ถังเฉาจงใจกล่าวออกมาดัง เพื่อที่จะให้ทุกคนได้ยิน ตระกูลโจวเป็นเพียงของเล่นของตระกูลถังเท่านั้น
และราชวงศ์แปดที่อยู่ในที่นี้ก็ได้ยินสิ่งที่ถังเฉากล่าว ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น มีเพียงโจวหลี่ที่ดูอ่อนน้อมถ่อมตนต่อหน้าถังเฉา
ทำไมโจวหลี่จะไม่รู้ความคิดของถังเฉา แต่สถานการณ์เช่นนี้ เขาจะไม่ตอบก็ไม่ได้ และจะตอบก็ไม่ได้
เมื่อเห็นท่าทางที่ซึมเศร้าของโจวหลี่ ถังเฉาโบกมืออย่างเด็ดขาดและกล่าวว่า
“เอาล่ะ ในเมื่อคุณไม่ต้องการฟื้นฟูพลังของคุณ งั้นผมก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว สำหรับคำขอของผม ถ้าคุณไม่เต็มใจรับ งั้นผมก็ไม่คิดที่จะฟื้นฟูพลังให้คุณ”
“อย่างไรก็ตาม ในโลกมีคนไม่มากที่จะสามารถแก้พิษนี้ได้ ผมจะคอยว่าคุณจะยืนหยัดได้นานแค่ไหน ถ้าตระกูลโจวไม่มีคุณ ก็ถือเป็นตระกูลที่ไร้ประโยชน์ใช่ไหม?”
ถังเฉาไม่ได้ใจอ่อนแม้แต่น้อย แค่กล่าวตามตรง และสิ่งที่กล่าวนั้น เป็นเรื่องจริงของตระกูลโจว
ถ้าตระกูลโจวไม่มีโจวหลี่ เป็นเพียงเปลือกที่ว่างเปล่า และไม่มีความแข็งแกร่งแม้แต่น้อย
ตอนนี้ศิษย์น้องของตระกูลโจวกำลังมองศิษย์พี่ที่มีท่าทางน่าสังเวช พวกเขาคิดว่าโจวหลี่แค่ล้อเล่นกับถังเฉาเท่านั้น และวินาทีต่อมาเขาก็จะสับถังเฉาเป็นหมื่นชิ้น แต่ความเป็นจริงมันไม่ใช่เช่นนั้น กำลังภายในของโจวหลี่ถูกถังเฉาปิดผนึกไว้จริง ๆ
หลังจากที่โจวหลี่ได้ยินสิ่งที่ถังเฉากล่าว ขาทั้งคู่ก็อ่อนแรงทันที และมีสีหน้าที่ตื่นตระหนก เขาจับมือทั้งสองข้างของถังเฉาไว้แน่น ราวกับสุนัขที่ไร้เจ้าของ
“ขอโทษ ผมขอโทษ ผมตกลงตามคำขอของคุณก็ได้ คุณรีบฟื้นฟูพลังให้ผมเถอะ ขอร้องได้โปรด”
ตอนนี้ในใจของโจวหลี่มีเพียงเป้าหมายเดียว นั่นคือการฟื้นฟูพลังของตนเอง แล้วฆ่าคนที่อยู่ตรงหน้า
แต่ตอนนี้ถังเฉาไม่รู้ว่าโจวหลี่กำลังคิดอะไรอยู่ แต่ถังเฉาไม่ได้รู้สึกกลัวแต่อย่างใด แค่พูดคำไหนคำนั้น ทำตามที่ตนเองพูดไว้
“ในเมื่อทุกคนได้ยินสิ่งที่โจวหลี่พูดแล้ว หวังว่าคุณสามารถรักษาสัญญา ต่อไปถ้าคุณเจอพวกเราตระกูลถัง ก็ไสหัวออกไปไกลหน่อย มิฉะนั้นผมจะไม่ปล่อยคุณไปแน่นอน”
โจวหลี่พยักหน้าอย่างบ้าคลั่ง เขารู้ว่าถ้าไม่ยอมรับสัญญาที่ไม่เป็นธรรมของถังเฉาอย่างรวดเร็ว สิ่งที่รอตนเองอยู่ จะมีแต่ผลลัพธ์ที่เลวร้ายยิ่งกว่า
หลังจากนั้น ถังเฉาจึงยกมือตนเองขึ้นมาและวางลงบนคอของโจวหลี่
โจวหลี่ไม่เคยเห็นวิธีดังกล่าวมาก่อน ถังเฉาเพียงแค่กดเส้นเลือดใหญ่ของโจวหลี่เบา ๆ ทันใดนั้นก็มีรอยเลือดเล็ก ๆ ไหลออกมาจากหัวใจโจวหลี่
และมีเข็มเล็ก ๆ ออกมาจากรอยเลือดเล็ก ๆ นั้น
ทุกคนต่างมองถังเฉาและโจวหลี่ที่อยู่ตรงหน้าโดยไม่อยากจะเชื่อ
“นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น? ดูเหมือนว่าช่องพลังของโจวหลี่ถูกปิดผนึกด้วยเข็มเล็ก ๆ นั่น ทำให้โจวหลี่สูญเสียความสามารถในการต่อสู้ นี่มันเก่งเกินไปแล้วมั้ง เจ้าหนูคนนี้คือใครกันแน่? คิดไม่ถึงว่าเขาจะมีวิชาแพทย์ด้วย”
“ผมไม่รู้ ยังไงเขาก็เป็นคนถ่อยที่อาศัยวิธีเลวทรามต่ำช้าข่มขู่โจวหลี่ของพวกเรา ถ้าต่อสู้กันจริง ๆ เขาคงจะถูกศิษย์พี่ของพวกเราสับเป็นหมื่นชิ้น จะรอจนถึงตอนนี้หรอกหรือ?”
หลังจากกำลังภายในของเขาฟื้นฟูกลับมาแล้ว โจวหลี่ก็กลับมามีความมั่นใจในตนเองอีกครั้ง
“ไม่คิดว่าจะใช้วิธีนี้ลงโทษผม บัดซบ ไอ้สัตว์เดรัจฉาน ตอนนี้กำลังภายในของผมฟื้นฟูแล้ว ผมจะให้คุณชดใช้อย่างสาสม”
ถังเฉาโบกมือและกล่าวว่า
“คุณอย่าเชียวนะ คุณสัญญากับผมแล้วว่าจะฟื้นฟูกำลังภายในให้ศิษย์น้องของผม คุณอย่าตระบัดสัตย์”
โจวหลี่คิดว่า อย่างไรก็ตามโฉมหน้าที่แท้จริงของตนเองก็ถูกเปิดเผยแล้ว จะเสียหน้าอีกหน่อยมันก็ไม่เป็นไร
“ไอ้เด็กเปรต ตอนนี้คุณยังคิดที่จะข่มขู่ผมอยู่อีกหรือ? คุณคิดว่าตนเองเป็นอะไร? คุณรอความตายเถอะ”
เมื่อสักครู่โจวหลี่เพิ่งถูกถังเฉารังแก ตอนนี้ความโกรธในใจยังไม่สามารถลดลงได้
ขณะที่โจวหลี่กำลังจะลงมือโจมตีถังเฉา ทันใดนั้นก็มีคนยื่นมือออกมา และขวางอยู่ตรงหน้าโจวหลี่
“พี่โจว คุณไม่ต้องใจร้อน นี่เป็นเพียงการล้อเล่นเท่านั้น ทำไมคุณถึงได้จริงจังนัก? ผมคิดว่าพี่ถังคนนี้ค่อนข้างน่าสนใจ แม้ว่าเขาจะใช้กลอุบายเล็กน้อย แต่การใช้ยาพิษของเขามันเยี่ยมมาก”
การเคลื่อนไหวของบุคคลนี้ กระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของคนที่อยู่รอบ ๆ
“เกิดอะไรขึ้น ทำไมเย่ไป๋ถึงมาด้วย หรือว่าเขาจะถูกเรื่องพวกนี้ดึงดูด?”
“โอ้ สวรรค์ คนที่ทรงพลังที่สุดสองคนมาอยู่รวมกัน แล้วจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น?”
“ยังไงก็ตามต่อไปจะต้องมีการต่อสู้อย่างแน่นอน อย่างไรเสียพวกเขาสองคน คนหนึ่งต้องการช่วยถังเชียว ส่วนอีกคนหนึ่งต้องการฆ่าถังเชียว”
“อันที่จริงผมเพิ่งรู้ว่า พวกเขาต้องการใช้ความสัมพันธ์นี้เพื่อทดสอบความสามารถของอีกฝ่าย”
แต่ไม่คิดว่าเย่ไป๋จะมีท่าทางที่เฉยเมย
“โอ้ นี่คือบุคคลที่อยู่ในอันดับที่สองไม่ใช่หรือ? ผมนึกออกแล้ว คือเย่ไป๋ พี่เย่ไป๋นั่นเอง”
“ผมได้ยินมาว่าพี่ชายหรือน้องชายของคุณถูกฆ่าตาย มันเกิดอะไรขึ้น? ครอบครัวของคุณถูกมือสังหารแทรกซึมหรือเปล่า?”
ตอนแรกโจวหลี่คิดว่าเย่ไป๋จะโกรธเพราะคำพูดไม่กี่ประโยคของตนเอง แต่ไม่คิดว่าเขาจะประเมินจิตใจของเย่ไป๋ต่ำเกินไป
เย่ไป๋จะรู้สึกเศร้าเสียใจเพราะเย่จงซือได้อย่างไร? แต่เขากลับรู้สึกว่าคนขี้ขลาดอ่อนแอคนนั้นตายเสียได้ก็ดี
“พูดจามีเหตุผล ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับระบบการรักษาความปลอดภัยของตระกูลเย่ คิดไม่ถึงเลยว่าจะปล่อยให้มือสังหารแทรกซึมเข้ามาฆ่าคนขี้ขลาดอ่อนแอคนนั้นตาย”
“แต่ถ้าคนขี้ขลาดอ่อนแอคนนั้นไม่ตาย ผมคงออกมาไม่ได้”
ทุกคนที่อยู่ที่นี่ต่างรู้สถานะตัวตนของเย่ไป๋ เขาเป็นคนที่ฆ่าผู้อาวุโสในตระกูลของตนเอง และตอนนี้การพูดเช่นนี้ ถึงแม้ว่ามันจะทำให้คนตกใจ แต่คนอื่นก็ไม่ได้รู้สึกประหลาดใจ
“เอาล่ะ ในเมื่อพี่เย่ไป๋พูดถึงขนาดนี้แล้ว ผมจะปล่อยสัตว์เดรัจฉานอย่างมันไปชั่วคราว แต่ถ้ามีครั้งหน้า ผมจะสับคุณเป็นหมื่นชิ้นแน่นอน”
หลังจากที่พลังของโจวหลี่ฟื้นฟูแล้ว ความจองหองก็ฟื้นฟูเช่นกัน เขาคิดว่าจะเดินจากไป โดยไม่คิดจะฟื้นฟูพลังให้ศิษย์น้องของถังเฉา
ถังเฉาไม่ได้โง่เขลาขนาดนั้น เขาคว้าตัวโจวหลี่ไว้ทันที
“เจ้าหนู คุณคิดจะหลบหนีต่อหน้าผมหรือ? คุณฝันหวานไปหรือเปล่า? ก่อนหน้านั้นคุณสัญญากับผมแล้ว แต่กลับไม่เป็นเช่นนั้น”
เมื่อมองไปที่ถังเฉา ดูเหมือนว่าโจวหลี่จะลืมไปแล้วว่าเมื่อสักครู่ตนเองถูกรังแกอย่างไร
“ไอ้หนู ผมปล่อยคุณแล้ว คุณยังมาเสแสร้งต่อหน้าผมอีกใช่ไหม? คุณคงไม่คิดว่าพลังของผมยังเป็นเหมือนเมื่อตอนที่ถูกคุณใช้กลอุบายเมื่อสักครู่ใช่ไหม?”
“ในเมื่อคุณไม่อยากมีชีวิตอยู่ ผมก็ไม่มีอะไรจะพูดอีกแล้ว”
“คราวนี้ผมฆ่าคุณแน่นอน”
ขณะที่พูด ในที่สุดเขาก็ยกมือของตนเองขึ้นมา เตรียมปล่อยหมัดออกไป อย่างไรเสียตนเองก็อับอายต่อหน้าศิษย์น้องพวกนี้ไปนานแล้ว ตอนนี้จะอับอายเพราะเรื่องเล็กน้อยนี้ก็ไม่เห็นเป็นไร การฆ่าคนไปคนหนึ่งแล้วอย่างไงล่ะ? ถูกเปิดเผยแล้วยังไงล่ะ?
