บทที่ 316 แยกย้ายกันไปคนละทิศ ละทาง
หลังจากจงหูจากไปพร้อมกับคน ของอลิซแล้ว
ลูกศิษย์คนอื่นๆของสํานักง เหลย มองไปที่เฉินจิ้นราวกับว่าพวก เขากำลังมองคนตาย
กล้าที่จะรุกรานศิษย์พี่ใหญ่ของ เรา ไม่รู้ว่าคําว่าตายเขียนอย่างไรละ
อย่างไรก็ตาม คนเหล่านี้ ไม่ได้ หาเรื่องเฉินจิ้น
เพราะว่า เฉินจิ้นเป็นผู้แข็งแกร่ง แดนเสินทง จงหูไม่อยู่ แม้ว่าพวกเขา ต้องการจับตัวเฉินจิ้น เพื่อเอาใจศิษย์ พี่ใหญ่ แต่พวกเขาก็ไม่มั่นใจว่าจะ ทำได้ไหม
ในกรณีนี้ เก็บเฉินจิ้นไว้ให้จงหู ศิษย์พี่ใหญ่ดีกว่า
อย่างไรก็ตาม เพื่อป้องกันไม่ให้ เฉินจิ้นหลบหนีไป
คนของสำนักชิงเหลย ได้ส่ง บุคคลที่เป็นแดนเสินทงชั้นต้น เพื่อติด ตามเฉินจิ้น
เพื่อรอให้จงหูว่าง แล้วค่อยมาจัด การเฉินจิ้น
นักฝึกคนอื่นๆที่อยู่รอบๆเห็นสิ่งนี้ พวกเขาทั้งหมดก็ออกห่างจากเฉินจิ้น เพราะกลัวจะเดือดร้อน!
ใครก็ตามที่รู้จักจงหูของสำนักชิง เหลย จะรู้ดีว่าใจของจงหูนั้นแคบมาก
ส่วนสวี่ชางที่ได้พูดคุยและ หัวเราะสนุกสนานกับเฉินจิ้นมาตลอด ทาง ในเวลานี้ เห็นได้ชัดว่าท่าทีของ เขาที่มีต่อเฉินจิ้นนั้นเย็นชาขึ้น
หลังจากคิดเรื่องนี้ได้สักพัก แม้ ว่าสวี่ชางรู้สึกว่ามันไม่มีศีลธรรม แต่ เขาก็ยังคงพูดว่า”คุณเฉิน เราแยกทาง ” กันเถอะ!
เห็นได้ชัดว่า ต้องการแบ่งเขตกับ เฉินจิ้น ไม่ต้องการมีส่วนเกี่ยวข้องกับ
เขา
เฉินจิ้นทำให้จงหูขุ่นเคือง แม้ว่า เฉินจิ้นจะเป็นผู้แข็งแกร่งแดนเส้นทง ชั้นต้น โดยพื้นฐานแล้วเขาถือว่าเป็น คนตายแล้ว
แม้ว่าพลังวิชาของเฉินจิ้นจะสูง ขึ้น แต่ผลลัพธ์ก็จะไม่เปลี่ยนแปลง
บางครั้ง หากความแข็งแกร่งไม่ ได้แข็งแกร่งพอที่จะรุกรานสำนักใหญ่ ที่มีแดนวิญญาณอย่างสำนึกชิงเหลย ก็มีเพียงทางตายทางเดียวเท่านั้น
เว้นแต่เฉินจิ้นมีภูมิหลัง
อย่างน้อย ก็ต้องมีคนที่ภูมิหลัง ไม่น้อยไปกว่าจงหูที่เต็มใจช่วยชีวิต
เขา
แต่เฉินจิ้นมีภูมิหลังหรือไม่? เห็นได้ชัดว่า เป็นไปไม่ได้
เห็นได้ชัดว่า เป็นไปไม่ได้
หากมี เขาคงไม่มาอยู่กับนักฝึก เดี่ยวเหล่านี้หรอก
ต้องรู้ว่า บุคคลในสำนักใหญ่ใด ที่ไม่ได้เดินทางไปกับคนในสำนักของ ตน หรือเพื่อนสี่ห้าคนของกองกำลัง ใหญ่
ได้ยินแบบนั้น เฉินจิ้นไม่สนใจ เป็นแค่คนรู้จักไม่ได้ลึกซึ้ง
อย่างไรก็ตาม หลันเหอเอ่ยปาก พูดในขณะนี้ “สวี่ชาง ถ้าคุณต้องการ แยกจากกัน ก็แยกไปเถอะ ผมจะเดิน ทางไปพร้อมกับคุณเฉิน! ”
“คุณแน่ใจ?” สวี่ชางรู้สึก ประหลาดใจเล็กน้อย มองหลันเหอ เหมือนกับมองคน
เดินตามเฉินจิ้น ไปหาที่ตายเห
” แน่ใจ! ”
หลันเหอให้คำตอบยืนยัน
เฉินจิ้นทําให้จงหูขุ่นเคืองเพราะ เพื่อเขา
ถ้ารีบแบ่งเขตกับเฉินจิ้นในตอนนี้ มันคืออะไร?
หลันเหออย่างเขา ไม่สามารถทำ สิ่งนั้นได้
“ได้ งั้นจากนี้เราไปแยกทางกัน เถอะ! ”
โง่
รอ! สวีชางกัดฟันและพูด
จากนั้น หันกลับและจากไป
หลันเหอมองไปที่ด้านหลังของ สวี่ชาง ร่องรอยแห่งความเศร้า ฉาย แววในดวงตาของเขา
เขาและสวี่ชาง รู้จักกันมาหลายปี แล้วและความสัมพันธ์ก็ดีมาโดย ตลอด
อย่างไรก็ตาม เขาไม่เสียใจ! นี่แสดงให้เห็นว่า พวกเขามัน คนละโลกกัน!
“ คุณเฉิน เราไม่ต้องไปสำนัก กระบี่เจินเซียน และไม่ต้องไปที่ ภูมิภาคตะวันออกหรือแม้แต่อยู่ในจง โจว ไม่ว่าสำนักชิงเหลยจะเก่งกาจแค่ ไหน มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะค้นหาทั่ว ทั้งโลกเซียนเพื่อค้นหาเรา!”
หลันเหอกล่าว
สายตาของเฉินจิ้นที่มองไปที่ หลันเหอ มีความปรารถนาดี
คนอย่างหลันเหอ โง่มาก!
ในโลกเซียน ผู้คนมากมาย เพื่อ ความแข็งแกร่ง ยอมทำทุกวิถีทาง
เพื่ออำนาจ ต้มกันไปต้มกันมา!
คนอย่างหลันเหอ โง่จริงๆที่ ตัดสินใจเช่นนั้น
เอาชีวิตตัวเองไปเสี่ยงได้ง่ายๆ! คนอย่างสวีชางนั้น มีชีวิตอยู่ง่าย และมีอายุยืนยาวขึ้น
อย่างไรก็ตาม เฉินจิ้นชอบความ
โง่เขลานี้!
“ ไม่ต้องหรอก สำนักกระบี่เจิน เซียน ต้องไปสักครั้ง”
เฉินจิ้นยิ้มและกล่าว
“แต่……” 11
หลันเหอกังวลเล็กน้อย
เฉินจิ้นจะไปที่สํานักกระบีเงิน เขียน เห็นได้ชัดว่าเขากําลังจะไปหาที่ ตาย
เขาไปกับเฉินจิ้น บวกกับเดิมทีจง หูก็ไม่ชอบขี้หน้าเขาอยู่แล้ว เพียงแต่ ว่าเฉินจิ้นดึงความเกลียดชังไป หลัง จากไปที่สำนักกระบี่เจินเซียนแล้ว เฉินจิ้นจะตายและเขาก็จะถูกจงหู จัดการเช่นกัน
คุณหลัน ผมจะไปสำนักกระบี่ เจินเซียนแน่นอน อีกอย่าง ผมจะบอก คุณนะ ผมไม่ได้กลัวสำนักชิงเหลย ถ้า คุณเชื่อในตัวผม คุณสามารถไปที่ สำนักกระบี่เจินเซียนกับผม ถ้าคุณไม่ วางใจ คุณก็สามารถจากไปตอนนี้เลย มีผมอยู่ จงหูจะไม่กล้ามาหาเรื่องคุณ แน่นอน! ”
เฉินจิ้นยิ้มและพูด
ความลังเลปรากฏขึ้นทั่วใบหน้า หลันเหอ
หลังจากนั้นไม่นาน หลันเหอก็ แสดงความหนักแน่นบนใบหน้าของ เขา ยิ้มและพูดว่า “คุณเฉิน ผมเชื่อ ” คุณ!
“ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าไม่ไปที่สำนัก กระบี่เจินเซียน ไม่รู้ว่าจะได้เห็นหนาน กงเซียนจื่ออีกครั้งเมื่อไหร่ พลาดครั้ง นี้ ก็น่าเสียดายจริงๆ!”
หลังจากพูดจบ หลันเหอกับเฉิน จิ้น ก็มุ่งหน้าไปยังสำนักกระบี่เจิน เซียน
“ถ้ามีโอกาส คุณสามารถพบกับ หนานกงเซียนจื่อตัวต่อตัว หรือแม้แต่ พูดคุยกับเธอคุ ณอยากไปไหม?”
เฉินจิ้นถามอย่างกะทันหัน
“ คุณเฉิน อย่าล้อเล่นแบบนี้เลย ได้เห็นหนานกงเซียนจื่อจากระยะไกล ผมก็พอใจแล้ว ” !
หลันเหอหัวเราะ
เฉินจิ้นไม่ได้พูดอะไรมากอีก
หากมีโอกาส สามารถพาหลัน เหอไปพบหนานกงเซียนเอ๋อดู
การสนทนาระหว่างเฉินจิ้นและ หลันเหอ ได้ยินโดยร่วนฉีแดน วิญญาณชั้นต้นของสำนักชิงเหลย ซึ่ง สะกดรอยตามเฉินจิ้นมา
อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
คนที่กำลังจะตายสองคน พูด ” อะไรลมๆแล้งๆ!”
ดวงตาของร่วนฉี แสดงความ ดูถูก
แม้ว่าสถานะของเขาในรุ่นศิษย์ ของสำนักชิงเหลย จะไม่ดีเท่าศิษย์ หลักอย่างจงหู แต่เขาก็ยังอยู่สูงมาก และเขายังติดอันดับหนึ่งในสิบของ สำนักชิงเหลยได้อีกด้วย
แม้เขาอาจมีโอกาสได้พบกับ หนานกงเซียนเอ๋อ
แต่นั่นเป็นได้เฉพาะกับลูกศิษย์ ของสำนักชิงเหลย หรือไปกับจงหู พวกเขาเท่านั้นจึงจะมีโอกาส
เป็นไปไม่ได้อย่างยิ่งที่จะมี โอกาสได้พบหนานกงเซียนเอ๋อ เป็นการส่วนตัว
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการสนทนาแบบ ตัวต่อตัวกับหนานกงเซียนเอ๋อเลย
ช่างเป็นความฝันลมๆแล้งๆจริงๆ
เมื่อได้ยินเช่นนี้ มุมปากของเฉินจิ้ นก็มีการเยาะเย้ย “ถ้าคุณไม่พูด ผม เกือบลืมไปแล้วว่า มีเรือดตามหลัง ของเรา!”
“ เดิมทีอยากให้คุณมีชีวิตอยู่นาน กว่านี้ แต่คุณกลับหาที่ตายเดี๋ยวนี้!”
ใบหน้าของร่วนฉีเปลี่ยนเป็นเย็น ชาทันที เผยให้เห็นเจตนาฆาตกรรม
สำนักชิงเหลย ถูกนักฝึกเดี่ยว เหล่านี้ดูถูกแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
“ คนที่หาที่ตาย คือคุณต่างหาก! เฉินจิ้นส่งเสียงอย่างเย็นชา เมื่อเสียงลดลง ปล่อยฝ่ามือออก
โดยตรง
ทันใดนั้น กรงเล็บมังกร ก็ปรากฏ ตัวขึ้นในทันที
กลายเป็นฝ่ามือขนาดใหญ่ ตกลง มาจากท้องฟ้า
ปกคลุมร่วนฉีไว้ด้านใน
“ คุณกล้า!”
ร่วนฉีตะโกนเสียงดัง
ปล่อยหมัดออกไปทันที
ทันใดนั้น วชิระเขียวครามที่มี ขนาดใหญ่เท่าแขนก็กลายเป็นมังกร สายฟ้า ตรงไปที่กรงเล็บมังกร
“ขี้หมู หมา! ” เฉินจิ้นส่งเสียงอย่างเย็นชา
เอื้อมมือไปบีบ
ทันใดนั้น กรงเล็บมังกรได้บีบ มังกรสายฟ้า สลายกลางอากาศ
กลายเป็นยันต์ไฟฟ้าจำนวนนับไม่ ถ้วน กระจายหายไปในอากาศ
“ เป็นไปได้ยังไง?”
ร่วนฉีผงะ
อย่างไรก็ตาม มันเป็นเพียงชั่วครู่
กรงเล็บมังกรมาถึงอย่าง กะทันหัน โดยไม่ให้เวลาตอบสนอง
ใดๆ ก็จับเขาไว้ในมือ
จากนั้น บีบแรงๆ ทันใดนั้น ทั้งตัวร่วนฉีกระเบิด!
ร่วน ในแดนเสินทง นต้น เสีย ! ชีวิตด้วยการต่อสู้เพียงครั้งเดียว
