พิชิตใจนายปีศาจ – ตอนที่ 98

ตอนที่ 98 จันวิภาเป็นของฉัน

“ดูเหมือนว่าชีวิตของนายจะน่ารำคาญเกินไปหน่อยแล้ว”

สุมิตรมองธนภาคเพื่อนซี้ที่ล้มลงอยู่กับพื้น ภายในใจจึง ระเบิดความโกรธขึ้นมาทันที กลิ่นอายนั่นราวกับจะทำให้ทั่วทั้ง ห้องเผาไหม้อย่างไรอย่างนั้น

แม้ว่าตอนปกติสุมิตรจะเย็นชาและมักเยาะเย้ยกับธนภาค เป็นอย่างมาก แต่ภายในใจลึกๆของเขา ธนภาคคือเพื่อนที่ไว้ วางใจได้

มิเช่นนั้น ธนภาคจะรู้ถึงเรื่องราวของพ่อจันวิภาได้

อย่างไร?

เส้นตายของสุมิตรคือคนอื่นอย่าได้ริอาจแตะต้องสิ่งของ ของเขา เช่นเพื่อน!

ขาของมือสังหารชุดดำเริ่มสั้นออกมา แต่ถึงแม้จะเผชิญ หน้ากับเจ้าพ่อในโลกใต้ดิน ความปรารถนาที่จะอยู่รอดใน ตอนนี้ทำให้เขายอมจำนนอย่างช่วยไม่ได้

ยิ่งกว่านั้น เขาก็ได้รับรู้ถึงบรรยากาศที่แผ่ซ่านออกมาจาก ในตัวของสุมิตร เขาจะไม่ปล่อยให้ตนเองไปแน่

เมื่อคิดเช่นนั้นมือสังหารจึงพลิกตัวล้มลงกับพื้น หยิบมีดขึ้นมา แล้วถูบนคอของธนภาค

แต่สุมิตรกลับหัวเราะเยาะออกมาอย่างไม่แยแส จับข้อมือ ที่ถือมีดอยู่ของมือสั่งการชุดดำ จากนั้นจึงบิดมันอย่างรุนแรง!

“แกรัก..”

กระดูกราวกับว่าจะถูกสุมิตรบีบจนแตกหัก จึงทำให้เกิด เสียงที่ดังฟังชัดขึ้นมา

“อ้ากกก! ”

และมือสังหารคนนั้นก็ได้เผยสีหน้าที่แสนจะเจ็บปวดออก มาให้ได้เห็น มันเจ็บปวดเสียจนหน้าขาวซีต ลำคอเปล่งเสียง ร้องออกมาอย่างน่าเวทนา

แต่ทันทีที่สุมิตรคิดว่าเขายอมจำนนแล้ว ทันใดนั้นเองจู่ๆ มือสังหารก็ได้หยิบกรีซอีกเล่มหนึ่งออกมา แล้วฟันไปตรงมือ

ของสุมิตร

สุมิตรคลายมือออก ทันใดนั้นเองก็ได้เห็นมือสังหารชุดดำ

พึ่งไปทางจันวิภา

“ระวัง! ” สุมิตรตระโกนออกไปโดยไม่รู้ตัว จากนั้นจึงพุ่ง ไปทางจันวิภาอย่างรวดเร็ว

จันวิภารู้สึกราวกับตนเองกำลังฝันอยู่อย่างไรอย่างนั้น

สุมิตร..คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะกำลังเป็นห่วงเธอ? แต่เมื่อตอนที่สุมิตรเดินมาทางจันวิภา มือสังหารคนนั้นกลับหัวเราะเยาะออกมา ร่างกายนิดเบี้ยว ราวกับปลาที่ว่าย น้ำผ่านไหล่สุมิตรอย่างไรอย่างนั้น และวิ่งออกประตูไป!

“อ้ากn! ” เสียงกรีดร้องของนวาระดังออกมาจากด้าน

นอกประตู

“ตายชี่! สุมิตรถึงจะตอบสนองต่อกลอุบายที่มือสังหาร ชุดดำใช้ แล้ววิ่งออกไปทันที นวาระเดินตามตนเองเข้ามาใน

โรงพยาบาล

“นวาระ เธอดูแลธนภาคที่ ฉันจะออกไปแปปเดียว” สุมิตร มองนวาระที่ยังคงตกใจอยู่ในอ้อมกอด พูดด้วยน้ำเสียงที่ อบอุ่น แล้ววิ่งตามทางที่มือสังหารชุดดำวิ่งไป

รอจนกระทั้งสุมิตรจากไป นวาระมองธนภาคที่ได้รับบาด เจ็บสาหัสจนสลบไปและจันวิภาที่ยังไม่ถูกสังหาร จึงแอบบ่น ออกมาอย่างเงียบๆ

มือสังหารคนนั้นเป็นขยะหรือไง? คนท้องแค่คนเดียวก็ฆ่า

ไม่ได้!

ตอนนี้สุมิตรคงจะตามมือสังหารคนนั้นไปอยู่แน่ๆ ถ้าหาก เขารู้ว่าคนที่จ้างวานเป็นตนเองล่ะก็ ไม่อยากจะคิดถึงผลที่ตาม

มาเลย!

เธอควรจะทำอย่างไรดี เวรจริงๆ!

คิดไปคิดมานวาระจึงได้วิ่งไปที่มุมห้องอย่างตื่นตระหนก หยิบโทรศัพท์ออกมา รีบโทรหาสุพจน์ทันที
เมื่อ โทรติดแล้ว นวาระจึงได้พูดออกไปอย่างรีบร้อน “ชวย แล้ว ฉัน.แผนของฉันที่ส่งคนออกไปฆ่าจันวิภามันล้มเหลว ตอนนี้สุมิตรกำลังตามนักฆ่าคนนั้นไป สุพจน์ คุณมาช่วยฉันที ถ้าสุมิตรรู้เข้าล่ะก็แผนทั้งหมดที่วางเอาไว้ก็จบเห่กัน!

“อะไรนะ? นี่เธอปิดบังเรื่องที่จะฆ่าจันวิภากับผมงั้น หรอ? ! ” สุพจน์โมโห น้ำเสียงเยือกเย็น

นวาระกลัวเสียจนมือสั่น แต่กลับจับโทรศัพท์ไว้จนแน่น แล้วพูดขึ้น “เขา เขาไม่เป็นไร! แต่ตอนนี้สุมิตรตามนักฆ่าคน นั้นไป ถ้าสุมิตรรู้ว่าฉันจ้างนักฆ่าล่ะก็ แผนทั้งหมดนั่นจะต้องถูก เปิดโปงแน่ๆ คุณช่วยฉันทีนะ! ”

“นวาระ แกนี่มันไร้ประโยชน์จริงๆ อีกนิดก็จะทำเรื่องของ ฉันพังหมดแล้ว! เห็นได้ชัดว่าสุพจน์รู้สึกโกรธที่นวาระ เคลื่อนไหวตามอำเภอใจ

เธอเกือบจะทำแผนเละนั่นไม่เท่าไหร่ แต่เกือบจะฆ่าจัน

วิภาของเขา? !

“ค่ะ ฉันเป็นคนไร้ประโยชน์ สุพจน์ คุณมาช่วยฉันที..ไม่ งั้น ไม่งั้นถ้าฉันจบเห่ สุมิตรกับจันวิภาจะอย่ากันอย่างไง? จริง มั้ย? คุณยังใช้ประโยชน์ได้จากสถานที่ของฉัน ถ้าฉันเปิดโปง ล่ะก็ แผนของคุณก็คงจะลอยเป็นฟองสบู่ไปเหมือนกัน!

นวาระร้องไห้ไปพูดไป แต่ในดวงตากลับส่องประกายแสง ที่ชั่วร้ายออกมา แม้ว่าภายในใจของเธอจะไม่ยอม แต่เพื่อ ตนเองจะได้เป็นภรรยาของสุมิตรในอนาคต ตอนนี้เธอจำเป็นที่จะต้องนิ่มนวล

กระทั่งพูดถึงจันวิภา? ตราบใดที่เธอยังอยู่ ก็จะไม่มีวัน

ยอมละทิ้งความคิดที่จะฆ่าเธอ!

“ฉันส่งคนออกไปจัดการเรื่องนักฆ่านั่นแล้ว แต่ว่านะ นวาระ ต่อจากนี้ถ้าฉันรู้ว่าเธอมีความคิดที่จะลงมือกับจันวิภา อีกล่ะก็ ระวังชีวิตของเธอเอาไว้ให้ดีๆ ! ” พูดจบสุพจน์จึงได้ตัด สายไป แล้วส่งคนออกไปจัดการเรื่องนี้

เมื่อได้ยินสุพจน์พูดเช่นนี้ นวาระจึงได้วางใจลง

เธอมองไปยังห้องผู้ป่วยที่อยู่ไกลออกไป สายตาเยือกเย็น

จันวิภา ครั้งนี้นับว่าเธอโชคดี!

คืนอันเงียบสงบในโรงพยาบาลได้เกิดความวุ่นวายขึ้นมา

ในตอนนี้สุมิตรได้โทรเรียกคนออกมาเพื่อจับมือสังหาร คนนั้น จากนั้นจึงไล่ตามมือสังหารที่หนีไปคนนั้นต่อ

กล้าแตะต้องเพื่อนของเขา เขาจะทำให้มือสังหารคนนั้น เสียใจที่มีชีวิตอยู่บนโลกนี้คิดจะหนึ่งั้นหรือ? ถ้าสุมิตรคนนี้ อยู่ แม้จะสุดฟ้าขอบทะเล ก็ไม่อาจหนีพ้นได้!

มันรวดเร็วมาก ลูกน้องของสุมิตรทั้งหมดมาถึงอย่าง พร้อมเพรียงกัน และเตรียมพร้อมที่จะล้อมมือสังหารที่ กระอักกระอ่วนใกล้ตายอยู่
แต่ทว่า ณ ตอนนี้ ภายในค่ำคืน จู่ๆก็ได้ยินเสียงที่เสียด

แทงแก้วหูดังขึ้นมา

“ปิ้ง-”

เสียงของปืนดังกังวานขึ้นมา

เสียงปืนนั่นดังสนั่นขึ้นมาในตอนกลางคืนที่เงียบสงบ การ ปรากฏกายของมัน ทำให้มือสังหารที่หนีอยู่ข้างหน้าจู่ๆก็หยุด ชะงักลง และล้มลงไป

สายตาของสุมิตรเย็นยะเยือก มือสังหารคนนั้น…ตาย

แล้ว? !

ลูกน้องที่พึ่งมาถึงได้ตรวจรอบๆสอบมือสังหารที่ล้มลงไป หลังจากยืนยันได้ว่าไม่มีอันตรายใดๆ สุมิตรจึงเดินออกมา

มือสังหารคนนั้นตายแล้วแน่นอน สุมิตรแทบจะค้น ร่างกายของเขาทั้งหมด แต่กลับไม่พบสิ่งที่เป็นเบาะแสอะไร

เลย

กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ เบาะแสได้ถูกตัดตอนไปแล้ว

สุมิตรขมวดคิ้วขึ้นมาไม่พูดอะไร เขาไม่เข้าใจเป็นอย่างยิ่ง หากวัตถุประสงค์ของมือสังหารที่พุ่งเป้ามาคือเขากับธนภาคที่ เป็นเจ้าพ่อแห่งโลกใต้ดินแล้วล่ะก็ เมื่อครู่นี้ทำไมจึงไม่ยิงลูกปืน นั่นมาทางสุมิตร แต่ไปฆ่ามือสังหารเพื่อปิดปาก

กล่าวคือ จุดมุ่งหมายของมือสังหารไม่ใช่สุมิตรงั้นหรือ? ในเมื่อไม่ใช่เขา เช่นนั้นก็เป็นไปได้ที่จะเป็นธนภาค!
ถอนหายใจออกมาเชือกหนึ่ง สุมิตรจึงหันพูดกับลูกน้อง “ถ่ายรูปมันเอาไว้ แล้วทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้เพื่อหาตัวตนและ คนที่อยู่เบื้องหลังของมัน!

“ครับ! ” ลูกน้องขานรับ

และในตอนนี้ ไม่ไกลจากความมืด ชายชุดดำคนหนึ่งได้ คุกเข่าลงให้กับชายที่อยู่ข้างๆ แล้วพูดด้วยความเคารพ “บอส ภารกิจเสร็จสมบูรณ์แล้วครับ! ”

ชายคนนั้นคือสุพจน์นั่นเอง หลังจากที่เห็นมือสังหารถูก กำจัด เขาจึงพยักหน้า แล้วกระดูกริมฝีปากขึ้นมา

“สุมิตร ในไม่ช้าจันวิภาก็จะเป็นของฉันแล้ว” สุพจน์ หัวเราะเยาะออกมา จ้องมองสุมิตรที่อยู่ไกลออกไปด้วยสายตา ที่เยือกเย็นและโหดเหี้ยม