“หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว มาสู้กันถ้าคุณต้องการ”
เย่โฮ่เอ๋อก็อารมณ์ร้ายเช่นกัน
เมื่อฟังคำพูดของถังเชียนเชียน เธอกระทืบเท้าลงบนพื้น และร่างกายของเธอก็พุ่งออกมาราวกับกระสุน
ความแข็งแกร่งของถังเชียนเชียนนั้นไม่ธรรมดาอยู่แล้ว และเธอก็ได้เลี่ยงการโจมตีของ เย่โฮ่เอ๋อเบาๆ
“มันเร็วมาก แต่ไม่รู้ว่าใช้เทคนิคการชกอะไร มันดูวุ่นวาย ไม่มีความเป็นระเบียบ คาดว่าน่าจะเรียนมาจากที่ที่ไม่เป็นทางการ”
เย่โฮ่เอ๋อเยาะเย้ย
โดยพื้นฐานแล้ว ในราชวงศ์ต้าเซี่ย คนรุ่นใหม่ไม่มีใครที่ได้สัมผัสวิชาสายพระจันทร์
ดังนั้นพวกเขาจึงไม่คุ้นเคยกับวิชาการต่อสู้ของสายนี้มากนัก เมื่อครั้งแรกที่เห็นถังเชียนเชียนลงมือ เย่โฮ่เอ๋อไม่รู้ว่าบูโดนี้ออกมามาจากไหน
“กบในกะลา”
ถังเชียนเชียนเยาะเย้ย “นี่คือบูโดอันดับหนึ่งของตระกูลถัง เป็นเรื่องปกติถ้าคุณไม่เคยได้ยิน เพราะคุณมันบ้านนอก ไม่รู้ว่าโผล่ออกมาจากไหน”
ถังเชียนเชียนเยาะเย้ยกลับ
“ตอนนี้ทั้งราชวงศ์ต้าเซี่ยรู้สึกตื่นเต้นมากเกี่ยวกับเรื่องของพี่ถังเฉาของฉัน แต่จู่ๆคุณก็ออกมาและพูดจาถากถางแบบนั้น คุณอิจฉาอะไร?”
โดยไม่รู้ตัว พวกเธอทั้งสองได้ระดมกำลังร่างกายทั้งหมดของพวกเธอแล้ว
อย่างไรก็ตาม ความแข็งแกร่งของทั้งสองคนนั้นอยู่ในระดับเดียวกัน และสถานการณ์ยังไม่เปิดเผยสักที
เนื่องจากการต่อสู้ระหว่างทั้งสอง บังเอิญส่งผลกระทบต่อผู้สัญจรไปมา คนในราชวงศ์จึงมาถึงอย่างรวดเร็ว
จัดการเรื่องแบบนี้ เฉินเหมิ่งมักจะส่งลูกน้องไปจัดการ
แต่เมื่อมาถึงที่เกิดเหตุ ผู้ใต้บังคับบัญชาดูประหลาดใจ มันคือคนที่มาจากตระกูลเย่และตระกูลถัง
ทั้งสองฝ่ายไม่ใช่คนที่เขาสามารถทำให้ขุ่นเคืองได้!
เขาโทรหาถังเฉาทันที
“อะไรนะ คนจากตระกูลถังเฉาทะเลาะกับคนอื่นบนท้องถนนเหรอ? ผมจะไปเดี๋ยวนี้”
เมื่อพูดจบ ถังเฉาก็พบว่ามันแปลก
ตามปกติ คนในตระกูลถังได้ทนต่อความอัปยศอดสูมาหลายปี และอารมณ์ของพวกเขาก็ค่อยๆอ่อนโยนมากขึ้น
ตามสถานการณ์ปกติ เป็นไปไม่ได้อย่างยิ่งที่คนในตระกูลถังจะลงมือ เว้นแต่พวกเขาจะโกรธมาก
หรือบุคคลนั้นคือถังเชียนเชียน
ในเวลาเดียวกัน เรื่องนั้นก็ได้ถึงหูของเย่ไป๋
“อะไรนะ?คนจากตระกูลเย่กำลังต่อสู้กับคนจากตระกูลถัง!”
หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ เย่ไป๋ก็เดาได้ว่าคนนี้ต้องเป็นน้องสาวของเขา และเขาคิดว่าคนนี้จากตระกูลถังคือถังเฉา
ถ้าสองคนนี้สู้กัน งั้นเรื่องก็ใหญ่แน่
คนหนึ่งเป็นเพื่อน อีกคนเป็นน้องสาวที่เพิ่งกลับมา
คนไหนได้รับบาดเจ็บก็ไม่มีความสุข และความเป็นไปได้มากคือ เย่โฮ่เอ๋อมีแนวโน้มที่จะถูกฆ่าโดยถังเฉา
หลังจากฟังจบ เย่ไป๋ก็รีบออกจากบ้านเพื่อตามหาเย่โฮ่เอ๋อ
…
อีกด้านหนึ่ง
“มีความแข็งแกร่งแค่นี้เหรอ?”
ถังเชียนเชียนพูดไปด้วย และหายใจออกอย่างแรง ชี้ไปที่เย่โฮ่เอ๋อที่อยู่ฝั่งตรงข้ามหัวเราะเสียงดัง
อันที่จริง ทั้งคู่ไม่จำเป็นต้องหัวเราะเยาะใคร
เนื่องจากตอนนี้ทั้งคู่อ่อนแรงอย่างสมบูรณ์แล้ว พวกเธอไม่มีกำลังที่จะต่อสู้ต่อไป
เหตุผลที่ยังคงยืนนิ่งและยั่วยุต่อไป ก็เพียงเพื่อรักษาใบหน้าของเธอเอง
“แม้ว่าจำต้องยอมรับว่า ความแข็งแกร่งของคุณค่อนข้างดี แต่ฉันบอกได้เลยว่า คุณอ่อนเกินกว่าจะเทียบกับฉัน!”
“ถึงตอนนี้ฉันยังไม่เหนื่อยสักนิด ฉันยังสามารถสู้ได้ทั้งวัน แล้วคุณล่ะ? เหนื่อยจนไม่ไหวแล้วใช่ไหม?”
เมื่อฟังคำพูดของเย่โฮ่เอ๋อ ถังเชียนเชียนที่อยู่ฝั่งตรงข้ามอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ
“คุณพอเถอะ ไอ้ความสามารถของคุณ ฉันว่าคุณยังอ่อนเกินไป”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ความโกรธของเย่โฮ่เอ๋อก็เพิ่มขึ้นอีกครั้ง
เมื่อดูจากสถานการณ์ ทั้งสองกำลังจะต่อสู้กันอีกครั้ง
ทันใดนั้น ถังเชียนเชียนและเย่โฮ่เอ๋อก็ถูกดึงออกมาทั้งคู่
เมื่อหันหลังมือกลับไป ก็พบว่าคือถังเฉาและเย่ไป๋
พวกเขาต่างดึงคนของตัวเองไว้
“กลับไปกับผม”
ถังเฉาจับมือของถังเชียนเชียนโดยตรงและกำลังจะเดินกลับบ้าน
แต่ถังเชียนเชียนมองไปที่เย่โฮ่เอ๋อที่ยังคงหยิ่งทะนง ก็ยังไม่สามารถหยุดความโกรธของเธอได้
“ไม่ได้ ลูกพี่ลูกน้อง ให้ฉันสู้กับเธอต่อไป ไม่อย่างนั้นฉันจะทนไม่ไหวจริงๆ เธอหยิ่งผยองเกินไป”
เห็นได้ชัดว่าทั้งสองคนกำลังสูสีกัน แต่ยังคงพยายามที่อยากจะรู้ว่าใครแพ้ใครชนะ ซึ่งทำให้ถังเฉาและเย่ไป๋ที่อยู่อีกด้านข้างรู้สึกหมดหนทาง
โชคดีที่ทั้งสองคนแข็งแกร่งกว่าถังเชียนเชียนและเย่โฮ่เอ๋อ การพาพวกเธออกลับบ้าน เป็นเรื่องง่ายมาก
“คุณคิดจะทำอะไร? ทำไมไม่พบคุณมาหลายปี ดูเหมือนคุณจะเปลี่ยนเป็นคนละคนผู้หญิงคนนี้เพิ่งล้อเลียนฉัน คุณจะไม่ให้ฉันฆ่าเธอเหรอ?”
เย่โฮ่เอ๋อตะโกนด้วยความโกรธ
ถ้าเป็นเย่ไป๋ในอดีต เมื่อเห็นน้องสาวของเขาถูกรังแก เขาจะไม่พูดอะไร และไปฆ่าอีกฝ่ายทันที
แต่ตอนนี้มันต่างออกไป เขาแค่ต้องการอยู่ในบ้านของตระกูลเย่ดีๆ และเรียนบูโดที่ยอดเยี่ยมกว่า ไม่ใช่มาฆ่าคนไปเรื่อยเปื่อยเช่นนี้
“โฮ่เอ๋อ คุณรู้ไหมว่าพี่ชายของคุณฆ่าคน และอยู่ในคุกมากี่ปีแล้ว? คุณต้องการที่จะทำผิดแบบเดิมซ้ำอีกใช่ไหม?”
เย่ไป๋กล่าวอย่างเคร่งขรึม
หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ ความโกรธของเย่โฮ่เอ๋อก็ลดลงในที่สุด
“ไม่หรอก ฉันแค่หวังว่าคุณจะช่วยฉันสอนบทเรียนให้เธอหน่อย”
เย่ไป๋ไม่ได้พูด เพราะเย่โฮ่เอ๋ออาจยังไม่รู้ว่าถังเฉาแข็งแกร่งแค่ไหน
ถ้าเขาเป็นคู่ต่อสู้ของถังเฉา เขาจะไม่ถูกจับในตอนนั้น และถูกโยนเข้าห้องขังเป็นเวลาหลายปี
“เอาล่ะ ทุกคนก็เป็นคนรู้จักกัน ไม่จำเป็นต้องทำให้เรื่องเป็นแบบนี้”
เย่ไป๋พูดเพื่อให้ทุกคนเข้าใจกัน “พรุ่งนี้ผมจะพาคุณไปที่บ้านของพวกเขา ถึงตอนนั้นอย่าลงมือก็แล้วกัน”
ขณะพูด เย่โฮ่เอ๋อส่งเสียงเย็นชา จากนั้นจึงหันหลังกลับและจากไปโดยตรง
“ถ้าพรุ่งนี้ฉันถูกรังแก ฉันจะไม่ไว้หน้าพวกเขา ฉันไม่สนใจว่าพวกเขาจะเป็นคนรู้จักหรือไม่”
