ตอนที่ 347 : ทําลายประตูหลัง
เมื่อมองไปที่ทหารยามที่อยู่ประจําที่ประตูหลัง พวกเขารีบปิดประตูหลัง ฉาวซวนไม่ชะลอฝีเท้าของเขา แต่เร่งความเร็วขึ้นอีกครั้ง
ถ้าเป็นไปได้ ฉาวซวนก็ต้องการข้ามกําแพง แต่เขาไม่สามารถพลิกตัวกลับได้ กําแพงไม่เพียงแต่สูงเท่านั้น มากกว่าช่วงพลิกกลับตัวของฉาวซวน และมันก็จงใจขัดผิวมันเรียบมาก การยืมเครื่องมืออื่น ๆ ก็สามารถหมุนได้ แต่ผลก็คือความเร็วจะลดลง และเมื่อความเร็วลดลง ฉาวซวนก็จะตกอยู่ในอันตรายจากการถูกยิงเข้าตะแรงแกรง
เนื่องจากเจ้าไม่สามารถพลิกตัวกลับข้ามกําแพงได้ เจ้าจึงสามารถเพียงต่อสู้อย่างหนัก แต่มีอีกด้านหนึ่งของฝั่งประตู
เมื่อเห็นร่างที่วิ่งไปที่ประตูหลัง ทหารยามที่เฝ้าประตูหลังอดไม่ได้ที่จะตีกลอง พวกเขาไม่สามารถเห็นได้ว่าบุคคลนั้นมีลักษณะอย่างไร จริง ๆ แล้วเพราะความเร็วของอีกฝ่ายเร็วเกินไป ดวงตาของพวกเขาไม่สามารถมองได้ทัน พวกเขาแค่คิดว่าอีกฝ่ายมีเพียงคนเดียว ไม่ใช่ยักษ์ แต่พวกเขามีวิกฤตและแรงกดดันที่เผชิญหน้ากับสัตว์ร้าย
นี่ไม่ใช่โคลอสเซียม มีคนเพียงคนเดียว ไม่ต้องห่วง ไม่ต้องกลัว ไม่มีเรื่องอะไร เพียงให้เด็กคนนั้นเข้ามา ทุกคนจะจับมือกัน หรือคนคนนั้นเลือกที่จะข้ามกําแพง คนที่ทําการปกป้องอีกด้านหนึ่งของประตูได้เตรียมธนูและลูกศร เล็งเป้าไปที่กําแพง รอให้ฝ่ายตรงข้ามเคลื่อนไหวก็จัดการยิงธนู!
ใกล้เข้ามา ใกล้ยิ่งขึ้น
ทหารยามกระวนกระวายเนื่องจากความตึงเครียดมากเกินไป และดวงตาของพวกเขาจ้องไปที่ร่างที่รีบเร่ง และในใจของพวกเขาคํารามอย่างบ้าคลั่ง : เป็นไปไม่ได้!
อีกฝ่ายเลือกใช้หมัดเด็ดที่ทรงพลัง!
ในความเป็นจริงประตูหลังมีสองประตู เมื่อพวกเขาได้ยินการเคลื่อนไหวที่วุ่นวาย พวกเขาปิดฝั่งหนึ่ง และไม่ได้ปิดอีกฝั่ง เพราะมันรู้สึกว่าไม่จําเป็น อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ พวกเขามีความรู้สึกไม่แน่นอน และมันก็สายเกินไปที่จะปิดประตูที่สอง
ในขณะที่ฉาวซวนรีบวิ่งไปที่ประตูหลัง เขาก็ระดมพลังสัญลักษณ์ในร่างกายอย่างบ้าคลั่ง หลังจากถึงขีดสูงสุด แล้วมันก็ยังไม่หยุด พลังที่สะสมก็บีบเค้นออกมาเรื่อยๆ และพลังสัญลักษณ์ที่พุ่งพล่านเข้าสู่ร่างกาย พวกมันไม่ได้รับอนุญาตให้หาสถานที่ที่จะระบาย ราวกับว่าภูเขาไฟที่กําลังจะปะทุ บังคับให้ปิดผนึก ลาวาในภูเขากําลังสะสมอยู่เรื่อย ๆ รอการระเบิด พลังของร่างกายฉาวซวนก็เพิ่มสูงขึ้นเช่นกัน นั้นเกิดจากการสะสมความแข็งแกร่งและเลือดในร่างกายอย่างต่อเนื่อง มันพุ่งสูงขึ้น
ยิ่งใกล้ประตูหลังของพระราชวัง สถานที่ที่ฉาวซวนผ่านไป แผ่นพื้นบนพื้นรอยแตกก็ชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ เสียงคําชัดเหมือนฟันเฟืองที่เคลื่อนไปข้างหน้า
ทหารยามที่ยังอยู่หน้าประตู เมื่อเห็นฉากนี้ ทําอะไรไม่ได้ได้แต่ย้ายตัวเองไปด้านข้าง ไม่กล้าที่จะต้านทาน
ในช่วงเวลาของการระเบิด ฉาวซวนจู่ ๆ ก็กรีดร้องตะโกนออกมาจากลําคอ และตัวเขาเองก็เหมือนลูกกระสุนปืนใหญ่ พุ่งตรงไปที่ประตูที่ปิดด้านหน้า หมัดที่ดุเดือดเหวี่ยงออกไป
ตู้มมม—!
ดูเหมือนว่าพื้นดินจะสั่นสะเทือน
ด้วยเสียงคํารามของจิตใจและจิตวิญญาณ ประตูไม่สามารถทนรับผลกระทบจากแรงกระแทกที่รุนแรงจากหมัดที่ดุเดือดนี้ รูแตกขนาดใหญ่ และผู้คนที่สร้างฉากนี้ก็รีบวิ่งออกไปแล้ว
ยามหลายคนที่เฝ้าประตูบิดคอของเขาไปในทันที โดยจ้องมองไปที่รูที่เพิ่งถูกฉีกออก รู้สึกว่าหลุมนั้นเหมือนกับสัตว์ร้าย และมันน่ากลัวรู้สึกสยองขวัญ และคนที่ทําให้ประตูเป็นรู นั้นเลวร้ายยิ่งกว่าสัตว์ร้าย!
สยองขวัญ! มันแย่มาก!
ทหารยามเช็ดเหงื่อจากหน้าผากของเขาอย่างรวดเร็ว และระลึกถึงพลังที่ปะทะโดยตรงที่ประตูพระราชวัง ดูเหมือนหูจะสะท้อนก้องด้วยแรงปะทะกันก่อนหน้านี้ ขวัญได้บินลอยหายไป
ด้านนอกวัง ผู้คนพร้อมด้วยธนูและลูกธนูจ้องมองไปที่กําแพง เห็นฉากนี้ก็ตกตะลึง พวกเขาจ้องที่กําแพงเมื่อไม่นานมานี้ ในวินาทีต่อมาพวกเขาก็ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวที่ทําให้หัวใจสั่นกลัว มันมาพร้อมกับหินแตกที่พุ่งออกมาด้านนอก หลังจากนั้น พวกเขารู้สึกตาลาย ยากที่จะเห็นภาพเงาช่ววูบ ทุกอย่างได้ผ่านไปแล้ว
ไม่เพียงแต่เป็นทหารยามที่คุมประตูหลังนี้เท่านั้น แต่ในเวลานี้บางคนแอบซุ่มอยู่ด้านนอกวัง ซ่อนตัวอยู่ในบ้านบางหลังใกล้กับพระราชวัง สังเกตการเคลื่อนไหวทางฝั่งพระราชวัง พวกเขาไม่ใช่คนของเมืองฉื่อหยาน
ก่อนที่จะได้ยินการเคลื่อนไหวในวัง พวกเขายังคงสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นข้างใน สงสัยว่าผู้ที่แอบเข้าไปในวังถูกค้นพบหรือ? ก่อนที่พวกเขาจะมาพวกเขาได้รับการบอกกล่าวจากจ้าวนายน้อยว่าพวกเขาต้องหลีกเลี่ยงไบ่หลัว แล้วหากล้มเหลวอีก พวกเขาไม่กล้าที่จะกลับไปพบจ้าวนายน้อย ซึ่งหากพวกเขาล้มเหลวงานนี้ สามารถถูกทอดทิ้งเผชิญชะตากรรมได้เท่านั้น
อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่า พวกเขาจะเห็นคนที่ฝาทะลุประตูหลังของพระราชวัง! จ้องมองผู้คนที่นั่น ทุกคนตกตะลึง
มันยากที่จะทําลายประตูหลังของวังฉื่อหยาน!
คนเถื่อนผู้นี้มาจากที่ไหน !
ในเวลานี้ ราชาผื่อหยานอยู่ในวัง
ฟังเสียงที่วุ่นวายเข้ามาในหู ราชาผื่อหยานที่ต้องการพักผ่อน ตอนนี้ไม่ได้นอนแล้ว
อดทนต่อความโกรธและฟังรายงานของผู้ใต้บังคับบัญชา สีหน้าที่แสดงออกก็ยิ่งน่ากลัวขึ้นเรื่อย ๆ ภายในห้องโถงขนาดใหญ่ มีความรู้สึกกดดัน และทุกคนกลัวไม่กล้าที่จะโผล่หัวออกมา
ผู้คนในเมืองฉื่อหยานนั้นค่อนข้างผิวขาวในบรรดาเมืองทะเลทราย แต่ในเวลานี้ ราชาฉื่อหยานนั้นพ่ายแพ้หลายครั้ง ถูกยั่วยุครั้งแล้วครั้งเล่า การจลาจลที่เพิ่งได้ยินและผู้บุกรุกที่แอบเข้ามาและย่องออกไป ใบหน้าของเขาก็กลายเป็นสีแดงก่ำ และเส้นเลือดดํากําลังจะผุดออกมา
หลังจากที่ทาสรายงานให้เขาฟังเสร็จสิ้น ยืนตัวสั่นเทา รอคําแนะนําของราชา
“คนจํานวนมากไม่สามารถจับผู้บุกรุกตัวเล็กๆ ได้” ราชาฉื่อหยานพูดอย่างกัดฟันของเขา
“เขา เขาเขา ได้หลบหนีเร็วเกินไป..“ ทาสที่ตอบ คําพูดของเขาทําให้ราชาฉื่อหยานเผยประกายแสงจ้า หายใจแทบไม่ออก
หากผู้บุกรุกเผยตัวในเวลากลางคืน อาจจะสามารถจับตัวได้ อย่างไรก็ตาม คนที่ได้รับการปกป้องในเวลากลางคืนไม่ได้เข้าร่วม และบางสถานที่อ่อนแออย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ยิ่งไปกว่านั้นผู้บุกรุก มีการกล่าวว่ามีความแข็งแกร่งเป็นพิเศษ ทําลายประตูพระราชวังในทันที
เท้าข้างหนึ่งได้บินไปหาคนที่อยู่ข้างหน้า ราชาผื่อหยานเหมือนสิงโตที่กําลังโกรธเกรี้ยว เปล่งเสียงคํารามดัง: “ข้าอยากให้เขาตาย!”
ในเวลานี้ ราชาผื่อหยานคิดถึงเรื่องการสูญเสียพืชนิวเคลียส และปอดเกือบจะระเบิดออกมา
โดยไม่คํานึงถึงคนที่กําลังบินอยู่ ราชาผื่อหยานหันมาบอกกับผู้คนว่า: “เกราะทองคํา! นําเกราะทองคําสองร้อยคนออกมา ไม่ได้ฆ่าผู้บุกรุก พวกเขาไม่ต้องกลับมา! ”
เหตุผลที่พวกมันถูกเรียกว่า “เกราะทองคํา” ไม่ใช่ว่าพวกมันเป็นทองคําทั้งหมด แต่เพราะทีมนี้เป็นทีมเดียวที่มีอาวุธโลหะครบ
เกราะทองคําเป็นกลุ่มคนที่ได้รับการฝึกฝนจากราชาผื่อหยานหลังจากที่เขาเข้ามามีอํานาจ รวมเป็น1000คน 500 ถูกย้ายไปที่แนวหน้า และอีก 500 คนที่เหลืออยู่ในเมือง วันนี้ เพื่อผู้บุกรุกราชาฉื่อหยานได้สั่งทีมเกราะทองคําสองร้อยคนทําการไล่ล่า! ทําไมต้องหงุดหงิด? ยังสามารถอยู่ในส่วนอื่น ๆ ของเมือง ท่านต้องการไล่คนที่หนีไปแล้วหรือ? ไม่สิ้นเปลืองเกินไปใช่ไหม? บางทีมันอาจเป็นกลยุทธ์ของเมืองอื่น ?
บางคนที่อยู่ข้างๆ เขา แต่ไม่มีความกล้าหาญ สามารถเป็นใบ้ได้เท่านั้น
ในกรณีของเกราะทองคําพูดถึงการต่อสู้กับผู้เล่นคนเดียว มันอาจไม่สามารถจัดอันดับในเมืองฉื่อหยานได้ แต่มันมีความภักดีอย่างยิ่ง และคําสั่งของราชามีผลบังคับใช้อย่างแน่นอน
ภายใต้คําสั่งของราชาอื้อหยาน, เกราะทองคําผู้ซึ่งสวมอุปกรณ์ที่ดี และขี่สัตว์พาหนะเพื่อค้นหาเป้าหมายได้อย่างแม่นยํา พวกเขานําไบ่หลัวไปมากกว่า 20 ตัว
กู๊ลู่ลู่ —
ประตูหินหนาที่ปกติปิดด้านข้างของวังจะเกิดขึ้น และมีคนสองร้อยคนที่สวมชุดเกราะโลหะ นั่งบนสัตว์พาหนะ จัดเรียงแถวและรีบออกไป
“เกราะทองคํา! ส่งเกราะทองคําออกไปจริง ๆ แล้ว! เมื่อสักครู่มันเป็นใครกัน? สามารถทําให้ราชาผื่อหยานออกคําสั่งกับเกราะทองคํา! ”
“ไม่รู้สิ เดาไม่ออก?”
“ ไม่ว่าบุคคลนั้นจะเป็นใคร และไม่ว่าเขาจะมาจากเมืองใด เขาก็ดึงดูดความสนใจของเมืองฉื่อหยวนได้เป็นอย่างดี และนเกราะทองคําออกไปบางส่วน เรายังได้ใช้โอกาสนี้ในการทําภารกิจที่จ้าวนายน้อยมอบให้เสร็จ โจมตีวังฉื่อหยาน ” คนหนึ่งพูด
ในหมู่พวกเขา ได้มีคนปะปนเข้าไปในห้องโถงของวังฉื่อหยาน เมื่อใดก็ตามที่พวกเขามารวมกัน แน่ใจว่าสามารถกําจัดคนอื้อหยานส่วนเกินออกไปได้!
เขาไม่รู้ว่าราชาผื่อหยานได้ออกคําสั่งฆ่าฉาวซวน และเป้าหมายตอนนี้คือออกจากเมือง
หลายคนในเมืองได้ยินเพียงความเคลื่อนไหวที่อีกฝากหนึ่งของวัง แต่เนื่องจากจุดเริ่มต้นของสงคราม สิ่งนี้เกิดขึ้นบ่อยครั้งเช่นกัน จากที่พวกเขาอยากรู้อยากเห็น พวกเขาไม่ให้ความสนใจอีกต่อไป อีกด้านหนึ่งของพระราชวังทหารยามในวังไม่ว่าง ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นพวกเขาไม่สนใจ
หลายคนเห็นเพียงแสงเงาร่างคน ไม่เห็นว่าเป็นใคร แม้ว่าจะมีจุดแวะพัก สุดท้ายเขาก็ไม่สามารถหยุดได้ ความเร็วไม่สามารถเทียบได้ทัน แรงก็ไม่ชนะ ลุกขึ้นก็โดนกระแทกขึ้นไป
ฉาวซวนวิ่งอย่างว่องไว และทําลายอุปสรรคที่อยู่ข้างหน้า
ในเวลานี้ ประตูเมืองไม่ได้ปิด ตอนนี้มืดค่ำจะมีคนอื่นที่ออกไปลาดตระเวน และจะไม่มีใครยอมให้พวกเขาปิดประตู
ผู้คุมหลายคนยังคงพูดถึงว่าวังถูกลอบสังหารอีกครั้งหรือไม่ และได้ยินเสียงร้องดังขึ้นเหมือนลมกระโชกพัดมา
ความเร็วของผู้คนที่วิ่งผ่าน ลมและคลื่นที่ม้วนตัวทําให้เกิดชั้นหิมะปกคลุมบนทรายและเหมือนดอกไม้ที่ผู้คนวิ่งผ่านแล้วแผ่คลี่กระจายออก
” เกิดอะไรขึ้น?”
“ดูเหมือนว่า…มีคนวิ่งเข้ามา” พวกเขาต้องการไล่ล่า แต่ดูการเคลื่อนไหวที่ว่องไว ไม่สามารถไล่ตามได้ทัน ไม่อาจไล่ตามไป
“มันเป็นผู้ร้ายที่อยู่อีกด้านหนึ่งของวังเหรอ?”
“เราต้องปิดประตูหรือไม่?”
“ออกไปแล้วบัดซบ พวกเราทั้งหมดวิ่ง!”
“มีนักลอบสังหารคนอื่นหรือเปล่า ไม่สามารถปล่อยให้หลบหนี?”
ผู้คนที่ประตูเมืองเจรจา และในที่สุดด้วยการตัดสินใจของผู้นําก็ให้ปิดก่อน หากมีการลาดตระเวนด้านนอก พวกเขาจะเปิดอีกครั้ง
อย่างไรก็ตาม ประตูของพวกเขาถูกปิดลงครึ่งหนึ่ง และพวกเขาได้ยินเสียงกระแทกพื้น เมื่อพวกเขาหันมองไป พวกเขาก็เกือบกรีดร้อง
“เกราะทองคํา คือเกราะทองคํา เร็ว เปิดประตูเมือง !” ชายที่เป็นผู้นําพาปิดประตูครึ่งหนึ่งแล้วรีบเปิดอีกครั้ง
เกราะทองคําสองร้อยคน ดวงตาที่เฉยเมยไร้ความรู้สึกอื่นมองตรงไปข้างหน้า และบีบคอผู้คนที่ขัดขวางการเดินทัพของพวกเขาอย่างไร้ความปราณี แม้ว่าคนเหล่านี้จะเป็นคนในเมืองฉื่อหยานก็ตาม
การกระทบกันของโลหะ และการฉีกขาด ด้วยเกราะทองคําที่โหดร้ายและกระหายเลือด เช่นเครื่องบดเนื้อโดยทั่วไปเดินตรงไปข้างหน้า ทําให้ทาสในเมืองฉื่อหยานกลัว ตัวสั่นสะท้านซ่อนตัวอยู่ที่มุมห้อง มีความทรงจําแห่งความกลัว ปิดหูของเจ้า และพยายามที่จะต้านทานเสียงข้างนอก เสียงที่ใหญ่กว่า คือการได้ยินเสียงที่พุ่งหอกและดาบกระทบกัน เดาว่ามีหลายคนที่อยู่ด้านนอกที่ไม่มีโอกาสหลีกเลี่ยงถูกบีบคอฆ่า
