หลังจากฉาวซวนหลุดออกจากการไล่ล่า เขาพบสถานที่เพื่อตรวจสอบบาดแผลบนตัวของชาช่า มั่นใจว่าไม่มีปัญหาร้ายแรง มีขนบางส่วนที่หายไป จะงอกขึ้นใหม่อีกครั้ง
แทนที่จะกลับไปที่ฐานที่ตั้งของเมืองพลัดใบทันที เขามองไปรอบ ๆ ทะเลทรายสัตว์ร้าย และมองหาสถานที่ที่มีคนและสัตว์ร้าย แต่มีสถานที่ไม่กี่แห่ง
นอกเหนือจากช่วงเวลาที่มีชีวิตชีวาของเมืองกำลังมาถึง เหนือทะเลทรายหิมะ สถานที่ไม่กี่แห่ง กิจกรรมของคนและสัตว์มีน้อยมาก ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อโคลอสเซียมเปิด มีผู้คนออกไปที่ประตูน้อยลงเรื่อยๆ สำหรับฉาวซวน นี่เป็นสิ่งที่ดี
เขาต้องการสถานที่ที่เงียบสงบปราศจากสิ่งรบกวน และไม่มีคนตรวจตรา เพื่อทำการเลื่อนระดับ
ใช่ ฉาวซวนรู้สึกถึงสิ่งกีดขวาง เมื่อเขาฝึกฝนกฏของการเป็นทาส เขารู้สึกถึงมัน เมื่อปลดล็อคแรกของด้วงเมื่อวานนี้ ความรู้สึกนั้นชัดเจนยิ่งขึ้น ลวดลายสัญลักษณ์ที่แขนอยู่ใกล้กับข้อมือแล้ว และดูเหมือนว่าตราบใดที่เขารอสักหน่อย มันก็สามารถไปถึงได้
ในยามปกติ ฉาวซวนจะมีทัศนคติที่ยืดหยุ่น แต่ตอนนี้สถานการณ์แตกต่างกัน โดยเฉพาะหลังจากปะทะกันเวลาสั้น ๆ กับเต่าหยู การตัดสินใจของเขามีความมุ่งมั่นมากขึ้นเรื่อยๆ จะต้องทะลวงคอขวดนี้โดยเร็วที่สุด!
เต่าหยูต้องการฆ่าพวกเขา หลังจากเหตุการณ์ที่ผ่านมา ฉาวซวนได้ทำให้แน่ใจแล้ว เขาไม่รู้ว่าเลนและถัวเป็นอย่างไรตอนนี้ ยังปลอดภัยหรือไม่? หากเต่าหยูเพียงต้องการให้พวกเขาเข้าสู่โคลอสเซียม ชีวิตจะไม่เป็นอันตรายในตอนนี้
สะบัดหัวของเขา ฉาวซวนรู้ว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเขาคือการทะลวงเลื่อนระดับก่อน แม้ว่าเขาจะมีความพิเศษมากกว่าคนอื่นๆ ยังฆ่านักรบระดับสูงมากกว่าหนึ่งคน แต่จากทั้งหมดนั้นก็มีทักษะและด้วยความบังเอิญ ไม่มีการปราบปรามอย่างเด็ดขาด โดยเฉพาะในสถานที่แห่งนี้ นักรบระดับกลางนั้น มันไม่เพียงพอที่จะมองเห็น เฉพาะในกรณีที่มีความก้าวหน้า จะมีโอกาสมากขึ้นในการช่วยเลนและถัว
กลับไปที่ฐานที่ตั้งของเมืองผลัดใบ ซูกูเห็นว่าฉาวซวนปลอดภัยแล้ว เขาก็โล่งใจ
“ไปที่เมืองสัตว์ร้ายไหม?” ฉาวซวนถาม
“ไป! ข้าได้ยินมาว่ามีใครบางคนในเมืองหินขาวนำสัตว์ร้ายเข้าเมืองไปแล้วหนึ่งตัว ดีเลย ข้าจะไปต้อนรับพวกเขา! “ซูกูสั่งให้ทาสนำแมงป่องมา และเตรียมพร้อมที่จะไปต่อสู้ในเมือง
ฉาวซวนเก็บของอยู่ชั่วขณะหนึ่ง และตามซูกูเข้าสู่เมืองสัตว์ร้ายอีกครั้ง
เต่าหยูรู้สึกเหลือเชื่อเมื่อเขาได้รับรายงานจากคนของเขา เด็กหนุ่มในตอนเช้า กล้าไปเมืองสัตว์ร้ายในตอนบ่าย? ไม่กลัวที่จะจบลงพร้อมกับสหายทั้งสองของเขา?
“ถ้าอย่างนั้น ข้ากำลังมองหาใครสักคนที่จะให้บทเรียนแก่เขา?” เต่าหยูกล่าวกับคนที่อยู่ข้างๆ แม้ว่าปากบอกว่าจะให้ “บทเรียน” แต่ท่าทางมันเป็นเหมือนการลงมือฆ่า
เต่าหยูได้เปลี่ยนชุดใหม่ทั้งหมดที่ประดับด้วยดอกไม้บนเสื้อผ้า และไม่สนใจว่าถูกต้อง : “เอาตามที่เจ้าชอบ” สิ่งที่เขาคิดตอนนี้ส่วนใหญ่เป็นวิธีการทำให้ราชาหินขาวชื่นชอบ แทนที่จะใช้พลังงานมากขึ้นให้ความสนใจกับคนอื่น ๆ
เวลานี้ ในเมืองสัตว์ร้าย ซูกูต่อสู้กับจ้าวนายน้อยของเมืองหินขาว
จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของซูกูนั้นสูงยิ่ง และผู้คนของเมืองหินขาวมองด้วยสายตาที่ลุกโชน ข้าไม่สนผู้อื่น ข้าจะไปยังอาณาเขตของพวกเจ้าที่เมืองหินขาว!
ดูเหมือนว่าซูกูจะโกรธ ในยามปกติเวลาที่แมงป่องอยู่ในคอกจะไม่สนใจซูกู แต่ในหลุมของสัตว์ร้าย สภาพของมันทำให้ซูกูพอใจมาก
สัตว์ร้ายของฝ่ายตรงข้ามยังมีการเตรียมความพร้อม เพื่อรวมตัว ใครจะรู้ว่ารูปแบบการต่อสู้ของแมงป่องนี้แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงจากแมงป่องสองสามตัวที่เคยชนะมาก่อน และสิ่งที่เพิ่มขึ้นมาคือความแข็งแรงของก้ามพิษ
เขาไม่รู้ว่าใช่หรือไม่เวลาที่มันถูกขังในคอกสัตว์ร้าย ถูกกระตุ้นจากฉาวซวน และตกเป็นทาสจากฝีมือซูกู แมงป่องความโกรธลงอยู่ในท้อง และในที่สุดก็รอจนกระทั่งสถานที่ที่มันสามารถเปิดปาก และระบายความโกรธระเบิดออกมา นิสัยดุร้าย และคีมขนาดใหญ่โบกออกไป และไม่ได้ใช้เหล็กในตรงส่วนหาง
ฉาวซวนไม่ได้อยู่ในหลุมของสัตว์ร้าย เขาเดินไปรอบ ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในสถานที่ที่ผู้คนถูกทำให้เป็นทาส เดินดูทาสของเจ้าของทาสในแต่ละเมืองอย่างใกล้ชิด
ในเวลานี้ เปลวไฟสีฟ้าในใจของฉาวซวนนั้นลุกโชน วิธีการทำให้เป็นทาสจากเจ้าของทาสในสถานที่ต่างกันนั้นส่วนใหญ่จะเหมือนกัน มีความแตกต่างน้อยมาก เมื่อฉาวซวนรู้สึกถึงความแตกต่างเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านี้ เขาได้ติดตามลงมือทำเลียนแบบ เพื่อให้เปลวไฟสีฟ้าในใจของเขาลุกโชนและกระตือรือร้นมากขึ้น นี่เป็นสิ่งที่ดีสำหรับความก้าวหน้าของเขา และนี่คือเหตุผลที่เขาเลือกที่จะเข้าเมือง
ในขณะที่สังเกตความเป็นทาสของเจ้าของทาสเหล่านั้น ฉาวซวนก็สังเกตเห็นว่ามีใครบางคนกำลังติดตามตัวเขา และหลายครั้งที่เขาแอบหลบการโจมตี ที่นี่เขาจะไม่เปิดเผยลวดลายสัญลักษณ์อย่างง่ายดาย และจะไม่เปิดการต่อสู้ที่นี่อย่างไร้ยางอาย ดินแดนของเจ้าของทาส เผ่ายังคงมีสถานะที่ต่ำ
เช่นเดียวกับที่ฉาวซวนไปที่ด้านข้างของสัตว์ร้ายที่ซูกูอยู่ในขณะนี้ การต่อสู้ในหลุมเพิ่มจะจบลง เห็นซูกูหัวเราะและปล่อยให้ทาสรีบไปตรวจสอบบาดแผลบนตัวแมงป่อง ฉาวซวนรู้ นี้คือชัยชนะ
ผู้คนรอบ ๆ หลุมสัตว์ร้ายพูดถึงช่วงเวลาของการแข่งขัน การเคลื่อนไหวก็เริ่มขึ้น
อยู่ไม่ไกลสัตว์ร้ายที่มีรูปร่างเหมือนหมียักษ์ก็กลายเป็นบ้าคลั่ง แต่เดิมพวกทาสไม่รู้ว่าทำไมจึงเกิดความผิดพลาด และปล่อยให้สัตว์ร้ายตัวนี้หนีออกมาและรีบไปที่กลางฝูงชน ถูกต้องแล้วมันเป็นทิศทางของหลุมสัตว์ร้ายซูกู
หมียักษ์วิ่งไปอย่างรวดเร็ว และเท้าแต่ละข้างก็เหมือนอุกกาบาต สั่นสะเทือนกระแทกกับพื้นส่งเสียงดังปัง กระแทกกับเส้นประสาทของผู้คน
พวกทาสจะสนใจเฉพาะนายทาสเท่านั้น และจะไม่สนใจเรื่องอื่น
สัตว์พาหนะตัวเล็ก ๆ กำลังกรีดร้องและวิ่งไปรอบ ๆ ความต้องการของพวกมันแตกต่างจากคนที่ขี่บนหลัง ดูเหมือนสับสนวุ่นวายมากขึ้น
ชายที่ขี่หนูทรายขนาดใหญ่ใช้เชือกดึง และส่งสัญญาณให้หนูทรายวิ่งไปทางซ้าย อย่างไรก็ตาม ปฏิกิริยาของหนูทรายในการวิ่งคือวิ่งไปทางขวา ภายใต้ความขัดแย้งทางซ้ายขวานี้ มีช่วงเวลาหนึ่งหยุดชะงัก การแข่งขันระหว่างมนุษย์กับสัตว์ร้ายยังคงดำเนินต่อไป และผลลัพธ์ที่ได้จะถูกนำมาเปรียบเทียบ จากนั้นหันหลังกลับแล้วโจมตีผู้คนที่อยู่ข้างหลังและที่อยู่บนหลังสัตว์ร้าย
ฝูงชนที่รวมตัวกันรอบ ๆ หลุมสัตว์ร้าย วิ่งและกรีดร้อง ในหมู่พวกเขา มีคนสองคนแทรกเข้าไปในสถานที่ที่ฉาวซวนอยู่อย่างรวดเร็ว ทั้งทางด้านซ้ายและด้านขวา
เกือบจะในขณะที่อีกฝ่ายจ้องมองไปที่ฉาวซวน มันเป็นการกระตุ้นเส้นประสาทที่เฉียบคมของฉาวซวนให้ยืดออก
ด้วยประสบการณ์ก่อนหน้านี้ของเลนและถัว, เป็นธรรมดาที่ฉาวซวนไม่สามารถทำซ้ำข้อผิดพลาดเดียวกัน เขาตัดสินใจที่จะเข้าเมืองและเตรียมพร้อมสำหรับมัน ในขณะนี้เขาย้ายเข้าไปอยู่ในฝูงชน
คนที่อยู่ใกล้กับฉาวซวนฝั่งซ้ายหยิบมีดเล็ก ๆ ออกมาและซ่อนไว้ที่ข้อมือของเขา เมื่อเข้าใกล้จะถึง เขาจะพุ่งออกไป หนูทรายสองสามตัววิ่งมาจากด้านหน้า เขาสามารถเพียงหยุดและรอจนกว่าหนูทรายจะวิ่งผ่านไป เมื่อเขามองดูอีกครั้ง เขาไม่สามารถหาร่างของฉาวซวนได้ เขาวางแผนที่จะมองไปรอบ ๆ อีกครั้ง และมีแสงสีดำเย็น ๆ ส่องประกายอยู่ตรงหน้าเขา เขาไม่เห็นว่ามันคืออะไร แต่ในเวลานั้น มันมีความสิ้นหวังที่ไม่สามารถพูดออกมาได้
พรวด——
ด้วยเสียงที่เบา ในสภาพแวดล้อมที่มีเสียงดัง เป็นเรื่องยากที่จะตรวจสอบ
ชายคนนั้นต้องการยกมือขึ้นและจับคอที่ผิดปกติ แต่พบว่า ทุกการเคลื่อนไหวเป็นเหมือนการแข่งกับเวลา เลือดเช่นอ่างเก็บน้ำที่เปิดประตูระบายออกจากคอ
วัวสัตว์พาหนะที่วิ่งไปมา ปิดกั้นคนที่อยู่ด้านหน้าต้อนคนให้หลีกออกไปเจ้าของทาสของเมืองดาราแดงขี่อยู่บนหลังวัวไม่สนใจเลือดที่สาดกระเซ็น และไม่ได้มองคนที่ถูกต้อนแม้แต่จะชำเลืองตามอง และควบคุมวัวที่อยู่ข้างใต้เขาเพื่อออกจากดินแดนที่วุ่นวายนี้
อีกคนที่อยู่ใกล้กับฉาวซวน เมื่อหนูทรายเข้ามาเขาก็หลีกเลี่ยงมันชั่วคราว เมื่อเขามองกลับไป เขาไม่สามารถมองหาฉาวซวนได้อีก เขาเห็นเพียงว่าพวกเดียวกันที่วัวจับลากออกจากสถานการ์ณ
เมื่อเห็นความล้มเหลวของอีกฝ่าย เขาก็ไม่เห็นอะไรมากมาย เขารู้สึกว่าอีกฝ่ายโง่มาก คนในเป้าหมายไม่ฆ่า แต่เขาถูกวัวจับ เมื่อมองไปรอบ ๆ หาร่างของฉาวซวน เขารู้สึกเจ็บที่ข้อมือ จากนั้นก็มีการดึงเขาออกไปอย่างฉับพลันในทิศทางหนึ่ง มองไปข้างหน้า หมียักษ์ที่บ้าคลั่งกำลังตรงมาที่นี่
เมื่อเขาเห็นหมียักษ์กำลังวิ่งมา เขาก็วิตกกังวล ผ้าที่พันติดอยู่บนข้อมือนั้นเหนียวมาก เขาไม่สามารถตัดมันด้วยมีดหิน แต่แรงดึงจากข้อมือยังคงเพิ่มขึ้น ดึงเขาเข้าไปใกล้กับหมียักษ์ เขายังหาไม่พบปลายอีกด้านเพื่อดึงออก
หวาดกลัว ตกตะลึง แน่นอน การดิ้นรนไร้ผล ทำให้ข้อมือแน่นขึ้น ขณะที่เขาพยายามจะตัดข้อมือ มันก็สายเกินไป อุ้งเท้าหมีก็มาถึงแล้ว
ปัง!
เลือดสาดกระเซ็น และคนก็กระเด็นลอยออกไป
สำหรับคนอื่น ๆ มันไม่มีนัยะสำคัญ กับคนที่ถูกฆ่าตายใต้อุ้งเท้าหมี
เมื่อทุกอย่างสงบลง ความวุ่นวายสลายไป เหลือเพียงฝุ่นดิน และอีกวัน อาจไม่มีใครพูดถึงมัน
