หลังจากนั้น ฉาวซวนไม่ได้ใช้เชือกหญ้าจากกุยซี มันสิ้นเปลืองเกินไป เขาฝึกใช้เชือกโดยใช้เชือกฟางธรรมดา ขรุขระและสาก แต่ก็ไม่รู้สึกแย่เมื่อพวกมันพัง พวกมันอาจกลายเป็นฟืนเมื่อมันไม่สามารถแก้ไขได้
เป็นเวลาห้าวัน นอกเหนือจากการลาดตระเวนและการล่าสัตว์ ฉาวซวนใช้ทุกทางพยายามผูกเชือก
ชายชราเค่อไม่เข้าใจว่าทำไมฉาวซวนจึงหมกมุ่นอยู่กับการเล่นเชือกฟาง แต่ตั้งแต่ฉาวซวนยืนกราน เขาไม่ได้พูดอะไรต่อ และกลุ่มก้อนหญ้าที่ถูกทำลายล้างถูกใช้เป็นฟืนไม่ว่าจะขนาดใหญ่หรือเล็ก
หลังจากล้มเหลวอีกครั้ง ฉาวซวนรู้สึกท้อแท้เล็กน้อย คลายหญ้าที่พันนิ้วมือ ขยี้มันทิ้งไว้แล้วหยิบน้ำเต้าเทน้ำใส่ปากไม่กี่คำ
มันเป็นแค่เชือก มันเต็มไปด้วยเหงื่อ แต่ก็ดีกว่าเมื่อสองสามวันก่อนมาก
หลังจากใช้เวลานาน ฉาวซวนก็วิ่งไปที่บ้านหินของหมอผี และบอกว่าเขามีปัญหากับปมเชือก
“ ข้าเพียงรู้สึกว่าข้าทำไม่ถูกต้อง ข้าจะมัดมือของข้าทุกครั้งที่โดนมัน” ฉาวซวนกล่าว
หมอผีเงียบไปนานแล้วพูดว่า:“ ถ้าเป็นเช่นนั้น เจ้าไม่ต้องคิดถึงมันตลอดเวลามันจะดีกว่าที่จะเป็นอิสระ อย่าหมกมุ่นอยู่กับการเลียนแบบการเคลื่อนไหวของมือ เจ้าสามารถมีความคิดของเจ้าเอง”
ฉาวซวนคิดเกี่ยวกับมันด้วยเหมือนกัน มันอยู่ในใจของเขา และตอนนี้เขาไม่สามารถคิดออกและลองอีกครั้งในภายหลัง ท่านจะพูดว่า“ ถ้าเจ้าต้องการมัน เจ้าต้องเรียนรู้ที่จะตาบอด”
มีการกล่าวกันว่าคนที่มีจิตใจที่ว่างเปล่านั้นเป็นคนที่ฉลาดมาก เพราะพวกเขาสามารถทำสิ่งที่คนอื่นไม่สามารถทำได้
การรู้แจ้งของการรับมรดกนั้นไม่ได้เป็นเรื่องของการใช้เวลาแค่ข้ามคืน แต่มันก็เป็นความกังวลที่คลืบคลานมา แต่มันส่งผลกระทบต่อความคิด
“ข้ารู้แล้ว! ฉาวซวนขอบคุณอย่างจริงจัง
มองฉาวซวน หมอผีพยักหน้ารับอย่างพึงพอใจ กำลังเตรียมพร้อมที่จะคุยโม้อีกสักประโยค เพียงฟังฉาวซวนอีกครั้ง:“ หลังจากสองวัน ข้าวางแผนที่จะเข้าป่า มันอาจจะไกลพอสมควรภายในสามหรือห้าวันจะไม่กลับมา ชาช่าดูเหมือนว่าจะได้พบก้อนหินงามที่นั่น ข้าต้องการเห็นมัน ”
หัวใจของหมอผีสั่นคลอนและตะโกนขึ้นมา “แค่ตัวเจ้าเองเหรอ?”
ตอนนี้ทีมล่าสัตว์ไม่ได้ออกล่าสัตว์ทางไกล แต่กลับกัน ได้ทำการสำรวจอย่างระมัดระวัง ตอนนี้พวกเขากำลังมองหาความมั่นคง และอีกอย่าง ทำการฝึกนักรบใหม่ที่ตื่นขึ้นในปีนี้ แต่ฉาวซวนบอกว่าเขาต้องการออกไปไกล เขาจะไม่กลับมาในสามหรือห้าวัน และหมอผีเป็นห่วง
ถ้ามันเป็นคนอื่น หมอผีคงไม่เป็นแบบนี้ แต่ตอนนี้คนที่อยู่ตรงหน้าคือฉาวซวนมันเป็นเรื่องยากที่จะเกิดขึ้นกับผู้อาวุโสที่จุดประกายแสงสว่างเครื่องประดับกระดูก และสืบทอดเจตนารมณ์ของบรรพบุรุษ และหมอผีก็ลังเล แต่ก็ยังพยักหน้า
“ ได้ เจ้าต้องระวัง อย่าเร่งรีบ อย่าเสี่ยงไปเอามันมา!” หมอผีกล่าวบอก
“ ข้ารู้ ท่านสามารถมั่นใจได้” ฉาวซวนรับประกัน
หมอผีกำลังจะตายเมื่อได้ยินคำนี้ และเขาแทบจะอดใจไม่ไหวที่จะกุมหัว
สองวันต่อมา ฉาวซวนหยิบเครื่องมือหินและอาหาร นั่งบนหลังของชาช่าและออกจากเผ่า
หลังจากบินออกจากเผ่ามาหนึ่งวันแล้ว ฉาวซวนก็เดินตรงไประหว่างป่า บนท้องฟ้าชาช่ายังต้องปกป้องนกบินอื่น ๆ ที่ปรากฏอยู่ในป่าด้วย ฉาวซวนไม่ต้องการขึ้นไปบนท้องฟ้า
เดินเข้าไปในป่าแปลกๆ นี่ไม่ใช่เขตชายแดนเมื่อคนในเผ่าเข้าป่า ซึ่งเดินลึกเข้าไปในป่าแล้ว
สภาพแวดล้อมโดยรอบเป็นสิ่งที่น่ากลัว ประสบการณ์การล่าสัตว์มานานหลายปีและลางสังหรณ์ที่แข็งแกร่งกว่าคนอื่นๆ ทำให้ฉาวซวนมีความอ่อนไหวต่อสถานที่ที่ไม่เป็นมิตรรอบ ๆ แม้ว่าจะไม่มีกลิ่นอายที่น่ากลัวก็ตาม ตราบใดที่อีกฝ่ายเดินภายในระยะหนึ่งอย่างแน่นอน ฉาวซวนจะตื่นตัวทันที
ป่าที่นี่เปียกชื้นมาก เหมือนหมอก และภูเขาจากที่ไกลๆ ก็น่าตกตะลึงเช่นกัน ที่นี่แม้แต่สัตว์ป่าตัวเล็กๆ ภูเขาเตี้ยๆ ก็อันตรายเช่นกัน
ไปข้างหน้าและเดินเข้าไปในป่าอื่น สูงตระหง่านและหนาแน่นขัดขวางแสงด้านบนและสถานที่ ที่ที่ฉาวซวนเดินไปนั้นมืดสลัวมาก ไม่ไกลจากเสียงคำรามที่ไม่เป็นมิตร เขาไม่รู้สัตว์ป่าชนิดใดที่พวกมันซ่อนตัวอยู่หลังกอหญ้าหนาทึบระหว่างต้นไม้ จ้องมองดวงตาสัตว์ป่ามาที่ฉาวซวน ฉายแสงดุร้ายอย่างไม่เกรงกลัว
ถ้าเจ้าอยู่อีกฟากหนึ่งของแม่น้ำ สัตว์ป่าเมื่อเห็นสมาชิกทีมล่าสัตว์และจะรีบหนีไปเพราะพวกมันรู้ว่าคนเหล่านี้ไม่เก่งในการเจรจากับพวกมัน อย่างไรก็ตาม ในป่าประหลาดนี้ สัตว์ป่าในป่าเหล่านี้ไม่รู้จักมนุษย์ พวกมันระวังสิ่งแปลก ๆ และพวกเขาก็ถือว่าเป็นเหยื่อ ไม่เพียงแต่จะไม่หนี แต่ยังพยายามโจมตี
ร่างที่กระโดดจากหลังกอหญ้าพร้อมด้วยเสียงคำรามต่ำของสัตว์ป่า ประกาศจุดเริ่มต้นของการฆ่า
สัตว์ที่มีรูปร่างเตี๊ยนั้นมีมีเขี้ยวแหลมคมและน่ากลัว และเสียงที่ดังกึกก้องหยุดลง ในทันทีใบมีดก็เฉือนเปิดเนื้อ ของเหลวที่ซ่านกระเซ็น และนองไปด้วยเลือด เมื่อฉาวซวนหลอมรวมกลิ่นอายสังหาร พร้อมกับมีดอาบเลือดออกมา มีเพียงซากร่างที่เปื้อนเลือดเท่านั้นที่ยังคงอยู่ในป่า
ฉาวซวนเพิ่งจากไปไม่ถึงสิบก้าว มีสัตว์ป่าบางตัวที่เล็กกว่ามาก ไม่เผชิญหน้ากับฉาวซวน แต่วิ่งไปที่ซากสัตว์ป่าที่ถูกผ่าครึ่ง พวกมันกรีดร้องต่อสู้เพื่ออาหาร หากเจ้าไม่สามารถคว้ามัน เจ้าจะถูกตัวอื่นแย่ง เจ้าไม่ต้องมองไปที่ฉาวซวน อย่างไรก็ตาม มันจะไม่รอนานเพราะกลิ่นเลือดฉุนแพร่กระจายออกไป จะมีสัตว์ป่าอื่นเข้ามา ขับไล่สัตว์ป่าขนาดเล็กเหล่านี้ออกไปและปล้นซาก
หลังจากบินมาหนึ่งวันและเดินอีกหนึ่งวัน ฉาวซวนมองดูเวลาของวัน ดวงอาทิตย์ถูกซ่อนอยู่ภายใต้ภูเขาแล้วและวางแผนที่จะหาสถานที่พักผ่อน
ชาช่าต่อสู้กับสัตว์ร้ายด้วยกรงเล็บแหลมที่อาศัยอยู่ในถ้ำหน้าผา ขับไล่สัตว์ร้ายออกจากถ้ำแล้วร่วมมือกับฉาวซวนเพื่อเอามันมาทำเป็นมื้ออาหาร
มีกระดูกสัตว์มากมายในถ้ำ มีกลิ่นเน่า และมีแมลงตัวใหญ่และตัวเล็ก ๆ คลานไปมา ฉาวซวนจุดคบเพลิงและขับไล่แมลง สำหรับกระดูกสัตว์ ชาช่าจัดการนำออกไปข้างนอก
มันสามารถใช้เป็นที่พักชั่วคราว หากเจ้ากลับมาใหม่ เจ้าสามารถพักผ่อนได้ที่นี่
ฉาวซวนหยิบหนังสัตว์ออกมา วาดรูปของสถานที่ตลอดทาง และจากนั้นทำเครื่องหมายสถานที่ที่ถ้ำนั้นตั้งอยู่ เวลานี้ นอกเหนือจากการค้นหาหิน เขาจะวาดแผนที่ง่าย ๆ เพื่ออำนวยความสะดวกให้สมาชิกทีมล่าสัตว์เพื่อสำรวจการล่าสัตว์
ยาสมานบาดแผลให้แก่ชาช่า ฉาวซวนดับไฟและใช้เวลาพัก
เมื่อตื่นขึ้นมาในวันถัดไป เวลาข้างนอกของวันนั้นค่อนข้างมืดมน ยืนอยู่นอกถ้ำและมองออกไปข้างนอก ป่าด้านล่างมีไอน้ำชื้น
“ ดูเหมือนว่าฝนจะตก” ฉาวซวนกล่าว
ชาช่าไม่ค่อยชอบฝนมากนัก ดังนั้นวางแผนที่จะอยู่ในถ้ำและรอจนกว่าอากาศดีก่อนออกไปข้างนอก มีหลายครั้ง ที่รู้ว่าสภาพอากาศที่นี่กำลังเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ฝนตก และไม่นานเกินไปที่จะหยุด
เนื้อสัตว์ขนาดเล็กที่ย่างเมื่อวานนี้ถูกกินเป็นอาหารเช้า เนื้อสัตว์เริ่มเย็นและแข็ง ฉาวซวนไม่สนใจเลย กินและดูเวลาข้างนอก
“ ข้าไม่รู้ว่าฝนจะหยุดตกเมื่อไหร่” ฉาวซวนเดินเข้าไปในถ้ำเพื่อไม่ให้เปียกฝน ลมแรงมาก และเป็นไปไม่ได้ที่ฝนจะพัดเข้ามา
ขณะนั่งอยู่ในถ้ำ ฉาวซวนเห็นเชือกผูกติดกับเอวของเขา และมันก็คันมือ ข้าไม่ได้แตะเชือกมาสองวัน อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ใช้งาน เขาหยิบเชือกในกระเป๋าหนังสัตว์ ตัดมันด้วยมีด แล้วเล่นมันในมือ เชือกเหล่านี้ในกระเป๋าหนังสัตว์เป็นอะไหล่สำรองสำหรับ “เข็มขัดกางเกง” ที่เอว แน่นอนไม่สามารถแก้ไขได้
เขาวางแผนที่จะผูกเชือกตามเทคนิคก่อนหน้านี้ เมื่อเขาคิดถึงหมอผี ฉาวซวนก็หยุดอีกครั้ง หากเจ้าทำตามวิธีการของเชือกปมก่อนหน้า ผลลัพธ์จะต้องเหมือนกัน ในที่สุดเจ้าจะผูกมือของเจ้า และยุ่งเหยิง
ถอนหายใจอย่างหนัก ฉาวซวนหลับตาแล้วละทิ้งความทรงจำในอดีต เขาแค่พันเชือกไว้รอบๆ อย่างไร้จุดหมาย อย่างช้าๆ ฉาวซวนไม่มีเชือก กำลังคิด เมื่อฝนกำลังมา ฝนตกในป่า ลุกขึ้นอีกครั้ง เดินอย่างเร็ว ฤดูกาลนี้ ฝนจะไม่ตกทุกวัน อย่างไรก็ตาม ท้องฟ้าที่มืดมนนี้ หากยังเป็นแบบนี้ เจ้าจะต้องรอต่อไปอีกหรือ?
เมื่อคิดดูแล้ว ฉาวซวนดูเหมือนจะเห็นมืออีกครั้ง และเชือกรอบมือของเขา เชือกก็วนรอบระหว่างนิ้วอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตาม เวลานี้วิธีการผูกเชือกจะแตกต่างกัน และความรู้สึกของฉาวซวนนั้นไม่วุ่นวาย มันดูเหมือนว่าจะมีจุดประสงค์ที่แรงกล้า
เวลานี้ ฉาวซวนไม่ได้หันเหความสนใจ แต่มุ่งเน้นไปที่การเคลื่อนไหวของปมในมือ และมือของฉาวซวนก็ติดตามการกระทำโดยไม่รู้ตัว อย่างถูกต้องเหมือนกับจิตที่เชื่อมโยงกับมือ!
เขาไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานเท่าไหร่ เมื่อฉาวซวนออกจากสภาพนั้น เปิดตาของเขาและมองไปที่มือของเขาเอง เขาตกใจเมื่อพบว่า เชือกในมือของเขา มีการทำเงื่อนปมหลายครั้งแทนที่จะพันนิ้วมือของเขาในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา
ประสบความสำเร็จ?
ยังคงล้มเหลว?
ในทางตรงกันข้ามกับข้อสรุปพื้นฐานที่เรียนรู้มาก่อน ฉาวซวนคาดเดาความหมายของเชือกและเงื่อนปมเหล่านี้ ตอนนี้ อะไรที่เจ้าต้องการเมื่อเจ้าผูกเชือก?
การล่าสัตว์? ไม่ ไม่ใช่!
หิน? ไม่ เช่นนั้นกลับไป
ฝน? ใช่ ฝนกำลังตก!
เมื่อมาถึงจุดนี้ ฉาวซวนดูแปลกและตื่นเต้นเล็กน้อย หากความหมายของภาษาปมเหล่านี้เป็นจริง …
ไม่ว่าเจ้าจะประสบความสำเร็จหรือล้มเหลวอีกครั้ง เจ้าต้องยืนยันเพื่อรับรู้
ดูเวลาของวันที่ด้านนนอก ฉาวซวนลุกขึ้นยืน เดินไปที่หน้าถ้ำ สูดหายใจลึก ๆ รู้สึกถึงไอน้ำที่เปียกชื้นและเย็นในอากาศ กำกำปั้นของเขา เอื้อมมือออกไป
เขานับเวลาอยู่ในใจ
ห้า ……
กำปั้นเปิดและนิ้วก้อยขยับ
สี่ ……
นิ้วนางขยับออก
สาม…..
นิ้วกลางขยับออกไป
สอง……
นิ้วชี้ยื่นออกมา
一!
นิ้วโป้งกางออกและฝ่ามือเปิด
ฟุ่บ!
เสียงเบา ๆ ของของเหลว
ฝ่ามือเย็นเล็กน้อย
ฉาวซวนแทบรอไม่ไหวที่จะเห็น จากนั้นยิ้มและก้มหน้ามอง
นกชายหาด นอนเงียบ ๆ อยู่กลางฝ่ามือ
ที่ฝ่ามือเปียกแฉะ ฉาวซวนตั้งใจจะเช็ดฝ่ามือของเขาด้วยอะไรซักอย่าง และกำลังจะเอามือของเขากลับมา และมันก็เป็นของเหลวหยดหนึ่ง
ตามด้วยหยดที่สอง.หยดที่สาม.หยดที่สี่ …
ละอองน้ำหนาแน่น ตกลงมาจากอากาศ ถูกลมพัดปลิวไปตามหน้าผาที่ถูกห้อยแขวนจากสายลม และบางแห่งก็อยู่ในหลุม
ป่าใต้ภูเขาถูกบดบังด้วยม่านฝนทันที และเม็ดฝนที่หนาแน่นก็กระทบกับใบไม้และเสียงของพื้นดินที่มาจากด้านล่าง
