เมื่อได้ยินประโยคนี้ มิยาโมโตะก็หรี่ตาลง นึกถึงอะไรบางอย่างตามสัญชาตญาณ
“พี่ถัง หรือว่าคุณต้องการตำแหน่งองค์ชายของผม?”
ถังเฉายิ้มออกมาอย่างเย็นชา “ผมจะต้องการตำแหน่งของคุณไปเพื่ออะไร หรือว่าจะให้เป็นลูกชายของพ่อคุณเหรอ? สิ่งที่ผมต้องการก็คือ แค่คุณไม่แย่งชิงราชบัลลังก์นี้”
“อันที่จริงด้วยความสามารถของคุณ ไม่มีคุณสมบัติที่จะสืบทอดราชบัลลังก์นี้ ทำไมคุณไม่มอบมันให้กับเจ้าหญิงอายาเสะ ให้เธอสืบทอดราชบัลลังก์นี้ล่ะ”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของมูโตะก็ผ่อนคลายลงอย่างเห็นได้ชัด
ถ้ามิยาโมโตะไม่มีคุณสมบัติในการต่อสู้แย่งชิง เหลือเพียงเขากับเจ้าหญิงอายาเสะแล้วล่ะก็ เท่ากับว่ากำจัดศัตรูตัวฉกาจไปหนึ่งคน
มันจะมีส่วนช่วยอย่างมากสำหรับเขาในการสืบทอดราชบัลลังก์!
แต่มิยาโมโตะกลับมีสีหน้าไม่ยินยอมอย่างเต็มที่
“ว่าไง คุณไม่เต็มใจเหรอ ถ้าไม่เต็มใจก็ช่างมันเถอะ อันที่จริงเรื่องนี้ก็มีข้อสรุปที่แน่นอนไม่เปลี่ยนแปลงสำหรับผมอยู่แล้ว หากพวกคุณทั้งสองต้องการที่จะต่อสู้แย่งชิงราชบัลลังก์กับผม มันก็เป็นเรื่องที่ผมสามารถหาทางออกได้อย่างง่ายดาย”
หลังจากถังเฉาพูดจบ มูโตะที่อยู่ข้างๆ ก็พูดเสริมอย่างมีความหมาย
“พี่ครับ ในเมื่อพี่ไม่มีวาสนาต่อราชบัลลังก์นี้ก็ยอมแพ้เถอะ ไม่อย่างนั้นแม้แต่ชีวิตพี่ก็จะรักษาไว้ไม่ได้ การรักษาชีวิตไว้นั้นเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเรา หรือว่าจะยอมสละชีวิตเพื่อราชบัลลังก์นี้จริงๆ?”
มูโตะยังคงอาศัยหลักจิตวิทยาอยู่ตลอดเวลา พูดจาล้วนมีเหตุผล แต่มิยาโมโตะที่อยู่อีกด้านหนึ่งไม่อยากฟังคำพูดของมูโตะเลย เพราะเขารู้ว่ามูโตะกำลังคิดอะไรอยู่
“ในเมื่อคุณไม่ต้องการ ผมก็จะไม่บังคับคุณ เอาอย่างนี้แล้วกัน องค์ชายมูโตะคุณเข้ามา ตอนนี้ผมจะช่วยคุณกำจัดหนอนพิษตัวนั้น เช่นนี้คุณก็จะรักษาชีวิตเอาไว้ได้”
“อีกไม่นาน ผมก็ไม่รู้ว่าถ้าโจวฉังเต๋อพบว่าคุณสองคนหายตัวไป จะออกคำสั่งอะไรกับหนอนพิษตัวนี้หรือเปล่า”
ทุกคำพูดของถังเฉาสร้างความตื่นเต้นให้กับมิยาโมโตะ สีหน้าท่าทางของเขาเริ่มประหม่ามากขึ้นเรื่อยๆ
“เดี๋ยวก่อน คุณถัง ผมตกลง ขอเพียงคุณสามารถช่วยผมได้ ผมจะสละสิทธิ์ในการสืบทอดราชบัลลังก์”
หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ สีหน้าของมูโตะก็เต็มไปด้วยความสุข
“ก็ใช่น่ะสิ ถ้าคุณบอกก่อนหน้านี้ เรื่องนี้ก็คงคลี่คลายไปแล้วใช่ไหม? รีบเข้ามาเร็ว ถ้าไม่อย่างนั้น หากให้นายท่านโจวรู้ว่าพวกคุณสองคนหนีออกมาล่ะก็ เขาจะต้องปล่อยให้หนอนพิษเจาะลำไส้ของพวกคุณแน่นอน”
เมื่อได้ยินสิ่งที่ถังเฉาพูด มิยาโมโตะก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้น รีบวิ่งเข้าไปในห้องที่ถังเฉาอยู่
หลังจากผ่านไปไม่ถึงครึ่งชั่วยาม หนอนพิษขนาดใหญ่ตัวหนึ่งก็ถูกนำออกจากร่างกายของมูโตะและมิยาโมโตะ
“พี่ถัง เอาหนอนพิษออกจากร่างกายของพวกเราแล้วหรือ แค่ของสองสิ่งนี้ใช่หรือไม่”
มิยาโมโตะถามด้วยสีหน้าประหลาดใจ จากนั้นถังเฉาเพียงแค่พยักหน้ารับ
“ผมได้เอาหนอนพิษทั้งหมดในร่างกายของพวกคุณออกมาแล้ว แต่ผมต้องเตือนพวกคุณก่อนว่า หนอนพิษตัวนี้ผมได้ใส่ลงไปในหนอนอีกตัวหนึ่งเพื่อขับไล่ จึงจะสามารถขับไล่แมลงตัวนี้ออกมาได้ ผมจะไม่ปล่อยให้มันทำร้ายคุณ ตราบใดที่คุณรักษาสัญญา”
หลังจากได้ยินประโยคนี้ของถังเฉา มิยาโมโตะและมูโตะก็มองหน้ากัน เห็นได้ชัดว่าพวกเขาสองคนเคยมีความคิดบางอย่างมาก่อน เมื่อหนอนพิษถูกขับออกมาแล้วก็จะกลับคำพูด แต่ตอนนี้ดูท่าทางจะเป็นไปไม่ได้อย่างชัดเจน
“พี่ชาย คุณห้ามกลับคำพูดอย่างกะทันหันเด็ดขาด! มันเป็นเรื่องความเป็นความตาย ถ้าคุณกลับคำพูด และคุณถังรู้เข้า เรื่องนั้นก็จะกลายเป็นเรื่องใหญ่”
มูโตะคอยแอบย้ำเตือนมิยาโมโตะอยู่ตลอดเวลาว่า อย่ามาต่อสู้แย่งชิงราชบัลลังก์กับเขา มิฉะนั้นถังเฉาจะต้องฆ่าเขาอย่างแน่นอน
ทางด้านมิยาโมโตะไฉนเลยจะไม่รู้ว่ามันหมายความว่าอย่างไร?
ถังเฉาเดินเข้ามาตบไหล่มูโตะเบาๆ พลางเอ่ยขึ้น
“มูโตะ คุณอย่าคิดว่าคุณจะทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้าก็ได้ แม้ว่าคุณจะไม่เคยรับปากอะไรกับผม ผมก็สามารถสังหารคุณได้ทุกเมื่อ”
“มันขึ้นอยู่กับคุณแล้ว ว่าจะแย่งชิงราชบัลลังก์กับเจ้าหญิงอายาเสะหรือไม่”
มูโตะจึงรู้ว่าที่แท้ตนเองติดกับแล้ว แม้ว่าหนอนพิษของเขาจะถูกกำจัดไปแล้ว แต่ถังเฉากลับใส่หนอนพิษอีกตัวเข้าไปในร่างกายของตน
หลังจากได้ยินดังนั้นมูโตะก็มีสีหน้าร้อนรน “คุณถัง คุณวางใจเถอะ! ผมจะไม่ทำเรื่องแย่งชิงราชบัลลังก์แน่นอน ผมจะประพฤติตัวดี ไม่สืบทอดราชบัลลังก์ ขอเพียงคุณปล่อยให้ผมกลับไป ให้เป็นองค์ชายอย่างสบายใจก็พอแล้ว”
น้ำเสียงของมูโตะค่อนข้างหดหู่เล็กน้อย แต่เมื่อเผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้ เขาก็พูดได้เพียงเท่านี้
ถังเฉาพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ แล้วโบกมือให้ทั้งสองคนออกไป
หลังจากมูโตะและมิยาโมโตะกลับไปแล้ว ก็ไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนดี
ตอนนี้พวกเขาทั้งสองคนไม่กล้าที่จะกลับญี่ปุ่น หากกลับไปญี่ปุ่นแล้วต้องถูกบังคับให้สืบทอดราชบัลลังก์ มันจะกลายเป็นปัญหาใหญ่
“พี่ชายตอนนี้จะทำยังไงดี? เราจะปล่อยให้หญิงสารเลวอย่างเจ้าหญิงอายาเสะสืบทอดราชบัลลังก์จริงหรือ?”
มิยาโมโตะเพียงแต่ถอนหายใจ
“แล้วจะทำอะไรได้อีกล่ะ? นายก็รู้จักวิธีการของถังเฉาดี หากเราทำเรื่องต้องห้าม เขาจะฆ่าพวกเราแน่นอนโดยไม่ลังเลเลย แต่ยาที่นายให้เขาไปเป็นของจริงหรือเปล่า?”
มิยาโมโตะยังคงรู้สึกสงสัย ปกติมูโตะผู้ไม่หยิบจับทำการใดสักอย่าง ไม่น่าเชื่อว่าเขาจะมียาวิเศษเช่นนี้จริงๆ
เมื่อมิยาโมโตะพูดถึงตรงนี้ มูโตะก็ระเบิดเสียงหัวเราะขึ้นมา
“แน่นอนว่าเม็ดยานั้นมีจริง เพียงแต่ว่าแม้แต่เขาก็ไม่แน่ว่าจะต้านทานยานั้นได้ ท้ายที่สุดแล้วผลของยาเม็ดนั้นยังเป็นตำนานที่กล่าวขานกัน ว่ากันว่าคนส่วนใหญ่เมื่อกินยานั้นเข้าไปก็มีแต่ตายกับตาย ฉันไม่เชื่อว่าเขาจะเป็นข้อยกเว้น”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ในที่สุดมิยาโมโตะก็รู้ว่าเหตุใดมูโตะจึงมอบยานี้ให้ถังเฉา
“หวังว่าหลังจากถังเฉากินยานั้นแล้วจะตายทันที เพื่อที่เราสองคนจะได้กลับไปสืบทอดราชบัลลังก์”
ในเวลานี้ถังเฉากำลังมองดูยาเม็ดนั้นอยู่ภายในห้อง พร้อมกับศึกษาส่วนประกอบของยานั้น
“แปลกมาก มีหลายอย่างที่ไม่ใช่ของในท้องถิ่น ยาเม็ดนี้ดูลึกลับและมหัศจรรย์จริงๆ”
ถังเฉาศึกษายาเม็ดนี้ พบว่าส่วนประกอบโดยพื้นฐานไม่ใช่ของในดินแดนแห่งนี้ กลับเป็นส่วนประกอบบางอย่างที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน
อันที่จริงถังเฉาเคยได้ยินเกี่ยวกับยาชนิดนี้จริงๆ ว่ากันว่าบุคคลหนึ่งถ้าได้กินเพียงเม็ดเดียวก็สามารถบรรลุเป็นเซียนได้ เพียงแต่ว่าจะได้รับผลเช่นนี้หรือไม่นั้น ขึ้นอยู่กับว่าบุคคลนี้มีวาสนาได้เป็นเซียนหรือไม่
