ตอนที่63 โกรธ ลงโทษอย่างรุนแรง
สุมิตรใช้มือจับคอของจันวิภาอย่างแรง จันวิภาเจ็บมาก เธอใช้มือทั้งสองพยายามผลักสุมิตรออกไป แต่การกระทำแบบ
นี้ทำให้สุมิตรยิ่งโกรธ
สุมิตรกัดฟัน พ่นเสียงสบถ จับคอของจันวิภา กดลงไปบน
ผนัง
จันวิภาเริ่มหายใจไม่ออกแต่ก็ไม่สามารถด้านทานได้ใน ขณะนั้น คอเธอนั้นอึดอัดมาก เธอพยายามดิ้นรน แต่ลำคอของ เธอก็ส่งเสียงไม่ได้
ความกลัวอันเยือกเย็นแผ่ซ่านไปทั้งร่างของจันวิภา ถ้า เป็นแบบนี้ เธอต้องโดนสุมิตรฆ่าทิ้งแน่ๆ
จันวิภาเบิกตากว้าง ดวงตาก็มีเลือดไหลออกมา
สุมิตรยังคงไม่ยอมรามือ แต่สังเกตได้ว่าจันวิภายิ่งนานยิ่ง สู้ขัดขืนน้อยลง ในที่สุดก็ปล่อยร่างเธอลง ร่างของเธอหลุด เหมือนเสียการทรงตัว จากกำแพงร่วงสู่พื้นด้านล่าง
จันวิภาใช้มือทั้งสองจับคอของตน ไอออกมาอย่างแรง
รู้สึกปวดแสบปวดร้อนไปหมดทำเอาตับไตไส้พุงเกือบทะลัก ออกมา
สุมิตรเฝ้าดูบนที่สูง มองจันวิภาประหนึ่งเทพแห่งความ ตาย: “ยังโกหกอีกหรอ?” ภายใต้น้ำเสียงของเขาที่ไม่มีแม้แต่ ความเห็นอกเห็นใจ มีแต่ความเคียดแค้นและเย็นชา ตอนที่63 โกรธ ลงโทษอย่างรุนแรง
สุมิตรใช้มือจับคอของจันวิภาอย่างแรง จันวิภาเจ็บมาก เธอใช้มือทั้งสองพยายามผลักสุมิตรออกไป แต่การกระทำแบบ
นี้ทำให้สุมิตรยิ่งโกรธ
สุมิตรกัดฟัน พ่นเสียงสบถ จับคอของจันวิภา กดลงไปบน
ผนัง
จันวิภาเริ่มหายใจไม่ออกแต่ก็ไม่สามารถด้านทานได้ใน ขณะนั้น คอเธอนั้นอึดอัดมาก เธอพยายามดิ้นรน แต่ลำคอของ เธอก็ส่งเสียงไม่ได้
ความกลัวอันเยือกเย็นแผ่ซ่านไปทั้งร่างของจันวิภา ถ้า เป็นแบบนี้ เธอต้องโดนสุมิตรฆ่าทิ้งแน่ๆ
จันวิภาเบิกตากว้าง ดวงตาก็มีเลือดไหลออกมา
สุมิตรยังคงไม่ยอมรามือ แต่สังเกตได้ว่าจันวิภายิ่งนานยิ่ง สู้ขัดขืนน้อยลง ในที่สุดก็ปล่อยร่างเธอลง ร่างของเธอหลุด เหมือนเสียการทรงตัว จากกำแพงร่วงสู่พื้นด้านล่าง
จันวิภาใช้มือทั้งสองจับคอของตน ไอออกมาอย่างแรง
รู้สึกปวดแสบปวดร้อนไปหมดทำเอาตับไตไส้พุงเกือบทะลัก ออกมา
สุมิตรเฝ้าดูบนที่สูง มองจันวิภาประหนึ่งเทพแห่งความ ตาย: “ยังโกหกอีกหรอ?” ภายใต้น้ำเสียงของเขาที่ไม่มีแม้แต่ ความเห็นอกเห็นใจ มีแต่ความเคียดแค้นและเย็นชา “ฉันถูกใส่ร้าย” จันวิภาพยายามที่จะเงยหน้าพูดอย่าง ช้าๆ ด้วยความกระอักกระอ่วน น้ำเสียงเหมมีอนปลายเข็มที่ กระจัดกระจาย ทำให้สุมิตรยิ่งคับอกคับใจเข้าไปใหญ่
ใบหน้าสุมิตรเริ่มหมดความอดทน เขามองจันวิภาอย่าง เย็นชา: “ยังไง? ยังปกป้องคนรักของเธออยู่หรือ? กลัวผม ทำร้ายเขาสินะ?”
สุมิตรพูดขณะที่นั่งลง มองจันวิภาอย่างเย็นชา ใช้มือบีบ คางเธอแน่น ทำให้จันวิภายิ่งเจ็บปวดทรมานมากขึ้น
จันวิภาไอและส่ายหัว ผมดำเงางามนั้นยุ่งเหยิงพันกันด้วย หยาดเหงื่อไหลย้อย ผมบางส่วนปรกแก้มที่ชุ่มด้วยเหงื่อ ดูน่า อึดอัดใจ
“ฉันไม่รู้ว่าเธอกำลังพูดถึงอะไร” จันวิภาจ้องมองดวงตาสุ มิตรที่ดุร้ายและไม่มีความประนิประนอมใดๆ
สุมิตรตวัดมือขึ้นอย่างแรง จันวิภารีบถอยตัวหนี
“นราวิชญ์ เป็นผู้ชายที่ยั่วกับเธอเมื่อก่อนแต่งงาน ใช่ ไหม? หลังจากแต่งงานเขายังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ดูท่า บนเตียงน่าจะแรงดีไม่เบาเลยนะ”
จันวิภาเกือบจะบ้าแล้ว เธอตอบกลับด้วยเสียงอันดังว่า: “พวกชั่ว! ฉันกับเขาไม่ได้มีอะไรกัน ทำไมถึงไม่เชื่อฉัน”
ทัดใดสุมิตรหัวเราะเสียงเย็นเยียบ: “มีอะไรทำให้ผมเชื่อ
เธอหล่ะ?” “ฉันถูกใส่ร้าย” จันวิภาพยายามที่จะเงยหน้าพูดอย่าง ช้าๆ ด้วยความกระอักกระอ่วน น้ำเสียงเหมมีอนปลายเข็มที่ กระจัดกระจาย ทำให้สุมิตรยิ่งคับอกคับใจเข้าไปใหญ่
ใบหน้าสุมิตรเริ่มหมดความอดทน เขามองจันวิภาอย่าง เย็นชา: “ยังไง? ยังปกป้องคนรักของเธออยู่หรือ? กลัวผม ทำร้ายเขาสินะ?”
สุมิตรพูดขณะที่นั่งลง มองจันวิภาอย่างเย็นชา ใช้มือบีบ คางเธอแน่น ทำให้จันวิภายิ่งเจ็บปวดทรมานมากขึ้น
จันวิภาไอและส่ายหัว ผมดำเงางามนั้นยุ่งเหยิงพันกันด้วย หยาดเหงื่อไหลย้อย ผมบางส่วนปรกแก้มที่ชุ่มด้วยเหงื่อ ดูน่า อึดอัดใจ
“ฉันไม่รู้ว่าเธอกำลังพูดถึงอะไร” จันวิภาจ้องมองดวงตาสุ มิตรที่ดุร้ายและไม่มีความประนิประนอมใดๆ
สุมิตรตวัดมือขึ้นอย่างแรง จันวิภารีบถอยตัวหนี
“นราวิชญ์ เป็นผู้ชายที่ยั่วกับเธอเมื่อก่อนแต่งงาน ใช่ ไหม? หลังจากแต่งงานเขายังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ดูท่า บนเตียงน่าจะแรงดีไม่เบาเลยนะ”
จันวิภาเกือบจะบ้าแล้ว เธอตอบกลับด้วยเสียงอันดังว่า: “พวกชั่ว! ฉันกับเขาไม่ได้มีอะไรกัน ทำไมถึงไม่เชื่อฉัน”
ทัดใดสุมิตรหัวเราะเสียงเย็นเยียบ: “มีอะไรทำให้ผมเชื่อ
เธอหล่ะ?” จันวิภา: “ฉันรู้จักเขาตั้งแต่เด็ก เขาเป็นเพียงพี่ชายคนหนึ่ง และเขายังบอก เขาไม่มีความคิดอื่นๆแล้ว ฉันกับเขาเดินใกล้ กัน ก็คือพี่น้องกัน”
สุมิตรแกล้งทำเป็นถอนหายใจ พูดอีกว่า: “พี่ชายน้องสาว หรอ? หมม เธอแอบมีชู้ นอกใจผม ยังมีหน้ามาบอกผมว่าเป็น พี่ชายน้องสาว ”
จันวิภาพยายามอธิบาย สุมิตรใช้มือตบผนัง เสียงดังลั่น ทำให้จันวิภากลัวจนหน้าซีด
สุมิตรกัดฟันพูด: “เวธัสได้ยินเรื่องราวทั้งหมด คิดว่าทุก ครั้งที่โกหกจะไม่มีร่องรอยพอให้รู้ได้หรือ?”
จันวิภาเหมือนโดนฟ้าผ่า พูดไม่ออก เธอนึกภาพที่เดินเข้า มาแล้วเวธัสมองด้วยสายตารังเกียจและเหยียดหยาม คิดไป อีกถึงท่าทางที่น่าสงสัยของนราวิชญ์
มันเกิดขึ้นจริงๆหรือ? สายตาจันวิภาเบิกกว้างไม่อยากจะ
เชื่อ
แต่สักครู่เธอก็เรียกสติเตือนตัวเองได้ จะเป็นไปได้ยังไง นราวิชญ์ที่เธอจักมาตลอด เป็นผู้ชายที่สุภาพบุรุษ เขาจะทำ เรื่องเลวร้ายแบบนี้ได้อย่างไรกัน
จันวิภากัดฟันอย่างสิ้นหวัง ผงกหัวขึ้นมา: “มันต้องมีอะไร ผิดพลาดแน่ๆ มันต้องมีแน่ๆ”
อย่างไรก็ตามสุมิตรไม่สนใจคำอธิบายของจันวิภา ในใจ จันวิภา: “ฉันรู้จักเขาตั้งแต่เด็ก เขาเป็นเพียงพี่ชายคนหนึ่ง และเขายังบอก เขาไม่มีความคิดอื่นๆแล้ว ฉันกับเขาเดินใกล้ กัน ก็คือพี่น้องกัน”
สุมิตรแกล้งทำเป็นถอนหายใจ พูดอีกว่า: “พี่ชายน้องสาว หรอ? หมม เธอแอบมีชู้ นอกใจผม ยังมีหน้ามาบอกผมว่าเป็น พี่ชายน้องสาว ”
จันวิภาพยายามอธิบาย สุมิตรใช้มือตบผนัง เสียงดังลั่น ทำให้จันวิภากลัวจนหน้าซีด
สุมิตรกัดฟันพูด: “เวธัสได้ยินเรื่องราวทั้งหมด คิดว่าทุก ครั้งที่โกหกจะไม่มีร่องรอยพอให้รู้ได้หรือ?”
จันวิภาเหมือนโดนฟ้าผ่า พูดไม่ออก เธอนึกภาพที่เดินเข้า มาแล้วเวธัสมองด้วยสายตารังเกียจและเหยียดหยาม คิดไป อีกถึงท่าทางที่น่าสงสัยของนราวิชญ์
มันเกิดขึ้นจริงๆหรือ? สายตาจันวิภาเบิกกว้างไม่อยากจะ
เชื่อ
แต่สักครู่เธอก็เรียกสติเตือนตัวเองได้ จะเป็นไปได้ยังไง นราวิชญ์ที่เธอจักมาตลอด เป็นผู้ชายที่สุภาพบุรุษ เขาจะทำ เรื่องเลวร้ายแบบนี้ได้อย่างไรกัน
จันวิภากัดฟันอย่างสิ้นหวัง ผงกหัวขึ้นมา: “มันต้องมีอะไร ผิดพลาดแน่ๆ มันต้องมีแน่ๆ”
อย่างไรก็ตามสุมิตรไม่สนใจคำอธิบายของจันวิภา ในใจ เขาตัดสินไปแล้วว่าจันวิภาทรยศ หักหลังเขา นอกใจเขา แอบ คบผู้ชายอื่น
มือเย็นเฉียบของสุมิตรยื่นออกมา จับข้อมือจันวิภา ไม่ทัน รอให้เธอตอบโต้ และลากเธออกไปที่ประตู
“ปล่อยฉัน สุมิตร เธอทำอะไร เธอมันชั่วช้า!” จันวิภา พยายามต่อสู้ขัดขืน ใช้มือของเธอกอดขาสุมิตร
สุมิตรแค่โค้งตัว ยกตัวจันวิภาขึ้นบนไหล่อย่างไม่สนใดๆ แค่เดินออกไปเฉยๆ
เวธัสและสาวใช้มองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยสายตาเย็นชา ไม่มีใครมาช่วยเธอ ทำให้เธอรู้สึกสิ้นหวังเอามากๆ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งคือ เวธัส คนที่เหมือนดวงอาทิตย์เ ดูแลจันวิภาบ่อยๆ ในเวลานี้ใบหน้าเย็นชาเหมือนน้ำค้างแข็ง ริมฝีปากยกเล็กน้อยทำนองเย้ยหยัน ดวงตาแฝงไปด้วยการ เยาะเย้ย
จันวิภายังไม่มีช่องว่างที่ขัดขืนต่อสู้ เธอถูกโยนเข้าไปใน
รถของสุมิตร
สุมิตรออกรถ เหมือนราวกับจะระบายความแค้นนี้ให้สุดๆ
ไปเลย
ไม่นาน เสียงเบรครถก็ดังทำมกลางท้องฟ้ายามค่ำคืน
สุมิตรขับรถไปตามท้องถนนที่คึกคัก เขาดึงกระชากจัน วิภา เข้าไปในไนท์คลับ ที่เดียวกับครั้งที่แล้ว เขาตัดสินไปแล้วว่าจันวิภาทรยศ หักหลังเขา นอกใจเขา แอบ คบผู้ชายอื่น
มือเย็นเฉียบของสุมิตรยื่นออกมา จับข้อมือจันวิภา ไม่ทัน รอให้เธอตอบโต้ และลากเธออกไปที่ประตู
“ปล่อยฉัน สุมิตร เธอทำอะไร เธอมันชั่วช้า!” จันวิภา พยายามต่อสู้ขัดขืน ใช้มือของเธอกอดขาสุมิตร
สุมิตรแค่โค้งตัว ยกตัวจันวิภาขึ้นบนไหล่อย่างไม่สนใดๆ แค่เดินออกไปเฉยๆ
เวธัสและสาวใช้มองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยสายตาเย็นชา ไม่มีใครมาช่วยเธอ ทำให้เธอรู้สึกสิ้นหวังเอามากๆ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งคือ เวธัส คนที่เหมือนดวงอาทิตย์เ ดูแลจันวิภาบ่อยๆ ในเวลานี้ใบหน้าเย็นชาเหมือนน้ำค้างแข็ง ริมฝีปากยกเล็กน้อยทำนองเย้ยหยัน ดวงตาแฝงไปด้วยการ เยาะเย้ย
จันวิภายังไม่มีช่องว่างที่ขัดขืนต่อสู้ เธอถูกโยนเข้าไปใน
รถของสุมิตร
สุมิตรออกรถ เหมือนราวกับจะระบายความแค้นนี้ให้สุดๆ
ไปเลย
ไม่นาน เสียงเบรครถก็ดังทำมกลางท้องฟ้ายามค่ำคืน
สุมิตรขับรถไปตามท้องถนนที่คึกคัก เขาดึงกระชากจัน วิภา เข้าไปในไนท์คลับ ที่เดียวกับครั้งที่แล้ว ทว่าครั้งนี้จุดประสงค์กลับไม่เหมือนเดิม
เถ้าแก่เนี้ยในในต์คลับยิ้มทักทาย: “เจ้านายสุมิตร วัน นี้
อยากได้ผู้หญิงแบบไหน? ” เธอหัวเราะขึ้นมา เครื่องสำอาง
เหมือนกำลังจะจางแล้ว
สุมิตรโยนจันวิภาลงบนโซฟาตัวใกล้กับบาร์
“เจ้านายสุมิตร?” เถ้าแก่เนี้ยถามอีกครั้ง
สุมิตรหัวเราะเย็นๆ แล้วมองไปที่จันวิภาที่จับหน้าผากและ ล้มลงบนโซฟา: “ผมส่งเจ้าหญิงองค์ใหม่ให้คุณแล้ว”
เจ้าหญิง ยังเป็นสาวในไนต์คลับ
เถ้าแก่เนี้ยนึกขึ้นได้ว่าเหตุการณ์ทั้งหมดของในต์คลับของ จันวิภา เธอดูเหมือนจะอับอายเล็กน้อย หืม: “นี่คือ เจ้านายสุ มิตร อย่าพูดตลกนะคะ นี่..”
“คุณคิดว่าผมล่าเล่นกับเธออยู่หรอ?” สุมิตรจ้องเถ้าแก่เนื้ ยอย่างกระตือรือร้น แสงไฟเย็นก็ยิ่งทำให้เถ้าแก่เนี้ยเสียงสั่น
ริกๆ
“ความหมายของเจ้านายสุมิตรคือ?” อันนี้ ฉันควรทำ อย่างไร? เถ้าแก่เนี้ยยิ้มๆอย่างแข็งที่อ
“คนอื่นทำยังไง เธอก็ทำอย่างนั้น ผมเชื่อว่าคุณมีความ สามารถที่สอนเธอ” สุมิตรสีหน้าไร้อารมณ์
ช่วงกลางคืนเป็นเพียงเครื่องทำลายศักดิ์ศรี ผู้หญิงที่นี่จะ
ไม่มีศักดิ์ศรี ทว่าครั้งนี้จุดประสงค์กลับไม่เหมือนเดิม
เถ้าแก่เนี้ยในในต์คลับยิ้มทักทาย: “เจ้านายสุมิตร วัน นี้
อยากได้ผู้หญิงแบบไหน? ” เธอหัวเราะขึ้นมา เครื่องสำอาง
เหมือนกำลังจะจางแล้ว
สุมิตรโยนจันวิภาลงบนโซฟาตัวใกล้กับบาร์
“เจ้านายสุมิตร?” เถ้าแก่เนี้ยถามอีกครั้ง
สุมิตรหัวเราะเย็นๆ แล้วมองไปที่จันวิภาที่จับหน้าผากและ ล้มลงบนโซฟา: “ผมส่งเจ้าหญิงองค์ใหม่ให้คุณแล้ว”
เจ้าหญิง ยังเป็นสาวในไนต์คลับ
เถ้าแก่เนี้ยนึกขึ้นได้ว่าเหตุการณ์ทั้งหมดของในต์คลับของ จันวิภา เธอดูเหมือนจะอับอายเล็กน้อย หืม: “นี่คือ เจ้านายสุ มิตร อย่าพูดตลกนะคะ นี่..”
“คุณคิดว่าผมล่าเล่นกับเธออยู่หรอ?” สุมิตรจ้องเถ้าแก่เนื้ ยอย่างกระตือรือร้น แสงไฟเย็นก็ยิ่งทำให้เถ้าแก่เนี้ยเสียงสั่น
ริกๆ
“ความหมายของเจ้านายสุมิตรคือ?” อันนี้ ฉันควรทำ อย่างไร? เถ้าแก่เนี้ยยิ้มๆอย่างแข็งที่อ
“คนอื่นทำยังไง เธอก็ทำอย่างนั้น ผมเชื่อว่าคุณมีความ สามารถที่สอนเธอ” สุมิตรสีหน้าไร้อารมณ์
ช่วงกลางคืนเป็นเพียงเครื่องทำลายศักดิ์ศรี ผู้หญิงที่นี่จะ
ไม่มีศักดิ์ศรี เถ้าแก่เนี้ยพยักหน้า
และถามด้วยความระมัดระวัง: “เจ้า
นายสุมิตรจะดูอยู่ข้างๆหรือ?” “ไม่! ” สุมิตรหัวเราะ: “แน่นอนว่าไม่ ตราบใดที่ไม่ฆ่าเธอ
จะสอนหรือจัดการยังไงก็ได้ คุณได้เจ้าหญิงฟรีๆไป ยังมีประ
โยชน์อื่นๆอยู่ด้วยนะ”
“เข้าใจแล้ว เจ้านายสุมิตรวางใจเถอะ” ในที่สุดเถ้าแก่เนี้ ยก็วางใจลง เธอมองไปที่จันวิภาราวทรัพย์มีค่า รูปร่างที่แนบ ติดเสื้อผ้าแสดงถึงความอ่อนโยน เส้นเอวโค้งที่สวยงาม รูป ลักษณ์ที่ดีประสาทสัมผัสห้า ความบริสุทธิ์ใช้เป็นเครื่องล่อใจ
ได้อย่างดี
อย่างที่สุมิตรกล่าวไว้ คราวนี้เถ้าแก่เนี้ยทำเงินได้มากที
เดียว เถ้าแก่เนี้ยพยักหน้า
และถามด้วยความระมัดระวัง: “เจ้า
นายสุมิตรจะดูอยู่ข้างๆหรือ?” “ไม่! ” สุมิตรหัวเราะ: “แน่นอนว่าไม่ ตราบใดที่ไม่ฆ่าเธอ
จะสอนหรือจัดการยังไงก็ได้ คุณได้เจ้าหญิงฟรีๆไป ยังมีประ
โยชน์อื่นๆอยู่ด้วยนะ”
“เข้าใจแล้ว เจ้านายสุมิตรวางใจเถอะ” ในที่สุดเถ้าแก่เนี้ ยก็วางใจลง เธอมองไปที่จันวิภาราวทรัพย์มีค่า รูปร่างที่แนบ ติดเสื้อผ้าแสดงถึงความอ่อนโยน เส้นเอวโค้งที่สวยงาม รูป ลักษณ์ที่ดีประสาทสัมผัสห้า ความบริสุทธิ์ใช้เป็นเครื่องล่อใจ
ได้อย่างดี
อย่างที่สุมิตรกล่าวไว้ คราวนี้เถ้าแก่เนี้ยทำเงินได้มากที
เดียว
