ตอนที่ 361: สิ่งประดิษฐ์ชัด ๆ
ฉาวซวนติดตามชายชราและเดินไปตามภูเขา ถ้าเขาเห็นพืชที่เขาต้องการ ชายชราก็จะขึ้นไปหยิบมันขึ้นมา
ชายชราตัดหญ้าสีน้ําตาลเข้ม ปลอกเปลือกออกมาเป็นเกลียว และมีดอกไม้ที่ฉาวซวนไม่เคยเห็นมาก่อน ชายชราก็เด็ดดอกไม้เช่นกัน
”ท่านกําลังจะไ…“ ฉาวซวนเห็นการกระทําของชายชราแล้วเอ่ยถาม
“ใส่ลงไปที่ฝูงหนูป่า!” เสียงของชายชราเย็นเยียบ สําหรับพืชที่สงสัยว่าเป็น “เมล็ดข้าวทองพัน” เขามุ่งมั่นที่จะต้องชนะ ไม่มีวันปล่อยให้หนูป่าได้กินเมล็ดข้าว
“จะวางยาพิษพวกมันเหรอ?” ฉาวซวนถาม นอกจากนี้ยังมีหนูจํานวนมาก หากต้องการวางยาพิษหนูเหล่านั้น แม้ว่าพวกเขาจะเก็บสมุนไพรจํานวนมาก แค่ความต้องมันมีมากกว่า เว้นแต่มีการเก็บตัวยาพิเศษเฉพาะ
อย่างไรก็ตาม ชายชราไม่ต้องการวางยาพิษหนูในทันที
“พวกมันมีประโยชน์ในเนินเขาที่แห้งแล้ง หากมีเมล็ดข้าวทองพันในอนาคต บางทีเจ้าต้องพึ่งพาพวกมันเพื่อค้นหา ไม่สามารถวางยาพิษได้ทั้งหมด ข้าแค่อยากทําให้พวกมันตกใจตอนนี้” มือของชายชรานั้นเต็มไปด้วยหญ้า แม้ว่าจะมีหญ้าไม่มากนักในทุกที่บนภูเขาและมีหญ้าให้เลือกน้อยลง แต่ชายชราเร่งรีบ ก้าวเดินว่องไว สําหรับพืชบางชนิดที่มีความจําเป็น สถานที่ที่มันสามารถเติบโตได้นั้นจะถูกจดจําเช่นกัน สักพัก มือทั้งสองก็เต็มแล้ว
“ข้าจะเอาไปเอง ท่านเดินต่อไป” ฉาวซวนเก็บหญ้าจากมือของชายชรา
ชายชราไม่ยืนยันที่จะปฏิบัติตาม เมื่อขณะมอบสิ่งของให้ฉาวซวน เขากล่าวว่า “ระวังด้วยอย่าสัมผัสที่ปาก แตะต้องน้ําสมุนไพรมันไม่ดี” อย่าเข้าใกล้มัน ถ้าเจ้าล้มลงก่อน ข้าไม่สามารถไล่หนูทั้งหมดลงไปได้ ”
สองเท้าเร็วขึ้น และการเคลื่อนไหวของหนูป่าแสดงว่ารวงข้าวที่อยู่บนยอดเขานั้นกําลังจะสุกเต็มที่ และจะต้องรีบ
ติดตามชายชราเช่นนี้ ฉาวซวนยังได้เรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่าง แต่มันจะไม่สามารถเข้าถึงความสามารถของชายชราที่จะได้รับเนื้อหาในจุดนี้ เพราะเร่งรีบ ชายชราจะไม่พูดอะไรมาก ฉาวซวนสามารถเพียงดูและจดจําได้มากขึ้น บางทีมันจะถูกใช้ในภายหลัง
ดูเหมือนว่าเป็นภูเขาที่เต็มไปด้วยหญ้าปา สําหรับคนอย่างชายชราจือ จริงๆ แล้วมันเป็นสมบัติทุกที่ ขยะหรือของรัก มันขึ้นอยู่กับคน พืชบางชนิดเพียงอย่างเดียวอาจมีปริมาณไม่มากแต่พวกมันแตกต่างกัน ชายชราต้องการกําหนดค่ายาที่ผสมจากพืชหลากหลาย
“เอาล่ะ เรามาทํากันเถอะ”
ชายชราอยู่บนพื้น และเริ่มเตรียมสิ่งต่าง ๆ สําหรับการผลิต
เตาเตาขาตั้งทองแดงขนาดเล็ก มีดขนาดเล็กที่มีรูปร่างแปลก ๆ ไม่กี่อัน สามารถจัดการได้ดีทั้งหมด
“ฉาวซวน ไปที่ด้านล่างของภูเขาเพื่อค้นหา ‘หนึ่งบรรทัด’ ที่มีอยู่จํานวนมากไปนำบางส่วนมาเพิ่มเติม มองหาชนิดที่มีรอยแยกเล็กน้อย ปากไม่เปิดไม่เอา ปากอ้าหมดก็ไม่เอา” ชายชราพูดกับฉาวซวนและไม่เงยหน้าขึ้น เขากําลังยุ่งอยู่สิ่งที่อยู่ในมือของเขา และเขาไม่ได้ทิ้งอะไรไปเลย ไม่สามารถจับคู่ความเร็วกับฉาวซวนได้
“ตกลง.” ฉาวซวนไม่ได้พูดอะไรมาก เขารู้ว่าชายชราพูดถึงพืชชนิดไหน เพราะชายชราได้สอนให้เขารู้ในระหว่างทาง
ฉาวซวนจําได้ว่าพืช “หนึ่งบรรทัด” ส่วนใหญ่เติบโตในหุบเขาระหว่างภูเขาทั้งสอง เขาเห็นมากเมื่อเขาเดินไปตามช่องแคบ ๆ ของหุบเขา
พุ่มไม้ของ ”หนึ่งบรรทัด” นั้นสูงไม่ถึงเอวของฉาวซวน นี่คือชื่อที่ชายชราเองมอบให้กับไม้พุ่ม
วิ่งลงเขา ฉาวซวนมองไปรอบ ๆ และเห็น “หนึ่งบรรทัด”
ที่เรียกว่า “หนึ่งบรรทัด” เป็นเพราะเมื่อผลของไม้พุ่มนี้กําลังจะโต ลายเส้นจะปรากฎบนลูกของมันที่มีเปลือกแข็ง และจากนั้นเป็นผลที่สุกมากขึ้น เส้นจะปริแยก ด้านในของมันนี้ที่มีรอยแตกจะแห้งเกิดเป็นแกนกลางขนาดเล็กเท่านั้น และเมื่อเวลาสุก ผลที่มีรอยแตกจะเปิดอ้าออก และแกนจะถูกฉีดพ่นออกมา
ฉาวซวนลองครั้งเดียว มันค่อนข้างเจ็บปวดที่จะถูกผลไม้ทุบตี หากไม่ใช่ฉาวซวนแข็งแรงและผิวหนา บางทีเขาอาจจะได้รับบาดเจ็บ
โดยทั่วไปหลังจากผลของพืชชนิดนี้จะปริแตกออกเป็นร่องจะไม่มีสัตว์อื่น ๆ อยู่รอบๆมัน ในคําพูดของชายชรา ”เมื่อเจ้าเห็นลายเส้นบนผลของมัน เจ้าไม่สามารถเข้าใกล้ เมื่อเจ้าเข้าใกล้จะถูกยิง”
หากหยิบมาไม่ถูกต้อง นอกจากจะกระตุ้นผลที่ปริแยกเป็นเส้นเพื่อยิงแกนกลางออกไปล่วงหน้า ดังนั้นเมื่อชายชราพูดกับฉาวซวน เขาแสดงให้เห็นถึงสองครั้งด้วยเช่นกัน บอกเขาถึงวิธีการเลือก ”หนึ่งบรรทัด” อย่างถูกต้อง
เมื่อเปรียบเทียบกับสองวันแรก บางส่วนบนต้นไม้ปรากฏกิ่งก้านสาขาของผลลูกไม้มากมาย แต่ไม่รู้ว่าชายชราต้องการแบบไหน รอยแตกร้าวยังตื้น และอาจไม่ตรงกับความต้องการของชายชรา
ภายใต้การพิจารณา ฉาวซวนตัดกิ่งไม้ในทันทีพร้อมกับผลที่เกาะอยู่อย่างหนาแน่นหลังจากค้นหาต้นไม้พบสิบต้นใกล้ๆ กัน และตัดกิ่งพร้อมกับผลมากมาย ฉาวซวนก็ขึ้นไปบนภูเขา
ชายชรากล่าวว่าหนูป่าบนภูเขารอช่วงเวลาที่รวงข้าวนั้นสุกเต็มที่ และต้นข้าวก็มาถึงช่วงเวลาที่พร้อมที่สุด และหนูป่าจะได้รับสิ่งที่พวกมันต้องการมากที่สุดจากมัน ไม่นานเท่าที่จะทําได้ ไม่แน่ว่าพวกฝูงหนูป่าที่อยู่ด้านหน้าสุดเป็นหนูป่าที่ค่อนข้างใหญ่ คือหลังจากกินเมล็ดข้าวทองพันเป็นจํานวนมากถึงได้ใหญ่โตอย่างนั้น หลังจากนั้นรับได้หรือไม่ ปรุงมันเป็นอาหารให้ตัวเองกิน?
ในขณะที่คิดเกี่ยวกับมัน ฉาวซวนก็เอากิ่งไม้ที่ตัดแล้วขึ้นไปบนภูเขา
เมื่อฉาวซวนมาถึง ชายชราก่อไฟแล้ว และหญ้าต่าง ๆ ที่อยู่ถัดจากนั้นได้จัดการและเกือบมีกลิ่นฉุนที่เตาเตาขาตั้งทองแดง
”เจ้าออกไปไกลๆ” ชายชราโบกมือให้ฉาวซวน ปล่อยให้ฉาวซวนวางสิ่งของแล้วหลีกเลี่ยงออกไป อย่าลืม ฉาวซวนไม่ได้มีร่างกายล้างพิษอย่างเขา และเขาก็กลัวว่าฉาวซวนจะล้มลงในทันที
ฉาวซวนรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อยเมื่อเขาดมกลิ่น จากนั้นขยับเท้า ยืนอยู่ในสถานที่เหนือลมห่างจากเตาขาตั้งสิบเมตร
ไฟร้อนมากและมีไอน้ําเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องในเตาขาตั้งทองแดง ชายชราจ้องไปที่ด้านข้างของเขา ดวงตาของเขาไม่ละออกจากเตาขาตั้งขนาดเล็กและเขายังคงกวนด้วยมีด
“ดี!”
ชายชราตะโกนอย่างตื่นเต้น ดับไฟ หยิบกิ่งไม้ที่ฉาวซวนตัดพร้อมกับผลหนึ่งบรรทัดที่เขาต้องการได้อย่างรวดเร็ว จากนั้นถือมันไว้ในมืออีกข้างหนึ่งและอีกมือหนึ่งจับมีดแปลก ๆ ขึ้นมาขูดผงจากเตาขาตั้งขนาดเล็ก และเทผงผ่านรอยแยกที่เปิดออกของผลหนึ่งบรรทัดเข้าไป
ทุกลูกมีขนาดใหญ่พอ ๆ กับไข่นกกระทา และช่องว่างในผลไม้นั้นแคบกว่า แต่ชายชราสามารถใช้มีดรูปทรงแปลกประหลาดทําการเทผงลงไปด้วยมือเพียงมือเดียว ผงที่รั่วไหลออกมามีน้อย
ไม่น่าแปลกใจเลยว่าด้วยมีดแปลก ๆ มันถูกใช้เพื่อทําสิ่งนี้
หลังจากเติมใส่ลงไป ชายชรายังคลุมด้วยชั้นบางๆ เกือบโปร่งใสของผิวใบ หลังจากเทแล้ว เพื่อให้ผงละเอียดภายในจะไม่รั่วไหลออกมา
การลงมือทําทําอย่างรวดเร็วพร้อมกับผลลูกไม้ที่เก็บด้วยยาและปิดผนึกผิวใบ ชายชราหยิบผลสุดท้ายด้วยตัวยาจํานวนน้อยที่สุด และมองไปรอบ ๆ
ไม่ไกลนัก มีนกตัวเล็ก ๆ ที่จับแมลงอยู่บนพื้น เล็งเป้าหมาย ชายชราเล่นมันกับนิ้วมือของเขา ผลหนึ่งบรรทัดยิงตรงไปที่อีกด้านหนึ่งกระแทกพื้น ทําให้เกิดเสียง ”ฟับ” มันเปิดอ้าออกยิงแกนที่อยู่ภายใน และในเวลาเดียวกัน ผงที่ถูกเติมเข้าไปจะถูกพ่นออกมาเช่นกัน
ฉาวซวนเห็นนกกระพือปีกและดูเหมือนว่าจะโผบิน แต่หลังจากที่สะบัดปีกสองสามครั้ง มันก็ล้มลง
“เป็นอย่างไร?” ชายชรามองไปที่ฉาวซวน และใบหน้าของเขาเผยความภูมิใจ เห็นได้ชัดว่าเขาพอใจมากกับสิ่งที่เขาทํา
ฉาวซวนได้ดูนกที่ไม่ขยับ แล้วมองไปที่เปลือกที่ว่างเปล่าที่เปิดอ้าออก เขาให้ความเห็นจริง ๆ ว่า: “นี่มันสิ่งประดิษฐ์ชัดๆ !”
