สถานที่ที่สูงที่สุดคือวังของราชา มันเป็นสถานที่ที่สามารถมองเห็นเมืองได้อย่างแน่นอน
“ข้าได้ยินว่าเพื่อที่จะสร้างสถานที่แห่งนั้น ทาสหลายคนต้องตาย”บางคนมีอารมณ์แสดงความรู้สึกออกมา
นี่คือความแตกต่างระหว่างเผ่าและเจ้าของทาส
ในเผ่านั้นมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่จะสร้างสถานที่เช่นนี้ขึ้นมา อย่างมากที่สุดบ้านถูกสร้างขึ้นบนที่สูงเช่นต้นไม้หรือภูเขา โดยไม่ต้องใช้กำลังคนและทรัพยากรจำนวนมากเพื่อสร้างพระราชวัง
“ไปกันเถอะ พักผ่อนในคืนนี้”หวางเซี๊ยะกล่าว
เป็นการยากสำหรับคนอื่นๆ ที่จะมีสติขึ้นมา สำหรับเมืองที่เจ้าของทาสเป็นเจ้าของ พวกเขาอยากรู้อยากเห็นมาก
รอบเมืองผลัดใบ กำแพงถูกสร้างด้วยทราย และโดยเฉลี่ยประมาณสิบเมตร ดูแล้วเหมือนกับพึ่งสร้างขึ้นมาเป็นเวลาไม่กี่ปี
มีคนอยู่รอบกำแพง พวกเขาเป็นทาส บนที่ดินของเจ้าของทาส ส่วนใหญ่เป็นทาส
พวกทาสผิวดำมองไปยังคนที่มา ด้วยหอกคมในมือของเขาตะโกนใส่บางอย่าง
ฉาวซวนไม่เข้าใจคำพูดของพวกเขา แต่บางคนในทีมเข้าใจ โต้ตอบกลับไปประโยคหนึ่ง หลังจากนั้นก็ได้ส่งสัญญาณไป นั่นควรเป็นข้อพิสูจน์บางอย่าง
แน่นอน หลังจากเห็นสิ่งนั้น ทาสของประตูเมืองก็ปล่อยไป และประตูไม้ขนาดใหญ่ที่ถูกปิดก็เปิดออก
ฉาวซวนติดตามทีม สำหรับชาช่านั้น มันตามเผ่าฮุย: นกอินทรีสองตัวพวกมันไม่ใช่ครั้งแรกที่มา รู้วิธีเดินทาง
ในเมือง เห็นบ้านทรายมีอยู่ทุกหนทุกแห่งและหนาแน่น พวกนั้นไม่ใหญ่ รูปร่างไม่สม่ำเสมอ มันเป็นการดีกว่าที่จะไม่พูดว่าพวกมันเป็นบ้าน มันเป็นเหมือน “ถ้ำสัตว์” และดูเหมือนว่าจะยุบตัวลงได้ทุกเวลา นี่คือที่ที่ทาสระดับต่ำอาศัยอยู่
เดินไปข้างหน้า จะเห็นบ้านสร้างด้วยหิน ขนาดใหญ่กว่า
ในมุมของเมืองผลัดใบ มีพื้นที่ขนาดใหญ่ที่มีกิจของทาสไม่มาก และคนส่วนใหญ่ที่อาศัยอยู่ที่นั่นเป็นเหล่าชนเผ่า
ฉาวซวนเหมือนคนอื่น ก่อนที่จะมา เขาคิดว่ามีความขัดแย้งอย่างแน่นอนระหว่างเผ่าและเจ้าของทาส อย่างไรก็ตาม ข้อเท็จจริงที่ยังไม่ได้เปิดเผย การปฏิบัติต่อเจ้าของทาสที่แตกต่างกัน เผ่าจะเกิดทัศนคติที่ต่างออกไป และราชาของเมืองผลัดใบเป็นเหมือนหุ้นส่วนความร่วมมือกับชนเผ่า ที่นี่มีสถานที่บางแห่งเช่นสถานทูต
นอกเหนือจากผู้คนที่มาจากทีมแล้ว ยังมีบางคนที่มาประจำการอยู่ที่นี่ อาจจะอยู่ที่นี่เป็นเวลานาน ผิวก็มีสีเข้มขึ้น เช่นกันหากเจ้าไม่สนใจเสื้อผ้าที่เป็นชนเผ่าในร่างกายของพวกเขา มันดูแตกต่างจากผู้คนในเมืองมากนัก
เผ่าอื่น ๆ มีสถานที่พักผ่อนเป็นพิเศษในเมืองผลัดใบ และคนสามคนแรกของเผ่าเขาเพลิงที่มาถึง อยู่ในสถานการณ์ที่น่าอึดอัดใจ
เนื่องจากไม่มี “สถานทูตพิเศษ” ทั้งสามคนสามารถอยู่ในบ้านทรายขนาดเล็กบางแห่งเท่านั้น สถานที่ชั่วคราวสำหรับพวกเขาทั้งสามคน และเมื่อพวกเขาเข้าไปในบ้าน พวกเขาสามารถได้กลิ่นเน่าเสีย
ในสายตาของคนอื่น คนสามคนที่มาจากเผ่าเขาเพลิง เป็นเพียงตัวแถมในเวลาหนึ่งและผ่านเข้ามา ไม่มีกิจกรรมตามแผนที่จะบอกกล่าวกับพวกเขา
ความรู้สึกของการถูกปฏิเสธเช่นนี้ ฉาวซวนทั้งสามคนรู้มานานแล้ว แค่เพียงอาศัยอยู่ในสถานที่ดังกล่าว เขายังไม่รู้ว่าต้องอยู่นานแค่ไหน ทั้งสามคนไม่มีความสุข
เล้ยผลักกำแพงหินที่ฝั่งตรงข้ามและกล่าวอย่างดูถูกว่า: “ไม่แข็งแรงพอ”
“พักก่อนคืนหนึ่ง พรุ่งนี้จะไปที่บ้านอาคารที่ทำจากหิน” ฉาวซวนกล่าว ตอนนี้เนื่องจากผู้คนรู้จักเผ่าสามารถสร้างที่อยู่ในสถานที่นี่ได้ เผ่าเขาเพลิงต้องสร้างสถานที่ในนี้ด้วย ไม่ใช่สำหรับพวกเขาสามคน เขาต้องจัดสถานที่สำหรับเผ่าเขาเพลิงที่จะกลับมาในภายหลัง อย่ามาและได้บ้านที่พังทลายเช่นนี้
แม้ว่าบ้านจะน่าอดสู แต่ก็ดีกว่านอนในทะเลทรายในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ทั้งสามคนพักในบ้านหนึ่งคืน สภาพจิตใจดีขึ้นมากเมื่อเขาตื่นนอนในวันรุ่งขึ้น
อูฐ ฉาวซวนให้อยู่หน้าบ้าน และในตอนเช้า ฉาวซวนให้น้ำมัน หญ้ารอบ ๆ บ้านถูกมันกิน ฉาวซวนต้องไปหาอะไรมากินอีกครั้ง
ถัวมองเข้าไปในห้องและจ้องมองอูฐ ด้วยวิธีการถามเผ่าอื่น ๆ มันเป็นการดีที่สุดที่จะรู้ว่ามีก้อนหินมากมายใกล้เมืองผลัดใบ เลนติดตามฉาวซวน และไปสถานที่อื่นในเมืองผลัดใบเพื่อสำรวจ อย่างน้อยเจ้าต้องรู้สถานการณ์ทั่วไปของเมือง
ออกจากสถานที่ที่ชนเผ่าอาศัยอยู่ ฉาวซวนค้นพบว่าในเมืองผลัดใบ ผู้คนจำนวนมากไม่ได้สวมหนังสัตว์ แต่ส่วนใหญ่เป็นผ้า อุณหภูมิในวันนั้นสูง และหลายคนก็สวมใส่ผ้าไม่กี่ชิ้น
ฉาวซวนบอกว่าเดินไปรอบ ๆ เมืองผลัดใบ ที่ดีที่สุดคือหลีกเลี่ยงเจ้าของทาส มีเจ้าของทาสมากกว่าหนึ่งคนในเมือง แต่มีเจ้าของทาสใหญ่เพียงคนเดียวนั่นคือราชา มีทาสไม่มากนักภายใต้ทาสของทาสคนอื่น ๆ พวกเขาอยู่ในสถานที่เดียวกัน ตัวตนของพวกเขาสูงกว่าทาส จะสูงอย่างไรพวกเขาก็ไม่สูงไปกว่าเจ้าของทาสใหญ่
นอกจากนี้ยังมีสถานที่ค้าขายที่นี่ แต่ฉาวซวนพบว่าภาษาและข้อความที่นี่เป็นอีกชุดหนึ่ง ซึ่งไม่เหมือนกับข้อความของเผ่าและมีความซับซ้อนมากขึ้น
ฉาวซวนตั้งใจจะซื้ออาหารบางอย่างด้วยเงินในมือของเขา และเมื่อเขาไม่สามารถหาเหยื่อ เขาจะกินอาหารไปก่อนชั่วคราว
ที่นี่ เงินเปลือกหอยและเงินในรูปแบบอื่นๆ เป็นที่ยอดนิยมในเผ่าที่ใช้ซื้อขายที่นี่ แต่พวกมันจะถูกลดค่าลงอย่างรุนแรง อย่าลืมว่าอยู่ในสถานที่ของเจ้าของทาส ตราบใดที่เจ้าของทาสยังมีชีวิตอยู่ ความต้องการของทาสและคนอื่นๆ นั้นไม่สำคัญ
เจ้าของทาสของเมืองผลัดใบสวมใส่ผ้าที่สวยงามและหยก และตามธรรมชาติแล้วผ้าและหยกมีราคาแพง บางที นี่อาจเป็นเหตุผลหลักว่าทำไมชนเผ่าและเผ่ามีสภาพความเป็นอยู่ที่ดีที่สุดที่นี่ ใน “สถานทูต” ของชนเผ่าทั้งหมด “สถานทูต” ของทั้งสองแห่งนั้นใหญ่ที่สุด
ในกรณีที่ขายอาหาร บุคคลที่รับผิดชอบจะเป็นทาสด้วย ทาสที่ทำงานในลักษณะนี้ดูเหมือนจะก้าวร้าวน้อยกว่า และเข้าใจภาษาของชนเผ่า พวกเขาดูถูกเมื่อฉาวซวนจ่ายด้วยเงินเปลือกหอยและพูดสองสามคำในภาษาที่ฉาวซวนไม่เข้าใจ เขาโกรธเสียจนเกือบลงไม้ลงมือ
เจ้าบอกว่าเจ้าเป็นทาส เจ้ามีคุณสมบัติอะไรมาดูถูก?
สามารถที่จะลำเอียงได้ บนดินแดนของเจ้าของทาสเหล่านี้ ทาสเหล่านี้สามารถทำกับเผ่าได้ ท้ายที่สุด นี่คือสถานที่ของเจ้าของทาส สำหรับทาส ที่นี่ อันดับแรกคือเจ้าของทาส อันดับที่สองเป็นทาส และพวกชนเผ่าอยู่ลำดับหลังทั้งสอง
ซื้ออาหาร และใช้เวลาไม่กี่ก้าว ฉาวซวนได้ยินเสียงที่อยู่ไม่ไกล
“นั่นคืออะไร ? “เลนมองไปที่นั่น แล้วถาม
“นายทาส”
ที่นั่น มีเก้าอี้ที่ทำจากไม้ที่เรียบง่ายถูกนำไปใช้บรรทุก ทาสผิวดำและทาสสี่คนแบกเก้าอี้ เก้าอี้ไม้ไม่ได้ปิดรอบและไม่มีหลังคาด้านบน กลับกันมันถูกปกคลุมด้วยแถบผ้าสีต่าง ๆ กัน ลมพัดและผ้าโบกสะบัด เจ้าสามารถเห็นคนนั่งอยู่ข้างใน
ผู้ที่ถูกแบกยกขึ้นเป็นผู้หญิง ไม่สามารถบอกอายุที่แน่นอน อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่เด็ก ใบหน้าทาสีด้วยสีต่าง ๆ ไม่สามารถมองดูรูปลักษณ์เดิม
คนที่แบกเก้าอี้หยุดเรื่อยๆ บางครั้งก็หยุดที่สถานที่ที่ขายไวน์ และคนบนเก้าอี้ยื่นมือออกไป และใครบางคนจะถือแก้วเครื่องปั้นดินเผาพร้อมไวน์ผลไม้และดื่มเป็นครั้งคราว ใครบางคนส่งผลไม้ชิ้นหนึ่ง เนื้อบาร์บีคิวหรือกำไลข้อมือเนื้อดี และคนบนเก้าอี้ไม่ต้องจ่ายอะไรเพื่อแลกกับมัน ทุกอย่างที่เธอต้องทำคือยื่นมือของเธอออกไป
นี่คือการแบ่งชนชั้นอย่างแน่นอน
“ชีวิตของนายทาสคนนี้ ช่างดีจริงๆ”เลนพูดตามความรู้สึก
จดจำคำเตือนของคนอื่น ๆ ในทีม ฉาวซวนเห็นว่ามีคนถูกยกแบกขึ้นกลับมาที่นี่ และเดินไปอย่างรวดเร็วกับเลนบนดินแดนของเจ้าของทาส ไม่สามารถคุยกับพวกเขา ทั้งถูกและผิดถูกกำหนดโดยพวกเขา
