ผู้นำไป๋ถูกรัดคอไว้แน่นหนา ใบหน้าทั้งหน้าของเขาเหมือนบอลลูนที่กำลังจะระเบิด และกำลังจะหลั่งเลือดออกมา
หลังจากได้ยินสิ่งที่ถังเฉาพูด คิดไม่ถึงว่าองค์ชายทั้งสองจะลังเล
“คุณรีบปล่อยผู้นำไป๋ มิฉะนั้นอย่าโทษผมที่หยาบคายกับคุณ”
มิยาโมโตะพูดตะกุกตะกัก เห็นได้ชัดว่ากลัวถังเฉาเล็กน้อย หลังจากที่ได้เห็นใบหน้าที่ยิ้มแย้มของถังเฉา ความกลัวในใจของมิยาโมโตะก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆไม่มีที่สิ้นสุด
“ดูเหมือนว่าคุณจะลืมไปแล้วว่าแขนของน้องชายของคุณถูกผมหักอย่างไร ถ้าผมปล่อยชราคนนี้ที่นามสกุลไป๋ไป ผมจะไปฆ่าคุณเดี๋ยวนี้ คุณว่าไง?”
หลังจากได้ยินสิ่งที่ถังเฉาพูด มิยาโมโตะก้าวถอยหลังด้วยสายตาที่หวาดกลัวอย่างไม่รู้จบ ส่วนมูโตะที่อยู่ข้างๆ ในใจเกลียดชังถังเฉามาก แต่ไม่กล้าพูดอะไร
บุคคลที่โดดเด่นและเก่งกาจสองคนในญี่ปุ่น ต่อหน้าถังเฉาดูเหมือนไร้ค่า เมื่อผู้นำไป๋ที่อยู่ข้างๆเห็นฉากนี้ เหงื่อก็ไหลลงมาจากด้านหลังอย่างช่วยไม่ได้
“ถ้าผมตาย แผนของพวกคุณสองคนก็อย่าได้คิดว่าจะสำเร็จ”
หลังจากได้ยินประโยคนี้ มิยาโมโตะและมูโตะก็มองหน้ากัน เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายได้หาผู้นำไป๋พูดคุยกันแล้ว แม้จะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายให้เงื่อนไขอะไร แต่พวกเขาก็รู้ว่า หากไม่ช่วยผู้นำไป๋หนีจากภัยอันตราย แผนของพวกเขาก็จะสูญเปล่าเช่นกัน
ภายใต้สถานการณ์ที่ไม่มีทางเลือก มิยาโมโตะและมูโตะทำได้เพียงพุ่งเข้าหาถังเฉาเท่านั้น
ในเวลานี้ เจ้าหญิงอายาเสะทรงห้ามพี่ชายสองคนของเธอไว้
“พวกคุณหยุดเถอะ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเขา พวกคุณมีอะไรก็มาหาฉัน”
เห็นได้ชัดว่า เจ้าหญิงอายาเสะไม่ทราบความแข็งแกร่งที่แท้จริงของถังเฉา เธอคิดว่าถังเฉามีความแข็งแกร่งแค่นั้น เผชิญหน้ากับพี่ชายสองคนของเธอ จะต้องสู้ไม่ไหวแน่นอน
หลังจากองค์ชายทั้งสองได้ยินคำพูดของเจ้าหญิงอายาเสะ ในใจก็รู้สึกโชคดีมาก และหยุดอย่างรวดเร็ว
“ถ้าไม่ให้เราสองคนฆ่าเขาก็ได้ ตอนนี้คุณรีบพาเขาออกไป ผมจะถือซะว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน แต่คุณต้องทิ้งโอดะไอไว้ที่นี่”
หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ หัวใจของเจ้าหญิงอายาเสะก็ตัดสินใจไม่ถูก แต่ถังเฉากลับหัวเราะออกมาเสียงดัง และพูดกับองค์ชายทั้งสอง
“คิดไม่ถึงว่าพวกคุณสองคนความแข็งแกร่งไม่ได้เรื่อง แต่ปากดียิ่งนัก แต่ถึงแม้พวกคุณอยากจะแกล้งทำเป็นเก่งต่อหน้าน้องสาว ก็ไม่ควรให้ผมได้ยินสิ ไม่เช่นนั้นปล่อยให้ผมที่เป็นคนอยู่ในเหตุการณ์ได้ยิน คงจะอายน่าดู”
องค์ชายทั้งสองไม่กล้าพูดอะไรมาก เพราะพวกเขารู้ว่าพวกเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของไอ้โรคจิตตรงหน้าได้
ว่ากันว่าคนขี้กลัวจะกลัวคนที่โหดเหี้ยม คนที่โหดเหี้ยมจะกลัวคนที่ยิ้ม และรอยยิ้มบนใบหน้าของถังเฉาที่อยู่ตรงหน้า ทำให้องค์ชายทั้งสองไม่กล้าทำอะไรเลย
“ตรงกันข้าม ตอนนี้ผมให้โอกาสพวกคุณ ถ้าพวกคุณสองคนหายไปต่อหน้าผม ผมจะยอมให้เรื่องนี้จบ แต่ถ้าให้ผมเห็นพวกคุณอีก ผมจะไม่ปล่อยพวกคุณไปแน่”
เห็นได้ชัดว่าองค์ชายทั้งสองหวั่นไหวเล็กน้อย เพราะว่าถังเฉาได้เดินเข้ามาหาพวกเขาแล้ว หากถังเฉาลงมือ คนต่อไปที่จะโดนหักมือ ไม่รู้ว่าจะเป็นใคร
“เราเป็นองค์ชายแห่งญี่ปุ่น คุณกล้าทำกับเราอย่างนี้ได้ไง คุณไม่กลัว เราจะนำกองทหารของเราเข้ามาตอนนี้และทำลายพวกคุณทั้งหมดหรือไง?”
ผู้คนในญี่ปุ่นสามารถจองหองได้ในราชวงศ์ต้าเซี่ยแน่นอน แต่เมื่อต้องเผชิญกับราชวงศ์ต้าเซี่ยที่มีอำนาจมากที่สุดของราชวงศ์ ญี่ปุ่นเป็นเพียงบุคคลตัวเล็กๆเท่านั้น
“ผมไม่อยากพูดถึงความวุ่นวายภายในของญี่ปุ่น แต่ตอนนี้พวกคุณกล้าที่จะริเริ่มยั่วยุราชวงศ์ต้าเซี่ยก่อน จักรพรรดิองค์ของประเทศญี่ปุ่นยังไม่ถึงแก่กรรม พวกคุณก็กล้าหยิ่งผยองเช่นนี้แล้วเหรอ ?”
แต่ละคำของถังเฉาแทงทะลุหัวใจขององค์ชายทั้งสองอย่างตรงไปตรงมา องค์ชายทั้งสองไม่รู้ว่าจะจัดการกับชายที่น่าสะพรึงกลัวที่อยู่ตรงหน้าอย่างไร เพราะว่า นี่ไม่ใช่พื้นที่ของญี่ปุ่น แม้ว่าจะนำกองทัพมา ก็ไม่สามารถมาถังตระกูลไป๋ทันที
“บุรุษที่แท้จริงต้องยอมลดราวาศอกได้ชั่วคราว ในเมื่อคุณไม่กลัวตายนัก ผมก็ไม่อยากไปเสียเวลาอยู่กับคุณที่นี่”
ขณะพูดมิยาโมโตะก็หันศีรษะอย่างแน่วแน่ หลังจากเห็นมิยาโมโตะจากไป มูโตะก็เดินตามอย่างกังวลใจ กลัวถังเฉาจะตามทันและฆ่าตัวเองตายทันที
“จะทำอย่างไรดี?ไอ้เด็กคนนี้แข็งแกร่งขนาดนี้ แม้แต่ตระกูลไป๋ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา เราควรทำอย่างไร?”
ตอนนี้ศัตรูที่ใหญ่ที่สุดของมิยาโมโตะและมูโตะคือถังเฉาที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา หากไม่รีบกำจัดถังเฉา กิจการของประเทศญี่ปุ่นก็จะสูญเปล่า
“ไม่ได้ ไม่ว่ายังไงเราต้องฆ่าเขาให้ได้ เมื่อกี้คุณไม่เห็นเหรอ? อายาเสะปกป้องเขามากแค่ไหน มันต้องมีข้อตกลงระหว่างพวกเขาที่เราไม่รู้แน่นอน”
“ตัวละครที่ทรงพลังเช่นนี้ หากเป็นผู้นำการต่อต้านประเทศญี่ปุ่นของเรา งั้นเราก็จะมีศัตรูที่เก่งกาจเพิ่มอีกสักคนไม่ใช่หรือ?”
มิยาโมโตะดูเคร่งขรึมมาก และสิ่งที่พูดก็เป็นที่ยอมรับของมูโตะ ในเวลานี้ ทั้งสองมีเป้าหมายร่วมกันคือการฆ่าถังเฉา และทำให้อายาเสะเสียสิทธิ์ในการชิงบัลลังก์
ตอนนี้ตระกูลไป๋ล้มเหลว และความเป็นไปได้เดียวในตอนนี้คือโจวหลี่ของตระกูลโจว
แต่ตั้งแต่ที่โจวหลี่ถูกถังเฉาทรมานในครั้งนั้น ในใจของเขาก็มีปม ช่วงนี้เขาซ่อนตัวอยู่ในบ้าน แม้แต่หัวก็ไม่กล้าโผล่ออกมาแม้แต่ครั้งเดียว
และนี่เป็นบุคคลที่มีอำนาจและพร้อมใช้งานมากที่สุดในราชวงศ์ต้าเซี่ยที่องค์ชายทั้งสองสามารถหาได้
“ใช่ ทำไมผมถึงจำไม่ได้ว่าโจวหลี่ผู้นี้ขุ่นเคืองถังเชียวมาก เพราะเขาได้เอาชนะโจวหลี่ต่อหน้าทั้งราชวงศ์ต้าเซี่ยในครั้งที่แล้ว และทำให้เวลาของการแข่งขันการต่อสู้ล่าช้าออกไป เพียงแค่เราเข้าไปทำลาย มันจะทำให้เกิดความขัดแย้งระหว่างสองตระกูลอย่างแน่นอน”
หลังจากที่มูโตะได้ยินก็เข้าใจทันที มิยาโมโตะก็รีบไปที่บ้านของตระกูลโจวพร้อมกับมูโตะ
ในเวลาเดียวกัน โจวหลี่กำลังฝึกฝนวิชาการต่อสู้ในบ้านของตระกูลโจว
“จำไว้ว่าท่านี้เป็นเทคนิคที่ต้องห้าม ภายใต้สถานการณ์ปกติ คุณไม่สามารถใช้มันได้ เพราะถ้าคุณใช้มัน คุณจะสูญเสียการควบคุมทั้งหมดของคุณ ผลข้างเคียงนั้นมากจนทั้งชีวิตของคุณอาจจะเป็นอัมพาตได้”
ผู้นำโจวเตือนโจวหลี่หลายครั้งแล้ว ปัจจัยเสี่ยงของเทคนิคต้องห้ามนี้มีสูงมาก แต่ตอนนี้โจวหลี่ต้องการให้ตนเองแข็งแกร่งอย่างมาก ดังนั้นเขาจึงไม่ได้คิดอะไรมาก ช่วงนี้เขาได้ฝึกเทคนิคต้องห้ามนี้
“อย่ากังวลไป พ่อ เรื่องนี้ผมจะทำโดยพอประมาณ ยังไงก็ตาม ผมต้องไม่เป็นที่สองในราชวงศ์ต้าเซี่ย ผมต้องปราบไอ้เด็กคนนั้น เอาชนะมัน ก็แค่สายพระจันทร์ที่ตกระกำลำบากไม่ใช่เหรอ?ผมไม่เชื่อหรอกว่ากังฟูของตระกูลโจวของเราจะไม่ได้ทรงพลังเท่าพวกเขา”
โจวหลี่ยังคงไม่เชื่อในความชั่วร้ายนี้ แม้ว่าในรุ่นก่อนหน้าจะมีผลการแข่งขันที่ชัดเจนนั่นคือตระกูลถังชนะเป็นที่หนึ่ง แต่ตระกูลโจวไม่ยอมรับความจริงนี้
ผู้นำโจวเห็นว่าลูกชายของเขาบ้าคลั่งเช่นนี้ เขาก็ไม่สามารถหยุดเขาได้
