หมอผีและฉาวซวนตอบคำถามและตั้งคำถามกับทั้งสามคนฝั่งตรงข้าม
เขารู้สึกสนุกมาก เขาไม่ได้ขัดจังหวะ เขาคุยกับหมอผีแล้วมองไปที่ใบหน้าทั้งสามฝั่งตรงข้ามเขา ยังคงวางตัวอยู่? เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใคร ?!
“ความเกลียดชังของเรากับเผ่าหว่านฉีคืออะไร และกับเผ่าอื่นๆ คืออะไร?ทำไมคนสามคนนี้ถึงไม่ปล่อยให้พวกเราสู้กัน? “ฉาวซวนถาม
หมอผีถอนหายใจ: “มันบอกว่าเราจะมีปัญหา”
“ปัญหาขนาดไหน?”ฉาวซวนถามอีกครั้ง
หมอผีถอนหายใจอีกครั้ง: “ใหญ่มาก”
“โอ้ ถ้าเราเล่นงานมัน? “ฉาวซวนกล่าว
คราวนี้ หวางเซี๊ยะไม่รอให้หมอผีพูด
“ข้าไม่แนะนำให้ท่านต่อสู้กับเผ่าหว่านฉี มันจะเป็นสิ่งที่ดีสำหรับท่าน! ถ้าเผ่าเขาเพลิงยังคงต้องการต่อสู้กับเผ่าหว่านฉีจริงๆ เผ่าของท่านจะทนทุกข์ทรมาน!เราเป็นเพียงผู้เตือนที่หวังดี! ข้าจริงๆ คิดว่าเราเต็มใจที่จะสนใจในสิ่งเหล่านี้ของท่านหรือ? “ หวางเซี๊ยะทนและทน เพียงเพื่อจะขัดขวาง ผู้คนในเผ่าเขาเพลิงดื้อรั้นอย่างที่ทุกคนพูด! ช่างโง่เขลา!
“เพราะเจ้าของทาสเหรอ?” ฉาวซวนกล่าวในทันที
“… ” ความโกรธของหวางเซี๊ยะได้ปะทุออกมาดูเหมือนจะถูกพัดกลับมาจากพัดเล่มโต คนที่คิดว่าเผ่าเขาเพลิงรู้เพียงเพื่อแก้ปัญหาด้วยกำลังที่ดุร้าย แต่ไม่ต้องการได้ยินคำพูดของฉาวซวน
ฉีกู่จากเผ่าแปดขา และกู่ฉี่ของเผ่าหยูต่างก็ประหลาดใจเช่นกัน
ไม่เพียงแต่สามคนนี้เท่านั้น แต่ถึงแม้กระทั่งหมอผีกับหัวหน้าเผ่าและผู้นำกลุ่มทั้งสองก็ตกใจ พวกเขาไม่รู้เรื่องนี้จริงๆ แม้ว่าเผ่าอื่นจะไม่สบายใจที่จะเข้าไปแทรกแซงในสงครามของพวกเขา เขารู้ว่าต้องมีเหตุผลบางอย่าง แต่เขาไม่ต้องการให้ฉาวซวนพูดสิ่งต่าง ๆ ในทันที
“ท่านจะยืนอยู่ข้างเผ่าหว่านฉี?” ฉาวซวนถามอีกครั้ง
มีความเงียบในบ้าน
แม้แต่หวางเซี๊ยะ ผู้ซึ่งเกือบจะตกตะลึง ก็หนาวเย็นบนใบหน้า และไม่ได้พูดอะไรได้
“ข้ารู้” ฉาวซวนพยักหน้า “มาคุยเรื่องที่สองกันเถอะ” เกิดอะไรขึ้นกับกลุ่มเดินทางพิเศษนี้ “
จุดเปลี่ยนอย่างฉับพลันของฉาวซวนนั้นค่อนข้างน่าสนใจ และคนสามคนพร้อมกับหวางเซี๊ยะมองฉาวซวน “ข้ารู้” คืออะไร?
ข้ารู้ เช่นนั้นหรือ? เจ้าเห็นด้วยที่จะไม่ต่อสู้ในเวลานี้ หรือเป็นเรื่องที่น่าอึดอัดใจ? บอกออกมา! นี่คือการเปลี่ยนหัวข้อ?
หวางเซี๊ยะไม่ต้องการพูด ที่จริงเขามีหลายสิ่งที่อยากจะพูด เจ้าต้องเรียนรู้บทเรียนเพิ่มเติมจากลุงผู้นี้ที่รู้วิธีที่จะเติบโตและแข็งแกร่ง แต่เขาไม่สามารถพูดได้ เขาสับสนมาก
ฉีกู่ ผู้ที่ยังคงมีรอยยิ้มบนใบหน้าและกล่าวว่า: “ทุกคนจัดทีมเดินทางไกลเช่นนี้ หนึ่งคือให้คนหนุ่มสาวเหล่านี้สื่อสารกัน ท้ายที่สุด มันไม่ใช่ยุคแห่งความโกลาหลและความอาฆาตแค้น มันเป็นเรื่องดีที่จะเรียนรู้เพิ่มเติม สองคือ เจ้าของทาสที่ฉาวซวนพูดถึง เผ่าส่วนใหญ่มีความเข้าใจที่จำกัดมากเกี่ยวกับเจ้าของทาส การก่อตัวของทีมเดินทางไกลเช่นนี้ก็เพื่อให้ทุกคนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับการคุกคามของเจ้าของทาสกับเรา “
สำหรับฉีกู่ ฉาวซวนเชื่อเพียง3ส่วน แต่เขายังยืนยันด้วยว่า เผ่าที่อยู่พื้นที่เขตศูนย์กลางนั้นพร้อมใจกันเพื่อปกป้องนายทาส
ในบรรดาเจ้าของทาส ฉาวซวนเห็นเพียงซื่อซูเท่านั้น และไม่เคยเห็นคนอื่นมาก่อน แต่เผ่าใหญ่ที่อยู่พื้นที่เขตศูนย์กลางนั้นต้องกังวลอย่างมาก และต้องมีเหตุผลสำหรับความกังวลของพวกเขา
“ข้าเข้าร่วม” ฉาวซวนกล่าว
ฉีกู่มองไปที่ฉาวซวน แสงในดวงตาที่เรียวยาวส่องกระพริบ “นี่ไม่ใช่เรื่องเร่งด่วน ทีมเดินทางไกล ไม่ใช่ทุกคนที่สามารถเข้าร่วมได้ ความแข็งแกร่งจะต้องได้รับการยอมรับจากผู้อื่นในทีม”
เผ่าเขาเพลิงแข็งแกร่งมาก หลังจากที่พวกเขาเข้าใจแล้ว ไม่มีการคัดค้าน อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ไม่ใช่ปีเดียวกันแล้ว เขาเพลิงยังมีพลังการต่อสู้อยู่หรือไม่? นี่เป็นข้อกังขา ดูสถานะปัจจุบันของชีวิตในเผ่าเขาเพลิง พวกเขาค่อนข้างสงสัยว่าเผ่าเขาเพลิงถดถอยแล้ว ในขณะที่เผ่าอื่นกำลังพัฒนาคน เผ่าเขาเพลิงกำลังถอยหลัง พวกเขาจะไว้วางใจในความสามารถของเผ่าเขาเพลิงได้อย่างไร? ครั้งนี้ ข้าตัดสินใจที่จะมาหาชนเผ่าเขาเพลิงเพื่อดูมันเป็นเพียงความอยากรู้เกี่ยวกับบันทึกที่เหลือของบรรพบุรุษ แต่มีความผิดหวังมากมาย
“ มีอีกสิ่งหนึ่งที่ข้าต้องการเตือน ทีมเดินทางไกลนี้มีจำนวนผู้เสียชีวิตและบาดเจ็บจำนวนมากทุกครั้ง ความตายไม่ใช่คนกลุ่มน้อย!”ฉีกู่กล่าว
พูดถึงสิ่งนี้ ไม่ว่าจะเป็น ฉีกู่,หวางเซี๊ยะและกู่ฉี่ มันหนักสำหรับเผ่าของพวกเขา
มากกว่าครึ่งหนึ่งของการเสียชีวิต ไม่เกินครึ่งของการตายและการบาดเจ็บ ทีมเดินทางไกลนี้เกิดขึ้นจากเผ่าพื้นที่ศูนย์กลาง โดยทั่วไปจะมีอัตราการตายสูง แสดงให้เห็นถึงความยากลำบากที่พบในระหว่างการเดินทางไกล
หมอผีมีสีหน้าที่เปลี่ยนไป พวกเขาจะไม่เข้าร่วมในทีมเดินทางไกลเช่นนี้ และไม่ต้องการให้ฉาวซวนประสบอุบัติเหตุ
เมื่อหมอผีกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง เขาได้ยินเสียง “โคร๊ก” ซึ่งชัดเจนมากในห้องที่เงียบสงบ นอกจากนี้ ผู้คนที่นั่งอยู่ในห้องก็ไม่ต่างกัน
“แค๊กๆ ข้าคิดว่าทุกคนกำลังหิว มันคงจะดีกว่าที่จะพูดคุยในวันพรุ่งนี้ต่อ เป็นอย่างไร?” ฉาวซวนกล่าว
ฉีกู่สามคนตัวแทนเผ่ามองหน้ากันและพยักหน้า: “ตกลง”
“กรณีนี้ พรุ่งนี้คุยกันต่อ” แยกย้ายกันไป
พวกเขาจำเป็นต้องพูดเกี่ยวกับมัน นอกจากนี้ เวลานี้ก็สายแล้ว
ให้ทานำหวางเซี๊ยะและคนอื่น ๆ ไปพัก และโอวกับหมอผีพร้อมกับฉาวซวนไปที่บ้านหินของหมอผี
ฉาวซวนถามหาชิ้นเนื้อตากแห้ง เขาแก้ไขสถานการ์ณไปก่อนได้ชั่วคราว หลังจากรอที่บ้านหินของหมอผี เขาไม่ตอบข้อสงสัยของโอวและหมอผี เขาแจ้งว่าได้พบบรรพบุรุษและ “ประวัติศาสตร์” ในป่า
คราวนี้ สำหรับโอวและหมอผีไม่สามารถสนใจเกี่ยวกับเผ่าหว่านฉี ทีมเดินทางไกลอะไร นายทาสคนไหน สำหรับพวกเขาเทียบกับ “ประวัติศาสตร์” ของบรรพบุรุษและเผ่าเขาเพลิง สิ่งเหล่านี้จะต้องถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง
ในคืนนั้น ผู้นำกลุ่มทั้งสองและหัวหน้าทีมล่าสัตว์สิบคนถูกเรียกตัว เพื่อหารือในรายชื่อนักรบล่าสัตว์ มีคน 50 คนได้รับการคัดเลือก ให้ผู้นำนำมาให้พวกเขา ให้เวลาหนึ่งวันเพื่อเตรียมความพร้อมออกเดินทางวันรุ่งขึ้น ฉาวซวนเข้าป่าไปนำร่างบรรพบุรุษและ “ประวัติศาสตร์” อันมีค่ากลับมา
วันรุ่งขึ้น หวางเซี๊ยะได้พบกับหมอผี,หัวหน้าเผ่าและผู้อาวุโสน้อยของเผ่าเขาเพลิงอีกครั้ง และทำสิ่งที่ยังไม่เสร็จเมื่อวานนี้ อย่างไรก็ตาม ไม่นานพวกเขาทั้งสามก็พบว่าหัวหน้าเผ่าของเผ่าเขาเพลิงไม่รู้ว่ามองดูอะไร ดูเหมือนว่าหมอผีจะจิตใจล่องลอย มีเพียงฉาวซวนคนเดียวเท่านั้นที่คุยกับพวกเขาเกี่ยวกับทีมเดินทางไกลและนายทาส
ในตอนเที่ยง มีการเจรจาต่อรองกันหลายเรื่อง ที่อีกทางฝั่งของเผ่าเขาเพลิง,ฉาวซวนเลือกที่จะเข้าร่วมและคนอื่น ๆ จะพูดคุยกันอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม เวลาสำหรับทีมเดินทางไกลยังไม่มาถึง นี่คือสิ่งที่หมอผีและหัวหน้าเผ่าหมายถึง พวกเขาตัดสินใจ เป็นธรรมดาที่ได้ข้อสรุปไปเรียบร้อยแล้ว
สำหรับการรับรองผู้ที่สามารถเพิ่มเข้าไปในทีมเดินทางไกล ฉาวซวนมั่นใจว่าเขาจำเป็นแค่ต้องหาคนที่ตัดสินใจแล้วว่าจะอยู่ในทีมเดินทางไกล เพราะพรุ่งนี้เขาต้องไปที่ภูเขา เรื่องนี้ต้องแก้ไขวันนี้ ใครที่เขากำลังมองหา?
ฉาวซวนมองไปที่อาคารบ้านเรือนที่จัดไว้ให้บุคคลภายนอกอาศัยพักรอบนอกของเผ่า และกวาดสายตาไปมา
เมื่อฉาวซวนเลือกที่จะเล่นงานเป้าหมาย หวางเซี๊ยะก็คุยกันเช่นกัน
“ผู้คนในเผ่าเขาเพลิงวันนี้แปลก ๆ “หวางเซี๊ยะกล่าว
“มีบางสิ่งที่เราไม่รู้ เป็นไปได้ไหมที่เขายังไม่ยอมแพ้ อยากเริ่มต้นกับเผ่าหว่านฉีตอนนี้เหรอ?”กู่ฉี่จากเผ่าหยูกล่าว
“ไม่ มันไม่ควรจะเป็นแบบนั้น” ฉีกู่คิดเล็กน้อย และเขาพูดกับกู่ฉี่ เจ้าเห็นอะไรกับนกที่เจ้านำมา?
การพูดถึงนก ถึงแม้ว่าผู้นำกลุ่มใหญ่ของเผ่าเขาเพลิงมีนกสีขาวระดับสัตว์ร้ายด้วยเช่นกัน แต่หนึ่งในนั้นอาจไม่สามารถปิดกั้นได้ทั้งหมด พวกเขาไม่เพียงมีสองที่อยู่ด้านสว่าง เพียงจากนั้น มีอีกสองที่ซุ่มซ่อนอยู่อย่างดี
กู่ฉี่หยิบขลุ่ยกระดูกยาวออกมา แล้วเป่าเสียงของเขา
อย่างไรก็ตาม หลังจากเป่าเป็นเวลานาน ใบหน้าสดใสทั้งสองก็ปรากฏขึ้น และดูเหมือนว่ามันจะพ่ายแพ้จากเจ้าหิมะขาวของเผ่าเขาเพลิง ขนนกดูยุ่งเหยิงและพวกเขามีความกังวลอย่างมากเกี่ยวกับนกสองตัวที่แอบซ่อนในความมืด ยังไม่เห็นที่ไหนเลย
ทันใดนั้น หวางเซี๊ยะก็พูดว่า: “เจ้ายังจำได้หรือไม่ว่าที่จริงแล้วมันมีนกอินทรียักษ์ในเผ่าเขาเพลิง? ได้มีการกล่าวว่านกอินทรีภูเขาสามารถเอาชนะนกอินทรีภูเขาของเผ่าฮุยได้อย่างง่ายดาย “
กู่ฉี่: “… ” รู้สึกไม่ดี
ในเวลาเดียวกัน ในสถานที่ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากชายแดนของชนเผ่าเขาเพลิง ที่จุดสูงสุดของภูเขาลูกอื่น ชาช่าได้ใช้กรงเล็บกดทับกับนกที่ดิ้นรนอยู่บนพื้นดิน และอีกกรงเล็บที่เหยียบลงพื้น
เจ้ากำลังเรียกอะไร? ยังจะเรียกให้ข้าไป!
เมื่อชาช่าปะทะกับนกที่อยู่ใต้กรงเล็บเท้าของมัน และไม่สามารถกรีดร้องได้ และที่ไม่ไกลจากมัน อีกตัวหนึ่งตกตะลึงใกล้จะหมดสติ และขนบนร่างถูกดึงออกมาจำนวนมาก นอนนิ่ง เฮือกสุดท้าย กำลังจะตาย
