ประโยคนี้เหมือนเสียงฟ้าฟ่า ทำให้ทุกคนในค่ายทหารรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก
“คุณพูดว่าอะไรน่ะ? มีคนกล้าทำร้ายคนญี่ปุ่นของพวกเรา และฆ่าคนไปสองคนติดกัน?”
สีหน้าของจ้าวไท่เต็มไปด้วยความตกใจ และดวงตาของเขาไม่สามารถหยุดโกรธได้
เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เชื่อในสิ่งที่ผู้ชายคนนั้นพูด และมองผู้ชายที่มารายงานด้วยท่าทางไม่เชื่อ
ชายคนนั้นพยักหน้าอย่างบ้าคลั่ง “ไร้เหตุผลสิ้นดี ผมจะพาคนไปตอนนี้ ไปที่ราชวงศ์ต้าเซี่ยเพื่อขอคำอธิบาย และดูว่าพวกเขาจะให้คำอธิบายนี้กับผมอย่างไร”
หลังจากกล่าวจบ จ้าวไท่โบกมือเป็นสัญญาลักษณ์
หลังจากรวบรวมทหารทั้งหมดแล้ว จ้าวไท่นำกองทัพทหารและรีบไปที่ราชวงศ์ต้าเซี่ย
ขณะที่คนญี่ปุ่นเข้ามาในราชวงศ์ต้าเซี่ย พวกเขาไม่ได้ถูกทหารรักษาการณ์ของราชวงศ์ต้าเซี่ยขัดขวางแต่อย่างใด และปล่อยให้พวกเขาเข้ามาในราชวงศ์ต้าเซี่ยอย่างง่ายดาย
เป็นอย่างที่ชายคนนั้นกล่าวไว้ว่า คนญี่ปุ่นสามารถทำทุกอย่างที่พวกเขาต้องการในราชวงศ์ต้าเซี่ยได้ ทหารยามเฝ้าประตูพวกนั้นจะกล้าไปขวางคนญี่ปุ่นได้อย่างไร?
แต่ถึงแม้ว่าทหารที่เฝ้าประตูจะพยายามแสดงความสุภาพอ่อนโยนอย่างเต็มที่ แต่คนญี่ปุ่นกลับไม่เป็นเช่นนั้น ทันทีที่พวกเขาเข้ามา ทหารที่ประตูเมืองก็ถูกกองทัพทหารญี่ปุ่นฆ่าตายจนหมด
และหลังจากชาวบ้านที่อยู่แถวประตูเมืองเห็นภาพนี้ต่างก็หนีกระเจิง บางคนวิ่งไปที่สำนักบริหารของราชวงศ์ต้าเซี่ย
ถึงแม้คนระดับสูงของราชวงศ์ต้าเซี่ยจะรู้ว่า คนญี่ปุ่นได้เข้ามาในราชวงศ์ต้าเซี่ยด้วยความบ้าคลั่งเช่นนี้แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้?
หลังจากที่เบื้องบนได้รับข่าว พวกเขาส่งบุคคลอาวุโสสองคนจากราชวงศ์ต้าเซี่ยไปเจรจา ซึ่งสองคนนั้นพวกเขาไม่ได้พาทหารหรืออาวุธไปด้วย
“ไม่รู้ว่าทำไมนายพลจ้าวถึงฆ่าทหารที่เฝ้าประตูเมืองของพวกเราอย่างรุนแรง?”
คนที่มาเจรจาคราวนี้เป็นคนในราชสำนักของราชวงศ์ต้าเซี่ย และพวกเขาถือว่าเป็นคนระดับสูง
เขามาเพื่อต้องการเจรจากับจ้าวไท่เกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ไม่คิดว่าจ้าวไท่เดินมาข้างหน้าและตัดมือของเขาไปข้างหนึ่ง
“ตอนนี้กูไม่อยากเจรจากับพวกมึง รีบส่งคนที่ฆ่าคนญี่ปุ่นของพวกเราออกมา มิฉะนั้นผลที่ตามมาจะร้ายแรงกว่านั้น”
เมื่อจ้าวไท่กล่าวประโยคนี้ คนราชวงศ์ต้าเซี่ยที่มาเจรจาก็เข้าใจทันทีว่ามันหมายถึงอะไร จึงสั่งให้ทหารในท้องที่ไปตรวจสอบอย่างรวดเร็ว ตามที่คาดการณ์ไว้ การสืบสวนครั้งนี้พบสาเหตุจริง ๆ
“อะไรนะ? ตระกูลถังได้ฆ่าพลเมืองสองคนของญี่ปุ่นไปจริง ๆ นี่มันเป็นการรนหาที่ตายชัด ๆ?”
หลินจุ้นที่แขนขาดมองดูทหารผู้ใต้บังคับบัญชาด้วยท่าทางที่ไม่อยากเชื่อ
หลินจุ้นเคยได้ยินเกี่ยวกับถังเชียวมานานมาแล้ว แม้เขาจะรู้ว่าบุคคลนี้เป็นเหมือนม้ามืด และได้รับความสนใจอย่างรวดเร็วจากคนระดับสูงในราชวงศ์ต้าเซี่ย แต่เขาไม่คาดคิดว่าบุคคลนี้จะบ้าคลั่งได้เช่นนี้
“ไปถามที่ตระกูลถังเดี๋ยวนี้ เกิดอะไรขึ้นกับตระกูลถัง?”
หลังจากนั้น หลินจุ้นเตรียมตัวพาทหารของตนเองไปที่ตระกูลถัง แต่ตอนนี้จ้าวไท่กำลังรอคำตอบอยู่ หลินจุ้นจึงไม่กล้าที่จะไป ดังนั้นเขาจึงไปที่สถานีที่พักส่งสารของญี่ปุ่น เพื่ออธิบายสถานการณ์ให้จ้าวไท่ฟัง
“ผมจะไปกับคุณด้วย ผมอยากดูว่าคนแบบไหนที่กล้าบ้าคลั่งได้ขนาดนี้ ที่ฆ่าคนญี่ปุ่นของพวกเรา ผมจะให้เขาชดใช้สิบเท่า”
หลินจุ้นรู้สึกจำใจ ทำได้เพียงแค่พาจ้าวไท่ไปด้วย
ขณะเดียวกัน คนของตระกูลถังได้เตรียมพร้อมแล้ว และรอการมาถึงของจ้าวไท่
“พี่ถังเฉา คุณอย่าออกไปข้างนอกดีกว่า ถ้าคุณออกไปอาจจะเสียชีวิตจริง ๆ คอยดูว่าจ้าวไท่จะพูดอะไร เขาขึ้นชื่อเรื่องการฆ่าคนอย่างบ้าคลั่ง ถ้าคุณออกไปตอนนี้ อาจจะกดดันเขามากเกินไป เมื่อถึงเวลานั้นเขาอาจจะทำลายตระกูลถัง แล้วพวกเราจะทำอย่างไร?”
ถังเชียนเชียนกล่าวโน้มน้าวอยู่ในห้องถังเฉามาเป็นเวลานาน แต่ถังเฉาคิดว่ามันเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยเท่านั้น
“น้องเชียนเชียน ผมบอกแล้วว่าผมจะจัดการเรื่องนี้เอง คุณอย่าขวางผมอีกเลย ถ้าคุณยังขวางผมอีก ต่อไปคุณอย่าบอกคนอื่นว่าตนเองเป็นคนของสายพระจันทร์ของผม”
ตอนนี้ถังเชียนเชียนรู้สึกกระวนกระวายใจ ขอบตาแดง และมองไปที่ถังเฉาด้วยท่าทางที่หมดหนทาง
ถังเฉาถือโอกาสนี้เดินไปที่ประตู
ไม่ช้า หลินจุ้นก็พาจ้าวไท่มาถึงประตูใหญ่ของตระกูลถัง
ยังไม่ทันได้เคาะประตู จ้าวไท่ก็ใช้ดาบพิชิตอาชาของตนเองฟันไปที่ประตูของตระกูลถังจนประตูพังทลาย
“ใครเป็นคนทำร้ายคนญี่ปุ่นของพวกเรา ไสหัวออกมาเดี๋ยวนี้ มิฉะนั้นผมจะฆ่าพวกคุณทั้งหมด”
คำพูดประโยคนี้ของจ้าวไท่ ทำให้ถังซานฉ่ายที่มารอนานแล้วรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก
“นายพลจ้าว คุณอย่าเพิ่งใจร้อน ผมจะออกไปเดี๋ยวนี้”
“มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด พวกเราไปนั่งคุยกันดี ๆ เถอะ”
ถังซานฉ่ายพยายามแสดงความสุภาพอ่อนโยนที่สุด เพื่อให้จ้าวไท่โกรธน้อยลง แต่ทันทีที่จ้าวไท่เดินเข้ามา ก็ใช้เท้าเตะไปที่ท้องของถังซานฉ่าย
คราวนี้จ้าวไท่ไม่ได้ใช้กำลังภายใน เพราะเขารู้ว่าถังซานฉ่ายไม่กล้าหลบเลี่ยงอย่างแน่นอน และความจริงก็เป็นเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าถังซานฉ่ายสามารถหลบเลี่ยงการโจมตีครั้งนี้ได้ และเขาก็ไม่กล้าใช้กำลังภายในของตนเอง
“ไสหัวออกไป ผมต้องการหาคนที่ฆ่าพี่น้องของผม ถ้าพวกคุณไม่ส่งเขาออกมาภายในหนึ่งนาที ผมจะสั่งฆ่าพวกคุณหมดทั้งตระกูล เมื่อถึงเวลานั้นก็อย่ามาโทษผมน่ะ”
ความจริงจ้าวไท่วางแผนที่จะฆ่าถังเฉาก่อน แล้วค่อยฆ่าทุกคนในตระกูลถัง เพื่อเชือดไก่ให้ลิงดู
และคำพูดเหล่านี้พูดเพื่อหลอกลวงถังเฉาออกมาเท่านั้น
ถังซานฉ่ายรู้สึกลังเลเป็นอย่างมาก แม้ว่าถังเฉาวางแผนที่จะออกมาเผชิญด้วยตนเอง แต่ถังซานฉ่ายก็ไม่เห็นด้วยเท่าไร
ขณะนี้เอง ถังซานฉ่ายคิดว่าถังเฉายังคงอยู่ในห้องของตนเอง และถูกถังเชียนเชียนขวางไว้ แต่ไม่คิดว่าทันใดนั้นมีเสียงหัวเราะดังขึ้นข้างหลังของเขา
“ถึงผมจะเป็นคนที่ฆ่าลูกน้องของคุณแล้วยังไงล่ะ? คุณจะทำอะไรผมได้?”
นี่เป็นครั้งแรกที่จ้าวไท่เห็นคนในราชวงศ์ต้าเซี่ยแสดงความบ้าคลั่งเช่นนี้ ทำให้เขาไม่สามารถมีปฏิกิริยาตอบสนองได้ทันที แต่ขณะนี้ฝ่ายหลินจุ้นตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก
“กล้าดีนะ ถึงได้กล้าพูดเช่นนี้กับนายพลจ้าวแบบนี้ ดูเหมือนว่าคุณอยากจะตายแล้วใช่ไหม”
หลังจากนั้น หลินจุ้นก็พุ่งเข้าไปเพื่อจะจัดการถังเฉา
ขณะที่เขาเพิ่งจะยกเท้าของตนเอง แต่ไม่คิดว่าถังเฉาจะเตะกลับมา จนทำให้หลินจุ้นล้มลงบนพื้นทันที
“คนอื่นมารังแกถึงบ้านแล้ว คุณยังจะทำเรื่องไร้ประโยชน์เหล่านี้อีก?”
หลังจากนั้นถังเฉาก็เดินไปอยู่ตรงหน้าจ้าวไท่
“ผมเป็นคนฆ่าคนเอง คุณต้องการอะไร?”
หลังจากที่จ้าวไท่ได้ยินสิ่งที่ถังเฉากล่าว เขาแค่ยิ้มเยาะเย้ย
“ผมยังไม่เคยเห็นคนที่บ้าคลั่งอย่างคุณมาก่อน แต่หลังจากที่คุณรู้ผลที่จะตามมา คุณน่าจะรู้สึกเสียใจ”
“เด็ก ๆ มานี่สิ ฆ่าล้างคนในตระกูลนี้ให้หมด”
หลังจากนั้น จ้าวไท่หันหลัง และไม่ช้าทหารทั้งหมดที่ติดตามจ้าวไท่ก็บุกเข้าไปในบ้านของตระกูลถัง
ถังเฉาได้เดาแล้วว่าจะต้องเกิดเรื่องเช่นนี้ และเขาก็เตรียมพร้อมที่จะต่อสู้แล้ว
“ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็เลิกพูดจาไร้สาระได้แล้ว!”
