แม้แต่คนที่มีความไวต่อแสงก็สามารถตรวจจับได้ แต่มือของฉาวซวนก็หายไปทันทีหลังจากที่มีเปลวไฟปรากฏขึ้น พวกเขาไม่สามารถหาแหล่งที่มาของความผันผวนของพลังงานนี้ พวกเขาคิดเพียงว่านายทาสคนอื่น ๆ มีอาการคันและไม่สนใจ
จากนั้นฉาวซวนจะติดตามซูกูเพื่อไปที่หลุมต่อสู้อื่น ๆ เพื่อดูการต่อสู้สองสามรอบ มีทาสต่อสู้และมีสงครามสัตว์ร้ายด้วยเช่นกัน แต่ส่วนใหญ่แล้วจะเป็นทาสที่ต่อสู้กัน
ทุก ๆ ปีที่เมืองสัตว์ร้าย ทาสบางคนจะถูกฝัง แต่ทาสบางคนจะประสบความสำเร็จ สำหรับทาส การต่อสู้กับสัตว์ร้ายเป็นโอกาสที่ดี เช่นเดียวกับเต่าหยูของปีที่แล้ว การต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมในใจกลางของโคลอสเซียม เพื่อให้ตำแหน่งของเขาในฐานะทาสของเมืองหินขาวเพิ่มขึ้นอย่างมาก
หลังจากซูกูลงเดิมพันอีกสองสามครั้ง เขาทั้งชนะและแพ้ ถ้าเขาชนะเขาจะให้ฉาวซวนช่วยเขาเลือกกล่อง และหยิบมันออกมา แต่ทว่าซูกูก็ยังนับว่าไม่โง่ เพราะรู้ว่าเขาไม่สามารถหักโหมได้ และหลายคนก็เป็นตัวเลือกของเขาเช่นกัน แม้ว่าสิ่งต่าง ๆ จะเลวร้ายลงเล็กน้อย แต่ก็คุ้มค่าที่จะสูญเสีย มันสามารถลดความสงสัยของบางคนได้ ยิ่งไปกว่านั้น การเก็บเกี่ยวของเขาในวันนี้ ไกลเกินความคาดหมาย
ฉาวซวยช่วยเหลือ และซูกูดูแลคนทั้งสามของเผ่าเขาเพลิงโดยธรรมชาติ เขายังแจ้งฉาวซวนถึงข่าวที่เขาได้ยินในวงนายทาส
หลังจากกลับไปที่ฐานที่ตั้ง ฉาวซวนเข้ามาในบ้าน และพูดกับเล้ยและถัว: “ช่วยข้าหน่อย เฝ้ามองไปที่ประตู ข้ามีอะไรต้องทำ”
“ได้เลย”
เล้ยและถัวไม่ได้ขอให้ฉาวซวนทำอะไร เมื่อฉาวซวนกำลังบันทึกสิ่งต่าง ๆ พวกเขาก็จะเฝ้านอกประตู เจ้าของทาสบางคนมองไม่เห็นบางสิ่งบางอย่าง ดังนั้น ในเวลานี้ เขาได้ยินว่าฉาวซวนบอกว่าจะมีบางสิ่งที่จะต้องทำ และเขาก็ไม่ได้คิดอะไรอย่างอื่นอีก ทั้งสองคนออกไปหายใจและพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องราวของวันนี้ หากมีคนมาหาฉาวซวน พวกเขาจะรายงานอีกครั้ง และจะไม่ยอมให้คนอื่นเข้าไปในบ้านได้อย่างง่ายดาย
หลังจากเล้ยและถัวออกไป ฉาวซวนตรวจสอบอย่างรอบคอบ ตรวจสอบให้แน่ใจว่าไม่มีใคร มองไปรอบ ๆ และยกมือขึ้น
เขาเห็นการต่อสู้ของสัตว์ร้ายหลายชนิดที่จัดการทาสในวันนี้ และเขายังเห็นเจ้าของทาสทำการกดขี่ในจุดนั้น
ทุกครั้งที่เจ้าของทาสทำการกดขี่ จะมีเปลวไฟในใจของฉาวซวนคล้ายกับของซูกู แม้ว่าจะมีความแตกต่างระหว่างกลุ่มไฟ พวกมันก็ไม่ต่างกันเท่ากับสัญลักษณ์เปลวไฟระหว่างเผ่า
เมื่อทำการกดขี่ ความผันผวนของพลังงานในเปลวไฟ และกฎของการเคลื่อนไหวและการหมุนของแต่ละพลังงาน ฉาวซวนจดจำได้อย่างชัดเจน ทุกครั้งที่เขาเห็น ความประทับใจนั้นประทับลึกลงไปในใจทุกครั้ง แม้ในขณะรับชม ฉาวซวนยังเลียนแบบมันโดยไม่รู้ตัว แต่ในเวลานั้น เพราะเจ้าของทาสหลายคนรายล้อม ไม่อาจทำการลองได้ กลับมาตอนนี้ ไม่มีใครแล้ว มันเป็นโอกาสที่ดี
ก่อนออกจากเผ่า ฉาวซวนได้พูดคุยถึงพลังของเจ้าของทาสกับหมอผี สำหรับเผ่า มันเป็นเรื่องยากที่จะจินตนาการว่าเจ้าของทาสกลุ่มใดจะได้รับพลัง มันเป็นวิธีการให้พลังอำนาจ และฉาวซวนตอนนี้กำหนดพลังของเจ้าของทาสว่า มันคล้ายกับเปลวไฟของเผ่า ฉาวซวนยังสันนิษฐานว่า พลังทั้งสองนี้อาจจะคล้ายคลึงกัน
ทวนความคิดของเขา ฉาวซวนระดมพลังทางกาย และเปลวไฟสัญลักษณ์ในใจของเขาก็กำลังม้วนกลิ้งไปมา และเปลวไฟสีฟ้านั้นทำงานมากขึ้น ยืดและขยายเป็นเส้นบางๆ ออกมา รวมตัวกันขยายแผ่ออก
ฉาวซวนรู้สึกเพียงพลังจากหัวลงไหลผ่านลำคอ จากไหล่ตามไปที่แขนยกขึ้น ตรงไปข้างหน้า
ลวดลายสัญลักษณ์บนใบหน้าและส่วนอื่น ๆ ของร่างกายถูกเปิดเผย ลวดลายบนแขนยังคงผ่านไปถึงข้อศอก และหยุดใกล้ข้อมือ อย่างไรก็ตาม ในร่างกายของฉาวซวน พลังนั้นยังไม่หยุด และยังคงเดินหน้าต่อไป พุ่งออกจากแขนของฉาวซวน
ฟุ๊บ!
เสียงที่อ่อนเบาซึ่งยากต่อการตรวจจับ
ฝ่ามือของฉาวซวนล้อมรอบด้วยเปลวไฟสีฟ้า
ในตอนแรกเปลวไฟสีฟ้าที่พุ่งออกมาจากฝ่ามือนั้นค่อนข้างกระจายและดูเหมือนจะกระจายออกไปทุกเวลา แต่ในไม่ช้าพวกมันก็มั่นคงและยึดติดกับฝ่ามือของฉาวซวน
ฉาวซวนมองดูเปลวไฟจากฝ่ามือของเขา ซึ่งแตกต่างจากเวลาที่เขาใช้พลังแกะสลักของเผ่าเพื่อประทับตราซีซาร์ ในเวลานี้ ไม่มีสัญลักษณ์ในมือของเขา มันแตกต่างจากสถานการณ์ในเวลานั้น แข็งกร้าว ทรงพลัง และเป็นมิตรน้อยกว่า
ดึงพลังกลับคืน พลังเปลวไฟสีฟ้าบนฝ่ามือหายไป ปริมาณพลังงานถูกปรับ และเปลวไฟสีฟ้าจะปรากฏขึ้น
สองสามครั้งไปมา ฉาวซวนมีทักษะมากขึ้น
นี่คือพลังของเจ้าของทาสในการทำให้เป็นทาสหรือ?
เพียงไม่รู้ว่ามันสามารถกดข่มได้จริงๆ หรือ
เมื่อคิดดูแล้ว ฉาวซวนคิดว่าจะนำสิ่งมีชีวิตตัวเล็ก ๆ มาฝึกปฏิบัติเหมือนในกรณีของซูกูในตอนแรก
สายตามองทะลุผ่านบ้าน และจากนั้น ฉาวซวนค้นพบด้วงที่เจาะรูตรงมุม ด้วงที่ปีนออกจากหลุมนั้น แต่เดิมไปในทิศทางอื่น และถูกสกัดกั้นจากฉาวซวน
ฉาวซวนมองด้วงที่มีขนาดไม่เล็กกว่านิ้วก้อย และรู้สึกคุ้นเคยมากกับด้วงตัวนี้ แต่เขาจำไม่ได้ว่าเป็นด้วงแบบไหน ทะเลทรายสัตว์ร้ายเป็นที่ตั้งของเมืองสัตว์ร้าย มันเป็นทะเลทรายที่มีอุณหภูมิค่อนข้างต่ำตลอดทั้งปี เขาไม่ได้คาดหวังว่าแมลงเหล่านี้จะออกมาในวันที่อากาศหนาวเย็น ซึ่งหายากมากในที่อื่น ๆ
อย่างไรก็ตาม มีสิ่งมีชีวิตที่ผิดปกติมากมายที่นี่ ฉาวซวนจะไม่คิดถึงมันอีกต่อไป แต่ลองคิดดูและใช้มันเพื่อลองวิธีการเรียนรู้ใหม่ของการเป็นทาส เขาไม่รู้ว่ามันจะใช้ได้ผลหรือไม่
ลองทำดู
ฉาวซวนระดมพลังของร่างกาย รู้สึกถึงเปลวไฟสีฟ้าและสัมผัสมันอีกครั้ง และผ่านไปที่แขน
เปลวไฟสีฟ้าปรากฏอยู่ในมือ ฉาวซวนมองดูด้วง… ยื่นมือออกไปและสัมผัสมัน
ช่วงเวลาที่สัมผัสกับด้วง ฉาวซวนดูเหมือนจะเห็นแถบของเปลวไฟด้วยการสัมผัสของเส้นไหม และยืดไปทางด้วง มัดให้แน่น
ตัวด้วงกำลังดิ้นรน จากการพันรัดของสัมผัสเหล่านั้น พยายามที่จะแข็งขืนได้ลดน้อยลง จนกว่าการกระทำจะหยุดลง
เมื่อทุกอย่างหยุดลง เปลวไฟสีฟ้าในมือของฉาวซวนก็หายไป และทุกสิ่งรอบตัวเขาก็กลับมาเป็นปกติ มีเพียงด้วงตัวเล็ก ๆ ที่อยู่ที่เท้าของฉาวซวน
ประสบความสำเร็จ?
ฉาวซวนมองแล้วมองอีกด้วงที่อยู่ที่เท้าของเขา และดูให้แน่ใจว่ามันไม่ได้ตาย เพียงแต่หยุดอยู่ในสภาพเดิมของมัน
แมลงนั้นคือไม่เหมือนมนุษย์ และนับว่าเป็นสัตว์ระดับต่ำ พวกมันไม่สามารถพูดได้ ไม่มีการแสดงอาการ และไม่สามารถสื่อสารได้ ดังนั้น ฉาวซวนไม่รู้ว่านี่เป็นความพยายามครั้งแรกในการกดข่มทำให้เป็นทาส ประสบความสำเร็จหรือไม่ หากประสบความสำเร็จ ประสบความสำเร็จแค่ไหน?
การกดข่มครั้งแรกของซูกูลงหม้อมาแล้ว ระดับของด้วงไม่สามารถไปถึงหม้อได้ ฉาวซวนไม่มีแผนจะทำลายมันในขณะนี้ ให้เขาสังเกตุมันก่อน
ด้วงอาจสังเกตเห็นว่าไม่มีอะไรอื่น และกลับไปที่หลุม
ไม่มีแผ่นหินบนพื้นดิน เป็นดินแดนทรายทั้งหมด และเป็นเรื่องธรรมดามากที่จะมีรูแมลง ฉาวซวนไม่ได้คิดจะอุดรูของตัวด้วง
เมื่อมองดูด้วงที่เข้าไปในรู ฉาวซวนลุกขึ้นและออกไปสูดอากาศหายใจ แต่หลังจากออกเดินสองก้าวฉาวซวนก็คิดอะไรบางอย่างออก ทันทีทันใดหันไปมองด้วงที่เดินไปที่รู กล้ามเนื้อบนใบหน้ากระตุกสองครั้ง เขาต้องการที่จะหัวเราะและทำอะไรไม่ถูก แต่รู้สึกอายเล็กน้อย
เขาจำได้แล้วว่าทำไมเขาถึงรู้สึกว่าด้วงนี้คุ้นเคย แม้ว่าด้วงนั้นจะมีลักษณะที่แตกต่างออกไป แต่มันก็ยังคล้ายกับแมลงในความทรงจำ
สำหรับชื่อของด้วง สัตว์กินของเน่าเปือยในโลกธรรมชาติ ชื่อสามัญคือด้วงแมลงปีกแข็ง
