ตอนที่ 160 ธนาภาคมาอีกแล้ว
ระหว่างลังเลใจ จนวิภาตัดสินใจ ยืนตัวตรง เงยหน้า
ขึ้นมองเขา พูดกับธนาภาคว่า : “ไม่ทราบว่าคุณธนาภาค
อะไรให้ช่วยเหรอคะ?”
ธนาภาคตัดสินใจเดินรอบตัวเธอ ดูแล้วดูอีก
เขาเดิน
หนึ่งรอบ ผู้หญิงคนนี้ใส่สูทสีดำ แถมใส่แว่นกันแดดสีดำไว้ อยู่ใบหน้าอันใหญ่ของเธอด้วย ดูยังไง ก็ไม่เหมือนผู้หญิงที่
เขาเคยรู้จักมา
“คุณธนาภาค?” จันวิภาทำเป็นถามอย่างสงสัยมองธนา
ภาค
พระเจ้ารู้ว่าเธอตื่นเต้นแค่ไหน เหมือนกับจะวิ่งออกไปได้ แล้ว ถ้าไม่ให้ธนาภาคเจอเธออีกอย่างธนาภาคก็จะได้ไม่
ต้องสงสัยอีก!
ธนาภาคมองดูจันวิภา ยื่นมือออกมาถึงแว่นกันแดดของ
เธออก
ดึงออกมา ทำเอาจนวิภาไปต่อไม่ถูก เธอรีบดึงมือเขาไว้ พูดอย่างเสียงดัง “คุณธนาภาคกรุณาอย่าทำแบบนี้ นั่น เป็นแว่นของฉัน!”
จากนั้น ธนาภาคแต่จับแว่นไว้แล้วมองมาที่จันวิภา
หลังถอดแว่นทิ้ง เธอก็สาวขึ้น พอดูมา หน้าเธอก็ไม่ เลว แต่ผิดแห้งไปหน่อย ขอบตาก็ด่า แต่ก็เหมือนคนอายุ สาม สี่สิบปีแบบนั้น
ผู้หญิงแบบนี้ เขาจำไม่ได้เลยจริงๆ ส่วนคุ้นๆ ก็ไม่เคย เจอแบบนี้มาก่อน
แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทุกครั้งที่เห็นจนวิภา เขาก็รู้สึกว่า ทำไมมันคุ้นๆมากๆ ความรู้สึกที่แข็งแกร่งนี้ เขาเลยทนไม่ ไหวที่จะต้องดึงแว่นของต้นวิภาออก
“รีบคืนมาให้ฉันนะคะ!” จันวิภารีบพูดอย่างตื่นเต้น เอนตัวไปข้างหน้าเพื่อจะแย่งมา
จนวิภา “โอ๊ย” ร้องออกมา ไม่กี่ต่อมาเธอตกไปอยู่ ในอ้อมแขนของใครบางคน
อ้อมแขนของเขากลับอบอุ่น ธนาภาคตกใจกับ
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ในขณะเดียวเธอยังได้กลิ่นน้ำหอมเบาๆ ของเขา ดมไปอย่างไม่ตั้งใจ
ในขณะนั้น ธนาภาคไม่รู้สึกอะไร ก็ให้จันวิภาอยู่ใน
ออมแขนของเขา
“ข ขอโทษค่ะ!”ครั้งแรกของจันวิภาที่ตกอยู่ในอ้อมแขนของคนอื่น ยิ่งไปกว่านั้นเป็นของธนาภาคอีก ตกใจอย่าง มาก เธอค่อยๆออกมาจากอ้อมแขนของเขา พูดอย่างอึดอัด ว่า “ขอโทษนะคะ……….ไม่ได้ตั้งใจค่ะ ……
อ้อมแขนค่อยๆ คลี่ออก ธนาภาคผิดหวังนิดๆ พอรู้ว่า ตัวเองผิด ธนาภาคกละอายใจไม่กล้าลุก รับคืนแว่นให้ฉัน วิภา มีแต่ความรู้สึกผิดพูด : “ขอโทษจริงๆ………….ฉันก็แค่ รู้สึกว่าเธอกับคนที่ฉันเคยรู้จักเหมือนกันมาก เพราะงั้นฉันเลย ถึงแว่นธออก ขอโทษจริงๆ
“ไม่เป็นไร!” จนวิภาหยิบแว่นใสแล้วเดินถอยไปสองก้าว รักษาระยะห่างกับธนาภาค
เห็นนวิภาเป็นแบบนี้แล้ว ธนาถาคก็อดกั้นขาไม่ได้ เขาหัวเราะแล้วพูด: “ฉันผิดเอง รอบหน้าฉันเชิญเธอกินข้าว”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ …………….. จันวิภารีบปฏิเสธยังพูดไม่จบ ทันใดนั้นก็มีน้ำเสียงที่ดูเหมือนโมโหมาแต่ไกลจากที่ไหนสักที่
“พวกเธอทําอะไรกัน?!
จนวิภาสำลักครั้งหนึ่ง เธอหันไปอย่างเกรงกลัว ก็เห็น หน้าของสุมิตรที่ไม่พอใจ
ธนาภาคก็เห็นเขา ยิ้มออกมายกมือ โบกทักทาย “มิตร
สุมิตรมองธนาภาคอย่างไม่พอใจ เพราะสิ่งที่เขาทำเมื่อ นี้ หลังจากนั้นก็มองกลับมาทางจนวิภา
พูดในใจมองฉับแบบนี้ หมายความว่าอะไร แปลกจริงๆ ไม่ใช่ความผิดฉันสักหน่อย
จนวิภาไม่พอใจหันไปทางอื่น !
บรรยากาศอึดอัดหน่อยๆ ในที่สุดธนาภาคก็เป็นเหมือน
คนแก่
เขาเดินผ่านไปทางในวิภาแล้วเดินไปหยุดตรงหน้าสุมิตร กอดคอเขาไว้ พูด: “เอาล่ะ ยังมัวทำหน้าบูดเลย เหมือนกับ มีใครติดหนี้นาย ไปเถอะ พวกเราไปกินข้าวกัน
พูดจบ เขาก็มองมาทางจันวิถา พูด: “คุณเลขาคนใหม่ จะไปทานด้วยกันไหม ดีเลยเมื่อกี้พึงนัดเธอไว้พอดี ทํา เหมือนว่าทดแทนล่ะกัน
ได้ยินเขาพูดจบ สุมิตรก็จ้องมองเขา ราวกับสัตว์ดุร้าย ที่พยายามจะฆ่า
ธนาภาคประหลาดใจคิดในใจเขาไปสนใจเลขาคนใหม่ คนนี้ตอนไหน มีอะไรไม่ชอบมาพากล
ต่อมาเป็นเวลาทานข้าว ธนาภาคเข้าใจทุกอย่างแล้ว มิตรต้องคิดอะไรกับยัยเลขานี้ตัว
สมมติ ถ้าเขาปฏิบัติตัวอย่างสุภาพกับจันวิภา ช่วยเธอ ลากเก้าอี้ ถามเธออย่างใสใจว่าจะกินอะไร หรือไม่จันวิภา อาจจะซุ่มซ่ามท่าแก้วแตก เขาคงช่วยเธอหยิบทิชชูมาเช็คให้ สะอาด
อย่างไรก็ตามนี้เป็นมารยาททางสังคม ยิ่งทำให้ใบหน้า ของสุมิตรครีมมากขึ้น ใบหน้าเขา ไม่ต้องแสดงอะไร ก็ สามารถรู้สึกได้ถึงความไม่ปลอดภัย ยังหาคนรู้สึกถึงความ เยือกเย็น
ที่สำคัญที่สุด
มิตรและธนาภาค……..
นี้ก็ปิดบังความสนิดไม่ได้เลยจริงๆกับ
เวลาทานเข้าก็ได้หมดไป ต่างคนต่างก็กินไป ไม่ง่าย เลยกว่าจะทานกันเสร็จ สุมิตรยืนขึ้นแล้วพูด ตกเย็นฉันมีเรื่องต้องทำ : “ไปกันเถอะ
จนวิภามองดูธนาภาคที่นั่งข้างๆ และมองสุมิตรที่ยืนขึ้น ด้วย ก็ได้แต่ทำตามคำสั่งค่อยๆลุกขึ้นยืน ก่อนจะจากไปพูด กับธนาภาคว่า “คุณธนาภาค วันนี้ขอบคุณที่เชิญมานะคะ พวกเราตอนเย็นมีประชุมสำคัญที่ต้องทำค่ะเลยต้องไปก่อน
ธนาภาค โบกมือบายๆ ในวิภาหันหลังเดินออกมา
มองดูแผ่นหลังของจันวิภา ธนาภาคก็รู้สึกคุ้นเคย แผ่น หลังนี้ เขาต้องเคยเห็นที่ไหนแน่ๆ แต่ก็คิดไม่ออกสักที……..
ผู้หญิงคนนี้ แปลกจริงๆ เขาต้องตรวจสอบให้ชัดเจน !
จันวิภากับสุมิตรนั่งอยู่เบาะหลัง
คนขับก็เริ่มสตาร์ทรถ
ออก
บนรถ จันวิภารับรู้ถึงความเป็นเชือกของสุมิตร ไม่กล้า ใกล้กับเขานัก รักษาระยะห่างกับเขาเอาไว้
สุมิตรเห็นอย่างนั้น มองดูเธอ จะเย็นชาก็ไม่เย็นชาพูด
ทำไม แค่คุยกันแปปเดียว เธอก็ชอบเขาขึ้นแล้ว?
จนวิภาตกใจ ใบหน้ามึงง พูด “ท่านประธานคะคุณพูด เรื่องอะไร ฉันฟังไม่รู้เรื่อง!
สุมิตรยิ้มอย่างเย็นชา วันนี้ตอนเปิดประตูก็เห็นภาพที่จัน วิภาอยู่ในอ้อมแขนของธนาภาคและตอนออกมาเมื่อกี้ด้วย ยังอยู่ข้างในกับธนาภาคครู่หนึ่งด้วย เขาทายใจของผู้หญิง คนนี้
พูดอย่างกับสืบสวนสอบสวน: “ฉันดูประวัติเธอแล้ว เธอ ยังไม่แต่งงานใช่ไหมล่ะ เธอจะชอบใครฉันไม่สน แต่อย่าลืม เธอตอนนี้อยู่ในอำนาจมือของฉันทำงานอยู่ ฉันไม่หวังว่าเธอ จะเอาเรื่องอื่นมาปนกับเรื่องงาน ทางที่ดีสุดเธอต้องเคร่งครัด กว่านี้?!”
