เจ้าหญิงหันสายตาของตัวเองมองไปที่ถังเฉา ส่วนถังเฉาแค่พยักหน้ายิ้มๆ จากนั้นก็มองจ้าวไท่ด้วยสีหน้าเยาะเย้ย
“ต้องโทษที่ลูกน้องของฉันไร้เหตุผล ฉันก็เลยมาแสดงความขอโทษคุณ”
ในฐานะที่เป็นถึงเจ้าหญิง ไม่คิดว่าจะลดฐานะลงมาปฏิบัติตัวอย่างเคารพนอบน้อมแบบนี้ น่านับถือไม่น้อย ส่วนจ้าวไท่พอเห็นว่าคนที่มีตำแหน่งอำนาจสูงกว่าตัวเอง มีมารยาทต่อศัตรูคู่อาฆาตของตัวเองขนาดนี้ ก็รีบห้ามปามเจ้าหญิงทันที
“เจ้าหญิงไม่ได้นะครับ เรื่องมันเกิดขึ้นเพราะผม คนที่ต้องขอโทษก็ต้องเป็นผมเองสิครับ จะให้คนที่สถานภาพสูงส่งแบบท่านไปขอโทษคนต่ำต้อยแบบนี้ได้ยังไง ให้ผมทำเองเถอะ”
จ้าวไท่รู้ดี ว่าถ้าเชื้อพระวงศ์ของญี่ปุ่นรู้ว่าตัวเองทำผิด ทำให้เจ้าหญิงต้องมาขอโทษแบบนี้ จ้าวไท่จะต้องโดนลงโทษเป็นแน่ ก็เลยรีบเข้าไปห้ามปามเจ้าหญิงเอาไว้ทันที
หลังจากที่ถังเฉาได้ฟังแบบนี้แล้ว ก็มองจ้าวไท่ด้วยสีหน้าขี้เล่นพร้อมกับพูดขึ้น
“ที่แกพูดมาก็ไม่ผิด เป็นถึงเจ้าหญิงจะมาปฏิบัติตัวมีมารยาทกับฉันขนาดนี้ได้ยังไง? ถ้าจะขอโทษล่ะก็ ควรจะให้แกมาขอโทษด้วยตัวแกเองดีกว่า”
“แต่ว่าตอนนั้นแกมาทำร้ายคนของฉัน แน่นอนว่าตอนนี้ฉันไม่มีทางปล่อยให้มันจบง่ายๆแบบนี้แน่นอน ถ้าจะขอโทษละก็ ต้องจริงใจ”
หลังจากที่จ้าวไท่ได้ฟังคำพูดนี้ของถังเฉาแล้ว สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที
ถังซานฉ่ายตบไหล่ของถังเฉา พร้อมกับพูดขึ้นอย่างเบาๆ“ช่างเถอะ ถังเฉา เรื่องน้อยดีกว่าเรื่องเยอะ พวกเราปล่อยเขาไปเถอะ ถึงยังไงตอนนี้ปัญหาก็ได้รับการแก้ไขแล้ว ก็ไม่มีความจำเป็นอะไรที่ต้องทำแบบนี้แล้ว”
เห็นได้ชัดว่าถังซานฉ่ายไม่กล้าเรื่องเยอะ แค่ให้ถังเฉายอมผ่อนปรนลงสักหน่อย แต่ถังเฉาเชื่อฟังที่ไหนกันล่ะ ไม่ว่ายังไงเมื่อวานจ้าวไท่คนนี้ก็ทำร้ายน้องน้อยโจว ตอนนี้ในใจของถังเฉายังคงโกรธอยู่ไม่น้อย
หลังจากที่ได้ยินคำพูดของถังเฉาแล้ว สีหน้าของจ้าวไท่ก็มืดสลัวลงทันที แต่เจ้าหญิงกลับยิ้มออกมา พูดขึ้นอย่างดีอกดีใจ
“ในเมื่อเป็นแบบนี้ ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็ขอบคุณในความใจกว้างของพี่น้องคนนี้ด้วยนะคะ ไหนคุณว่ามาสิ จะให้ลูกน้องของฉันขอโทษคุณยังไง? เดี๋ยวฉันจะให้เขาทำเลยทันที”
ในตอนนี้ถังเฉาโก้งโค้งลง พูดกับจ้าวไท่“ชีวิตของคนนั้นสำคัญไฉน เมื่อวานแกคิดที่จะฆ่าเพื่อนของฉัน แน่นอนว่าวันนี้ฉันก็ไม่มีทางปล่อยแกไปง่ายๆแน่นอน ถ้าแกอยากจะขอโทษจริงๆล่ะก็ แกก็คุกเข่าให้กับฉัน จากนั้นก็ก้มลงกราบสามครั้ง ฉันถึงจะยอมรับไว้”
หลังจากที่เจ้าหญิงได้ฟังแบบนี้ ก็รู้สึกว่าเหลือเชื่อสุดๆ ไม่ว่ายังไง ถึงจ้าวไท่จะทำผิดก็จริง แต่ก็ไม่ต้องถึงขั้นก้มลงกราบขอโทษนี่นา
ถ้านายพลของประเทศทำแบบนี้ล่ะก็ ถ้าอย่างนั้นก็เท่ากับว่าเสียศักดิ์ศรีไปจนเกลี้ยงเลยไม่ใช่หรือไง
เจ้าหญิงยิ้มอย่างอึดอัด มองถังเฉาพร้อมกับพูดขึ้น
“คุณช่วยเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นดีไหม เงื่อนไขนี้มันทำให้นายพลของฉันลำบากใจเกินไป ถ้าไม่ได้จริงๆล่ะก็ ฉันขอโทษคุณแทนก็ได้”
ถังเฉายังคงยึดมั่นไม่ยอมให้อภัยง่ายๆ พูดกับเจ้าหญิงด้วยท่าทางขี้เล่น
“ได้สิ ถ้าคุณขอโทษผมแทนล่ะก็ คุณโก้งโค้งลงเก้าสิบองศา ผมก็ยอมรับแล้ว”
เจ้าหญิงลำบากใจสุดๆ ส่วนจ้าวไท่ก็ยิ่งอึดอัดลำบากใจมากกว่า ไม่ว่ายังไงก็จะให้เจ้าหญิงมาขอโทษไม่ได้ ในขณะเดียวกันตนเองก็ไม่อยากคุกเข่าเหมือนกัน
เจ้าหญิงลังเลอยู่สักพัก มองนายพลที่อยู่ข้างๆ จากนั้นก็โก้งโค้งตัวของตัวเองลงเก้าสิบองศา พูดขอโทษกับถังเฉา
“ในเมื่อเจ้าหญิงมีความเกรงใจขนาดนี้ ถ้าอย่างนั้นผมก็ไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องถือสาเอาความต่อแล้ว แต่ผมหวังว่านายพลของพวกคุณจะไม่ไปยุแหย่คนของราชวงศ์ต้าเซี่ยของพวกเราอีก ไม่อย่างนั้นล่ะก็มิตรภาพของพวกเราก็จะไม่แน่นแฟ้นอีกแล้วแน่นอน”
ถังเฉาพูดกับคนของญี่ปุ่นด้วยน้ำเสียงข่มขู่ คนของญี่ปุ่นจะกล้าไม่ฟังได้ยังไง?
ตอนที่ถังเฉาพูดประโยคนี้ออกไป คนทั้งหมดของตระกูลถังต่างก็หันมองถังเฉา ไม่อยากจะเชื่อแม้แต่นิดเดียวว่านี่เป็นคำพูดที่ออกมาจากปากของคนที่เพิ่งจะกลับมาที่ตระกูลถัง
แค่ตระกูลเดียวสามารถทำให้เจ้าหญิงของญี่ปุ่นมาขอโทษกับตัวเองได้ สมัยก่อนนี่มันเป็นเรื่องที่ทุกคนต่างไม่อยากจะเชื่อ แต่ในตอนนี้ ถังเฉาทำได้แล้ว
แม้ว่าตอนที่พลเมืองของญี่ปุ่นอยู่ที่ราชวงศ์ต้าเซี่ยจะบ้าคลั่งกราดเกรี้ยวมากมายขนาดไหนก็ตาม แต่บุคคลระดับสูงต่างก็รู้ดี ว่าถ้าไปยุแหย่ราชวงศ์ต้าเซี่ยเข้าจริงๆ ญี่ปุ่นไม่มีทางลงเอยดีๆในราชวงศ์ต้าเซี่ยแน่นอน
“ได้ ฉันจะสั่งสอนเหล่าลูกน้องของฉันแน่นอน ต่อไปให้พวกเขาไม่ทำเรื่องที่โง่เขลาแบบนี้อีก แล้วก็ต้องขอบคุณพี่น้องคนนี้ด้วยที่ให้อภัยฉัน”
“เอาเถอะ ในเมื่อผมให้อภัยพวกคุณแล้ว ตอนนี้ผมก็ไม่อยากเห็นพวกคุณแล้วเหมือนกัน พวกคุณไปซะเถอะ พวกเราไม่ไปส่งนะ”
พูดจบถังเฉาก็พาดมือของตัวเองไว้ข้างหลัง จากนั้นก็เดินเข้าไปในห้องหนังสือ ไม่หันกลับมา เหลือแค่คนของญี่ปุ่นที่กำลังยุ่งเหยิงวุ่นวายอยู่ ในตอนนี้เหล่าบรรดาลูกน้องของญี่ปุ่น ต่างก็แทบจะโกรธจนบ้าไปหมดแล้ว แต่มีหน้าตาของเจ้าหญิงคอยค้ำเอาไว้อยู่ เลยไม่กล้าพูดอะไร
“ไอ้เดรัจฉานนี้มันช่างโอหังบ้าคลั่งจริงๆ ถ้ามีโอกาส ฉันจะต้องฆ่ามันแน่นอน”
“ใช่ๆ แค่ตระกูลเล็กๆเท่านั้น ไม่คิดว่าจะกล้ามาพูดกับญี่ปุ่นของพวกเราแบบนี้ แถมยังให้เจ้าหญิงของพวกเราขอโทษมันอีก”
“ไม่มีทางอื่น เจ้าหญิงของพวกเราถือความสามัคคีปรองดองเป็นสิ่งสำคัญที่สุด ถ้าเกิดเป็นเจ้าชายมาล่ะก็ ป่านนี้ไอ้คนต่ำต้อยนั่นถูกฆ่าตายไปแล้ว”
“……”
ในขณะที่คนของญี่ปุ่นกำลังพูดบ่นพึมพำระบายความไม่พอใจที่มีต่อถังเฉากันอยู่นั้น ภายในตระกูลถังกลับมีเสียงโห่ร้องด้วยความยินดีดังขึ้นมา
“ศิษย์พี่ใหญ่ คุณนี่โหดเหี้ยมจริงๆ คุณกล้าทำเรื่องที่ใครๆต่างก็ไม่กล้าทำ ไม่คิดว่าคนของญี่ปุ่นพวกนี้จะเกรงใจคุณขนาดนี้”
พวกผู้คนต่างก็พากันดีอกดีใจ แต่แค่สีหน้าของถังเฉากลับลังเลเล็กน้อย พูดกับเหล่าบรรดาศิษย์น้องของตัวเอง
“การที่พวกเราได้หน้าได้ตามาเพราะว่าเรื่องนี้มันก็ดีอยู่หรอก แต่ตอนที่พวกนายออกไปก็ระวังตัวหน่อยแล้วกัน ถึงยังไงคนของญี่ปุ่นก็ไม่ได้อ่อนแอ ฝีมือไม่ใช่เล่นๆ ถ้าถูกพวกเขาลอบทำร้ายล่ะก็ อันตรายแน่นอน”
ก่อนหน้านี้เหล่าบรรดาศิษย์พี่ศิษย์น้องกำลังรู้สึกดีอกดีใจอยู่ แต่หลังจากได้ยินคำพูดนี้ของถังเฉาแล้ว พวกเขาก็อึ้งตะลึงไปทันที
คนของญี่ปุ่นล้วนแต่เป็นคนที่มีพรสวรรค์ด้านการต่อสู้ จากพลังของถังเฉาแล้ว ไม่แน่ว่าอาจจะถูกคนของญี่ปุ่นพวกนั้นฆ่าทิ้งเลยก็ได้ ดังนั้นบรรดาศิษย์พี่ศิษย์น้องของตระกูลถังก็เลยดีใจไม่ออกแล้วในตอนนี้
“ศิษย์พี่ ถ้าอย่างนั้นพวกเราทำยังไงดี? ถ้าเกิดพวกเขาลงมือกับพวกเราจริงๆล่ะก็ พวกเราต้องเดือดร้อนแน่ๆ”
ถังเฉาแค่ส่ายหัว
“แล้วฉันจะทำอะไรได้? เวลาปกติพวกนายก็ไม่ยอมฝึกฝนการต่อสู้เอง พอถึงตอนนั้นถูกลอบโจมตีขึ้นมาก็แย่แน่ จะต้องถูกฆ่าในที่สุด ดังนั้นพวกนายทุกคนฝึกฝนการต่อสู้กับฉันซะตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป”
หลังจากที่ถังเฉาพูดประโยคนี้จบ ศิษย์น้องทุกคนก็พากันตามไป
“สิ่งที่ฉันจะสอนพวกนายในวันนี้ก็คือศิลปะการต่อสู้ที่ฉันร่ำเรียนมาใหม่ แน่นอนว่าก็เป็นศิลปะการต่อสู้ของสำนักของพวกนาย ฉันจะไม่สอนศิลปะการต่อสู้ของสำนักของฉันให้กับพวกนายอยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวพวกนายจะได้รับบาดเจ็บขึ้นมา ฉันไม่รับผิดชอบ”
พูดจบ เหล่าบรรดาศิษย์น้องก็หัวเราะออกมา เห็นได้ชัดว่า ถังเฉาเข้ากันได้ดีกับพวกเขา บรรดาศิษย์น้องเหล่านี้ก็เคารพศิษย์พี่ใหญ่คนนี้ของตัวเองอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน
“นายพลวันนี้เป็นยังไงบ้าง? สั่งสอนไอ้พวกคนต่ำต้อยพวกนั้นได้ไหม?”
