“ขอโทษจริง ๆ พี่ถัง คุณก็รู้ว่าปากของผมพูดแต่ความจริงเท่านั้น และผมเป็นคนที่พูดอ้อมค้อมไม่เป็น ถ้ามันทำให้คุณเจ็บปวด โปรดยกโทษให้ผมด้วย”
หลังจากกล่าวจบ หวางหรูเมิ่งใช่มือปิดปากของตนเองด้วยท่าทางเจ้าเล่ห์ มองดูท่าทางที่โกรธของถังซานฉ่ายที่อยู่ข้าง ๆ แล้วไม่พูดอะไรอีก อย่างไรก็ตามเขารู้สถานการณ์ตรงหน้าดีกว่าใคร ๆ เพราะถังยวนเป็นเพียงหัวโขนเท่านั้น
ตอนนี้ถังยวนอยู่บนเวทีแข่งขัน และหวางหวู่ก็ยืนเข้าที่แล้ว
เนื่องจากถังยวนหวาดกลัวหวางหวู่อยู่ในใจเป็นอย่างมาก เขาจึงใช้ทุกอย่างที่เขาสามารถใช้ได้ รวมถึงการใช้ยาเพิ่มพลัง และกลอุบายเล็ก ๆ ต่าง ๆ
หวางหวู่ค่อนข้างแน่ใจว่า ถังยวนที่อยู่ตรงหน้าจะต้องเตรียมกลอุบายเล็ก ๆ มากมายเพื่อจัดการกับตนเองอย่างแน่นอน แต่เขาไม่รู้สึกตื่นตระหนกแม้แต่น้อย กลับมีความรู้สึกเหมือนกำลังรังแกเด็กเล็กน้อยมากกว่า
“เจ้าหนู วันนั้นคุณถูกผมทำร้ายจนกลายเป็นเต่าหดหัว ไม่นึกเลยว่าคุณจะเผชิญหน้ากับผมเร็วขนาดนี้ เป็นไงบ้าง? ใจแตกสลายหรือยัง?”
ถึงแม้ว่าในใจของถังยวนจะรู้สึกโกรธมาก แต่เขาไม่กล้าพูดอะไร ถ้าเขาทำให้หวางหวู่ที่อยู่ตรงหน้าโกรธ แล้วหวางหวู่ก็ใช้กำลังเต็มร้อย แล้วตนเองอาจไม่แค่ถูกทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บหรือพิการเท่านั้น
“เพราะถึงยังไงทุกคนก็เป็นคนตระกูลเดียวกัน คุณพูดเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร? เป็นไปไม่ได้ที่พวกเราจะฆ่าอีกฝ่าย คุณคิดว่าถูกไหม?”
ทักษะการต่อสู้ของถังยวนถือว่าไม่เลว และแอบใบ้ให้หวางหวู่ไม่ทำร้ายตนเองจนอนาถเกินไป และหวางหวู่ก็เข้าใจถังยวนที่อยู่ตรงหน้า นี่คือกำลังขอความเมตตา หลังจากได้ยินประโยคนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเสียงดัง
ทุกคนมองถังยวนซึ่งขณะที่ไม่มีพลานุภาพเลยแม้สักนิด และส่ายศีรษะด้วยความผิดหวัง
“ไม่คิดจริง ๆ ว่าคนที่เป็นทายาทอันดับหนึ่งของตระกูลในถัง แต่กลับมีความสามารถเพียงเท่านี้ แล้วต่อไปจะสามารถนำพวกเรากลับไปสู่ความรุ่งโรจน์เหมือนอดีตได้อย่างไร”
“ถูกต้อง ให้ตระกูลหวางมีอำนาจจะดีกว่า อย่างน้อยพวกเขาก็ยังมีหวางหวู่ใช่ไหม? พวกเราทุกคนต่างก็รู้ความสามารถของหวางหวู่”
“เหมือนคราวก่อนที่เขาทำร้ายถังยวนจนกลายเป็นเต่าหัวหด หลบซ่อนตัวอยู่ในบ้านไม่กล้าออกมาแข่งขัน อย่างไรก็ตามถังยวนนี้ก็น่าสังเวช ได้พบกับศัตรูที่ตนเองเคยพ่ายแพ้อีกครั้ง และระยะเวลานั้นห่างกันแค่ไม่กี่วัน ไม่รู้ว่าจิตใจของเขาจะบอบช้ำแค่ไหน”
ผู้ชมต่างสนทนาเรื่องเกี่ยวกับคนทั้งสองที่อยู่บนเวที และทั้งคู่ก็ได้ยินอยางชัดเจน แต่ตอนนี้ถังยวนไม่สามารถพูดอะไรได้? อย่างไรเสียสิ่งที่พวกเขาพูดทั้งหมดนั้นคือความจริง
“เอาล่ะ ผมไม่มีเวลามาเสียเวลากับคุณที่นี่แล้ว ผมต้องเตรียมตัวแข่งขันรอบต่อไป คุณมีกระบวนท่าอะไร คุณก็ใช้ออกมาให้หมด เพื่อหลีกเลี่ยงเมื่อแพ้การแข่งขันแล้วมาบอกว่าผมชนะด้วยกลอุบายทุจริต แล้วมันจะแย่”
“อย่างไรเสียเมื่อเผชิญหน้ากับคนอย่างคุณ หากผมชนะด้วยกลอุบายทุจริต แล้วต่อไปผมฉันจะอยู่ในตระกูลในตระกูลนอกได้อย่างไร?”
หลังจากกล่าวแล้ว หวางหวู่หัวเราะเสียงดังที่เต็มไปด้วยการเย้ยหยัน
ถังยวนไม่ได้โง่เช่นกัน เขารวบรวมพลังทั้งหมดของร่างกายไว้ที่กำปั้น พร้อมที่จะทดสอบเพื่อดูว่าเขาจะสามารถเอาชนะหวางหวู่ได้หรือไม่
ถ้าหมัดนี้ไม่สามารถเอาชนะหวางหวู่ได้ ผลที่ตามมานั้นก็สามารถจินตนาการได้
เมื่อมองฝุ่นที่อยู่รอบ ๆ ตัวถังยวน หวางหวู่ก็ค่อย ๆ ยึดตัวขึ้น เขารู้ว่าคนที่อยู่ตรงหน้า กำลังจะใช้ไพ่ตายของเขา เพื่อต้องการฆ่าตัวตายตนเองตายด้วยการจู่โจมเพียงครั้งเดียว
การกระทำเช่นนี้อาจจะน่าทึ่งสำหรับคนอื่น ๆ แต่สำหรับหวางหวู่ผู้ที่มีประสบการณ์การต่อสู้มามากมาย นี่กลายเป็นเรื่องตลก
“ไม่เลวนี่ รู้ด้วยว่าตนเองต้องใช้กำลังทั้งหมด ถึงจะสามารถลองต่อสู้กับผมได้ และผมจะให้โอกาสนี้คุณโดยไม่ขัดจังหวะการเคลื่อนไหวของคุณ”
ความจริงขณะนี้หวางหวู่สามารถชนะถังยวนได้ แต่หวางหวู่ไม่รีบร้อน แต่ปล่อยให้ถังยวนค่อย ๆ รวบรวมกำลังภายในของตนเอง
หลังจากผ่านไปประมาณสิบวินาที ในที่สุดถังยวนก็ระดมกำลังภายในทั้งหมดในร่างกายของตนเอง หวางหวู่ที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ก็ไม่รู้สึกตึงเครียดแม้แต่น้อย และไม่เห็นความจริงจังสักนิดอยู่ในดวงตาของเขาด้วยซ้ำ
แม้วถังยวนรู้ว่าตนเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคนที่อยู่ตรงหน้า แต่ตนเองก็มีมั่นใจเล็กน้อยเมื่อกำลังภายในทั้งหมดของเขาถูกระดม
“หวางหวู่ คุณอย่าบ้าคลั่งเกินไป ตอนนี้ผมไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว สถานะตอนนี้ของคุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผม”
ไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือคุยโว ถังยวนกล่าวด้วยท่าทางที่ฮึกเหิม แล้วก็พุ่งไปหาหวางหวู่จนเป็นการโจมตีที่วุ่นวาย
ขณะที่ถังซานฉ่ายมองถังยวนที่อยู่บนเวทีปล่อยพลังหมัด ก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย
“เป็นไปได้อย่างไร ความเร็วของถังยวนเพิ่มขึ้นมากในช่วงระยะเวลาสั้น ๆ หรือว่าเขาไปฝึกศิลปะการต่อสู้ลับอะไร?”
ถึงกระนั้น ถังซานฉ่ายก็รู้ดีว่า เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหวางหวู่ที่อยู่ตรงหน้า เพียงแต่การต่อสู้ก่อนที่จะเสียชีวิตนั้นพอเข้าท่าหน่อย
หวางหวู่รู้สึกเช่นกันว่า ความสามารถของคนที่อยู่ตรงหน้าแข็งแกร่งกว่าครั้งก่อนมาก แต่เขาก็ไม่ใส่ใจ
และมีเพียงสองคนในกลุ่มผู้ชมเท่านั้นที่รู้ว่าทำไมพลังของถังยวนถึงแข็งแกร่งขึ้น และนั่นเป็นเพราะเขาใช้เวลาสองวันนี้ เพื่อซื้ออุปกรณ์เสริมมากมายไว้ที่ข้อต่อ เพื่อเพิ่มความเร็วของตนเอง
มันเป็นเพียงตัวช่วยทางกายภาพเท่านั้น แต่ถึงอย่างไรถังหยวนยังคงเป็นคู่ต่อสู้ที่หวางหวู่ดูถูกอยู่ดี
“ความเร็วนั้นเร็วกว่าเดิมมาก แต่ก็ไร้ประโยชน์ ถังยวนคุณยังอ่อนแอเกินไป”
ถังยวนพุ่งไปที่หวางหวู่ด้วยความเร็ว และเมื่อเห็นสีหน้าของหวางหวู่ ถังยวนจึงตระหนักถึงอันตราย
หวางหวู่ยิ้มอย่างมั่นใจและหลับตา ขณะที่ถังยวนพุ่งมาถึงหน้าตนเอง เขาก็จับแขนของถังยวนไว้แน่นและเหวี่ยงออกไปอย่างแรง
การเหวี่ยงคราวนี้ไม่ใช่เพื่อความพ่ายแพ้ แต่มันเป็นการทำให้ถังยวนอับอายขายหน้า
ทำไมถึงกล่าวเช่นนั้น? เพราะทุกคนเห็นอุปกรณ์กระจัดกระจายอยู่บนพื้น
“นี่เป็นการใช้อุปกรณ์เพื่อโกงใช่ไหม? ทำไมถึงเป็นเช่นนี้? เขาเป็นถึงยอดฝีมือของตระกูลในถัง”
“ไม่ใช่มั้ง ถึงแม้ว่าจะไม่สามารถเอาชนะหวางหวู่ได้ ก็ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ แม้ว่าจะใช้กลอุบายที่ทุจริตเช่นนี้ แต่ก็พ่ายแพ้ให้หวางหวู่ มันน่าอายจริง ๆ”
ทุกคนมองอุปกรณ์ที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น และหวางหวู่ก็หัวเราะเสียงดังขึ้นมา
“ไม่ใช่มั้ง! ถังยวน คุณกลัวผมมากขนาดนั้นเชียวหรือ? ไม่คิดว่าจะใช้อุปกรณ์พวกนี้ แต่สุดท้ายพ่ายแพ้ผมอยู่ดี มันน่าอับอายขายหน้าจริง ๆ”
ขณะนี้ถังยวนแทบรอไม่ไหวที่จะใช้พละกำลังทั้งหมดของตนเองขุดหลุมลงไปในพื้นดิน จากนั้นก็เข้าไปอยู่ในนั้นและไม่ออกมาอีกเลย
และเมื่อมองถังซานฉ่ายที่อยู่บนเวที ตอนนี้สีหน้าของเขาดูเหมือนจะถูกทาด้วยปูนขาว นั่งตัวแข็งอยู่ที่นั่น ไม่แตกต่างจากคนที่ถูกสังคมละเลยโดดเดี่ยวเดียวดาย
