ขนมปังเหล่านี้ นั้นแตกต่างจากขนมปังที่ฉาวซวนกิน แข็งมาก มันแข็งมากพอที่จะเป็นกงจักรเพื่อฆ่าคน
ฉาวซวนหยิบชิ้นส่วนหนึ่งของขนมปังแล้วรู้สึกถึงความแข็ง หากไม่มีพลังของนักรบสัญลักษณ์ มันเป็นเรื่องยากมากที่จะบิชิ้นหนึ่งจากขนมปังหนา
บิชิ้นเล็ก ๆ ใส่เข้าไปในปากแล้วเคี้ยว ฉาวซวนรู้สึกว่าขนมปังประเภทนี้ควรเขียนไว้ข้างนอก “อย่าใช้ฟันถ้ามันไม่แข็งแรง”
“แข็ง! แต่แก้หิวได้ ” ฉาวซวนแสดงความคิดเห็น
“นี่เป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับนักเดินทางของเราที่นี่ แตกต่างจากการแลกเปลี่ยนกับผู้อื่น สิ่งเหล่านี้สร้างขึ้นเพื่อตัวเอง และโดยทั่วไปจะไม่ได้ทำการซื้อขาย มีอาหารน้อยลงในสถานที่แห่งความตาย ด้วยสิ่งเหล่านี้ อย่างน้อยก็สักพักหนึ่ง “
บอกแล้วหยานซุ่ยก็ส่งหินสีดำห่อเปลือกหุ้มให้กับฉาวซวน “เจ้าสามารถใช้สิ่งนี้ได้”
“นี่อะไรน่ะ?” ฉาวซวนรู้สึกถึงความเย็นสบายของหินสีดำ โดยคาดเดาว่า: “หินฝน?”
“นี่มันเป็นหินฝน แต่มันไม่ใช่หินฝนธรรมดา หินก้อนหนึ่งในพันชิ้นสามารถพบหินก้อนเล็ก ๆ ชิ้นนี้ได้ เราเรียกมันว่า ‘วิญญาณฝนหิน’ ซึ่งได้รับจากพระเจ้า มันช่วยให้เผ่าต่าง ๆ สามารถอยู่รอดในฤดูที่แห้งแล้งที่สุด “
ฉาวซวนสัมผัสพื้นผิวของหินสีดำขนาดเล็กนี้ และในขณะที่ส่วนที่สัมผัสกับใบไม้นั้นมีชั้นของหมอกชื้น แต่ส่วนที่ไม่ได้สัมผัสกับใบไม้ แม้ว่ามันจะมีหมอก มันก็ระเหยไปหมด
ต้องบอกว่า นี่เป็นสิ่งประดิษฐ์ที่ผลิตน้ำจากในพื้นที่ที่แห้งแล้ง
“ขอบคุณ” ฉาวซวนไม่ได้ปฏิเสธความตั้งใจที่ดีของหยานซุ่ย บรรจุหินฝนขนาดเล็กที่มีใบไม้คลุมแล้วนำไปใส่ในถุงหนังสัตว์ที่สะอาด
“ไม่ต้องขอบคุณข้า ถ้าไม่ใช่เจ้า ข้าจะถูกเผาจนตาย” หยานซุ่ยปฎิเสธคำขอบคุณ และพูดว่า: “ถ้าเจ้าเจอนายทาสในสถานที่แห่งความตาย อย่าต่อสู้กับพวกเขาง่ายๆ พยายามหลีกเลี่ยง “
“เจ้ารู้จักนายทาสมากแค่ไหน?” ฉาวซวนถาม เผ่าพิรุณที่อาศัยอยู่ที่นี่ ควรมีความเข้าใจเพิ่มเติมเกี่ยวกับทาสและเจ้าของทาส
“นายทาส?” ดวงตาของหยานซุ่ยมีร่องรอยของความกลัว: “นายทาส มันเป็นกลุ่มคนที่ไม่มีเมล็ดเพลิง “
ในสายตาของชนเผ่า นั้นไม่มีเมล็ดเพลิง หมายความว่าจะไม่มีเผ่าใดที่จะก่อตัวได้ ไม่สามารถสร้างเผ่าได้ มันเป็นนักเดินทางที่มีอำนาจการต่อสู้ที่อ่อนแอ อย่างไรก็ตาม เจ้าของทาสนั้นแตกต่างกัน พวกเขาไม่มีเมล็ดเพลิง แต่ด้วยอำนาจอันทรงพลัง และแม้กระทั้งพวกเขายังสามารถสร้างทาสได้มากมายด้วยพลังที่แข็งแกร่ง
“พลังของพวกเขามาจากไหน?” ฉาวซวนสับสนมากเกี่ยวกับเรื่องนี้
“ข้าไม่รู้” หยานซุ่ยส่ายหัว “บางที นี่คือสาเหตุที่ผู้คนในพื้นที่เขตภาคกลางของเจ้าผ่านไปเรื่อย ๆ ดังที่ได้กล่าวไว้ในบันทึกของบรรพบุรุษของเผ่าพิรุณ เจ้าของทาสมีความสามารถที่ทำให้คนที่อยู่เขตพื้นที่ศูนย์กลางเกรงกลัว หลายพันปีที่ผ่านมา พวกเขาปรากฏตัว และเกิดพายุ และเผ่าต่าง ๆ ล้มตาย หลังจากนั้น พวกเขาทั้งหมดก็เข้าสู่ความตาย ด้วยเหตุผลนี้ หลายคนงงงวย และใครบางคนไปสู่ความตายเพื่อค้นหาคำตอบ อย่างไรก็ตาม มีการไปเสมอและมีเพิ่มเติม มีคนออกมาน้อยกว่า บางคนกลายเป็นทาส และบางคนก็ตาย นอกจากนี้ ผู้คนในพื้นที่ภาคกลางของเจ้ามักจะเดินทางบ่อยครั้ง … หากเจ้าเห็นบางสิ่งที่น่าตกใจให้กลับมาคุยกับข้า “หยานซุ่ยยิ้ม
“ตกลง.”
หลังจากคุยกับฉาวซวนแล้ว หยานซุ่ยก็จากไปพร้อมกับเม่ยซู่
บางคนในเผ่าพิรุณกำลังมองหาหยานซุ่ย ยังมีอีกหลายสิ่งที่ต้องให้หมอผีจัดการ แต่หยานซุ่ยปล่อยให้พวกเขารอ พวกเขาทั้งหมดมารวมกันไม่ไกลและรอ เมื่อมองดูความเคารพของผู้คนที่รอที่เผ่าพิรุณตรงหน้าหยานซุ่ย อย่างน้อยก็ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา สถานะของหยานซุ่ยนั้นมั่นคง
ฉาวซวนพกขนมปัง พร้อมกับหินฝน มองไปด้านข้างมีอูฐที่ดูเหมือนสัตว์ร้าย เม่ยซู่กล่าวว่ามันถูกเรียกว่า “โคลน”
ในเผ่าพิรุณ “โคลน” ไม่ใช่คำที่เลวร้าย เช่นเดียวกับ “ตะกอน” มันเป็นคำที่เป็นมงคล โคลนคืออะไร? ดินและน้ำ สำหรับเผ่าพิรุณที่ขาดน้ำ ถ้าดินนั้นเหมือนกับโคลน ไม่ใช่พื้นดินแข็งแตกระแหง มันก็ดีมาก
“ไปกันเถอะ” ฉาวซวนดึงเชือกและนำอูฐสองหนอกไปที่บ้านไม้ของพวกเขา และนั่งที่ประตูบ้าน
เลนและถัวคิดว่าฉาวซวนกำลังจะมาพร้อมกับอาหารสำรองในอนาคต พวกเขามองไปที่อูฐด้วยสายตาเป็นประกาย
“เฮ้ กับสิ่งแบบนั้น การเดินทางจะชะลอตัวลง มันจะดีกว่าถ้าจะกินตอนนี้”บุคคลจากเผ่าเทียนซานกล่าว
การตอบสนองของมันนั้นมาจากริมฝีปากยาวๆ ของอูฐ “แอ๊ะๆๆๆๆ”
หวางเซี๊ยะและคนอื่น ๆ ไม่ใช่คนแปลกหน้ากับอูฐ พวกเขาไม่ได้แสดงความคิดเห็นอื่น ๆ เกี่ยวกับฉาวซวนกับอูฐนี้ พวกเขาปล่อยให้ฉาวซวนใส่ใจกับตัวเองเท่านั้น อย่าออกจากทีม
ในวันถัดไป ทีมเดินทางไกลออกจากเผ่าพิรุณ และมุ่งหน้าไปยังทะเลทราย
ตามที่ฉาวซวนคาดไว้ เขายิ่งไปที่นั่นมากเท่าไหร่ ทะเลทรายแห้งแล้งรุนแรงมากขึ้น ตอนแรกมีต้นไม้และหญ้าบางส่วน อย่างช้าๆ เหลือเพียงผืนทราย
เมื่อดวงอาทิตย์ส่องแสง ทรายบนพื้นจะร้อนระอุ
กลุ่มเร่งรีบ และหวางเซี๊ยะบอกว่าก่อนคืนนี้ พวกเขาต้องไปยังสถานที่พักผ่อนที่ซึ่งพวกเขาจะปลอดภัยกว่า
ถึงตอนนี้ไม่มีใครถูกทอดทิ้ง และทุกอย่างที่สามารถติดตามได้ถูกเลือก และผู้ที่ล้มเหลวในการปฏิบัติตามข้อกำหนด ไม่ต้องลากขาไป แม้ว่าคนเหล่านี้จะไม่สามารถติดตามได้ ผู้ใหญ่ก็จะปล่อยให้พวกเขากลับไป ทีมจะไม่ล่าช้าในการเดินทางเพียงเพราะคนไม่กี่คน
ฉาวซวนมองดูอูฐ ชื่อ “โคลน” ที่มักจะเดินไล่ตามเขามาอยู่เสมอ แบกถุงหนังสัตว์สองสามถุงพร้อมอาหารและหิน อย่างไรก็ตาม มันยังคงติดตามทีมอยู่ ไม่ได้อยู่ข้างหลัง
ฉาวซวนและทั้งสองคนง่ายขึ้นมาก ถึงแม้ว่าพวกเขาจะสามารถแบกของมาเองได้ น้ำหนักนี้ไม่ได้มีอะไร แต่สามารถลดน้ำหนักบางอย่าง พวกเขาสามารถรักษาความแข็งแกร่งทางกายได้ดีขึ้น ครั้งแรกที่เขามาถึงดินแดนที่แห้งแล้ง เลนและถัวค่อนข้างอึดอัด และง่ายต่อการลดน้ำหนัก
คนอื่นที่มาเป็นครั้งแรกก็รู้สึกไม่สบายตัวเช่นกัน อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ได้มีตัวช่วยอย่างอูฐที่แบกของ ในตอนแรกพวกเขายังคงเย้ยหยันเหน็บแนม ตอนนี้เมื่อเจ้าวิ่ง เจ้าจะอิจฉาเขาและมองมัน
กระดูกคิ้วของอูฐนั้นสูงมาก ทนทานต่อแสงแดดได้ดีมาก เพื่อที่จะต้านทานลมและทราย ขนตาของอูฐก็ยาวเช่นกัน เมื่อเงยหน้าขึ้นมองดูลำคอแล้วมองลงไปที่ผู้คน มีเกียรติและไม่แยแสกับการหยอกล้อ
บนท้องฟ้ามีนกอินทรีห้าตัวตามมา และบางครั้งพวกมันก็เห็นความเคลื่อนไหวในทะเลทรายและรีบจับอาหาร
ใกล้จะพลบค่ำ ในที่สุดทีมก็มาถึงสถานที่พักผ่อนที่หวางเซี๊ยะกล่าว
ดูเหมือนหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่ถูกทิ้งร้าง ผนังกำแพงหินทราย เสาไม้แห้งกรอบ มีชิ้นส่วนเครื่องปั้นดินเผาแตกและเครื่องมือหินฝังอยู่ในพื้นดิน
ฉาวซวนและพวกเขาไม่ใช่คนเดียวที่มาถึงที่นั่น ก่อนหน้าพวกเขามีกลุ่มที่ดูเหมือนทาส แต่มันแตกต่างจากกลุ่มทาสที่พวกเขาพบเมื่อพวกเขามาถึง
คนเหล่านี้ไม่ได้ถูกมัด
“มันเป็นซาหนู” มีคนพูดข้างๆ เขา
ซาหนูเป็นชื่อของเผ่าที่เป็นทาสในทะเลทราย คนเหล่านี้ บรรพบุรุษของพวกเขาเป็นทาสอยู่แล้ว และพวกเขาไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นทาสรุ่นที่เท่าไหร่
คนเหล่านี้แตกต่างจากพวกทาสใหม่ พวกเขาไม่ต้องถูกผูกมัด และพวกเขาจะไม่หนี
ฉาวซวนมองคนเหล่านี้ ลักษณะของคนเหล่านี้ไม่ได้แตกต่างจากคนในเผ่ามากนัก แต่ร่างกายมีรูปร่างผอมและผิวเป็นสีดำ นี่เป็นลักษณะทางกายภาพที่มีร่วมกันของที่ผู้อาศัยในทะเลทรายเป็นส่วนใหญ่
อาจเป็นเพราะแสงแดดแรงกล้า การสัมผัสโดนมากเกินไปควบคู่ไปกับสภาพอากาศในทะเลทรายอันรุนแรง พายุทรายที่บ่อยครั้ง ในความเย็นมักจะนั่งข้างกองไฟเพื่อให้ร่างกายอบอุ่น สูญเสียความยืดหยุ่นและริ้วรอย กลายเป็นแข็งกระด้างและหยาบกร้าน
ฟันของพวกเขาเป็นคราบเหลือง เท้าเปล่า และพวกเขาไม่สวมรองเท้าป้องกันใด ๆ ฝ่าเท้านั้นใหญ่กว่าคนทั่วไป
เมื่อมองไปที่ฉาวซวนและคนอื่น ๆ พวกเขาอยากรู้อยากเห็นและเตรียมพร้อมในสายตาของพวกเขา เมื่อเห็นสิ่งต่าง ๆ ที่มีต่อผู้คนในทีม สายตาของคนเหล่านี้ เต็มไปด้วยความโลภ รวมถึงการฆ่า
