มันเป็นทะเลทราย เนินทรายที่เกิดจากลมแรงพัดมาไกลออกไป ภายใต้แนวสายตาไม่มีพืชพรรณใดๆ และก้อนหินขนาดต่าง ๆ ถูกเปิดเผย และมีรูปแบบแปลก ๆ มากมายเกิดขึ้นภายใต้การกัดเซาะของทราย
ฉาวซวนมองไปที่ด้านบนของหินก้อนใหญ่ที่หัวเหมือนมนุษย์ต่างดาวมีคอเหมือนมนุษย์ หินชนิดนี้อดไม่ได้ที่จะให้ความรู้สึกของการล่มสลาย
หลังจากครึ่งวันของการเดินทางที่ยาวนาน ทีมพักที่นี่ เพียงเพื่อบังแดดร้อนผ่านหินเหล่านี้
ในเวลานี้ หากเจ้าวางไข่บนผืนทราย จะสามารถเกิดการเจริญเติบโตได้ทันที
“คนเผ่าม้งกล่าวว่าเราจะไปไหน?”ถัวถาม
“เมืองผลัดใบ” ฉาวซวนกล่าวว่า “มันเป็นอาณาเขตของเจ้าของทาส”
สองวันหลังจากเข้าไปในทะเลทราย หวางเซี๊ยะบอกกับฉาวซวนว่า จุดหมายปลายทางของการเดินทางนี้อยู่ที่ไหน แต่ก่อนฉาวซวนจะถามซ้ำ ๆ เขาไม่ได้รับคำตอบ เขาได้รับเพียงประโยคเดียวว่า “เจ้าจะรู้เมื่อเจ้าไปถึงที่นั้น” และระหว่างทาง ฉาวซวนทั้งสามคนสามารถรู้สึกได้ถึงการปฏิเสธของคนอื่น ๆ อย่างชัดเจน ดูเหมือนว่าคราวนี้จะพาพวกเขาไปลองสนาม มันไม่ได้ถูกจัดเรียงไว้ในแผน
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ผู้คนของเผ่าเทียนซาน ไม่เพียงแต่สอดส่องฉาวซวนทั้งสาม แต่ยังเป็นศัตรูอย่างเห็นได้ชัด มักจะชี้ลูกศรมาที่ฉาวซวน ทั้งสองฝ่ายเกือบจะปะทะกัน
เผ่าอื่น ๆ จะมีผู้ใหญ่เพื่อแจ้งข้อมูลที่เกี่ยวข้อง เฉพาะคนสามคนในเผ่าเขาเพลิง ไม่มีใครพูดกับพวกเขามากนัก แม้แต่กูซีมักจะพูดกับพวกเขาทั้งสามคนในเรื่องอื่นๆ หลายครั้งต้องหยุดพูด พวกเขาไม่กล้าพูดเรื่องไร้สาระ
ในที่สุด ข้าก็ได้บอกเจ้าว่าข้ากำลังจะไปยังสถานที่ที่เรียกว่า “เมืองผลัดใบ” ซึ่งเป็นของเจ้าของทาส ผู้ที่ถูกปิดปากไปพักหนึ่งก่อนหน้านี้ สามารถเปิดเผยสิ่งต่าง ๆ และพูดมากขึ้น
บางคนในทีมเมื่อเผชิญหน้ากับคนสามคนในเผ่าเขาเพลิง ดูมีระดับสูง อาจจะเหมือนกับความรู้สึกของปัญญาชนในเมืองที่มองไปที่โจรที่อยู่ห่างไกล
แนวคิดของ “เมือง” นั้นค่อนข้างแปลกสำหรับคนในเผ่าเขาเพลิง ในบรรดาความรู้ที่พวกเขารู้ มีเพียงแนวคิดของเผ่าเท่านั้น สำหรับ “เมือง” มันพล่าเบลอ ถ้าไม่มีคำอธิบายของฉาวซวน, เลนและถัวจะสับสน
“เมือง ข้าต้องการเห็นมันมากเมื่อเทียบกับเผ่า อันไหนมีขนาดใหญ่ ใช่แล้วอาซวน พวกเขากล่าวว่า ใครคือผู้ที่ใหญ่ที่สุดในเมือง หัวหน้าเผ่ารึ? “เลนถาม
“ไม่ ข้าได้ยินมาว่าเป็นเจ้าเมือง”ถัวกล่าว
“เจ้าเมืองเท่านั้นและคนอื่นไม่ได้”เลนแก้ไข
“นั้นคือราชา ในเมืองผู้ปกครองสูงสุดเรียกตัวเองว่าเป็นราชา” ฉาวซวนกล่าว
ตัดสินจากสถานการณ์ที่ฉาวซวนรู้ มีเจ้าของทาสมากมายในทะเลทรายนี้ นำคนของเจ้ายึดที่มั่นทุกที่ สถานที่ที่เจ้าของทาสแต่ละคนตั้งอยู่เรียกว่า “เมือง” ไม่ใช่ “เผ่า” ที่เผ่ารู้สึกคุ้นเคย
เหตุผลที่เจ้าของทาสและเผ่าไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างสงบสุข แต่ก็มีสถานที่พิเศษอยู่สองสามแห่งเสมอ
เมืองผลัดใบเป็นเมืองที่มีความพิเศษที่สุดในบรรดาเมืองแห่งทะเลทราย
ในอดีต “ราชา” ของเมืองผลัดใบยังเป็นเจ้าของทาสที่เกลียดเผ่าด้วยเช่นกัน ลงจากรุ่นสู่รุ่น เจ้าของของเมืองผลัดใบกำลังเปลี่ยนไป และรูปแบบของเมืองผลัดใบกำลังเปลี่ยนไป
และการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่ที่สุด มันเกิดขึ้นเมื่อยี่สิบปีก่อน
อดีตราชาแห่งเมืองผลัดใบเสพกามกับทาสหญิงที่สวยงามจำนวนมาก และลูกชายและลูกสาวของเขาได้ถือกำเนิดขึ้น
โดยทั่วไปแล้ว เจ้าของทาสมีลูกหลานที่เกิดมาพร้อมกับเจ้าของทาสเท่านั้น เพื่อสืบทอดความสามารถอันทรงพลังของผู้ปกครอง โดยทายาทที่เกิดกับเจ้าของทาส เป็นเพราะเหตุนี้เอง เจ้าของทาสจำนวนมากไม่ได้นำลูกหลานของทาสเหล่านั้นมาเป็นส่วนหนึ่ง และโยนพวกเขาเข้าไปเป็นทาสในฐานะทาสโดยตรง จนกระทั่งเมื่อยี่สิบปีก่อน มีการโต้กลับที่แข็งแกร่ง
คนที่ตอบโต้มีการสืบทอดความสามารถของเขาอย่างเต็มที่ และพรสวรรค์นั้นแตกต่างกัน แม้หลังจากวัยผู้ใหญ่ของเขาจะแข็งแกร่งกว่าพ่อของเขา ต่อมา ผู้ต่อต้านไม่เพียงแต่ฆ่าเจ้านายทาสของเขาเท่านั้น แต่ยังฆ่าราชินีทาสอีกด้วย พร้อมกับพี่ชายต่างแม่ที่กำลังจะขึ้นครองบัลลังก์
ผู้ต่อต้านที่สูญเสียความสามารถมากมาย ตอนนี้เขากลายเป็นผู้ปกครองสูงสุดของเมืองผลัดใบ และเจ้าของทาสทุกคนในเมืองผลัดใบ กลายเป็นเจ้านายของเมืองผลัดใบ
เมื่อได้ยินแบบนี้ เลนและถัว ก็ไม่เข้าใจ บางทีสิ่งเหล่านี้อาจไม่สอดคล้องกับมุมมองของพวกเขา ในเผ่าเขาเพลิง แม้ว่าจะเป็นการแข่งขันก็ตาม มันไม่สามารถฆ่าได้ในรูปแบบที่เลวร้าย อย่างไรก็ตาม พี่น้องที่กระหายเลือด นั้นคือเรื่องในบ้านของคนอื่น นอกจากนี้ หัวหน้าเผ่าของพวกเขาไม่พบว่ามีลูกหลานมากมาย และหมอผีสามารถมองเห็นได้
ราชาผลัดใบ ควรเป็นผู้ที่ดีที่สุดในบรรดาเจ้าของทาสสำหรับเผ่าหรือไม่? ไม่อย่างนั้นเป็นไปไม่ได้ที่จะให้เผ่าเข้ามาในเมือง “ถัวกล่าว
“นั่นคือการเข้าไปในเมืองและดูมัน” ฉาวซวนกล่าว เขาไม่ได้คิดว่าราชาผลัดใบที่สังหารพ่อของเขาและพี่น้องของเขา จะเพียงมองผ่านชนเผ่าต่างๆ เป็นไปได้มากที่สุด เขาจะใช้เผ่าเพื่อต่อต้านเจ้าของทาสคนอื่นๆ ท้ายที่สุด การโต้กลับที่น่าตกใจนับไม่ถ้วนก็ค่อนข้างสูง เมื่อเทียบกับราคาที่จ่ายไป
“ไปที่เมืองผลัดใบ!”เลนมองคนที่ลุกขึ้นและพูดขึ้นมา
หลังจากทีมออกเดินทางอีกครั้ง มันใช้เวลาอีกสองวัน บางครั้งพวกเขาไม่สามารถหาที่ที่เหมาะสมในการพักผ่อนได้ เพียงอยู่ในทะเลทราย ได้พบกับสัตว์ทะเลทรายบางตัวที่ออกมาตอนกลางคืนเช่นกัน คนสี่คนหายไปในทีมและถูกลากลงไปในทราย และหาไม่พบ
ในวันที่ห้าของทะเลทราย ทีมยืนอยู่กลางแดด และเดินหน้าต่อไป เมื่อเทียบกับทีมเดินทางไกลที่ฉาวซวนเคยเห็นมา ทีมนี้ นับได้ว่าทารุณมากที่สุด
คลื่นลมร้อนและแห้ง กวาดเหนือทะเลทรายที่ไร้ขอบเขต
บรรยากาศมีลมแรง และลมกำลังหมุนวน
ทรายปลิวไปตามเนินทราย
ไม่ไกลจากเนินเขาสูงเช่นภูเขาทราย ทรายบางแห่งถูกพัดขึ้นและพัดไปตามสันเขา
ตัวของเนินทรายสูงดังกล่าวไม่รู้ว่ามีอยู่มากี่ปี และอาจเป็นหลายร้อยปี หลายพันปี และอาจนานกว่านั้น
“ดูสิ มีคน!” ไม่ใช่แค่คนที่ตะโกนออกไป
มองไปทางด้านข้าง มีเนินเขาสูงไปตามทาง เหนือสันเขามีกลุ่มคนที่เดินไปกับอูฐ
“นั่นใคร? ทาสในเมือง? “
“ข้าไม่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน ข้าไม่รู้ว่าเป็นเมืองหรือไม่ แต่ดูทิศทางที่พวกเขากำลังไป มันควรจะเป็นเมืองผลัดใบใช่ไหม?”มีคนพูด
“ไม่ต้องกังวลไป เดินทางต่อ เราจะไปถึงเร็ว ๆ นี้” ผู้ใหญ่คนหนึ่งกล่าว
พบกับทาส ตราบใดที่ทาสไม่ได้ใช้ความคิดเริ่มลงมือในการค้นหาสิ่งต่าง ๆ ผู้คนในทีมที่อยู่ห่างไกลออกไปจะไม่ลงมืออะไร พวกเขาต้องรักษาความแข็งแกร่งไว้ ไม่ต้องการใช้ความพยายามมากขึ้นในการจัดการกับพวกทาสเหล่านั้น
ในขณะที่เดินหน้าต่อไป ฉาวซวนค้นพบว่าทีมมีทิศทางเดียวกันกับพวกเขา และอูฐที่จูงอยู่ก็เริ่มตื่นเต้นเช่นกัน
“นี่เป็นเช่นเดียวกันหรือเปล่า?” ฉาวซวนจูงอูฐที่ตื่นเต้น และป้องกันไม่ให้มันก้าวไปข้างหน้า
ดูเหมือนว่าจะมีกลิ่นอื่นในอากาศที่ลอยไปตามสายลม อูฐข้างๆ มันตื่นเต้นกว่า และดูเหมือนว่าต้องการที่จะตะกุยกีบเท้าและวิ่งไป ไม่ได้อยู่ในทิศทางของทีม แต่หันไปทางด้านหน้า
“เมืองผลัดใบอยู่ที่นี่หรือ?” เลนได้กลิ่นอื่นๆ ในอากาศเช่นกันเนื่องจากการล่าสัตว์บ่อยครั้ง จึงมีความไวต่อการเปลี่ยนแปลงในกลิ่นบางอย่าง
นอกจากการเปลี่ยนแปลงของกลิ่นแล้ว ยังมีเสียงบางอย่าง
หันไปทางเนินเขา ฉาวซวนเห็นปลายทางของการเดินทางไปยังเมืองผลัดใบ
ในเวลานี้ ดวงอาทิตย์อัสดงแล้ว และจมลงกับพื้นดิน
พระอาทิตย์ตกสีส้มส่องประกายบนทะเลทรายอันกว้างใหญ่ มองไปข้างหน้า มีใบไม้ขนาดใหญ่ที่มีสีเดียวกับพระอาทิตย์ตก
ต้นไม้สีส้ม พระอาทิตย์ตกสีส้ม และเมืองทะเลทรายที่ย้อมด้วยแสงอาทิตย์
ว่ากันว่าต้นไม้ที่มีในเมืองผลัดใบมากที่สุด มันคือต้นไม้อาทิตย์อัสดง เพราะสีของใบไม้คล้ายกับพระอาทิตย์ตก และไม่มีการเปลี่ยนสีตลอดทั้งปี แม้แต่สัญลักษณ์ของเมืองผลัดใบก็ยังเป็นต้นไม้ผลัดใบ
ว่ากันว่าต้นไม้ผลัดใบมีอายุเป็นเป็นพัน ๆ ปี ไม่มีวันตาย และต้นไม้เหล่านั้นเมื่อตายก็ไม่ล้ม ต่างได้ยินต่อๆ กันมา ไม่รู้ว่าข้อเท็จจริงคืออะไร อย่างไรก็ตาม เมื่อมองเข้าไปในเมืองผลัดใบ มีต้นไม้ใหญ่คล้ายพระอาทิตย์ตกดินเมื่อเจ้าเห็นต้นไม้เหล่านี้ หลังจากเดินไปหลายวันในทะเลทราย ยกเว้นทรายเป็นหิน มันหายากที่จะเห็นพืชมากมาย
นอกเหนือจากต้นไม้อาทิตย์อัสดงแล้ว ยังมีหญ้าบางชนิดที่ไม่รู้จักในเมือง ถึงแม้จะมีไม่มาก แต่ก็มีอยู่ มันไม่น่าแปลกใจเลยที่อูฐข้างๆ มันตื่นเต้นมาก นี่คือกลิ่นของอาหาร
ยืนอยู่บนเนินทราย และมองไปที่เมืองผลัดใบ มีอาคารสูงนอกเหนือจากต้นไม้เหล่านั้นที่มีสีของดวงอาทิตย์ตก
ด้านล่างของอาคารเป็นหินก้อนใหญ่ที่โผล่ขึ้นมาเหมือนปิรามิด และบ้านที่สร้างขึ้นทับมัน
“สถานที่ที่สูงที่สุดในเมืองผลัดใบ คือที่ซึ่งราชาอยู่อาศัย” ผู้ใหญ่เผ่าฮุยกล่าว
