“ถ้าวันนี้คุณได้อันดับที่หนึ่ง ต่อไปไม่ว่าคุณจะพูดอะไร ชายชราคนนี้ก็จะปฏิบัติตาม แต่ถ้าคุณไม่ได้อันดับที่หนึ่ง งั้นต่อไปผมจะสั่งสอนความเย่อหยิ่งของคุณ”
หลังจากกล่าวจบ ทั้งสองต่างมองหน้ากัน และหัวเราะเสียงดัง ถังเฉาไม่รู้มาก่อนว่าถังเย่เป็นคนที่น่าสนใจ ดังนั้นเขาจึงตบเก้าอี้และกล่าวทันทีว่า
“โอเค ครูถัง ด้วยคำพูดประโยคนี้ของคุณ ผมต้องได้อันดับที่หนึ่งแน่นอน”
เดิมถึงแม้ว่าถังเฉาจะมีโอกาสชนะสูง แต่สำหรับคนอื่นแล้ว ประโยคนี้กลับกลายเป็นเรื่องตลกให้คนอื่นหัวเราเยาะ
“ช่างไม่ละอาย ยังอยากได้อันดับที่หนึ่ง ไม่ต้องพูดถึงโจวหลี่และเย่ไป๋ และแม้แต่ไป๋ตี๋ก็อาจจะสามารถฆ่าเขาได้ เขายังอยากจะคว้าอันดับที่หนึ่ง ช่างน่าขำเสียจริง”
“โอ้ ศิษย์น้อง คุณไม่เคยได้ยินประโยคนี้หรือ? คนหนุ่มมีความกล้าหาญไม่กลัวอะไร เขาเป็นแค่คนที่เพิ่งออกมาจากตระกูล ไม่ถือตนเองเป็นพระเจ้าก็แปลกแล้ว”
ทันทีที่สิ้นเสียง ทุกคนที่อยู่รอบ ๆ ก็ชี้ไปที่ถังเฉาและหัวเราะเยาะเย้ยเสียงดัง
คนตระกูลถังจะไม่สังเกตเห็นได้อย่างไร ก่อนหน้านั้นแม้ว่าคนในตระกูลจะไม่ปรองดองกัน แต่หลังจากถังเฉากลับมาตระกูลถังแล้ว ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ตระกูลถังเปลี่ยนไปเป็นอย่างมาก ดูเหมือนจะแตกต่างกับก่อนหน้านั้นอย่างสิ้นเชิง
เมื่อเห็นคนอื่นเยาะเย้ยเช่นนี้ ศิษย์น้องทุกคนก็ไปยืนอยู่หน้าถังเฉา
“พวกคุณหมายความว่าอย่างไร ศิษย์พี่ของผมแข็งแกร่งทรงพลังมาก เมื่อถึงเวลานั้นอย่าให้ผู้ร่วมการแข่งขันของพวกคุณถูกทำร้ายจนพ่ายแพ้ยับเยินล่ะ แล้วคุกเข่าอ้อนวอนขอความเมตตาก็แล้วกัน”
ศิษย์น้องคนหนึ่งวิ่งเข้าไปเป็นหนังหน้าไฟ และชี้และดุด่าคนตระกูลโจว
ความจริงโจวหลี่สังเกตการเคลื่อนไหวของตระกูลถังมาโดยตลอด แม้ว่าศิษย์น้องของตระกูลโจวจะพูดนินทาตระกูลถัง เขาก็ไม่ได้ห้ามปรามแต่อย่างใด เพราะนี่คือสิ่งที่เขาต้องการ
โจวหลี่ต้องการให้ถังเชียนเชียนรู้ว่าตนเองเป็นคนแข็งแกร่งที่สุดในราชวงศ์ต้าเซี่ย
อย่างไรก็ตามเนื่องจากภาพลักษณ์ของตนเองในราชวงศ์ต้าเซี่ย ดูเหมือนว่าโจวหลี่จะไม่มีความสุขมากเท่าไรนัก กลับเดินไปอยู่ต่อหน้าทุกคนด้วยท่าทางที่จริงจัง
“โอ้ ทุกคนล้วนเป็นคนของราชวงศ์ต้าเซี่ย พวกเขาทั้งหมดเป็นเพื่อนร่วมชาติ ไม่มีอะไรน่าทะเลาะ รีบสงบลงโดยเร็วเถอะ”
ขณะที่พูด โจวหลี่ไม่ลืมที่จะก้าวไปข้างหน้าและผลักศิษย์น้องคนหนึ่งของตระกูลถัง ดูเหมือนว่าเขากำลังไกล่เกลี่ยให้เลิกทะเลาะกัน แต่ความจริงแล้วมีกลอุบายลึกลับซ่อนอยู่ในฝ่ามือ
หลังจากศิษย์น้องคนนั้นถูกผลักไม่กี่ครั้ง ไม่รู้ว่าทำไมร่างกายของเขาถึงได้อ่อนแรงขนาดนี้ ทำได้เพียงแค่ปล่อยให้โจวหลี่ควบคุมร่างกายตนเอง
และถังเฉารู้สึกได้ทันทีว่าฝ่ามือของโจวหลี่ได้รวบรวมกำลังงานภายในไว้อย่างชัดเจน และกำลังภายในนั้นเต็มไปด้วยการโจมตี ถ้าไม่ใช่เพราะต้องการทำร้ายอีกฝ่าย คงจะไม่รวบรวมกำลังภายในดังกล่าว
ถังเฉารีบเดินไปอยู่ด้านข้างศิษย์น้องของตนเอง
“ศิษย์น้อง เป็นอย่างไรบ้าง?”
ความจริงศิษย์น้องคนนั้นยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาแค่รู้สึกว่าตนเองไร้เรี่ยวแรง และเมื่อมองไปก็ไม่มีใครโจมตีตนเอง เมื่อถังเฉาถามเช่นนี้ เขารู้สึกมึนงงเล็กน้อย
“ผมไม่รู้ ผมแค่รู้สึกร่างกายอ่อนแรง”
ขณะนี้ ถังเฉาตบไหล่ของศิษย์น้องเบา ๆ แล้วกล่าวว่า
“ศิษย์น้อง คุณลองรวบรวมกำลังภายในดูซิว่าคุณจะสามารถใช้กำลังภายในได้หรือไม่”
ขณะที่พูด ศิษย์น้องลองรวบรวมกำลังภายในของตนเอง แต่พบว่าตนเองไม่สามารถใช้ได้ กลับมีความรู้สึกเหมือนถูกแว้งกัดแทน
“เกิดอะไรขึ้น ศิษย์พี่ ทำไมผมถึงไม่สามารถรวบรวมกำลังภายในได้? เมื่อสักครู่ก็ไม่มีใครทำอะไรผม มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
แน่นอนว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นถังเฉาเดาถูกต้อง พริบตาดวงตาของถังเฉาก็เต็มไปด้วยรังสีสังหาร
รังสีสังหารนี้ไม่เพียงแต่ถังเฉาเท่านั้นที่สัมผัสได้ แม้แต่คนที่อยู่รอบข้างยังสัมผัสได้ และแม้แต่โจวหลี่ที่เดินจากไปแล้วก็ยังสัมผัสได้ถึงรังสีสังหารอันทรงพลังนี้ แล้วโจวหลี่ก็หันกลับมามอง เขาไม่ได้คาดคิดว่าจะมาจากเจ้าหนูที่เพิ่งออกมาสู่สังคมคนนี้
แม้ว่ารังสีสังหารจะรุนแรงมาก แต่โจวหลี่ก็ยังคงคิดว่าถังเฉาไม่มีความสามารถอะไร แค่มองถังเฉาและหัวเราะเยาะเย้ย
“ทำไม น้องชาย ทำไมคุณถึงปล่อยรังสีสังหารของตนเองออกมาล่ะ? คุณอยากฆ่าใครที่อยู่ในสถานที่นี้หรือ?”
รังสีสังหารที่อธิบายไม่ได้บนตัวถังเฉา ทำให้ถังซานฉ่ายและถังเย่รับรู้ถึงอะไรบางอย่าง
แม้ว่าประสิทธิภาพการต่อสู้ของศิษย์น้องคนนี้จะไม่แข็งแกร่งมาก แต่สำหรับทุกคนในตระกูลถังแล้ว กำลังภายในมีความสำคัญเป็นพิเศษ เพราะเมื่อพวกเขาสูญเสียกำลังภายในแล้ว จะทำให้ไม่มีที่ยืนในราชวงศ์ต้าเซี่ย
“ผมให้โอกาสคุณเพียงครั้งเดียว ถ่ายกำลังภายในคืนไปให้เขา มิฉะนั้นผมจะทำให้คุณต้องชดใช้อย่างสาสม”
ถังเฉากล่าวเบา ๆ เพียงไม่กี่ประโยค แต่น่าเสียดาย พวกคนที่ไม่ผ่านด่านเรื่องกำลังภายใน ยังคงฟังความหมายของประโยคนี้ไม่ออก
ไม่คาดคิดว่าเรื่องนี้ถูกค้นพบโดยถังเฉาซึ่งเป็นคนที่ไม่โดดเด่น ทันใดนั้นโจวหลี่รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่สำหรับโจวหลี่นอกจากจะประหลาดใจแล้ว เขายังไม่มีความรู้สึกภัยคุกคามใด ๆ
อย่างไรเสียโจวหลี่คิดว่าด้วยสามารถของตนเอง สามารถทำอะไรก็ได้ในราชวงศ์ต้าเซี่ย เจ้าหนูที่เพิ่งออกมาสู่สังคมจะทำอะไรตนเองได้อย่างไร?
“พี่ชาย ผมไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าประโยคที่คุณพูดหมายความว่าอย่างไร ให้ผมถ่ายกำลังภายในกลับไปให้เขาหมายความว่าอย่างไร ถ้าคุณต้องการให้ผมถ่ายกำลังภายในกลับคืนไปให้เขา ก่อนอื่นเขาต้องถ่ายกำลังภายในของตนเองให้ผมก่อน”
“มิเช่นนั้นการที่คุณพูดเช่นนี้มันน่าขำไปหน่อย นี่เป็นการทำให้ผมต้องลำบากใจ ผมโจวหลี่ไม่ใช่คนที่ฝึกกลอุบายวิธีคดโกง แล้วผมจะใช้วิธีโจมตีที่ทุจริตได้อย่างไร”
ขณะที่พูด คนตระกูลโจวหัวเราะและชี้ไปที่ศิษย์น้องที่เพิ่งนั่งลงด้วยความอ่อนแรง
“ไม่มั้ง เขาคงไม่คิดว่าศิษย์พี่ของพวกเราสนใจความสามารถของเขามั้ง โอ้ สวรรค์ นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ได้เห็นคนไร้ยางอายเช่นนี้”
“ถังเชียว ผมรู้ว่าชื่อของคุณปรากฏในรายชื่อการต่อสู้ ก็เลยคิดว่าตนเองเก่ง แต่ผมขอแนะนำให้คุณหุบปาก มิฉะนั้นตอนที่อยู่บนเวทีแข่งขันศิษย์พี่ของผมจะไม่ปล่อยคุณไปอย่างแน่นอน”
ศิษย์น้องพวกนั้นของตระกูลโจวสนทนาไม่หยุด และพวกเขากล่าวนินทาถังเฉาและศิษย์น้องที่ถูกดูดกำลังภายในไป
ถังเฉาไม่ล่วงเกินโจวหลี่ก่อน แต่เมื่อโจวหลี่ล่วงเกินคนของถังเฉา ถังเฉาไม่ปล่อยเขาไปแน่นอน
“ผมให้โอกาสคุณแล้ว ในเมื่อคุณเลือกแบบนี้ ผมก็ช่วยอะไรไม่ได้”
หลังจากนั้น ถังเฉาก็เดินไปทางโจวหลี่
โจวหลี่ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม คิดว่าคนตรงหน้าไม่น่าจะเป็นภัยคุกคามต่อตนเอง
“ทำไมน้องชาย คุณต้องการอะไร? คุณจะเริ่มแข่งขันกับผมที่นี่หรือ?”
ถังเฉารู้สึกถึงกำลังภายในของโจวหลี่ได้อย่างชัดเจน เห็นได้ชัดว่าโจวหลี่ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของตนเอง และแม้กระทั่งต่ำกว่าตนเองอีกระดับหนึ่ง
“ผมไม่ได้อยากแข่งขันกับคุณ ผมแค่อยากจะสั่งสอนคุณเท่านั้น”
