ตอนที่ 344 : ขโมยเข้าไป
ฉาวซวนหลบซ่อนตัวอยู่ในโรงเก็บไวน์เป็นเวลาสี่วัน ในช่วงสี่วันนี้ เขาได้เรียนรู้มากมายจากทาสสามคนในโรงเก็บไวน์ นอกจากนี้ยังมีคนไม่กี่คนที่มีสิทธิเล็กน้อยใกล้กับวัง ของเมืองเป็นธรรมดาของความเข้าใจ นั้นมากกว่าของทาสระดับล่าง
หลังจากกลับจากเมืองสัตว์ร้ายไม่นาน จื่อหยานก็ไปทําสงครามกับฮั่วเขี้ยว พวกทาสที่ไล่ล่าเผ่าก็หันกลับมามีส่วนร่วมในสงคราม แต่จํานวนความพ่ายแพ้ค่อนข้างสูง ในบางครั้งเมื่อพวกเขาต้องการชัยชนะ คนเหยียนหลิงสอดเท้าเข้ามา เมื่อเปลี่ยนสถานการณ์ เมืองฉื่อหยานก็พ่ายแพ้อีกครั้ง
ใน 20 วันหรือมากกว่านั้น จํานวนผู้คนในทุ่งหิมะลดลงมากกว่าหนึ่งในสาม นี่เป็นเพียงการประมาณการคร่าวๆ ตัวเลขที่ระบุมีจํานวนมากขึ้นเท่านั้น อย่างไรก็ตาม สําหรับเจ้าของทาส ชีวิตของทาสนั้นไร้ค่า น้อยลงๆ และจะทําให้เพิ่มขึ้นในภายหลัง สิ่งสําคัญคือการพลิกกลับสถานการณ์ในตอนนี้
“ข้าได้ยินมาว่าสิ่งที่หายไปของราชายังไม่พบ” ทาสพูดด้วยโทนเสียงต่ํา
“มีคนกล่าวว่ามันถูกขโมยจากคนชั่วเชียว และอาจจะมีผู้คนจากเมืองเหยียนหลิงที่เข้า ร่วมด้วย”
“เฮ้ สงครามนี้หยุดได้เมื่อไหร่เข้าไม่ต้องการไปทําสงคราม ” ทาสเงียบได้แต่ถอนหายใจ
หากสิ่งนี้ยังคงดําเนินต่อไป พวกเขาทั้งสามคนก็จะถูกถ่ายโอนไปด้วย ตอนนี้สถานการณ์กําลังทวีความรุนแรงมากขึ้น ความพ่ายแพ้ทําให้ราชาจื่อหยานเต็มไปด้วยความโกรธ และความโกรธก็ทวีขึ้นทุกวัน ทาสที่เกี่ยวข้องกับความโกรธของราชาผื่อหยานไม่ทราบว่าตายไปจํานวนเท่าใด ๆ กวันจะมีการเห็นทาสถูกพาตัวออกจากพระราชวัง
ทันใดนั้น มีคนมาดูข้างนอก
ทาสทั้งสามนั้นใบหน้าเผยถึงความอึดอัดใจ เพราะกลัวว่าจะมีคําสั่งให้พวกเขาออกไปทําสงคราม แต่เมื่อออกไปซักพักก็เข้ามาอีกครั้ง สีหน้าที่เผยให้เห็นนั้นดูง่ายกว่ามาก
“มันกลับกลายเป็นว่าให้ไวน์ ข้ากล้ว .
” พรุ่งนี้จะส่งไวน์ที่เหลือไปยังวัง ไม่ ข้าต้องรีบดื่มมันนิดหน่อย ข้าไม่สามารถดื่มได้หลังจากที่ข้าส่งมันออกไป หากต้องการดื่มอีกครั้ง ไม่รู้ว่าจะต้องรอถึงเมื่อไหร่”
ผู้คนที่เพิ่งส่งคําขอมาให้พวกเขาส่งไวน์ที่เหลือไปยังวังในวันพรุ่งนี้ และราชาก็จะให้ไวน์เป็นรางวัลกับผู้คุ้มกันของพระราชวัง
“ผู้คุ้มกันพระราชวังนั้นดี ข้าได้ยินมาว่าสามารถกินและดื่มของดีมากมาย”
“ดีมาก แต่เมื่อไม่นานมานี้มีคนจํานวนมากถูกราชาฆ่า” นอกจากนี้ยังมีผู้คุ้มกันจํานวนมากที่เสียชีวิตเนื่องจากความโกรธ ซึ่งทําให้ผู้คุ้มกันมีความคิดที่แตกต่างออกไปไม่มากก็น้อย ราชาผื่อหยานสั่งให้ผู้คนที่อยู่โรงเก็บไวน์ ส่งไวน์ที่เหลือไปยังพระราชวัง เพื่อเป็นการสร้างความมั่นใจและให้กําลังใจกับพวกผู้คุ้มกัน
ชายทั้งสามพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องการดื่ม และฉาวซวนผู้ซ่อนตัวอยู่ในห้องเก็บของก็เริ่มคิดเช่นกันเขากําลังรอโอกาสในช่วงเวลานี้ และในครั้งนี้ มันคุ้มค่าที่จะลอง ไม่เช่นนั้นเขาไม่รู้ว่าต้องรออีกนานแค่ไหน
ก่อนยามค่ําคืน ทาสทั้งสามเก็บขวดไวน์ทั้งใหญ่และเล็กที่บรรจุไวน์ไว้ในกล่องไม้ใหญ่สองใบเพราะพวกเขาดื่มแล้วส่วนตัว ดังนั้น ไวน์ในขวดไวน์หลายขวดจึงไม่พอ มีความแตกต่างกันเพราะขาดแอลกอฮอล์ อย่างไรก็ตามไวน์เหล่านี้ให้รางวัลแก่ทาสคนอื่น ๆ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่จําเป็นต้องให้ความสนใจมากนัก
หลังจากบรรจุไวน์เสร็จแล้ว ทาสสามคนก็นอนหลับ ฉาวซวนได้เพิ่มสิ่งของบางอย่างในบ้านของพวกเขาเมื่อพวกเขานอนหลับ เพื่อที่พวกเขาจะได้นอนหลับอย่างเต็มที่มากขึ้น โชคดีที่ได้แอบเข้าไปในเมืองจื่อหยาน ไปตามเส้นทาง ฉาวซวนได้เตรียมพืชสมุนไพรจํานวนมากในทะเลทราย
รอให้ทั้งสามคนนอนหลับ พวกเขาเคลื่อนไหวเล็กน้อยและไม่ตอบสนอง ฉาวซวนเดินไปที่กล่องพร้อมไวน์ หยิบไวน์วางไว้ด้านใน ตัดกระดานไม้ที่วางในห้องในขนาดที่เหมาะสมแล้วใส่ลงในกล่องขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยไวน์ และลองแล้วรู้สึกดี
ไวน์ที่นําออกมาวางบนกระดานไม้ ฉาวซวนยืนอยู่ในกล่องไม้ จากนั้นแล้วจับไม้กระดานไว้กับไวน์ให้มั่นคง สิ่งนี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่สําหรับฉาวซวน มันเบากว่าหินที่เขายกขึ้นมาก
หมอบร่างกายของเจ้าลง ใช้มือและเท้าของเจ้า จับไม้กระดานบนขวดไวน์อย่างระมัดระวังลดตัวลงอย่างช้าๆ
ซ่อนไว้อย่างดี หลังจากวางไม้กระดานและไวน์ ฉาวซวนขยับนิ้วมือของเขา เสียงของเส้นด้ายกําลังเคลื่อนที่ และฝาของกล่องไม้ถูกปกคลุมอย่างแม่นยํา
นําด้ายกลับมา ฉาวซวนพักสมอง และรอการมาถึงของวันพรุ่งนี้
วันรุ่งขึ้นทาสทั้งสามยังคงหลับ เพราะของบางอย่างของฉาวซวน ชายสามคนไม่เพียงแต่นอนหลับลึก แต่ยังตื่นขึ้นมาช้ากว่าปกติ ดังนั้นเมื่อคนมาแบกมันไป ทาสสามคนในโรงเก็บไวน์ยังคงหลับอยู่
ทาสส่วนใหญ่ที่ขนย้ายไวน์เป็นผู้คุ้มกันของพระราชวัง มันยากที่จะได้ยินว่าราชาต้องการให้รางวัลพวกเขาด้วยของบางสิ่ง เป็นธรรมดาที่พวกเขาจะกระตือรือร้นมาก นําผู้คนมาเพื่อขนย้ายเป็นพิเศษคนสามคนในโรงเก็บไวน์ยังคงหลับ เปิดประตูด้วยเท้าข้างหนึ่ง ทั้งสามคนตื่นขึ้น โดยไม่ คํานึงถึงคนสามคนที่ดูสับสนและมึนงงแค่ไหน พวกเขาเดินตรงไปยังสถานที่ที่พวกเขาบรรจุไวน์ และมอง พวกเขาเห็นกล่องขนาดใหญ่สองกล่องที่บรรจุแล้วและพึงพอพอใจ พวกเขาเปิดฝาและ ตรวจสอบดู บ่นว่ามีไวน์น้อย และไวน์ที่ถูกซ่อนจากคนสามคนในโรงเก็บไวน์ถูกรื้อค้น ทั้งหมดถูก โยนลงไปในกล่องไม้ เมื่อกล่องไม้เต็มจึงจะยกมัน
เมื่อผู้คุ้มกันเอากล่องไม้ออกไป ฉาวซวนไม่เห็นสีหน้าของคนสามคนในโรงเก็บไวน์ แต่เขาก็คิดว่าทั้งสามคนนั้นจะต้องสาปแช่งอย่างแน่นอนในหัวใจของพวกเขา เป็นการยากที่จะซ่อนของสักเล็กน้อย และถูกทําการรื้อค้นเพื่อนํามันออกไป
เพราะมันเป็นไวน์ที่ทหารดูแลในพระราชวังน้ํามา เจ้าหน้าที่ที่ประตูพระราชวังไม่ได้ทําการตรวจสอบอย่างเข้มงวด และพวกเขาได้พูดคุยกับคนที่ดื่มไวน์ เพื่อคุยกันถึงเวลาที่จะดื่ม
กล่องไม้ถูกนําไปที่ห้องเก็บของ แม้ว่าทาสที่ได้ทําการคุ้มกันจะกระตือรือร้น แต่ก็รู้ว่า รางวัลนั้น ยังคงต้องได้รับการจัดการจากเจ้าของทาส พูดอย่างลับๆ ช่างน่าอาย แต่พวกเขาแอบหยิบขวดสองขวดออกจากกล่อง แล้วซ่อนไว้ในเสื้อผ้า
รอคนเพื่อที่จะออกไป ฉาวซวนฟังการเคลื่อนไหวข้างนอก และไม่มีใครรอบๆ ตัวเขา เพื่อที่จะออกมาจากกล่อง
ถ้าเจ้าต้องการที่จะแอบออกมาจากกองที่มีกล่องบรรจุไวน์ มันค่อนข้างยาก โชคดีที่ฉาวซวนมีพลังมาก และสิ่งต่าง ๆ ก็ไม่สั่นคลอน หากสิ่งนี้แตกต่างจากความสมดุลของความแข็งแกร่งเพียงเล็กน้อย ก็ไม่สามารถทําได้
เมื่อเขาออกมา ขวดเกือบตกลงไปที่พื้น สายตาของฉาวซวนอย่างรวดเร็วใช้เท้า เพื่อกันกระแทก เพื่อที่ขวดจะได้ลงสู่พื้นอย่างปลอดภัย โดยไม่เกิดเสียงดัง
แม้ว่าจะใช้เวลาเล็กน้อยในการออกจากกล่องไม้ แต่ความยากลําบากก็ใหญ่มาก หลังจากเสร็จสิ้นฉาวซวนก็เหงื่อออก
วางกระดานไว้ในมุมที่ไม่เด่น ใส่ขวดกลับไปในกล่องไม้ ปิดบังไว้ ฉาวซวนเล็ดลอดออกมาเมื่อไม่มียามอยู่ข้างนอก
ขนาดของพระราชวังในเมืองกื้อหยานมีขนาดใหญ่กว่าของเมืองผลัดใบ ฉาวซวนไม่ชัดเจนเกี่ยวกับโครงสร้างที่นี่ มันเป็นเพียงแค่เดินออกไป และซ่อนตัวจากทาสที่ลาดตระเวน สําหรับสถานที่ที่มีทหารยามหนาแน่น ฉาวซวนก็หลีกเลี่ยงพวกเขาชั่วคราว สถานที่เหล่านั้นควรเป็นที่ที่เจ้าของทาสอยู่
ดูแผนผังของวัง โดยทั่วไปมีเพียงไม่กี่แห่งเท่านั้นที่มีผู้คุ้มกัน และมีทาสเพียงไม่กี่คนในที่อื่นๆและพวกเขายังหละหลวมมาก ขวัญกําลังใจอ่อนแอ ไร้ซึ่งจิตวิญญาณ
สถานที่ที่มีทหารยามน้อย ฉาวซวนพบกลุ่มเล็ก ๆ ได้ยินชายหนุ่มสองคนและผู้หญิง
กระซิบที่ห้องหินที่ซ่อนบันทึกของพวกเขา ฉาวซวนได้ตามพวกเขาไปอย่างเงียบ ๆ
คนสองคนนี้ไม่ใช่สามีภรรยา แต่พวกเขาสนิทกัน และไม่ยอมให้ทาสติดตามมา ไปที่ห้องศิลาที่มีการวางบันทึก
ที่นี่ ควรเป็นสถานที่เช่นร้านหนังสือ มีทาสสามคนที่ปากทางเข้าห้องหิน อายุน้อยกว่าสองคนอีกคนหนึ่งแก่กว่า และยังคงตาบอด
“จ้าวนายน้อยสอง!” ชายทั้งสามแสดงความเคารพ
ชายผู้ที่ถูกเรียกว่าจ้าวนายน้อยสองได้โบกมือของเขา และชี้ไปที่ชายชราผู้ซึ่งตาบอด เจ้าอยู่ตรงนี้ คนอื่นไปให้พ้น
ดูเหมือนว่าทาสทั้งสามจะรู้ว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น พวกเขาไม่จําเป็นต้องให้จ้าวนายน้อยพูดอีก สอง คนรีบร้อน ทิ้งทาสอายุมากไว้ ชายและหญิงเข้าไปในห้องถัดจากห้องหิน
