฒนาโดยองค์กร กระสุนบรรจุสารพิษที่สามารถทำให้เซลล์ประสาทเป็น
อัมพาต อีกสักครู่ คุณไปก่อน!”
ไวโอเล็ตยืนอยู่ข้างๆถังเฉา กัดฟัน และพูดกับถังเฉา “ถ้าคุณเห็นพี่สาวของฉัน รบกวนช่วยบอกเธอด้วยว่าฉันขอโทษ น้องสาวคนนี้ ไม่มีโอกาสได้พบเธอแล้ว!”
เธอรู้แล้วว่าเธอต้องตาย และเธอยอมตายด้วยตัวเองดีกว่าปล่อยให้ถังเฉาตายด้วย
ถังเฉาจ้องมองไปที่เธอ มองไปไม่กี่วิ จากนั้นก็หรี่ตาลงและหัวเราะเบาๆ
เขาส่ายหัว “ผมปฏิเสธ”
ไวโอเล็ตตกใจ “ทำไม?”
“ประโยค ไปพูดกับโซเฟียเอง”
ถังเฉาเดินไปข้างหน้าช้าๆ เสียงเรียบสงบยังคงก้องอยู่ในหูของเธอ
“ผมไม่ได้อ่อนจนต้องการการปกป้องจากคุณ อย่าลืมว่านี่คือต้าเซี่ย ผมไม่ให้คุณตาย ใครจะกล้าที่จะปลิดชีพคุณ?”
ในคำพูดนั้น ได้แสดงความหยิ่งผยองและความมั่นใจในตนเองของเจ้ามังกรแดนเหนือนอกจากตกใจแล้ว ไวโอเล็ตก็มีความตื่นเต้นเล็กน้อย
ถังเฉาเหลือบมองดูเวลาและยิ้ม “นับดูเวลาแล้ว น่าจะใกล้ถึงแล้ว”
“ใครจะมาแล้วหรือ?”
ไวโอเล็ตถามด้วยความสงสัย
บูม!
ทันทีที่เสียงนั้นหายไป ก็มีเสียงดังก้องจากท้องฟ้า
ท้องฟ้ามืดครึ้มทันที และมีเงาสีดำขนาดใหญ่ปิดบังไว้
ซู่ๆๆ!
ไฟฉายส่องประกายระยิบระยับ
แสงไฟที่แรงกล้าที่ส่องลงมา ทำให้ทุกคนลืมตาไม่ขึ้น
บูม บูม บูม!
มันเป็นเสียงของโรเตอร์และใบพัดหางที่หมุนด้วยความเร็วสูง
พายุเฮอริเคนที่รุนแรงได้พัดหงเหลียนพวกเขาถอยกลับไป
อีกสองสามคนถูกพัดจนบินออกไปโดยตรง
“นี่มันเฮลิคอปเตอร์!”
ไม่รู้ใครตะโกน สายตาของทุกคน ตกตะลึงในทันที!
