เห็นพ่อคุณเป็นห่วง ถังเฉาก็จึงไม่ปฏิเสธ
“ดีครับ ก็เริ่มกันเดี๋ยวนี้เลย”
เห็นภาพนี้แล้ว ถังเยว่หวายิ้มออกมาด้วยความรู้สึกสุดปลื้ม
ในทั่วทั้งราชวงศ์ต้าเซี่ยพลังฝีมือจริงของถังเหยียนต้องจัดอยู่ในระดับสุดสูง แม้ไม่ถึงว่าเป็นหนึ่งเดียว แต่ก็ต้องเรียกว่าสุดยอดฝีมือ
หากได้รับการชี้แนะของถังเหยียน พลังฝีมือถังเฉาถึงจะไม่รุดหน้าเป็นเท่าทวี แต่ก็แน่ใจได้ว่าต้องมีความก้าวหน้า
ตลอดทั้งช่วงบ่าย ถังเหยียนเฝ้าสอนท่าพื้นฐานการเดินลมปราณ
ถังเฉาก็จงใจจะเก็บซ่อนพลังปราณของตัวเองไว้ เกรงว่าพ่อคุณจะพบว่าพลังของตัวเองจะเหนือกว่าคุณ
ในทันใดนั้น ถังเหยียนสอนผิดวิธีในการเดินลมปราณไปหนึ่งกระบวน
แม้นจะไม่ใช่การผิดพลาดที่เป็นทั้งหมด แต่ก็เป็นกระบวนท่าสำคัญในการใช้
และที่สุด เขาก็อดไม่ได้ที่ต้องออกปาก
“คุณพ่อ กระบวนวิธีของคุณผิดนะ”
แม้นว่าถังเฉาพยายามตั้งใจไว้จะไม่เอ่ยปาก แต่ในเรื่องนี้ยังไงก็ต้องพูด เพราะมันเป็นเรื่องที่เกี่ยวพันไปถึงความเป็นความตาย
ที่พูดไม่ใช่พูดให้ดูน่ากลัวนะ
ยอดฝีมือเผมต่อสู้กัน ตามข้อเท็จจริงหากผิดพลาดไปเพียงเสี้ยวเส้น ผลออกมาจะไปกันเป็นเรื่องขาดลอย
เพียงชั่วพริบตาเดียว ยังพลิกแพ้เป็นชนะได้
ถังเหยียนพอได้ฟังดังนั้น กลับหัวเราะร่าขึ้นมา พูดว่า “คุณลูกชาย ผมจะมีผิดได้อย่างไร？ยี่สิบปีก่อนนี้ ผมยังได้ใช้กระบวนคุณี้เอาชนะมาจนเป็นที่เลื่องลือดังเป็นชื่อเสียง”
“แต่ว่า มันผิดจริง ๆ นะครับ”
เห็นถังเฉายังยืนกรานในความคิดเขา ถังเหยียนเสียงอ่อนลง “ถ้างั้นคุณว่ามา ผมมีผิดตรงไหน？”
ถังเฉาจึงได้วาดมือแสดงท่าออกให้ดู
เพียงผ่านไปแค่เห็น ถังเหยียนตาลุกกว้างขึ้นมาในพลัน
“นี่…….กระบวนการเดินลมปราณของคุณไปเรียนมาอย่างไร？ใยจึงแข็งกล้าได้เพียงนี้？”
ถังเฉาไม่รูจะออกปากตอบอะไรได้ในชั่วกะทันหันนั้น
จะสรุปให้รู้ได้หรือว่าเจ้ามังกรแห่งต้าเซี่ย หากว่าพลังฝีมือไม่แกร่งกล้าจริง จะเป็นเจ้ามังกรได้หรือ？
“นี่เป็นผู้สุดยอดคุณหนึ่งสอนผมมา ตอนนี้พอใช้สอนคุณได้ คุณพ่อครับ ไหน ๆ คุณก็สอนผมมามากแล้ว วันนี้พอแค่นี้เถอะ ต่อจากนี้ไปขอเป็นให้ผมสอนคุณบ้างละ ”
ถังเฉาพูดน้ำเสียงเชิงหัวเราะ
หน้าวัยชราของถังเหยียนแดงขึ้นมา คงต้องไม่ปฏิเสธ
สรุปตอนท้ายนี้ได้ว่า เริ่มต้นนั้นเขาเป็นฝ่ายสอนถังเฉา ไม่คิดเลยว่า ตอนนี้กลับเป็นต้องให้ถังเฉาสอน
ทั้งสองต่างจำยอมกันตามสภาพ เริ่มที่ถังเหยียนสอนถังเฉา แล้วกลับเป็นถังเฉาสอนถังเหยียน
ในขณะนั้นเอง ถังเยว่หวาตามมาถึงพอดี
เห็นเผมกับภาพนี้ สีหน้าเต็มด้วยความประหลาดใจ
ไม่ใช่ให้พ่อสอนลูกหรือ？
ไฉนใยจึงกลับกันเสียหละ？
ประสาทความรับรู้ของถังเหยียนสูงมาก เขาเรียนรู้วิถีเดินลมปราณกระบวนคุณี้ได้อย่างรวดเร็ว
เริ่มของวันที่สองต่อมา ถังเฉาก็ได้เห็นถังเหยียนทำการฝึกปฏิบัติ
พอเห็นถังเฉามา ถังเหยียนรีบหยุดท่าปฏิบัติที่กำลังทำ เหมือนกลัวว่าถังเฉาจะเห็น
“พอดีว่าเช้าตื่นมาไม่มีอะไรทำ ก็เลยลองฝึกท่าเดินลมปราณที่คุณสอนให้เมื่อวันวาน ก็ให้พบว่าดีมากจริง ๆ ไม่เลวเลย”
พูดจบ ถังเหยียนก็รีบเดินหนีออกไป
ถังเฉาอดไม่ได้หัวเราะออกมา คุณพ่อเขินเป็นด้วยเหรอ？
เขาตะโกนตามหลังไปว่า “คุณพ่อ ผมจะไปลงแข่งแล้ว พ่อจะไม่ไปดูหรือ？”
ได้ยินดังนั้น ถังเหยียนรีบหันหน้ากลับมา เกือบลืมไปแล้วสิว่ามีเรื่องสำคัญที่สุดในวันนี้
ดูคนอื่น ๆ ในตระกูลถัง ต่างพากันมาถึงในบริเวณงานประลองการต่อสู้แล้ว ส่วนพวกเขาทั้งบ้านยังอยู่ที่เรือนหลังยังไม่ได้ออกจากบ้านเลย
“พี่สาว พี่เขย คุณทั้งสองทำไมยังไม่รีบไปอีก？”
“คนตระกูลถังของพวกเรามาถึงกันแล้ว ต่างคนต่างพูดกันว่ายังไม่เห็นพวกคุณทั้งสามคน ดีมาเจอพวกคุณแล้ว ไม่งั้นจะเป็นปัญหาไปกันใหญ่เลยนะ”
ถังซานฉ่ายเดินเผมมาหาอย่างร้อนรน
ถังเหยียนกลับวางท่าทางอย่างอารมณ์ปลอดโปร่ง ตบไหล่ถังซานฉ่ายว่า
“ไอ้เรื่องพรรค์นี้มันต้องมายิ่งสายยิ่งมีหน้ามีตา แกก็ปล่อยให้ผมกับลูกผมวางมาดบ้างสิ！”
อย่างนี้ก็มีด้วย？
ถังซานฉ่ายอดหัวเราะออกมาไม่ได้
“ก็ได้ แต่นี่มันถึงเวลาแล้วนะ พวกเรารีบไปกันเถอะ”
“พวกเราเป็นกลุ่มสุดท้ายที่เผมถึงงานแน่ ๆ อยู่แล้ว จะเอาหน้านั้นได้อยู่แล้วเต็ม ๆ”
ทั้งสามคนเดินออกจากบ้านตระกูลถังพร้อมกัน มุ่งสู่บริเวณประลองการต่อสู้อย่างช้า ๆ
ระหว่างทางถังซานฉ่ายเตือน
“นี่ถังเฉา อีกสักพักคุณต้องระวังอันตรายหน่อยนะ พวกเรามีวางกำลังตามทางคอยดูแลคุณอยู่ ถ้ามีอันตราย พวกเราจะลงมือก่อนตั้งแต่แรก”
“วางใจได้ครับคุณอา ผมมีคิดไว้อยู่ หากแม้นมีอันตราย ผมก็จะบอกให้พวกคุณมาช่วยเป็นอันดับแรก”
ถังเฉาตอบไปพร้อมหัวเราะ
ปากก็พูดไปอย่างนั้น แต่เขาไม่เคยห่วงเรื่องที่จะมีเหตุร้ายเลย
มาถึงบริเวณงานประลองการต่อสู้ ทุกคนต่างพาสายตาของตัวเองไปอยู่ที่หน้าประตูใหญ่
นานมาแล้วที่ไม่ได้เห็นพระอริยมารดรใหญ่ ในที่สุดก็ได้กลับเผมมาอยู่ในสายตาของมวลชน
“ไม่ใช่มั้ง นี่หรือคือพระอริยมารดรใหญ่แห่งตระกูลถัง สวยงามถึงขนาดนี้ มิน่าถึงทำเอาในปีนั้นเกิดความปั่นป่วนกันราวคลื่นพายุถล่ม”
“จะไม่ใช่ยังไง ปีนั้นพระอริยมารดรใหญ่แห่งตระกูลถัง นับว่าเป็นผู้ที่มีเกียรติภูมิสูงสุดในราชวงศ์ต้าเซี่ย”
“ผมง ๆ นั่นก็ถังเหยียนไม่ใช่หรือ？พระอริยมารดรใหญ่ที่เงียบหายไปนานหลายปี ก็เพราะเขาคนนี้แหละ”
เสียงซุบซิบคุยกันไปทั่วกลุ่มคน
สายตาของทุกคนจับวางไว้ที่ถังเยว่หวาและถังเหยียน ไม่มีใครใส่ใจถังเฉาที่อยู่ผมง ๆ
“ท่านนายพล ผมคิดไม่ถึงเลย เขายังกล้ามาจริง ๆ”
ฝ่ายทางด้านที่มาจากจวนนายพล ตาเฒ่าน้อยหัวเราะออกมาเสียงอึมครึม
นายพลเฉินหัวเราะเสียงเรียบ ๆ “คนเขามีกำลังของจริง เหตุไฉนจึงจะมาประลองการต่อสู้ไม่ได้เล่า？หรือคุณต้องการให้เขาถอนตัวออกจากการแข่งขันจึงจะยอมเลิกรา？”
ตาเฒ่าน้อยหัวเราะ “มิผิด ผมไม่ได้ว่าไม่ต้องการให้ถังเฉาลงไปประลอง ผมอุตส่าห์ลงทุนก้อนโตไปเชิญยอดฝีมือคุณนั้นมา คุณก็รู้ดีว่าค่าตัวนักฆ่าในคลังมือเพชฌฆาตแต่ละคนแพงขนาดไหน”
“คนทั่ว ๆ ไปมีหรือจะไปเชิญนักฆ่าในคลังมือเพชฌฆาตมาได้？ผมก็เพียงแต่เพื่อให้ถังเฉาได้ตายอย่างดูดีหน่อย จึงทำไปด้วยประการฉะนี้แล”
