แม้ว่าผู้อาวุโสเหล่านี้จะมีสีหน้าที่กังวล แต่ในใจของพวกเขายังคงมีความสิ้นหวัง
และถังเฉาเป็นต้นเหตุของทั้งหมด พวกเขาทั้งหมดมองไปที่ถังเฉา คนตระกูลถังก็ไม่ใช่คนที่โง่เขลา เมื่อรู้ว่าการต่อสู้กำลังจะเกิดขึ้น พวกเขาจึงเดินไปยืนอยู่ด้านหน้าถังเฉา
“การที่เด็กจะแข่งขันก็ไม่มีปัญหาอะไร? แต่หลังจากแข่งขันเสร็จสิ้นแล้วยังไม่ยอมรับ พวกคุณในฐานะผู้อาวุโสยังจะมาสั่งสอนเด็กรุ่นหลัง มันไม่สมเหตุสมผล”
คนตระกูลโจวถูกบังคับจนถึงขนาดนี้แล้ว และพวกเขาจะถอยได้อย่างไร จึงกล่าวกับถังซานฉ่ายด้วยความโกรธเคือง
“ถังซานฉ่าย วันนี้ถ้าคุณไม่มอบคนทรยศคนนั้นออกมา พวกเราจะทำลายล้างตระกูลถังของพวกคุณ”
“เมื่อถึงตอนนั้นความแค้นระหว่างพวกเราสองตระกูล มันไม่ใช่เรื่องที่ผมจะมีอำนาจตัดสินใจแล้ว”
หลังจากลูกศิษย์ของตระกูลถังได้ยินประโยคนี้ พวกเขาก็หัวเราะเสียงดัง
“ช่างน่าขำสิ้นดี แพ้การแข่งขันแล้วยังมาเล่นลูกไม้ตลบตะแลงอีก และยังมาท้าทายผู้อาวุโสของตระกูลถัง พวกคุณคู่ควรหรือ?”
“ถ้าทุกคนร่วมการแข่งขันแล้วเหมือนพวกคุณ แล้วการแข่งขันจะมีประโยชน์อะไร?”
ขณะที่ศิษย์น้องคนหนึ่งกำลังกล่าว และทันใดนั้นเขาก็ถูกลมฝ่ามือจู่โจม เมื่อผู้อาวุโสของตระกูลถังมองไปตามสายลม ก็เห็นผู้อาวุโสของตระกูลโจวยกแขนของตนเองเอาไว้ เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนปล่อยพลังฝ่ามือนั้นออกมา
ถังเฉารีบไปพยุงศิษย์น้องคนนั้น โชคดีที่พลังของผู้อาวุโสของตระกูลโจวไม่แข็งแรงมาก ฝ่ามือนั้นจึงไม่สามารถทำร้ายคนของตระกูลถังได้มากนัก แต่กลับเป็นการกระตุ้นความโกรธของตระกูลถังแทน
ถังซานฉ่ายเห็นว่าคนของตนเองได้รับบาดเจ็บ เขารู้สึกโกรธทันที ถังซานฉ่ายจึงนำถังเย่และถังเย่เตรียมตัวจะพุ่งออกไป
ชายชราร่างเล็กกระโดดไปอยู่ระหว่างตระกูลโจวและตระกูลถัง เขาปล่อยพลังฝ่ามือ จากนั้นเกราะป้องกันก็ปรากฏขึ้น ขวางกั้นทั้งสองตระกูลไว้ด้านหลังเกราะป้องกัน
“พวกคุณคิดจะทำอะไร? หรือว่าสองตระกูลใหญ่จะต่อสู้กันต่อหน้าเด็กพวกนี้เหรอ? อายบ้างไหม?”
“ตามความคิดของผม ผมเห็นกระบวนการทั้งหมดตอนที่พวกคุณสองคนแข่งขันกัน เป็นเพราะโจวหลี่ที่ภายนอกดูเป็นคนดีแต่ภายในจิตใจคิดไม่ดี และใช้กลอุบายแล้ว ถึงได้รับผลกรรมตามสนอง ผมคิดว่าเด็กคนนั้นของตระกูลถังไม่ผิด”
“ดังนั้นผมขอเตือนตระกูลโจวอีกครั้ง ถ้าพวกคุณยังบ้าคลั่งต่อไปอีก ผมก็จะลงมือแล้ว”
ชายชราร่างเล็กที่ดูท่าทางอัธยาศัยดี แต่หลังจากที่เขากล่าวประโยคนี้ ผู้อาวุโสของตระกูลโจวก็คุกเข่าลง ทำให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นรู้สึกตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง
“ผมขอโทษ หัวหน้าหู่ มันเป็นความผิดของพวกเราเอง พวกเราไม่ควรหุนหันพลันแล่น สำหรับความผิดของโจวหลี่ เขาถูกถังเชียวลงโทษแล้ว เรื่องนี้พวกเรายอมรับแล้ว ขอหัวหน้าหู่อย่าได้โกรธเคือง และอย่าลงโทษพวกเรา”
ท่าทางของผู้นำตระกูลโจวสุภาพอ่อนโยน มีร่องรอยความหวาดกลัวบนใบหน้า และกล่าวด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา
ชายชราร่างเล็กเห็นท่าทางเช่นนี้ของผู้อาวุโสตระกูลโจว ก็ไม่ได้ถือสา เพียงแค่ยิ้มอย่างราบเรียบและกล่าวว่า
“ช่างเถอะ ช่างเถอะ มันเป็นแค่การแข่งขันของเด็กเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องจริงจังขนาดนั้น”
“น้องชาย ความสามารถของคุณไม่เลว และคุณเป็นคนที่ฉลาดเฉลียว แต่ถ้าให้อภัยได้ก็ควรจะให้อภัย และฟื้นฟูพลังของตระกูลโจวชั่วคราว คุณเห็นด้วยไหม? เรื่องนี้เกิดขึ้นเนื่องจากการแข่งขันระหว่างพวกคุณสองคน ผมไม่มีสิทธิ์เข้าไปยุ่ง”
“ดังนั้น เพื่อเป็นการตอบแทน ผมรับปากคำขอของคุณหนึ่งข้อ ถ้าคุณมีอะไรต้องการความช่วยเหลือ ก็บอกผมโดยตรง”
เพราะอย่างไรเสียพวกเขาก็คือคนของราชวงศ์ต้าเซี่ย หัวหน้าหู่ไม่ต้องการทำให้พลังอำนาจของตนเองอ่อนแอลง ดังนั้นเขาจึงถามถังเฉาด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ ดูเหมือนถังเฉาจะเป็นคนที่ได้สิทธิ์ แต่ไม่มีใครรู้ว่า ขอแค่ถังเฉาปฏิเสธ มีความเป็นไปได้ที่ชายชราร่างเล็กคนนี้จะลงมือจัดการถังเฉา
และขณะที่ทุกคนต่างคิดว่าถังเฉาจะยอมรับข้อเสนอนี้ ถังเฉากล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ผมไม่ยอมรับ เว้นเสียแต่คุณจะตกลงตามคำขอของผมสองข้อ และตอนนี้ผมยังไม่สามารถบอกคุณได้ ถ้าคุณทำได้ ผมก็จะตกลง ถ้าคุณทำไม่ได้ ผมไม่ตกลงแน่นอน”
ตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงปัจจุบัน สี่ราชาซึ่งนำโดยเจ้ามังกร ซึ่งมีอำนาจสูงสุด ไม่มีใครกล้าพูดเช่นนี้กับสี่ราชา และตอนนี้ เจ้าหนูที่เพิ่งออกมาสู่สังคมอย่างถังเฉา นึกไม่ถึงว่าจะใช้น้ำเสียงที่บ้าคลั่งเช่นนี้ ทำให้ทุกคนที่อยู่ที่นี่รู้สึกตกใจกลัว
หลังจากที่ถังซานฉ่ายได้ยินสิ่งที่ถังเฉากล่าว ขาทั้งคู่ก็สั่น เกรงกลัวว่าชายชราร่างเล็กจะลงมือฆ่าทุกคนในตระกูลถัง
และสถานการณ์ตอนนี้ มีคนไม่น้อยที่แอบถอยหลัง วินาทีถัดมาสีหน้าเคร่งขรึมของชายชราร่างเล็กค่อย ๆ คลาย แทนที่ด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข
“ผมดูแลปกครองราชวงศ์ต้าเซี่ยมาเป็นเวลาหลายปีแล้ว และไม่เคยเห็นเด็กที่บ้าคลั่งเช่นนี้มาก่อน ไม่เลว! ผมชอบ ตกลง ผมรับปากคุณ ผมยอมรับคำขอสองข้อของคุณ แต่อย่าให้มากเกินไป”
หลังจากนั้น ผู้นำหู่ก็โยนยาเม็ดหนึ่งออกมา แล้วหายตัวไปต่อหน้าทุกคน เห็นได้ชัดว่ายาเม็ดนี้เป็นยาแก้พิษ โจวหลี่หยิบมันขึ้นมาแล้วใส่เข้าไปในปากของตนเองเหมือนสุนัขที่บ้าคลั่ง
“เหมือนสุนัขจรจัดที่ไร้เจ้าของ ถึงแม้จะใช้กลอุบาย แต่ก็พ่ายแพ้หลายครั้งในหนึ่งวัน ครั้งต่อไปถ้าคุณต้องการจะท้าทายผม ขอแนะนำคุณคิดให้ดีก่อนแล้วค่อยพูดออกมา มิเช่นนั้นคุณจะไม่โชคดีเหมือนวันนี้”
ผู้จัดงานต่างตกตะลึงกับการมาถึงอย่างกะทันหันของหัวหน้าหู่ในคราวนี้ และยังตกตะลึงกับพลังที่หายไปอย่างกะทันหันของโจวหลี่
และตระกูลโจวในฐานะที่เป็นหนึ่งในผู้เข้าร่วมแข่งขันคนสำคัญในการแข่งขันสมาคมบูโดครั้งนี้ เพราะเนื่องจากโจวหลี่ได้รับบาดเจ็บ คนตระกูลโจวจึงเสนอให้ผู้จัดงานเลื่อนเวลาแข่งขันออกไปอีกหนึ่งสัปดาห์
ผู้จัดงานรู้ว่าถ้าโจวหลี่ไม่เข้าร่วมกันแข่งขัน ผู้ชมส่วนใหญ่จะหายไป และพวกเขาก็ต้องการดูว่าใครแข็งแกร่งที่สุด หลังจากปรึกษาหารือกัน ผู้จัดงานตกลงตามคำแนะนำของตระกูลโจว และเลื่อนการแข่งขันออกไปอีกหนึ่งสัปดาห์
ตอนนี้ความตื่นเต้นของทุกคนหายไป
“แน่นอนว่าตระกูลโจวของพวกคุณเกิดมาก็เป็นคนที่อ่อนแอ นึกไม่ถึงว่าแพ้แล้ว ยังขอให้เลื่อนการแข่งขันออกไปอีก ช่างน่าผิดหวังจริง ๆ”
หลังจากเลื่อนการแข่งขันออกไป เย่ไป๋เดินไปอยู่ตรงหน้าคนตระกูลโจว และกล่าวด้วยน้ำเสียงที่หยิ่งยโส และตอนนี้บรรดาผู้อาวุโสของตระกูลโจวและโจวหลี่ก็ไม่กล้าเคลื่อนไหว เพราะพวกเขารู้ว่าเย่ไป๋แข็งแกร่งมาก ถ้าหากพวกเขาเคลื่อนไหว มีความเป็นไปได้ที่จะถูกเย่ไป๋ฆ่าตาย
ดวงตาของโจวหลี่เคร่งขรึมเป็นอย่างมาก ตอนนี้เขาอยากฆ่าคนสองคนที่ยั่วยุตนเอง คนหนึ่งคือเย่ไป๋ และอีกคนหนึ่งคือถังเฉา
“ต้องขอโทษจริง ๆ เย่ไป๋ วันนี้ทำให้คุณต้องผิดหวัง แต่คราวหน้าผมฆ่าคุณแน่นอน”
โจวหลี่รู้ว่าเย่ไป๋เพียงแค่ต้องการต่อสู้อย่างตรงไปตรงมา และฆ่าอีกฝ่ายตาย และโจวหลี่ยังมั่นใจ จนถึงตอนนี้เขายังเชื่อว่าถังเฉาใช้กลอุบายชั่วจนสามารถเอาชนะตนเองได้ และการแข่งขันครั้งต่อไปจะเป็นเวลาสำหรับการแก้แค้นของตนเอง
