ตอนที่ 389 : ออกไปข้างนอก
แซก แซก แซก
เสียงของเศษผงตกลงมาจากพื้น
หินโคลนในมือของฉาวซวนเปรียบเสมือนการถูกชะล้างด้วยกระแสน้ําที่มองไม่เห็น เริ่มจากด้านบน ชั้นผิวด้านนอกเปลี่ยนไปกลายเป็นเศษเล็กเศษน้อย กับตะกอนเหล่านั้นที่ตกลงมาพร้อมกัน เผยให้เห็นพื้นผิวที่เรีย บลื่น
ดวงตาของโตหลี่เบิกกว้างออกมาอย่างรวดเร็ว
ดูเหมือนว่าเป็นผลึกแร่ที่ห่อหุ้มภายในหิน ตราบใดที่เจ้าหักหินเจ้าสามารถเห็นเนื้อในได้โดยทั่วไป แต่เขารู้ดีที่สุด การตัดหินไร้ประโยชน์! หินจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ !
“ปะปะเป็นไปได้อย่างไร?” โตหลี่หยิบหินในมือของฉาวซวน แล้วมองดูใกล้ ๆ หินยังคงเปราะเปื้อนไปด้วยโคลนบางส่วนที่ไม่สามารถกําจัดออกได้อย่างหมดจด เขาเช็ดมันออกด้วยมือของเขาและคลุมมันด้วยถุงหนังสัตว์ที่บแสง มีแสงจริง ๆ แต่มันไม่สว่าง
“เจ้าต้องวางมันตากแดดซักพัก” ฉาวซวนกล่าว
“โอ้ …. โอ้! ตกลง ตากแดด! ” โตหลี่ถือหินและยืนอยู่ในสถานที่ที่มีแสงอาทิตย์มากที่สุด ยืนนิ่งและไม่ขยับ
หันกลับไปมอง ฉาวซวนกล่าวว่า: “ไม่เป็นไรวางบนพื้นได้เลย”
วางหินในสถานที่ที่มีแสงแดด ฉาวซวนปล่อยให้ทุกคนยังคงตกปลาหินต่อไป ตกปลาเสร็จแล้วออกไป กลับไปยังเผ่าก่อนคืนนี้
เมื่อรู้ว่าแม่น้ําแห้งขอดนี้เป็นขุมทรัพย์ ทุกคนตื่นเต้นและเร่งความเร็วในการเคลื่อนไหวของมือ
ฉาวซวนบอกพวกเขาเกี่ยวกับเผ่ากลองและหินวารีจันทรา ครั้งแรกที่พวกเขาได้ยินเรื่องนี้ทุกคนคิดว่า มันแปลกมาก มันเกิดจากเมล็ดเพลิงหรือ?
“หากมีชนเผ่าอยู่ที่นี่ที่สามารถสร้างหินวารีจันทราก้อนใหญ่ได้ จะมีเพียงผลลัพธ์เดียวเท่านั้น”โตดังกล่าว
“ไม่ตายก็เป็นทาส!”หวางยกล่าวเสริม
ดังนั้น ทุกคนจะพูดว่าพวกมันถูกขุดขึ้นมาจากป่าภูเขา แต่พวกเขาจะไม่พูดว่าฉาวซวนได้ทําการเปลี่ยนพวกมันในเรื่องนี้ ทุกคนรู้ถึงสถานการ์ณจะรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน
จํานวนก้อนหินมากกว่าสิบสองก้อนถูกส่งกลับไปยังเผ่า หากถุงไม่เพียงพอก็ปล่อยมันไป ไม่มีเวลารวบรวมถุงตาข่ายอีกต่อไป พวกเขาจะได้จับได้มากขึ้น
หลังจากกลับไปยังเผ่า ทําความสะอาดหิน ฉาวซวนพูดความคิดของเขาเกี่ยวกับการเปลี่ยนหิน มันไม่ได้เป็นประสบการณ์ที่สมบูรณ์ ท้ายที่สุด พลังในการเปลี่ยนหินมาจาก “ด้านนอก” ของเปลือกไข่ ไม่ใช่เปลวไฟ สัญลักษณ์เขาเพลิงที่ลุกเป็นไฟ
ผลลัพธ์ที่ได้เป็นไปตามที่ฉาวซวนคาดไว้ คนอื่น ๆ ไม่ว่าในกรณีใด ๆ ไม่สามารถเปลี่ยนหินก้อนนี้ แม้ว่าแม่มดจะทําด้วยตัวเอง ผลที่ได้คือแบบเดียวกัน พลังสัญลักษณ์,พลังแห่งการสืบทอด และการทําสลับกันยังคงไม่มีผล
ผู้คนยอมแพ้หลังจากได้ลองทํา ความผันผวนของพลังสัญลักษณ์ที่ปรากฏในร่างกายของฉาวซวนนั้น แตกต่างไม่เหมือนกับของพวกเขา มันไม่แปลก,ไม่คุ้นเคย แต่รู้สึกแปลกๆ และมันเป็นไปไม่ได้จริงๆ สําหรับพวกเขาที่จะทํา
ทางลัดถูกปิด และเป็นไปไม่ได้ที่จะบอกว่าเจ้าไม่ผิดหวัง
“ด้วยวิธีนี้ หากข้าใช้ยามว่าง ก็ทํามันออกมามากสักหน่อย แม้ว่าไม่สามารถนําไปแลกสิ่งของกับพวกนายทาสได้ก็ตาม ยังสามารถเก็บไว้ให้ทุกคนได้ใช้ “ฉาวซวนกล่าว
แม่มดสั้นศีรษะของเธอ และมองใบหน้าที่เหนื่อยล้าของฉาวซวน เธอพูดว่า: “จงทําตามกําลังของเจ้า ไม่มีใครสามารถพูดได้ว่าการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวจะเป็นอันตรายต่อเจ้าหรือไม่ ถึงแม้ว่าจะไม่เคยมีหินเรืองแสง แบบนี้มาก่อน ใคร ๆ ก็ยังคงมีชีวิตอยู่ได้ดีและไม่เป็นอันตราย “
เมื่อคนอื่นออกไป มีเพียงฉาวซวนและแม่มดที่ยังคงอยู่ แม่มดยังถามความรู้สึกของฉาวซวนอีกครั้ง นอกจากความเหนื่อยล้าแล้วก็ไม่มีความเสียหายอื่น ๆ ตอนนี้ฉาวซวนนําหินทั้งสองก้อนออกมาจะทําการกระตุ้นมันพร้อมกัน
“ทุกอย่างลงตัวดี พักสมองและฟื้นคืนพลังได้อย่างเต็มที่ “ฉาวซวนกล่าวอย่างหนักแน่น
“ไม่ว่าในกรณีใด เจ้าควรระวัง”แม่มดบอก
“อืม? ข้ารู้”
กลับไปที่ห้องของตัวเอง ฉาวชวนมองก้อนหินก้อนใหญ่วางอยู่บนพื้นคิดเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ ในปัจจุบัน
ไม่มีใครสามารถเปลี่ยนหินให้สําเร็จได้ และพลังที่เขาครอบครองนั้นไม่ได้เป็นเอกสิทธิ์ของเปลวไฟของเผ่าเขาเพลิง นอกจากนี้ มันยังสามารถใช้กับเผ่าพิรุณ และแม้แต่พลังของการเป็นทาสของนายทาส มันเป็นพลังงานชนิดใด? ฉาวซวนไม่รู้ ความแน่นอนเพียงอย่างเดียวคือ มันต้องเกี่ยวข้องกับเมล็ดเพลิง
ในอีกสองวันต่อมา ฉาวซวนพยายามเปลี่ยนหินทั้งสิบอีกครั้ง และทุกครั้งที่เขาจะพบว่าเปลือกในใจ ของเขากําลังมีดลง มันถึงขีดจํากัด เขาหยุดพักผ่อนนอนหลับหนึ่งคืน และสดชื่นมีพลังในวันถัดไป
เมื่อเทียบกับจุดเริ่มต้น ถ้าเปลี่ยนหินเพียงอย่างเดียว ฉาวซวนไม่เหนื่อยและจะไม่มีจุดวิบวับในดวงตา หลังจากเสร็จสิ้นการเปลี่ยนแปลง หากมากไปพลังก็ไม่หมด
หินเหล่านี้จําเป็นต้องดูดซับแสงแดดซึ่งไม่สว่างและเป็นประกายเท่ากับหินวารีจันทราของเผ่ากลอง หินเหล่านี้สามารถใช้ได้เพียงสองวันหลังจากการดูดซับแสงอาทิตย์ และผ่านไปสองวันจะค่อยๆมืดและอับแสงลง จําเป็นต้องดูดซับแสงอาทิตย์เพื่อให้ยังคงส่องสว่าง โชคดีไม่มีรังสีไม่เป็นอันตรายต่อผู้คน ฉาวซวนไม่รู้ว่าสถานการณ์นี้จะอยู่ได้นานแค่ไหน แต่ไม่นานเท่ากับหินวารีจันทราอย่างแน่นอน แต่เพียงเกิดการเปลี่ยนแปลงในชีวิตประจําวันกับสิ่งต่าง ๆ ก็เพียงพอแล้ว
ในไม่ช้ามันก็เป็นวันที่จะออกไปข้างนอก
รายชื่อออกนอกสถานที่ได้รับการประกาศแล้ว และมีหลายคนที่ต้องการติดตาม แต่จะต้องมีการตรวจสอบ หลังจากการตัดสินใจครั้งสุดท้าย เผ่ามีข้อกําหนดหลักสองประการส่าหรับผู้ที่ออกไปข้างนอก : อันดับแรก อย่ายั่วยุสิ่งต่าง ๆ ไม่ต้องการให้เกิดปัญหา เช่นหัวหน้าเผ่าเจิ้งเหอมีน้องชายของเขานั่นคือเจิ้งเฉิน วันแรกของ ฉาวซวนที่มาถึง ชายบ้าบินคนนั้นกระแทกประตูก้าวตรงเข้าไป เจิ้งเหอได้ทําการยกเว้นเขาในทันที ป่าเถื่อนเกินไป ง่ายที่จะทําให้เกิดปัญหา ไม่ปล่อยให้เขาออกไปเป็นเวลาหลายปี
ประการที่สอง อย่าชะลอความแข็งแรงของขา มีอันตรายบางอย่างเมื่อออกไปข้างนอก มันอาจเป็นการต่อสู้กับเผ่าอื่น ๆ นอกจากนี้ ยังอาจต่อสู้กับเจ้าของทาสด้วย เมื่อเริ่มลงมือมันไม่ใช่การล่าสัตว์ที่บ้าน คนที่มีพละกําลังไม่ดีแน่นอนจะทําให้ล่าช้า นี้ก็เพื่อความปลอดภัยของทุกคน
ผู้คนในเผ่าเก็บของต่าง ๆ ล่วงหน้าสองวัน ม้วนแผ่นหนังพับไว้และรวบรวมเข้าด้วยกัน คนที่ออกมาช่วยนําบางสิ่งที่ได้รับมอบหมายจากบุคคลที่คุ้นเคย เมื่อเวลาแลกสิ่งของแล้วค่อยนํากลับมาแบ่งปัน
ฉาวซวนมาถึง และไม่มีใครขอให้เขานําของอะไรไป พกเพียงถุงที่มีหินเรืองแสงเท่านั้น ช่วยเหลือผู้คนในทีมแบ่งปันบางสิ่งบางอย่าง ฉาวชวนติดตามทีม ซึ่งเป็นทีมที่นําโดยโตคังออกจากเผ่า
การออกไปข้างนอกในตอนสิ้นปี ไม่ได้เป็นการกระทําของเผ่าเดียว อาจเป็นได้ว่ามีหลายเผ่าร่วมมือกันปลอดภัยกว่าและช่วยให้เจ้าลดการสูญเสียจากการถูกปล้นชิง หุ้นส่วนของเขาเพลิงเป็นเผ่าไท่อี้ ถึงอย่างไรมันก็ไม่ได้เป็นความสัมพันธ์ที่เป็นมิตรระหว่างสองเผ่า แม้ว่าโดยทั่วไปแล้วจะเป็นการต่อสู้เล็ก ๆ แต่ก็สามารถร่วมมือกันเป็นครั้งคราวเพื่อให้เกิดประโยชน์ร่วมกัน
โตคังนาคน 100 คนและไปที่เผ่าไท่อีกฝั่งหนึ่งก็มาถึงแล้ว แต่จํานวนนั้นมากกว่าเขาเพลิงเล็กน้อย ทั้งหมดไม่ใช่ว่าทุกคนในเผ่าของพวกเขาจะแข็งแกร่งเท่ากับเขาเพลิง
ในวันธรรมดาของทั้งสองเผ่าที่มาพบกัน มองซึ่งกันและกันตาไม่ใช่ตาจมูกไม่ใช่จมูก ไม่ได้ให้สายตาที่เป็นมิตรเสมอ วันนี้แตกต่างกัน ทั้งสองฝ่ายยังคงเป็นมิตร แม้ว่าจะไม่มีมิตรภาพ แต่ก็ไม่มีการประชดประชันกัน
สําหรับการประเมินของเผ่าไท่ซี่นั้น แม่มดกล่าวกับฉาวซวนว่า สาเหตุที่คนเขาเพลิงเข้ากับเผ่าไท่ซี่นั้นเป็นเพราะคนของเผ่าไท่จะไม่ถือมีดแทงข้างหลังพวกเขา และทุกเผ่าที่เคยแทงข้างหลังในอดีต ต่อมาคนเขาเพลิงตอบโต้ด้วยการแก้แค้นกลับไป และแม้แต่บังคับเผ่าเดิมที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียงให้ออกไป ยกเว้นเพียงเผ่าไท่อี้เท่านั้นที่ให้ความร่วมมือ ในอดีตเป็นพันปี นอกจากนี้ยังมีความสัมพันธ์ในการแต่งงานระหว่างทั้งสองฝ่าย
ฉาวซวนยังเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยบางคนในทีมไท่ เป็นคนไม่กี่คนที่เขาเล่นด้วยเมื่อไล่ล่าลิงกรงเล็บยาว
เมื่อเขาเห็นฉาวซวน คนสองสามคนที่นั่นกุมหัว และพบว่าฉาวชวนยิ้มให้พวกเขาด้วย ไม่กี่คนที่กัดฟัน: ยิ้มหาแม่เจ้าเหรอ!
