ตอนที่ 366 : คนเขาเพลิงคนนั้น
ในขณะที่อีกฝ่ายปรากฏตัว ฉาวซวนกระโดดออกจากต้นไม้ในทันที “
ต้องการที่จะจัดการกับฝ่ายตรงข้ามนี้ ไม่เหมาะสำหรับการต่อสู้ระยะประชิดมันใกล้เกินไป ฉาวซวนจะประสบความสูญเสียเท่านั้น อีกฝ่ายหนึ่งมีความคล่องตัว และมีข้อได้เปรียบตามธรรมชาติ
มันเป็นสัตว์ที่แปลกมากที่ดูเหมือนลิงสีน้ำตาลตัวใหญ่ แต่จริงๆ แล้วไม่ แขนขาของมันยาวและยืดหยุ่น ฝ่าเท้าและนิ้วเท้าก็ยาวเช่นกัน กรงเล็บที่แหลมคมเหมือนแมว โบกแขนของมันก็เหมือนกับการสะบัดแส้ที่ปลายด้านหนึ่ง เคลื่อนไหวอย่างเงียบเชียบพร้อมกับกรงเล็บที่แหลมคม
ขณะที่โบกกรงเล็บไปทางฉาวซวน การปะทะอย่างรุนแรงในสายตาของอีกฝ่ายและเขี้ยวที่เปิดเผยในปากที่อ้ากว้าง ทั้งหมดแสดงให้เห็นว่าสัตว์ดุร้ายตัวนี้อยู่ในอารมณ์ไม่พอใจ และมันก็ไม่ได้ปฏิบัติเหมือนเจอเหยื่อ เป็นเหมือนการปฏิบัติต่อศัตรู
นี้ทำให้ฉาวซวนสับสนมาก
สัตว์ตัวนี้ฉลาดมาก ตัวไม่ใหญ่เกินไป แต่เป็นสัตว์ร้ายจริงๆ อารมณ์ในดวงตาของมันรุนแรงเกินไป ฉาวซวนต้องการที่จะเพิกเฉย เมื่อเขามาถึงสถานที่นี้เป็นครั้งแรก เขาไม่รู้ว่าเขาทำให้ขุ่นเคืองเมื่อไหร่
ลงมาจากต้นไม้ โจมตีลงไปที่จุดตาย
ในการฆาตกรรมที่น่ากลัว แสงเย็นของกรงเล็บก็เหมือนการฆ่าอย่างโกรธเกรี้ยวที่โบกเคียวแห่งความตาย และกระตือรือร้นที่จะเก็บเกี่ยวทุกชีวิต
กรงเล็บรวมตัวเข้าด้วยกัน และฉาวซวนไม่สามารถหาโอกาสโต้กลับที่ดีได้
ด้วยเท้าของเขาลงแตะพื้น ร่างของฉาวซวนออกจากสถานที่เดิม ทิ้งไว้เพียงหลุ มบนพื้นดินเศษซากใบไม้เน่า,ใบไม้, ต้นอ่อนสาดกระเด็นไปรอบ ๆ กรงเล็บที่กำลังจะมาถึงเปลี่ยนเป็น
ฉาวซวนรีบวิ่งผ่านปาอย่างรวดเร็ว และผู้ไล่ตามเขายังคงมีอารมณ์รุนแรง และปรารถนาให้เขามีปีกบินได้ออกไปในทันที
ความเร็วของฉาวซวนนั้นเร็วมากแล้ว แต่ความตั้งใจของอีกฝ่ายไม่คิดที่จะซ่อน มันในครั้งนี้นอกจากนี้ยังไล่ตาม และไม่ไกลจากฉาวซวน!
คล่องตัว การโจมตีนั้นเร็วมาก การโจมตีแต่ละครั้ง มีการสังหารที่รุนแรง อุ้งเท้ายาว และคมยังฉลาดพอสมควร ดูเหมือนจะไม่แปลกสำหรับมนุษย์ วิธีใดที่ดีที่สุด สำหรับสัตว์ร้ายชนิดนี้?
ดูเหมือนว่าจะมีบรรยากาศที่ตึงเครียดในป่า เพราะการไล่ล่านี้ สัตว์ร้ายชนิดอื่นๆ ไม่ได้ตั้งใจจะแทรกแซง และพวกมันไม่สามารถรักษาความเร็วได้ทันกับทั้งสองได้
เสียงของการเจาะลำต้นดังขึ้นอีกครั้ง มันเป็นสัตว์ที่เร่งด้วยความช่วยเหลือของลำต้น ต้นไม้ยิ่งเสียงเจาะดังขึ้นเท่าไหร่พลังของอีกฝ่ายก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น นอกจากนี้ยังเร่งอย่างต่อเนื่องมันอาจจะรำคาญกับฉาวซวน และอดใจไม่ไหว
ในอีกด้านหนึ่ง การเจาะถ้ามันเป็นลำต้นที่ผอม มันเป็นที่คาดกันได้ว่ามันจะถูกเจาะตัดออกไปในทันที
“อืม.” ตัดลำต้นหรือ?
ฉาวซวนชะลอความเร็วของฝีเท้าลงเล็กน้อย จากนั้นก็เลี้ยวโค้ง พลังสัญลักษณ์ในร่างกายเพิ่มขึ้นทันที ลวดลายสัญลักษณ์คล้ายเปลวไฟเกือบกระจายไปทั่วร่างกาย พลังสัญลักษณ์ที่ไหลเข้ามาในร่างกายท่วมเข้าไปในขาเหมือนน้ำไหลท่วม กล้ามเนื้อในขาบวม
หลังจากเลี้ยวโค้งอย่างรวดเร็ว ฉาวซวนก็เดินไปรอบ ๆ และชี้ไปที่ต้นไม้ ยกขาของเขา
ฟั่บ!
แคร้ก!
ลำต้นสามคนโอบหักโค่นลงในทันที
ลำต้นที่หักลงตรงไปยังสัตว์ร้ายสีน้ำตาลที่กำลังไล่ล่าตามมา
สัตว์ร้ายที่ตามมาอย่างใกล้ชิดไม่ได้คาดหวังว่าฉาวซวนจะมาในฉากนี้ แต่เดิมเมื่อฉาวซวนชะลอตัวลง มันตามทันและกรงเล็บก็จะแทบทนไม่ไหวแล้ว และพวกมันสามารถดื่มเลือดได้ในเวลาต่อมาอย่างไรก็ตาม มันเป็นระเบิดรุนแรง
อย่างไรก็ตาม อย่ามองว่าเป็นเพียงสัตว์ร้าย แต่มันเป็นสัตว์ร้ายที่ดุร้าย และมีความ แข็งแกร่งได้ถูกทุบตีด้วยความเจ็บปวด มันไม่ได้เป็นอันตรายถึงชีวิต และมันก็บาดเจ็บสาหัสสภาพเลวร้ายยิ่ง
ฉาวซวนต้องการระเบิดลำต้นต้นไม้อีกครั้ง ปฏิกิริยาของสัตว์ร้ายนั้นเร็วมาก เมื่อลำต้นต้นไม้หักโค่นตกลงมาแขนขาที่อยู่ข้างหน้าเช่นแส้อ่อน ๆ พันรอบลำตัว พลิ้วไหวและหลีกเลี่ยงออกจากการปะทะด้านหน้ากับฉาวซวน
สัตว์ร้ายที่ร่วงหล่นลงไปในกอหญ้าแล้วก้าวถอยหลังไปสองสามก้าว ร่างกายเกร่งตัว ดวงตาสีเข้มก็เปล่งประกายจ้องมองตาของฉาวซวน ดูเหมือนว่ากำลังคิดอะไรอยู่ หรือประเมินสถานการณ์ในขณะนี้
เมื่อฉาวซวนคิดว่ามันจะโจมตีอีกครั้ง เขาพบว่าสัตว์นั้นละทิ้งการปะทะและหันจากไปนี่เป็นการตัดสินใจหลังจากคำนวณข้อดีข้อเสีย และอาจพบว่าฉาวซวนไม่ใช่คนที่สามารถจัดการได้ง่าย
อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ที่มันต้องการจากไป มันก็สายเสียแล้ว และฉาวซวนจะไม่ปล่อยสัตว์ร้ายที่ทำร้ายตัวเองให้รอดหนีไป
คราวนี้ บทการไล่ล่าพลิกกลับหัวกลับหาง จากฝ่ายที่ไล่ล่าตอนนี้ก็กระตือรือร้นที่จะหลีกเลี่ยง ฝ่ายที่ถูกไล่ล่าได้กลายเป็นนักล่า
แคร็ก!
แคร็ก!
แคร็ก!
เมื่อเวลาผ่านไปในปาเสียงของลำต้นไม้ก็ถูกตัดออกไป นกบางตัวที่หยุดพักบนต้นไม้ โผบินสูงขึ้นไป และภูเขาที่เงียบสงบก็พลันสั่นสะเทือน สัตว์ที่กำลังจะไปที่นั่น กระดิกหูของพวก มันหันหลัง และหลีกหนีไป วิธีการที่โหดเหี้ยมและรุนแรงเช่นนี้ พวกมันไม่ต้องการที่จะวิ่งเข้าไปอย่างไรก็ตาม ตอนนี้มันไม่ใช่ความโชคร้ายของพวกมันเอง พวกมันจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยว
ลำต้นที่ถูกหักโค่นออกอย่างต่อเนื่อง แม้ว่าจะไม่สามารถโจมตีเป้าหมายได้ทุกครั้ง แต่เจ้าก็ไม่สามารถโจมตีได้ตลอดเวลา เพราะมันจะนำสิ่งกีดขวางไปยังสัตว์ร้ายสีน้ำตาลด้วย
เมื่อมาถึงจุดนี้ สัตว์ร้ายรู้สึกเสียใจอย่างยิ่งที่ได้ยั่วยุคนๆ นี้ แต่เดิมมันต้องการที่จะระบายความโกรธของมันลงไปที่มนุษย์คนนี้ แต่ไม่ต้องการปะทะกับแผ่นเหล็ก มันกลัวที่จะอยู่ใกล้กับมนุษย์มาโดยตลอด และคิดว่ามันยังคงคุ้มค่า โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ถ้าอีกฝ่ายยังคงอายุน้อยเพียงตัวคนเดียวลำพัง จัดการได้ง่ายยิ่ง อย่างไรก็ตาม ถ้าเจ้าพบคนที่ใช้ร่างกายเป็นอาวุธโดยตรงแม้ว่ากรงเล็บของมันจะแหลมคมกว่า มันก็ไม่สามารถตัดลำต้นที่หนาเช่นนี้ได้ระหว่างที่กำบัง อ๋อใช่ มันก็ไม่สามารถหลบซ่อนตัวได้เช่นกัน
หากเจ้าสับสน เจ้าจะไม่สามารถตอบสนองได้อย่างถูกต้องตั้งแต่แรก ยิ่งวุ่นวายมาก เท่าไหร่ก็จะยิ่งวุ่นวายมากขึ้นเรื่อยๆ เท่านั้น
ในป่า ฉาวซวนไม่รู้ว่าเมื่อใดที่เขาได้ทันกับอีกฝ่ายหนึ่ง นอกจากนี้ยังล้ำหน้าไปกว่ามัน
แคร็ก!
ลำต้นถูกตัดอีกครั้ง และเวลานั้นแม่นยำมาก ปะทะสัตว์ร้ายโดยตรงจากด้านข้าง
ลำต้นหนาอวบพร้อมกับตะไคร้น้ำ ถูกขับออกจากแรงลม ดูเหมือนว่าจะบินกระจายออกไปผ่านสายลมบินไปยังสถานที่ต่างๆ
สัตว์ร้ายที่ถูกโจมตีก็กรีดร้องอีกครั้ง และตกลงไปที่พื้น
สัตว์ร้ายที่ถูกอัดจากลำต้นต้นไม้ หลังจากนั้นคราวนี้ไม่ได้ลุกขึ้นทันที และมันกระแทกตัวบดติดกับพื้นดิน
เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายต้องการหลบหนี ฉาวซวนก็ยกลำต้นต้นไม้ที่ตกลงมาข้างเขา แล้วลากมันฟาดออกไป
ปัง!
สัตว์ร้ายที่เพิ่งลุกขึ้นถูกเล็งเป็นเป้าหมายอีกครั้ง
เสียงกรีดร้องในลำคอของสัตว์ร้ายที่ร่วงหล่นลงพื้นดิน เสียงกรีดร้องไม่ใช่เสียงกรีดร้องอันดุเดือดเช่นในอดีตอีกต่อไป แต่เป็นเสียงกรีดร้องสั้น ๆ พร้อมกับอารมณ์ที่ขอความสงสารในดวงตา ทรุดตัวลง กรงเล็บกุมหัวของมันขดตัวอยู่ที่นั่น เสียงส่งตรงไปหาฉาวซวน
เมื่อเห็นมันแบบนั้น ฉาวซวนขว้างลำต้นหนาทิ้งไป ดึงเถาวัลย์ยาวจากต้นไม้และผูกปมก่อนที่สัตว์ร้ายจะมีปฏิกิริยาตอบสนอง ปมของเถาวัลย์พันล้อมรอบตัวมัน แขนขาที่เหมือนแม้ถูกมัดและกรงเล็บที่ยื่นออกมาไม่สามารถตัดเถาวัลย์ทั้งหมดได้ในทันที
หลังจากผูกรัดด้วยเถาวัลย์ ฉาวซวนจับลำคอของมันและยกขึ้น
รู้สึกถึงนิ้วทั้งห้าที่กำอยู่รอบลำคอของมันกระชับแน่นเล็กน้อย สัตว์ดุร้ายขนสีน้ำตาลเริ่มหายใจลำบากขึ้นเรื่อย ๆ ได้รับบาดเจ็บและลำคอก็ถูกกุมไว้ รู้สึกไร้อำนาจ ดิ้นรนเพื่อเหวี่ยงแขนขาที่ติดอยู่ นั้นช่างไร้ประโยชน์
ยกสัตว์ร้ายขึ้นมา ฉาวซวนอยากรู้ว่าทำไมสัตว์ร้ายถึงเป็นศัตรูกับตัวเขา ทันใดนั้นหูก็ ขยับ เขาได้ยินเสียงฝีเท้าที่รวดเร็วอาจเป็นการเคลื่อนไหวที่ดึงดูดพวกเขา ผู้คนจากเผ่าใกล้เคียง? คนอื่นๆ อีกหรือ?
คนเหล่านั้นมาเร็วมาก ทุกคนมีความแข็งแกร่ง และก้าวเดินอย่างกระตือรือร้น
เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้คาดหวังว่าจะได้เห็นเผ่าอื่น ๆ ที่นี่ คนห้าคนที่มาที่นี่หยุดและได้เห็นสัตว์ป่าที่อยู่ในมือของฉาวซวนถูกมัดแน่น หนึ่งในพวกเขาต้องการพูดอะไรบางอย่างและถูกหยุดจากสหายของเขา ฉาวซวนกำลังเผชิญหน้ากับพวกเขา ดังนั้น ห้าคนไม่สามารถมองเห็นหน้าตาของฉาวซวนเพราะฉาวซวนสวมเสื้อผ้าเพื่อป้องกันแมลงที่เป็นพิษในป่า ฉาวซวนยัง เพิ่มหนังสัตว์บางส่วนถึงแม้ว่าผ้าและหนังสัตว์มีบางที่ที่ฉีกขาด แต่ปิดกั้นลวดลายสัญลักษณ์ส่วนใหญ่บนแขนและขา คนทั้งห้าไม่สามารถมองเห็นได้
ทั้งห้าคนมองหน้ากัน และหนึ่งในนั้นมองไปข้างหน้าอย่างแน่วแน่ที่สุด เตรียมที่จะพูดอะไรบางอย่าง และฉาวซวนหันหลังกลับไป
เมื่อมองดูลวดลายสัญลักษณ์บนใบหน้าของฉาวซวนยังไม่กระจัดกระจายหายไป ผู้ที่กำลังเอ่ยปากพูดนั้น เปลือกตาของเขากำลังกระตุก และคนอื่น ๆ อีกหลายคนดวงตาเกือบถลนออกมา และหัวใจก็เต้นดังกระหน่ำ
ไม่จริงน่ะ มีคนเขาเพลิงมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร? !
