ซูกูเป็นห่วงฉาวซวนเช่นกันว่าจะเป็นเหมือนเลนและถัว ความวุ่นวายสลายหายไป เมื่อเห็นฉาวซวนปลอดภัย ซูกูรู้สึกโล่งอกด้วยเช่นกัน
“ไม่เป็นไรใช่ไหม?” ซูกูถาม ยังชี้ไปที่ไหล่ของฉาวซวน พูดว่า: “อะไรนะ?”
ฉาวซวนมองไปที่ด้านข้าง มีเส้นสีขาวคล้ายเข็มสีขาวผูกติดกับเสื้อผ้าของเขา นี่ไม่ใช่ผ้าไหมที่เขาเพิ่งใช้ ดึงมันออกมาแล้วมองไปที่มัน แล้วพูดว่า “โอ้ มันควรจะเป็นหนวดของหนูทราย”
หนวดของหนูทรายมาอยู่ที่เจ้าได้อย่างไร? ซูกูสงสัย เมื่อเกิดความโกลาหล เพียงแค่ว่าหนูทรายไม่ได้ทำงานช้า หนวดถูกตัดได้อย่างไร? เขาไม่รู้ว่าหนูทรายตัวไหน มันแย่มาก
เมื่อเห็นว่าฉาวซวนไม่เป็นไร ซูกูก็จะให้ความสนใจกับแมงป่องที่ชนะการต่อสู้ที่ทาสดูแล เพราะความโกลาหลวุ่นวายที่มาอย่างกะทันหัน ทำให้ไม่สามารถรับของรางวัลได้ เมื่อเขาเห็นคนเมืองหินขาวครั้งต่อไปจะไล่ตามอีกครั้ง
เวลาไม่นาน ซูกูไม่ได้อยู่ในเมืองสัตว์ร้ายเป็นเวลานานนัก พร้อมผู้คนและสัตว์ร้ายกลับมา
หลังจากกลับไปที่ฐานที่ตั้งของเมืองผลัดใบ ฉาวซวนกินอะไรบางอย่าง หยุดพัก และขี่บนหลังชาช่าออกไปข้างนอกเขาต้องการที่จะหาสถานที่ที่จะทะลวงเลื่อนระดับ
ฉาวซวนปล่อยให้ชาช่าบินไปตลอดทางจนถึงทะเลทรายสัตว์ร้าย ที่ชายขอบของทะเลทรายสัตว์ร้าย มองลงไป เนินทรายสูง ๆ เป็นเหมือนลูกคลื่นในทราย
ไม่มีคนอยู่ที่ชายแดน และมีสัตว์ทะเลทรายน้อยมาก
“ที่นี่หละ” ฉาวซวนสั่งให้ชาช่าลงไป
ตัวเลือกสุดท้ายของฉาวซวนอยู่กลางเนินทรายสองแห่ง ตราบใดที่ไม่ได้อยู่บนท้องฟ้า ผู้คนที่อยู่ไกลออกไปไม่สามารถมองเห็นด้านนี้
ชาช่าพักผ่อนบนเนินทราย และรับผิดชอบการแจ้งเตือน
ตกกลางคืน
เหนือทะเลทรายอันกว้างใหญ่ ดวงจันทร์สองดวงที่เกือบจะเต็มดวงแขวนลอยสูง และเมื่อใกล้ถึงคืนพระจันทร์เต็มดวง ดวงจันทร์ทั้งสองก็ใกล้กันมากขึ้น
เหนือทะเลทรายสัตว์ร้าย หิมะสีขาวสะท้อนแสงจันทร์ ทำให้ทะเลทรายนี้ดูเหมือนเป็นแผ่นน้ำแข็ง และผู้คนจะไม่สนใจมันสักพัก จริงๆ แล้วมันอยู่ในทะเลทราย
ทุกอย่างรอบตัวมีความชัดเจนมากในแสงจันทร์ หากเจ้ายืนอยู่บนสันทราย เจ้าสามารถเห็นสัตว์เล็ก ๆ จำนวนมากที่ออกมาในเวลากลางคืน
ฉาวซวนนั่งอยู่บนทราย และหลับตาเพื่อสัมผัสเปลวไฟในใจของเขา
พลังสัญลักษณ์ในร่างกายเริ่มระดมพลังแทรกซึมเข้าไปในแต่ละเส้นเลือดและกล้ามเนื้อ เมื่อเลือดไหลเวียน
เมื่อเทียบกับนักรบระดับกลางกับนักรบระดับสูง จะมีความแข็งแกร่งของร่างกายซึ่งเหนือกว่าเป็นส่วนใหญ่ ดังนั้นไม่ว่าจะเป็นกระดูก,กล้ามเนื้อ,เส้นเอ็นหรือหลอดเลือด จะเปลี่ยนไปภายใต้อิทธิพลของพลังแห่งสัญลักษณ์ ที่จะทานทนพลังที่รุนแรงมากขึ้น
ภายใต้สถานการณ์ปกติ การเปลี่ยนแปลงดังกล่าวจะเกิดขึ้นหลังจากผ่านไปหนึ่งวัน ถึงแม้จะได้รับความช่วยเหลือจากผลึกเพลิง แต่การเปลี่ยนแปลงก็ไม่รุนแรงเกินไปนัก สำหรับผลึกเพลิง ความสามารถของผลึกเพลิงนั้นเป็นการเปลี่ยนแปลงที่อ่อนโยนสำหรับนักรบสัญลักษณ์ และการตอบโต้ก็ไม่รุนแรง นี่คือเหตุผลว่าทำไมแต่ละเผ่าถึงคนหาผลึกเพลิงอย่างจริงจังแต่น่าเสียดาย ฉาวซวนไม่สามารถทะลวงเลื่อนระดับด้วยผลึกเพลิง เมื่อผู้คนของเผ่าใช้ผลึกเพลิงเพื่อยกระดับ เขาสามารถใช้ผลึกเพลิงเพียงเพื่อบรรเทาความเหนื่อยล้าเท่านั้น ไม่สามารถไปต่อ
แต่ตอนนี้ ยังมีโอกาส
ในใจของเขา เปลวไฟสัญลักษณ์ม้วนกลิ้งไปมาและเปลวไฟเริ่มสูงขึ้นเรื่อย ๆ เปลวไฟสีแดงและสีน้ำเงินนั้นชัดเจนมาก ล้อมรอบด้วยสัญลักษณ์สองแตรเขามันขยายออกไปด้านนอก ค่อยๆ ขยายตัว
ด้วยการเปลี่ยนแปลงของเปลวไฟสัญลักษณ์ พลังทุกอย่างในร่างกายเหมือนแม่น้ำที่ไหลพุ่งพล่าน ทันใดนั้นก็ปะทุออกมา ตกใจ! ตะลึง! อึ้งอีกครั้ง! เส้นเลือดนั้นกว้างขึ้นและแข็งแกร่งขึ้น กล้ามเนื้อทุกส่วนก็เปลี่ยนไปเช่นกัน
ความเจ็บปวดที่เกิดจากแรงกระแทกนั้นเห็นได้ชัด ร่างกายดูเหมือนว่าจะมีการต่อสู้ที่ดุเดือด ร่างกายของฉาวซวนเหมือนหนาม กล้ามเนื้อทุกหนทุกแห่งมีอาการกระตุก และมีเหงื่อจำนวนมากที่หน้าผาก การหายใจ มันกลายเป็นเรื่องยาก
แขนใต้แขนเสื้อพองตัวออก และหากยกแขนเสื้อขึ้นมา เจ้าจะเห็นเส้นเลือดที่แขนเหมือนมังกร ลวดลายสัญลักษณ์บนร่างกาย รวมถึงผิวหนัง และลวดลายสัญลักษณ์อื่น ๆ ทั้งหมดเปลี่ยนจากสีเข้มดั้งเดิมไปเป็นสีของเปลวไฟ เช่นเดียวกับที่พลังของฉาวซวนถูกปลุกให้ตื่นที่หลุมไฟ ในแวบแรก มันก็เหมือนกับลาวาที่ร้อนแรง
ลวดลายสัญลักษณ์ที่ลุกเป็นไฟทอดยาวไปตามแขน และวิ่งผ่านข้อศอก ผ่านแขนจนถึงข้อมือ ที่นั้น ซึ่งมีกำแพงที่แข็งแกร่งปิดกั้น “การไหลของหิน” ไม่สามารถวิ่งไปได้
ลวดลายสัญลักษณ์ของร่างกายฉาวซวนสว่างขึ้น ราวกับว่ากำลังสะสมและพร้อมใช้งานออกไป
เหนือเนินทรายสูง ชาช่าเฝ้าดูการเคลื่อนไหวรอบ ๆ ในเวลานี้ ถ้าใครบางคนแอบลอบโจมตี ฉาวซวนจะตกอยู่ในอันตราย ไม่เพียงแต่ล้มเหลว แต่ยังได้รับบาดเจ็บสาหัส
ทันใดนั้น ชาช่าก็ได้ยินการเคลื่อนไหวเล็กน้อย และสายตาที่แหลมคมก็กวาดไปยังสถานที่หนึ่ง ที่ไม่ไกลจากสถานที่ที่ฉาวซวนนั่ง
ชาช่ากางปีกของมันอย่างเงียบ ๆ และเข้าหาที่นั่น หากมีปัจจัยใดที่ไม่เอื้ออำนวยต่อฉาวซวน มันจะรีบไปเพื่อจัดการ อย่างไรก็ตาม หากเป็นเพียงสัตว์ร้ายตัวเล็ก ๆ ที่ไม่เกี่ยวข้อง มันจะไม่สามารถทำตามอำเภอใจ และจะรบกวนการเลื่อนระดับของฉาวซวน
บนทรายนั้น ทรายบนพื้นผิวถูกแยกออก และกรงเล็บเล็กๆ ยื่นออกมาจากพื้นดิน ตามด้วยหัวเล็ก ๆ มันเป็นแมลงที่มีขนาดใหญ่พอ ๆ กับแตงโม
ชาช่าได้เห็นแมลงตัวหนึ่งที่มักเล่นลูกบอล
ฉาวซวนได้พูดกับชาช่าว่า ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับแมลง ดังนั้นหลังจากเห็นมัน ปีกของชาช่าที่กางออกได้หุบปีกกลับไป
ด้วงได้มาเดินอยู่รอบๆ ตัวของฉาวซวน และไม่ได้อยู่ใกล้ มันดูเหมือนจะกลัวการไหลเวียนของพลังในร่างกายฉาวซวน บางทีมันอาจจะรู้ว่ามันไม่ใช่เวลาที่จะทักทาย วันนี้ไม่พบร่องรอยของฉาวซวน ในฐานที่ตั้งของเมืองผลัดใบ หลังจากออกจากสถานที่นั้น มันรู้สึกถึงตำแหน่งของฉาวซวน และออกตามหาทันที
เวลาสำหรับการทะลวงเลื่อนระดับของฉาวซวนไม่สั้น ตั้งแต่เช้ามืด มันคงอยู่จนถึงรุ่งเช้า
ชาช่าสะบัดคอของมัน กิจกรรมบางอย่างเช่นที่เป็นอยู่ทำให้ร่างกายแข็งทื่อ เริ่มต้นออกบิน ไปสำรวจเป็นวงกลมที่ระดับความสูงต่ำ ตรวจสอบให้แน่ใจว่าไม่มีผู้อื่นและพบสัตว์อันตราย จากนั้นรอต่อไป
เมื่อมองไปรอบ ๆ ชาช่าพบว่าแมลงเดินไปที่อีกด้านหนึ่งของเนินทราย เพราะมันอยู่ในเขตชายแดน ด้านข้างของเนินทรายเป็นเพียงทรายสีเหลือง และอีกด้านเป็นทรายปกคลุมด้วยหิมะ
เมื่อมาถึงจุดนี้ ด้วงกำลังกลิ้งก้อนหิมะ ยืนคว่ำโดยใช้สองขาในการกลิ้งก้อนหิมะ
เมื่อแสงจากดวงอาทิตย์ส่องลงบนเนินทราย ฉาวซวนก็ลืมตาและถอนหายใจด้วยความโล่งอก มีเหงื่อออก และเมื่อลมพัดมันก็เย็นและหนาว
มองขึ้นไปที่สันทราย ชาช่ายืนอยู่ตรงนั้น นอกเหนือจากนั้น มันมีด้วง
ด้วงตัวนี้มันพบเขา!
มองไปรอบ ๆ เปลวไฟสัญลักษณ์ในใจ ฉาวซวนพบว่า เปลวไฟสีน้ำเงินขยายสายเส้นหนึ่งออกไป ปลายด้านหนึ่งของมันเชื่อมต่อกับดวงไฟขนาดเล็ก
ดวงไฟนี้น่าจะเป็นแมลงนี้
นี่เป็นครั้งแรกที่ฉาวซวนรู้สึกได้ถึงความเชื่อมโยงระหว่างนายกับทาสอย่างชัดเจน ก่อนที่จะเลื่อนระดับ เขาก็สังเกตเห็น แต่ก็ไม่ชัดเจนเหมือนตอนนี้ เขาไม่รู้ว่าบรรดาเจ้าของทาสใหญ่เหล่านั้นเป็นอย่างไร มีทาสจำนวนมาก ใช่หรือไม่ที่มันจะแยกสายหลายพันหมื่นเส้นจากเปลวไฟ จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามันถูกตัด?
ท้ายที่สุดไม่ใช่เจ้าของทาสที่แท้จริง ฉาวซวนไม่แน่ใจว่าเขาเหมือนกับเจ้าของทาสคนอื่นหรือไม่ เขาจะไม่ตัดสายเชื่อมโยงระหว่างด้วงในตอนนี้
เมื่อฉาวซวนมองดู ด้วงเพิ่งผลักก้อนหิมะเหนือสันทราย และก้อนหิมะกลิ้งลงไปตามทางลาดชันของเนินทราย จากฉาวซวนมันกลิ้งผ่าน ฉาวซวนเหยียดมือออก
เพิ่งทะลวงผ่านไป พลังที่ฉาวซวนใช้ในการกั้นนี้ไม่แน่ใจ และก้อนหิมะที่กระทบมือก็แตก
มีทรายจำนวนมากติดอยู่บนก้อนหิมะ และเขามองไม่เห็นพื้นหิมะ แต่หลังจากแตกร้าว ฉาวซวนพบว่ายังมีกิ่งก่าตัวเล็ก ๆ ที่มีความยาวเท่านิ้วอยู่ในก้อนหิมะ!
เมื่อมองดูกิ่งก่าที่ไม่เคลื่อนไหวในก้อนหิมะอีกต่อไป ฉาวซวนก็ดูงงงวยที่ด้วงสีน้ำเงินไหลลงมาจากเนินทราย เมื่อไหร่ที่มันเริ่มที่จะฆ่ากิ่งก่า? อาหารการกินเปลี่ยนไปหรือ?
สะบัดหัวของเขา ฉาวซวนไม่ได้สนใจต่อ และมองไปที่ท้องฟ้า ฉาวซวนลุกขึ้นและเหยียดแขนขาของเขา แม้ว่าร่างกายยังคงมีอาการปวดเสียวซ่าน แต่ก็สามารถรู้สึกถึงพลังได้อย่างชัดเจน ปรับสภาพร่างกาย เขาต้องการค้นหาและร้องตะโกน แต่กลั้นเอาไว้ สถานที่นี้ไม่เหมาะ
“ไปกันเถอะ กลับ!”
ฉาวซวนกล่าว สะบัดขาของเขา วิ่งขึ้นเหนือเนินทราย และวิ่งไปที่หิมะ
แทนที่จะขี่นกอินทรี เขาวิ่งกลับด้วยสองขา เขาสามารถรู้สึกถึงการปรับปรุงความแข็งแกร่ง สามารถรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงของความแข็งแรงของร่างกายและพลังทางกาย การวิ่งจะรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงในร่างกายชัดเจนขึ้น
