เจ้าของทาสใหญ่ของเมืองผลัดใบ ซึ่งเป็นงานวันเกิดของราชาซูหลุนที่มีชีวิตชีวามาก ในวันนั้น ฉาวซวนไม่ได้ออกจากบ้าน และมันจะลำบากมากถ้าออกไปข้างนอก
ในวันนี้ เจ้าของทาสคนอื่น ๆ ในเมืองจะเดินไปรอบ ๆ เมือง ส่งสิ่งของ ทำสิ่งต่าง ๆ บางครั้งเป็นสกุลเงินต่างๆ และบางครั้งก็เป็นสิ่งอื่น ๆ เช่นอาหาร
ทาสที่เผชิญกับสถานการณ์เหล่านี้จะทำความเคารพได้คุกเข่าลงกับพื้น มองไปรอบ ๆ ก้มกราบลงพื้นดิน ฉาวซวนไม่คิดที่จะอยู่ตรงนั้น และไม่ต้องการที่จะโดดเด่นในฝูงชน
ทุกวันนี้ ผู้คนในพื้นที่เผ่าได้ออกจากเมืองไปแล้ว ดูเหมือนว่าการออกจากเมืองครั้งก่อนเป็นแค่การฝึกฝนจริง ๆ เวลานี้ ฉาวซวนสามารถรู้สึกถึงความองอาจของพวกเขา เมื่อเขามาที่นี้ครั้งแรก นักรบหนุ่มเหล่านั้นก็เปลี่ยนไปเป็นสุขุมมากขึ้น
ก่อนที่พวกเขาจะจากไป พวกเขาไม่ได้พูดอะไรกับคนสามคนในเผ่าเขาเพลิง พวกเขาปล่อยให้พวกฉาวซวนสามคนรออยู่ในเมือง เมื่อพวกเขากลับมา พวกเขาก็จะกลับไปยังเผ่า
อย่างไรก็ตาม คนเหล่านี้ไม่รู้ว่าฉาวซวนจะติดตามซูกูเพื่อไปเมืองสัตว์ร้าย
ดวงจันทร์สองดวงบนท้องฟ้าเคลื่อนตัวเข้ามาใกล้เรื่อยๆ เริ่มเปลี่ยนไปสู่พระจันทร์เต็มดวง ทะเลทรายในยามค่ำคืนมีแสงสีเงินสะท้อน ยืนอยู่บนที่สูงและมองออกไปไกล มักจะเห็นเงาของสัตว์ป่ายามค่ำคืนในทะเลทรายที่เคลื่อนไหวอยู่นอกเมือง
เลนและถัวเดินเข้าไปในห้องของฉาวซวนและพูดว่า: “พร้อมแล้ว”
พวกเขากำลังจะออกจากเมืองในวันพรุ่งนี้ และพวกเขาจะต้องเตรียมทุกอย่างในคืนนี้ และพวกเขาจะออกเดินทางในเวลาใดก็ได้ในวันพรุ่งนี้
“วันนี้ซูกูส่งชุดมาสามชุด เอาไปคนละชุด” ฉาวซวนชี้ไปที่ชุดคลุมยาวสามชุด วางถัดจากพวกเขา นี่คือสิ่งที่ฉาวซวนขอให้ซูกูหาคนทำให้
สีของผ้านั้นเข้มและคุณภาพต่ำ แต่วัสดุไม่ใช่แบบที่ทาสสวมใส่ แต่เป็นสิ่งที่อยู่ในการครอบครองของซูกู
เลนและถัวเป็นครั้งแรกที่ได้เห็นชุดนี้ รู้สึกแปลกใหม่มาก
“ใช่ อาซวน แล้วอูฐล่ะ? “เลนถาม
หากเจ้าเก็บอูฐไว้ในเมือง เจ้าสามารถให้ซูกูหาคนมาช่วยได้ แต่มันไม่มีการยืนยัน ไม่รู้ว่าถึงเวลาจะมีใครบางคนมาฆ่าอูฐ โดยเฉพาะพี่ชายสองคนของซูกู เขาไม่ค่อยให้ราคากับเขาเพลิงมากนัก
“มันจะไปกับเรา” ฉาวซวนกล่าวเพิ่มอีกประโยค: “มันเลือกเอง”
เมื่อพูดถึงสิ่งนี้ ฉาวซวนก็รู้สึกตลก เขาแค่พูดเล่นในระหว่างวัน เขาพูดว่า “โคลน” จะออกไปกับพวกเขาหรืออยู่ที่นี่ โคลนเดินย้ำสองสามก้าว นั่นหมายถึงการบอกฉาวซวนว่า มันเลือกที่จะไป
วันรุ่งขึ้น
ยามเช้าตรู่ มีเสียงที่ดังก้องกังวาลไปทั่วเมือง
ในเมืองที่ยังคงเงียบสงบในอดีต ที่ผ่านมามีการเคลื่อนไหวของผู้คนและเสียงวิ่ง
นอกจากเสียงมนุษย์แล้ว ยังมีสัตว์ร้าย
เช้านี้ มันถูกกำหนดไว้แล้วว่าจะไม่เงียบ
เมื่อพระอาทิตย์ฉายแสง ฉาวซวนจึงนำอูฐไป พร้อมกับผู้คนที่มาจากซูกู
ข้างนอก บางคนสวมชุดเกราะหนังและทาสได้อยู่ในกลุ่มแล้ว และยืนอยู่บนถนนสายหลักในเมือง คนเหล่านี้แตกต่างจากทาสธรรมดาในเมือง พวกเขาทุกคนใช้เพื่อเป็น “กองทัพ” ปกป้องในการต่อสู้
สัตว์ร้ายที่แปลกประหลาดเหล่านั้นถูกนำออกมาด้วยฝีมือของทาสระดับสูง และอ้าปากที่เต็มไปด้วยเลือดยิ่งทำให้ผู้อื่นรอบ ๆ ดูเหมือนมันจะรีบพุ่งตัวออกมากัด
ปังปังปัง
เสียงฝีเท้าหนักดังขึ้นในตอนท้ายของถนน
สัตว์ร้ายสูงเกือบแปดเมตรขึ้นไป มันดูเหมือนกิ่งก่า มีชั้นของเกล็ดหนาที่ปกคลุมร่างกาย มีลายบนลำตัวไม่มาก เดินอย่างเชื่องช้า และเผยลิ้นที่แลบออกมา และสัตว์ร้ายเช่นนี้ ทำหน้าที่เป็นราชรถของราชาเมืองผลัดใบที่นั่งอยู่บนหลังของมัน
ด้านหลังสัตว์ร้ายยักษ์ นอกจากนี้ยังมีเจ้าของทาสไม่กี่คนที่ติดตาม พวกเขาขี่สัตว์เลี้ยงในบ้านของพวกเขาเอง อย่างไรก็ตาม ขนาดเล็กกว่ามาก
ซูกูขี่สัตว์ที่ดูเหมือนหมาใน โบกมือไปที่ฉาวซวนสามคน ส่งสัญญาณให้พวกเขาติดตามถัดจากเขา มีอูฐสามตัว ซึ่งเตรียมไว้สำหรับฉาวซวน
ฉาวซวนเป็นผู้ขี่นำ เลนและถัวกลับไปขี่อูฐอีกสองตัวที่ด้านหลัง
ในคณะที่เดินทาง พวกทาสล้วนเดิน แต่มีเพียงเจ้าของทาสเท่านั้นที่สามารถขี่สัตว์ร้าย และฉาวซวนค่อนข้างพิเศษ ไม่ใช่ทาสหรือเจ้าของทาส แต่ไม่ต้องเดิมตามเหมือนทาส นอกจากนั้น ซูกูยังมีอูฐให้สามตัว
ฉาวซวนพลิกตัวและขี่อูฐ รู้สึกถึงความสนใจของสายตาผู้คน มองไปที่ด้านข้าง เพียงเพื่อเห็นชายหนุ่มที่มีใบหน้าบูดบึ้ง ชายคนนั้นคล้ายกับซูกู โดยเฉพาะในช่วงเวลานี้ สายตาเย็นยะเยือกของเขาก็ข้ามฝูงชน ตรงไปที่ฉาวซวน
ซููเลน? จ้าวนายน้อยคนที่สองของเมืองผลัดใบ?
ยิ่งไปกว่านั้น เนื่องจากเมืองโอเอซิส จ้าวนายน้อยสองจดจำความคับข้องใจของพวกเขาทั้งหมดไว้ที่ฉาวซวน แต่เดิมคราวนี้เขาควรจะติดตามราชาผลัดใบไปยังเมืองสัตว์ร้าย แต่เป็นเพราะสมบัติของซูกู รวมทั้งเรื่องที่โอเอซิส ราชาผลัดใบได้สั่งให้ปกป้องเมืองพร้อมกับซูก้าผู้เป็นพี่ใหญ่ร่วมกัน ใจไม่มีความสุขเป็นธรรมดา
ฉาวซวนเคยถามซูกู หลังจากที่ราชาผลัดใบออกเดินทาง เจ้านายน้อยที่อยู่ในเมืองนี้จะใช้โอกาสนี้เข้าชิงตำแหน่งหรือไม่?
คำตอบของซูกูคือ : พวกเขาไม่กล้า
นอกจากทาสส่วนใหญ่ในเมืองที่เป็นของราชา ยังมีปัจจัยที่แข็งแกร่ง พวกเขากลัวราชาผลัดใบ ซูหลุน พวกเขามีกำลังไม่พอ พวกเขายังคงไม่กล้าที่จะทำ
ฉาวซวนถอนสายตาของเขา และมองหน้าซูกูที่ด้านข้าง
ทาสทั้งสิบสี่คนประสบความสำเร็จในการกดข่มจากซูกู ในเวลานี้เอาพวกเขาไปกับเขา อาจจะสังเกตคนเหล่านี้ได้ดี และเมื่อวูฉียังคงติดตามเขาอยู่ เขาก็นำทาสทั้งหมดสิบห้าคนมารวมกัน
ด้านข้างมีผู้คุ้มกันที่หน้าตาดุร้ายมองไปทางฝั่งตรงข้ามเผชิญกับทาสคนอื่น ๆ บนถนน แต่เมื่อเขาหันไปและมองซูกู เผยสีหน้าประจบเอาใจ และวิ่งเหยาะๆ เพื่อส่งจานผลไม้ กล่าวคำอย่างลื่นไหล ยังมีรอยยิ้มที่มีเสน่ห์
ถ้าก่อนหน้านี้ ซูกูจะไม่ได้รับการปฏิบัติเช่นนี้ แม้ว่าจะเป็นทาสก็ตาม แม้ว่าเขาจะยังคงนับถือซูกูอยู่ก็ตาม เขาก็จะไม่กระตือรือร้น ตอนนี้ที่แตกต่างกันคือ ซูกู จ้าวนายน้อยสามได้ประสบความสำเร็จในการกดข่มทาส และมีทาสเป็นของตัวเอง ราชายังนำตัวไปยังเมืองสัตว์ร้าย ทัศนคติของคนอื่นจึงเปลี่ยนไปเป็นธรรมดา
ซูกูหยิบผลไม้แบบสุ่มเลือกเอา มองไปที่ประตูหน้า และถอนหายใจออกยาว ๆ เพื่อทำให้ความตื่นเต้นของเขาลดลง
หลังจากคณะของราชาออกจากเมืองไปแล้ว ซููเลนก็ไม่สามารถระงับความโกรธภายในใจได้อีกต่อไป และกลับไปที่ห้องทุบทำลายสิ่งต่าง ๆ
อย่างไรก็ตาม ผู้คนไม่สนใจที่จะออกจากเมืองสักเท่าไหร่
เมืองสัตว์ร้ายอยู่ค่อนข้างไกลจากเมืองผลัดใบ เมื่อพูดถึงเมืองสัตว์ร้าย มันเป็นสถานที่พิเศษในทะเลทราย เนื่องจากเป็นทะเลทราย สภาพอากาศจึงแตกต่างจากทะเลทรายที่อื่น
มันเย็นกว่าที่อื่น ๆ และอุณหภูมิก็ต่ำมาก จากทั้งหลายทั้งปวง เจ้าของทาสที่ไปที่เมืองสัตว์ร้ายไม่ใช่เป็นความทุกข์ทรมานแต่เป็นความเพลิดเพลิน
