เมื่อมองดูท่าทางองอาจห้าวหาญของไอ้หวัง ถังเฉาก็รู้ว่าเขาจะไม่ร่วมมือกับตนเองแน่นอน
เมื่อมองย้อนกลับไปที่ด้านหลัง หม่าเฟยที่บอกว่ามาช่วยตนได้หายไปอย่างไร้ร่องรอยตั้งนานแล้ว
เมื่อครู่ยังบอกว่าจะช่วยตนจัดการเรื่องทุกอย่างให้เสร็จสิ้นก่อนไป แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันจะเป็นแค่ลมปากของหม่าเฟย ในความเป็นจริงเขาหนีไปแล้ว
นี่คือสิ่งที่คนฉลาดอย่างหม่าเฟยทำออกมาได้ ถึงอย่างไรบริษัทของหม่าเฟยก็ตั้งอยู่ที่นั่น เว้นแต่ว่าหม่าเฟยจะไม่กลับไป เขาจะต้องถูกถังเฉาจับได้ในภายหลังแน่นอน
แต่เรื่องราวที่เกิดขึ้นตรงหน้า ทำให้ถังเฉารู้สึกยุ่งยากเล็กน้อย
“อย่างที่ผมพูดไปเมื่อกี้ คุณต้องร่วมมือกับหลินชิงเสว่ต่อไป ไม่เช่นนั้น จะต้องรับผิดชอบต่อผลที่ตามมา”
ในตอนแรกถ้าไอ้หวังได้ยินแบบนี้ ก็อาจจะหวาดกลัวเล็กน้อย แต่ในช่วงเวลานี้ ไอ้หวังได้ร่วมมือกับหม่าเฟยแล้ว ส่วนสถานะของหม่าเฟยก็สูงอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ เป็นธรรมดาที่ไอ้หวังจะหยิ่งผยองมาก
“รับผลที่ตามมาเอง คุณกำลังข่มขู่ผมเหรอ?”
“คุณรู้ไหมว่าใครอยู่เบื้องหลังผม? คุณรู้ไหมว่าหม่าเฟยเพิ่งดังในแวดวงธุรกิจของเราเมื่อเร็วๆ นี้”
“ผู้ที่อยู่เบื้องหลังผมคือคนที่เข้ามารับช่วงต่อโรงงานของพวกเราในตอนนี้ คุณอย่าหยิ่งผยองเกินไป ไอ้เด็กเวร”
ถังเฉาเพียงแค่ยิ้มอย่างเย็นชา สายตาของเขาเฉียบคมขึ้นมา
“งั้นเหรอ? ที่แท้เขาหยิ่งผยองขนาดนี้ ดูท่าทางผมยังสั่งสอนเขาไม่พอ”
“ทำไมคุณไม่โทรหาหม่าเฟยตอนนี้ แล้วถามเขาว่าสถานการณ์เป็นยังไงบ้าง มิฉะนั้น ผมเกรงว่าคุณจะมานั่งเสียใจทีหลัง”
“ฮ่าๆๆๆ…”
แต่ทว่า ทันทีที่เสียงเงียบลง ไอ้หวังก็หัวเราะลั่นขึ้นมาด้วยสีหน้าดูถูกถังเฉา เอามือทั้งสองเท้าเอวแล้วพูดว่า “ผมเคยเห็นคนงี่เง่าแบบพวกคุณมาเยอะแล้ว ไม่ได้ชอบแกล้งทำเป็นเท่หรอกเหรอ? ไม่เป็นไร ครั้งนี้ผมจะยอมให้คุณเสแสร้ง ดูซิว่าคุณจะเสแสร้งไปได้นานแค่ไหน”
“ในเมื่อคุณเจ๋งมาก คุณก็น่าจะรู้เบอร์โทรเจ้านายของบอสหม่าเฟยของพวกเราด้วยใช่ไหม คุณโทรหาเขาเอง แล้วผมจะคอยนั่งฟังอยู่ข้างๆ ดีไหม?”
เมื่อมองไปที่ใบหน้าของไอ้หวังที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ถังเฉาก็ส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้
หลายคนในแวดวงธุรกิจที่มีสมองหน่อยจะไม่เลือกที่จะร่วมมือกับหม่าเฟย คนใจร้อนอย่างหม่าเฟย อยู่ในแวดวงธุรกิจได้ไม่นาน
มีเพียงไอ้หวังที่ต้องการสร้างผลกำไรอย่างรวดเร็วเท่านั้นที่จะเลือกร่วมมือกับหม่าเฟย เขายังละทิ้งโอกาสที่จะไดร่วมมือกับหลินชิงเสว่ด้วย
ไอ้หวังหมดความอดทนกับการทำงานที่อืดอาดยืดยาด เขากดเบอร์โทรของหม่าเฟยทันที
แต่หม่าเฟยจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าใครจะโทรหาเขาได้ในเวลานี้ นอกจากถังเฉาแล้วจะมีใครอีก ดังนั้นถังเฉาโทรหาหม่าเฟยหลายสาย แต่เขาก็ไม่รับสักสาย
ในเวลานี้ ไอ้หวังที่คอยจับตามองถังเฉาอยู่ทางด้านหนึ่งตลอดเวลาก็อดหัวเราะไม่ได้
ในสายตาของเขา ถังเฉาเป็นเพียงเด็กหนุ่มจอมเสแสร้ง เขาไม่มีเบอร์โทรของหม่าเฟยเลย ตอนนี้เขาแค่เสแสร้งเท่านั้น
ขณะที่ถังเฉากำลังจะโทรศัพท์ต่อ ไอ้หวังก็ห้ามถังเฉาไว้
“ก็ได้ ก็ได้ คุณไม่ต้องเสแสร้งแล้ว รีบออกไปจากที่นี่ก่อนที่ผมจะโกรธ ถ้าคราวหน้าคุณมาอีก ผมจำเป็นต้องทำให้สองมือสองเท้าของคุณพิการ”
ช่วงนี้เขาหาเงินได้มากมายจากหม่าเฟย ตอนนี้ไอ้หวังก็อารมณ์ดีมากอยู่แล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่คิดที่จะเสียเวลากับถังเฉานานเกินไป
ถังเฉาอารมณ์เสียเพราะหม่าเฟย
สิ่งแรกที่ถังเฉาทำคือโทรหาหลี่จื่ออาง “คุณไปจับหม่าเฟยมาให้ผมเดี๋ยวนี้ ยิ่งเร็วยิ่งดี ถ้าไม่จัดการเจ้าหมอนี่เสียบ้าง ดูท่าทางจะไม่รู้ที่ตาย”
หลังจากหลี่จื่ออางรับสาย เขาก็ไปที่บริษัทของหม่าเฟยทันที
เมื่อเห็นผู้คนทยอยบุกเข้ามาในบริษัทของตนเองอย่างไม่ขาดสาย หม่าเฟยก็รู้สึกกระวนกระวายขึ้นมาทันที
แต่หลังจากคิดทบทวนดูอย่างถี่ถ้วนแล้ว เขาคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่คนจำนวนมากที่ทยอยกันมาจะผิดเพี้ยนเหมือนถังเฉา
ดังนั้นหม่าเฟยจึงมีท่าทีแข็งกร้าวขึ้น “ทำไมคุณถึงบุกเข้ามาในบริษัทของผม? คุณต้องการรนหาที่ตายเหรอ? จับกุมเขา!”
สำหรับคนอย่างหลี่จื่ออาง เขาจะไม่เสียเวลากับหม่าเฟยอย่างแน่นอน
หลี่จื่ออางหยิบชอล์กแท่งเล็กๆ ขึ้นมาจากพื้นข้างๆ อย่างรวดเร็ว จากนั้นก็ขว้างใส่ลำคอของหม่าเฟย
สิ้นเสียงผัวะ หม่าเฟยทรุดลงทั้งตัวในทันที
หลี่จื่ออางซึ่งกำลังจะพักผ่อนถูกเรียกมาโดยถังเฉาอย่างกะทันหัน เขาอยู่ในอารมณ์กระสับกระส่าย และตอนนี้หม่าเฟยเป็นเหมือนศัตรูที่อยู่ตรงหน้าเขา
หลี่จื่ออางแบกหม่าเฟยมุ่งหน้าลงไปชั้นล่าง แต่พนักงานในบริษัทไม่สะทกสะท้านเมื่อเห็นหม่าเฟยเขาถูกหามออกไป
ถึงอย่างไรทุกคนในบริษัทก็ถูกส่งมาโดยหว่างเหลี่ยง พวกเขาทั้งหมดรู้งูๆ ปลาๆ ว่าเหตุใดหม่าเฟยถึงขึ้นเป็นประธานบริษัทได้
เมื่อหม่าเฟยถูกหลี่จื่ออางพาตัวไป สำหรับพวกเขาแล้ว มันอาจเป็นเรื่องที่ดีเรื่องหนึ่ง
“รีบกลับไปหาถังเฉาเดี๋ยวนี้ อย่ามากวนผมอีก เพราะการนอนกลางวันของบอสของคุณถูกรบกวน”
ไม่นานหลี่จื่ออางก็ถูกหามมาถึงประตูโรงงานของไอ้หวัง
ในเวลานี้ถังเฉาและไอ้หวังกำลังนั่งรอหม่าเฟยอยู่
“ถ้าจะให้ผมพูด ผมไม่มีเวลาเล่นกับคุณแล้วจริงๆ คุณกลับบ้านไปก่อนแล้วกัน ผมรู้ว่าที่คุณเพิ่งโทรมาบอกว่าจะพาหม่าเฟยมานั้นเป็นเรื่องโกหก ตอนนี้ผมก็ขี้เกียจจะเถียงกับคุณแล้ว”
“ส่วนเรื่องการร่วมมือกับหลินชิงเสว่ แน่นอนว่าผมไม่พิจารณา ถึงอย่างไรหม่าเฟยได้ออกคำสั่งชัดเจนแล้วว่า ไม่ให้ผมร่วมมือกับเขา”
“อันที่จริงการร่วมมือกับเขาทำเงินได้ไม่มาก ผมควรเชื่อฟังหม่าเฟยดีกว่า เช่นนี้จะเก็บเกี่ยวประโยชน์ได้มากมาย”
ถังเฉาไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่หลับตารอคอยการมาถึงของหลี่จื่ออางอย่างใจเย็น
คราวนี้ทำให้ไอ้หวังที่อยู่ทางด้านหนึ่งโกรธมากจนทุบโต๊ะอย่างแรง
“ผมไม่อยากลงมือ ดังนั้นขอแนะนำให้คุณออกไปจากที่นี่ ถ้าเตือนดีๆ ไม่ฟังต้องให้บังคับ ผมก็จะไม่ตามใจคุณแล้ว ใครก็ได้เข้ามาไล่คนคนนี้ออกไปจากที่นี่ที”
ทันทีที่ไอ้หวังออกคำสั่ง ลูกน้องที่รอฟังคำสั่งอยู่ข้างๆ ก็ปรี่เข้ามาทันที
ผู้คนกว่ายี่สิบคนเข้ามารายล้อมถังเฉา
เห็นได้ชัดว่ามีการเตรียมตัวมาอย่างดี แต่เห็นได้ชัดว่าคนเหล่านี้ไม่ใช่กลุ่มลูกน้องที่ทำงานให้ไอ้หวังอยู่เดิม
เมื่อเห็นกล้ามเนื้อที่แข็งแรงบนร่างกายของพวกเขา ดูเหมือนถังเฉาจะนึกอะไรออกบางอย่าง?
“คนพวกนี้ดูเหมือนจะไม่ใช่พนักงานของคุณ พวกเขามาจากไหน?”
ถังเฉาถามช้าๆ ในขณะที่ไอ้หวังกลับแสดงท่าทีไม่อยากจะเชื่อ
“ตอนนี้มีคนมากมายรายล้อมตัวคุณ คุณควรพิจารณาก่อนว่าตัวเองจะทำอย่างไรไม่ใช่หรือ? แต่มาถามผมว่าคนเหล่านี้มาจากไหน ดูท่าทางคุณจะไม่กลัวตายจริงๆ”
ไอ้หวังคิดในใจว่า อันที่จริงหม่าเฟยเคยบอกตนเองแล้วว่าหากมีสิ่งใดเกิดขึ้น เขาจะรับผิดชอบทุกอย่าง และเขาก็ได้ลงนามในสัญญาแล้ว ดังนั้นจึงไม่ขัดข้องที่จะฆ่าถังเฉา
