ตอนที่151 บังเอิญได้เป็นเลขาท่านประธาน
จันวิภามองดูกรรมการอย่างไม่ท้อแท้
เธอจะลองหา โอกาสให้ตัวเองอีกครั้ง: “กรรมการค่ะ ฉันรู้ว่าลักษณะฉันไม่ ตรงกับที่พวกคุณต้องการ แต่ว่าฉันเห็นประกาศรับสมัคร พนักงาน ข้างบนก็ไม่ได้เขียนว่าต้องการคนลักษณะไหน……… และเมื่อกี้คุณก็บอกแล้วว่า ประวัติและความสามารถฉัน สามารถเป็นเลขาของผู้จัดการได้ค่ะ ในเรื่องการทำงาน ฉัน จะตั้งใจสุดกำลังโปรดให้โอกาสฉันสักครั้งนะค่ะ!
พอได้ยินดังนั้น กรรมการก็พูดว่า “…….ก็ไม่ใช่ว่าเรา
ไม่เอาคุณ ที่สำคัญคือผู้จัดการเรากำหนดมา………. คุณนายท่านประธาน คุณทำไมถึงมาที่นี้ได้ล่ะครับ?”
กรรมการพูดและลุกขึ้นเดินไปที่หน้าประตู
คุณนายท่านประธาน
จนวิภาสงสัยเลยหันกลับไปดู มองเห็นผู้หญิงที่แต่งตัว แฟชั่น รูปร่างหุ่นดีเซ็กซี่เดินเข้ามา
มองเห็นกรรมการที่เดินมา เจริญศรีก็โบกมือไปเหมือน
รำคาญและพูดอย่างสูงส่งว่า “พวกเธอต่อเถอะ ฉันแต่มาดูเฉยๆ”
ครับ/ค่ะ”คำพูดของว่าที่ภรรยาประธาน กรรมการพวก นี้ต้องเชื่อฟังอยู่แล้ว เจริญศรีกับสุมิตรหมั้นกันมานานแล้ว เดี๋ยวก็คงจะแต่งงานกัน พวกเขาคนที่เป็นลูกจ้าง ตอนนี้ไม่
ทำดีกับเขาหน่อย ถ้าทำไม่ดีกับเธอเดี๋ยวคงเจอดีแน่ ก็เลยเชิญ ให้เจริญศรีเข้ามานั่ง ยังเรียกให้เด็กฝึกงาน
ข้างๆมาเสริฟน้ำชา และไม่แลดูจันวิภาเลย
เจริญศรีนั่งอยู่ในห้องสัมภาษณ์งานอย่างสูงสง่าและพูด กับกรรมการพวกนั้นว่า สนใจฉัน”
: “พวกเธอทําต่อเถอะ ไม่ต้องมา
“ได้ครับ/ได้ค่ะ”กรรมการพยักหน้า ตอนเขานั่งลงและ
มองไปที่จันทร์วิภาและพูดอย่างไม่พอใจว่า “ทำไมเธอยังอยู่ ตรงนี้เนี่ย? ก็บอกแล้วไงว่าเราไม่ต้องการเธอ รับไปเลย
รู้ว่าตัวเองคงไม่สามารถเข้างานได้ เธอก็ลุกขึ้นมาอย่าง ผิดหวังและเดินออกไปอย่างเงียบๆ เห้อ ดูแล้วคงต้องหาวิธี อื่นในการเข้าใกล้สุมิตรแล้วล่ะ
แต่ว่าที่ทำให้เธอแปลกก็คือ คนที่กรรมการเรียกว่า
ภรรยาประธานนั้นหมายความว่ายังไง บริษัทนี้เป็นของสุมิตร
หรือว่า……
พอคิดถึงตรงนี้
จะแตกสลาย
จันวิภาก็ตกใจในใจรู้สึกเจ็บปวดถึงขั้น
หรือสมิตรแต่งงานแล้ว?
หลายปีมานี้ ฉันวิภาสือเรื่องสุมิตรมาตลอดไม่รู้เรื่องเขา
แต่งงานแล้ว
และตอนกลับมาจันวิภาไม่คิดเลยเรื่องข่าวที่เขาจะ แต่งงานเลยก็เหมือนกับเธอหลายปีมานี้ก็ยังตัวคนเดียวไม่เคย
คิดที่จะแต่งงานเลย
สุมิตรก็เป็นสุมิตรสินะ เรื่องการแต่งงานคงเป็นเรื่องปกติ ..ไม่ถูกนี้! ของเขา……
ถ้าเขาแต่งงาน งั้นเขาจะลักพาตัวลูกชายตัวเองทำไม เขาแต่งงานแล้วก็ต้องมีลูกตัวเองแต่เธอมีแค่ลูกชายคนนี้คน
เดียว
พอคิดถึงตรงนี้ จันวิภาก็คับแค้นใจ เธอต้องหาสุมิตร เจอให้ได้ ให้เขาส่งลูกชายคืนให้เธอ
“เดี๋ยวก่อน!”จันวิภากำลังจะออกจากห้องนี้ก็มีเสียงของ
หญิงสาวเรียกเธอไว้
จันวิภาหยุดเดินและคิดว่าตัวเองฟังผิดหรือเปล่า ผู้หญิง
คนเมื่อกี้เรียกฉันไว้งั้นเหรอ?
จนวิภาหันไปมองผู้หญิงที่เรียกเธอก็คือภรรยาของสุมิตร
เจริญศรีพยักหน้าเธอจับคางตัวเองและพูดอย่างสูงสง่า ว่า “ใช่ เธอนั้นแหละ เธอมานี้สิ
จันวิภาเดินไปตรงนั้นอย่างเงียบๆ มอง โปว่า: “มีอะไรหรือเปล่าคะ? ดูเจริญศรีและถาม
ตอนนี้บริษัทไม่รับเธอเข้า ทำงานเสียหน่อยหรือว่าจะเรียก
เธอกลับมาและค่าอีกเหรอ
เจริญศรีไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่และเธอก็ยิ้มอย่าง พอใจ เธอลุกขึ้นเดินไปมองจันวิภาตั้งแต่หัวจรดเท้า
อืม ดี หน้าตาดูขี้เหร่ดี แต่งตัวก็งั้นๆ อายุก็เยอะ ผู้ หญิงแบบนี้แหละ สุมิตรก็คงไม่นอกใจเธอแน่
เจริญศรีมองดูเธออย่างพอใจ
จนวิภามองดูเธออย่า
ภรรยานายสุมิตรที่มีปัญหาเหรอไง เรียกคนมาไม่พูด
อะไรและมองดูเธออยู่ได้ การมองแบบนั้นอย่างกับกำลังเลือก เสื้อผ้าอยู่นั้นแหละ
เอ่อ…….คุณเรียกฉันมาทำไมเหรอค่ะ?”จันวิภาสูดหายใจ
เข้าและถามไป
เจริญศรีมองอยู่นานและพยักหน้าอย่างพึงพอใจอีกครั้ง เธอมองจันวิภาและพูดว่า “ฉันแนะนำให้เธอเป็นเลขาท่าน ประธานเป็นยังไง?”
เลขาท่านประธาน?!”
ในเวลาเดียวกัน จนวิภาและกรรมการพูดออกมาพร้อมน
ตาค้าง
ไม่เพียงแต่เธอและกรรมการแต่เป็นคนทั้งห้องก็มอง
ใครจะไปคิดว่า ผู้หญิงที่เป็นเลขาของ ผู้จัดการยังไม่ได้ แต่พลิกผันกลับได้เป็นเลขาของท่านประธาน นี้เป็นเรื่องดีมาก
เลย!
“นี้ ….. จันวิภาอึ้งจนไม่รู้จะพูดอะไรดี ข่าวนี้มา กะทันหันเกินไป ที่จริงเธอทำใจได้แล้วกับความผิดหวังของตัว เองในครั้งนี้ เธอก็อุตสาห์ยอมแพ้กับงานเลขาแล้ว คิดไม่ ถึงว่าเจริญศรีจะให้โอกาสพิเศษนี้กับเธอ
เลขาท่านประธาน ก็สามารถเข้าใกล้ตัวของสุมิตรได้เลย
น่ะสิ?!
นี้เป็น………ดีที่สุดของวันนี้เลยล่ะ?!
แบบนี้ในเวลาสั้นๆนี้เธอก็จะหาลูกเธอเจอแล้วน่ะสิ จาก นั้นพาเขาออกไปจากเมืองทันทีเลย ไปที่ๆสุมิตรจะหาตัว พวกเขาไม่เจอและไม่กลับมาอีกเลย!!!
เวลานั้น จันวิภาตกใจมาก ไม่รู้ว่าจะขอบคุณเธอยังไงดี นางช่าง………น่ารักจริงๆ
“เป็นยังไง?ดีใจจนพูดไม่ออกเลยหรือไง?ถ้าเธออยาก ขอบคุณฉันล่ะก็เธอต้องเชื่อฟังฉันดีๆ ฉันจะให้งานที่เธอพอใจ เลยล่ะ! เจริญศรียักคิ้วสีหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่พอใจ ทำท่า ทางอย่างกับเธอให้งานดีๆกับเธอแล้วเธอต้องก้มลงกราบ อย่างนั้นแหละ
“ไม่มีปัญหาค่ะ!”จันวิภารับพยักหน้าตอบตกลง โอกาส
ดีขนาดนี้ เธอไม่มีทางไม่เอาหรอก และพูดตกลงไปอีกว่า
ได้ค่ะ ฉันตกลงค่ะ
ผู้หญิงคนนี้คงกลัวสามีตัวเองแอบมีคนอื่น จันวิภาเข้าใจ เลยว่าทำไมเจริญศรีถึงเลือกเธอเพราะว่าการแต่งกายของเธอ วันนี้ดูแล้ว ก็ทำให้เธอไว้ใจได้
และจันวิภาก็อยากได้โอกาสแบบนี้!
แต่นายสุมิตร……..เหอะ เธอเกลียดเขายังไงถึงแม้
ไปหกปีแล้วความเกลียดชังก็ไม่น้อยลงหรอก!
จะผ่าน
