หลังจากพิจารณาว่าเขาได้ทาสมาเป็นเต่า อารมณ์ของซูกูนั้นค่อนข้างซับซ้อน
หลังจากที่กลุ่มทาสเดินลาดตระเวนผ่านไป ซูกูก็รีบโยนเต่าที่เป็นทาสตัวแรกได้สำเร็จกลับลงไปในน้ำอย่างรวดเร็ว เขาไม่ต้องการที่จะรู้ว่าเขามีทาสเป็นสัตว์เช่นนี้ เมื่อเขาทำให้เป็นทาสครั้งแรก ถ้าเป็นที่รู้กันของสองพี่น้องของเขา พวกเขาจะเผยมันออกไปและทำให้ทุกคนรู้ เขาเองจะกลายเป็นตัวตลก ถูกดูหมิ่นจากเจ้าของทาสคนอื่นๆ
อย่างไรก็ตาม โดยทั่วไป ความสำเร็จในการทำให้เป็นทาสนั้นดีกว่าการไม่สามารถ
หลังจากออกจากสระน้ำแล้ว ซูกูก็รีบกลับไปที่บ้านของเขาอย่างรวดเร็ว และไม่สามารถหยุดพักผ่อนได้และฝึกฝนการกดขี่เป็นทาสต่อไป เมื่อเขาฝึกฝนคนเดียว เขาไม่ได้ใช้มนุษย์ในการทดสอบ หนึ่งคือเขารู้ว่าพลังของเขาไม่สมบูรณ์ และไม่เพียงพอที่จะกดขี่คนคนหนึ่งให้เป็นทาส อีกอย่างคือเขากลัวที่จะเป็นที่อื้อฉาว หลังจากล้มเหลวซ้ำแล้วซ้ำอีก
หลังจากฝึกฝนคนเดียวซักพัก ซูกูก็รู้สึกเบื่อ เขาส่งคนไปนำแมงป่องเป็นๆ มา จากนั้นทำให้เป็นทาสอีกครั้ง คราวนี้เขาล้มเหลวแมงป่องตาย แม้ว่าเขาจะมองไม่เห็นรอยบาดแผลและสภาพผิดปกติอื่น ๆ แต่ก็เหมือนคน เดิมเจ้าของทาสที่กดขี่ทาสล้มเหลวและทาสส่วนใหญ่ที่ทำการกดขี่ให้เป็นทาสจะตาย
หลังจากความล้มเหลว ซูกูรู้สึกผิดหวัง แต่เขาก็ให้กำลังใจกับตัวเองอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้น เขาก็ประสบความสำเร็จ
หลังจากพักฟื้นมาทั้งวัน ซูกูก็มาที่สระน้ำที่ซึ่งเต่าอยู่อีกครั้ง
มีเต่าอยู่ห้าตัวที่ข้างสระน้ำ และพวกมันก็ดูเหมือนกันทั้งหมด ถ้าก่อนหน้านี้ ซูกูไม่สามารถจดจำเต่าเหล่านี้ได้ แต่ในตอนนี้ เขามีความรู้สึกว่าเต่าทั้ง 5 ตัว ไม่ใช่ตัวที่เขาประสบความสำเร็จในการกดขี่เมื่อวานนี้
หลังจากรอไปครู่หนึ่ง ซูกูเห็นร่างเต่าสีดำคลานออกมาจากน้ำ เต่านั้นใหญ่กว่าเต่าตัวอื่นๆ และสีก็เข้มกว่าตัวอื่นๆ
เมื่อเต่าปีนขึ้นมา เต่าทั้งห้าที่อยู่ริมสระก็ถอยออกไป และปล่อยให้สถานที่นั้นราวกับว่ามันเป็นสิ่งต้องห้าม
นี่มันอะไร!
ซูกูเอนไปข้างหน้า และมองไปด้วยความลำบากใจไปที่ทาสเต่าของเขาที่ประสบความสำเร็จไปเมื่อวานนี้ เขารู้ดีว่าทาสที่ถูกกดขี่สำเร็จ มันจะแข็งแกร่งกว่าตัวอื่นทั่วๆ ไป โดยไม่คาดคิดสามารถใช้กับสัตว์ได้
เพียงวันเดียว มันชัดเจนแล้ว!
มันไม่ได้เป็นขยะ! ซูกูทิ้งทาสเต่าไปพร้อมกับความรู้สึกที่ลำบากใจ และตอนนี้เขาค่อนข้างพอใจ
เต่าตัวนี้มีขนาดไม่ใหญ่มาก และเนื่องจากความสำเร็จของการเป็นทาส ซูกูจับเต่าตัวนี้ขึ้นมาจึงไม่เปิดปากเพื่อกัด และมันก็เชื่อฟังมาก
หลังจากความตื่นเต้นจากความสามารถ ซูกูสงบลง เขาจะไม่ปล่อยให้คนอื่นรู้เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว ไม่อาจให้พี่น้องทั้งสองของเขารู้ว่าเขาประสบความสำเร็จในการกดขี่ ต้องรอจนกว่าพลังในมือของเขาจะเพียงพอที่จะเปิดเผย เขาอยู่หลังพี่ชายทั้งสองคนมากเกินไป ตอนนี้ต้องเก็บตัวไม่เผยออกมา
เมื่อนึกถึงการเปลี่ยนแปลงของเต่าตัวนี้ ซูกูไม่สามารถปล่อยให้มันอยู่ที่นี่ได้ตลอดเวลา ไม่เช่นนั้น มันจะยิ่งใหญ่ขึ้นหลังจากสองหรือสามวัน ชัดเจนเกินไป คนจะพบว่าผิดปกติ
หลังจากคิดเรื่องนี้ ซูกูก็วิ่งไปหาพ่อของเขาและเอ่ยคำร้องขอ โดยบอกว่าเขาต้องการเต่าและเอากลับไปกิน
ราชาผลัดใบเพียงแค่ตำหนิสองสามคำ และอนุญาติ
ซูกูใช้กระเป๋าหนังสัตว์เพื่อเก็บเต่า นำกลับไปสถานที่ที่จะเลี้ยงมัน แต่ไม่มีที่เลี้ยงได้ ในที่สุด ซูกูใส่มันลงหม้อทำเป็นอาหาร จากนั้นหยิบหม้อที่ถูกต้มไปยังพื้นที่ของชนเผ่า ฉาวซวนสามคน
“ช่วยกินทีนะ” ซูกูวางหม้อไว้บนโต๊ะหินแล้วพูด
กลิ่นหอมของน้ำซุป ไม่อาจห้ามใจเลนและถัวได้ ตักออกมาสองชาม มองดูซูกูมีบางอย่างที่จะพูดคุยกับฉาวซวน ก็ออกไปพร้อมกับชาม
ฉาวซวนดมกลิ่นจากในหม้อ และเอ่ยถามว่า “พ่อครัวทำอะไร?”
ไม่มีคนอื่น ซูกูไม่ได้โกหก กล่าวอย่างภูมิใจมากที่จะพูดว่า: “ทาสของข้า!”
ฉาวซวน: “… ” คนหรือ? !
เมื่อมองดูซุปในหม้อ ฉาวซวนก็รู้สึกว่าไม่มีความอยากอาหาร หลังจากคิดแล้ว ด้วยช้อนในนั้นคนตักและมองมัน สังเกตุกระดูกและเนื้อหลังจากที่เห็นมัน จิตใจก็ปล่อยวาง
“นี่มันอะไรเหรอ?” ฉาวซวนมองไปที่ซูกู
“เอ่อ.”ซูกูบอกเล่าเรื่องราวว่านำเต่ามาเป็นทาสของตัวเองได้อย่างไร
ความสามารถในการเป็นทาสได้สำเร็จก็เป็นเพราะพรของฉาวซวน เนื่องจากความร่วมมือระหว่างทั้งสองนั้น ซูกูยังหวังที่จะเปิดเผยข้อมูลบางอย่างกับฉาวซวน โดยบอกกับฉาวซวนว่าเขายังมีศักยภาพในการพัฒนา ไม่ใช่ขยะที่ใช้ไม่ได้เลย ให้ผู้คนของเผ่าเขาเพลิงรู้สึกสบายใจกับเขา ในเวลาเดียวกัน ฉาวซวนยังถูกขอไม่ให้บอกเรื่องนี้ออกไป แม้ว่าจะเป็นเลนหรือถัวก็ไม่สามารถบอกได้
ฉาวซวนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย และไม่รู้สึกว่าน่าตื่นตะลึง เผ่าของพวกเขาใช้การประทับตราลับกับสัตว์ร้าย ซึ่งเป็นสิ่งที่เจ้าของทาสทำ
“ข้าเชื่อว่า มันจะใช้เวลานานสำหรับข้าที่จะมีทาสเป็นของตัวเอง!” หลังจากหยุดไปชั่วครู่ ซูกูได้กล่าวเพิ่ม: “ทาสรับใช้!”
“ข้ากำลังแยกแยะจดสิ่งต่าง ๆ ของเจ้าของทาสในเมืองอื่น ๆ เสร็จเร็วกว่าเวลาสองวัน ข้าจะมอบให้เจ้า” ซูกูกล่าว
“ได้”ฉาวซวนรอคำต่อไปของซูกู
“หลังจากสิบวัน ข้าจะออกไปนอกเมือง และหวังว่าเจ้าจะไปกับข้าได้” ซูกูกล่าว
“เกิดอะไรขึ้นนอกเมือง?” ฉาวซวนถาม
“ไปที่โอเอซิสเพื่อค้นหาบางสิ่ง และข้าจะบอกเจ้าเมื่อถึงที่นั้น อย่าคุยกับคนอื่นเกี่ยวกับเรื่องนี้ “ซูกูกล่าว
พยักหน้าเห็นด้วย ลองคิดดู ฉาวซวนพูดกับซูกู: “เต่าน้อยสาม จะออกไปซักพักหนึ่ง”
“เรียกข้าว่าจ้าวนายน้อยสาม!”สำหรับคำว่า “เต่า” นี้ ซูกูค่อนข้างไม่พอใจ สิ่งที่เขาจะยังพูดอยู่ แต่เมื่อเขาคิดเกี่ยวกับคำพูดของฉาวซวน ดวงตาของซูกูสดใส“ เจ้าจะฝึกมนต์คาถาหรือไม่?!”
“ข้าไม่ใช่หมอผี” ฉาวซวนกล่าว
“รู้แล้วๆ” ซูกูโบกมือและพูด แต่สีหน้าบนใบหน้าเหมือนพูดว่า: อย่าซ่อนมัน ข้ารู้ว่าเจ้าเป็น!
หลังจากซูกูจากไป ฉาวซวนพบหญ้าแห้งกองหนาทึบ นี่คือสิ่งที่เขาเลือกเป็นพิเศษเมื่อเขากำลังมองหาอาหารสำหรับอูฐ และเก็บไว้สำรอง
เมื่อต้องการออกไปนอกเมือง เขาต้องการพยากรณ์อากาศ ในตอนแรกเขาสามารถคาดการณ์สภาพอากาศในหนึ่งหรือสองวันที่ผ่านมาเท่านั้น แต่ตอนนี้ เขาสามารถผูกปมเชือกทำนายสภาพอากาศหลังจากสิบวัน และระยะเวลาในการทำนายไม่ยากอย่างที่เคยเป็นมาในวันแรกๆ แม้ว่าสิ่งที่ซับซ้อนกว่านั้นยังไม่สามารถทำได้ แต่ก็มีความคืบหน้ามากมายเมื่อเทียบกับในอดีต
น้อยกว่า 1 นาที
ในตอนท้ายของปม ฉาวซวนมองไปที่เงื่อนปมในมือ อ่านข้อสรุป จากนั้นผูกเชือกเข้าเป็นลูกบอลแล้วโยนมันออกไปนอกหน้าต่าง
ไม่ไกลจากห้องฉาวซวน คอกอูฐอยู่ที่นั่น และฉาวซวนโยนลูกบอลหญ้าบนหัวของอูฐ
อูฐที่ถูกเชือกบอลกระแทกและพบว่าเป็นลูกบอลหญ้าบนพื้น เลียมัน กัดลูกบอลหญ้าขึ้นมาแล้วกินมัน
นี่เป็นวิธีที่ดีในการทำลายปม
เมื่อซูกูมาอีกครั้ง ได้รับการบอกเล่าจากฉาวซวนว่า : “จะมีพายุทรายหลังจากหกวัน เตรียมตัวของเจ้า อย่าวิ่งไปรอบ ๆ วันนั้น เป็นการดีที่สุดที่จะอยู่ในวัง”
ด้วยประสบการณ์ที่ผ่านมา ซูกูจึงเชื่อมั่นในคำพูดของฉาวซวน
พายุทรายที่เกิดขึ้นอย่างกระทันหันในทะเลทราย ทำให้เมืองผลัดใบนี้รวมถึงทุกพื้นที่โดยรอบ ไม่มีอะไรสามารถมองเห็นได้ และทัศนวิสัยลดลงเป็นศูนย์ทันที ในเวลาเดียวกัน มีสัตว์ป่าที่โหดร้ายอยู่ในทะเลทราย ใช้สภาพอากาศเช่นนี้เป็นพิเศษในการฆ่าและล่าเหยื่อ ทุกครั้งที่มีพายุทราย เมืองผลัดใบจะเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับการป้องกัน เจ้าของทาสจะถูกซ่อนไว้อย่างดีเช่นกัน
…
