ตอนที่ 166ผู้หญิงคนนี้คุ้นเคยมาก
ที่จริง บรรยากาศที่ร่าเริง เนื่องจากประโยคของจันวิภา กลับสู่จุดเยือกเย็น
รอยยิ้มบนใบหน้าของธนภาคที่ปากแข็ง เขาพิง โซฟา อย่างไม่ธรรมชาติ คิดอยู่สักครู่ เขาพูดอย่างช้าๆ ลูกชาย ของคุณ ฉันจะช่วยคุณหาเขาอย่างเต็มที่ แต่ว่า…….หลังจาก ที่หาลูกชายเจอ? คุณก็จะไปจากที่นี้แล้วใช่ไหม?
หัวที่ก้มของจันวิภาก็ได้เงยหน้าขึ้นมา ตาที่สว่างของเขา ดูแข็งแกร่ง ………. หลังจากที่หาลูกชายฉันเจอฉันก็จะไป จากจีน ฉันไม่สามารถมีการตัดอะไรกับสุมิตรอีก
คุณตอนนี้มีการตัดกับเขาแล้ว คุณคือเลขานุการของเขา ธนาคมองไปที่ดวงตาของฉันวิภา ให้เขารับรู้ในสถานการณ์
ต่อหน้า
นั่นเป็นเพียงชั่วคราว แค่หาลูกชายของฉันเจอ ฉันจะรีบ ไปจากที่นี้ จันวิภาพูดอย่างมั่นคง ไม่นานหน้าเธอก็อ้อนวอน ขอร้อนธนภาค “ธนภาค” ขอร้องหานิเวศน์ให้เจอที ฉันกังวลว่าเขาจะเป็นอะไรไป
ครั้งนี้เป็นโอกาสเงียบของธนภาค เขาหันหัวคิดทบทวน คิดมานานแล้ว เขาพึ่งจะหันมามองจันวิภา คุณไว้ใจได้ ฉัน จะช่วยคุณหาลูกชายของคุณให้เจอ
“อืม ขอบคุณ ธนภาค “จันวิภาพยักหน้ายิ้มขอบคุณ ในใจเขา ธนภาคยังคงเป็นคนที่กับเขาเสมอ ไม่ว่าจะเรียก ร้องอะไร เขาก็สามารถช่วยเต็มที่เหมือนเพื่อนที่ดีคนนั่ง
สิ่งที่น่ายินดี ธนภาคไม่ได้มีความหมายอะไรกับเขา ไม่ งั้นเธอคงต้องมีปัญหา แบบนี้ก็ดี เป็นเพื่อนกันคือความ สัมพันธ์ที่ดีที่สุด
แต่ครั้งนี้จนวิภาเดาผิดแล้ว เขาคาดไม่ถึง ยืนอยู่ข้าง เขาคอยสนับสนุนภาคอยู่ตลอด และเริ่มที่จะปกปิดอะไรบาง อย่างจากเขา
เหตุผลที่ธนภาคไม่พูดความจริงว่านิเวศน์อยู่ที่นี้ เพื่อที่จะ ป้องกันในสถานการณ์นี้ เพราะเขาได้รับรู้จากนิเวศน์ จัน นิภาต้องกลับไปต่างประเทศไปหาลูกชายเขาแน่นอน
นั่นคือเหตุผลความคิดที่เขาคิดไว้ ถ้าหากจนวิภาเห็น ลูกชายสุดที่รักของเขาก็อาจจะพาเขาไปก็จะไม่กลับมาอีกเลย
เพื่อที่จะรักษาเขาไว้ การพิสูจน์ ทางเลือกของเขาคือสิ่ง ที่ถูกต้อง ขอแค่สามารถซ่อนความจริงที่ว่านิเวศน์อยู่ที่นี่ ฉันวิภา ก็จะสามารถอยู่ที่ประเทศจีนได้อีกหนึ่งวัน
ธนภาคคิดในใจอย่างหมดหนทาง
ฉันแค่
สามารถใช้วิธีแบบนี้ช่วยคุณให้จนวิภาอยู่ ก็อยู่ที่คุณกับเขา
ว่าจะประสบผลสำเร็จไหม ก็ดูที่ตัวพวกคุณแล้ว ฉันสามารถ
ช่วยได้แค่
ต่อมาก็มีคนสองคนเล่าเรื่องที่จันวิภาใช้ชีวิตอยู่ที่ประเทศ
อเมริกา โดยไม่รู้ตัวอะไร ฟ้าก็มืดแล้ว
ธนาคมองไปที่นาฬิกาเสนอให้ “หกปีที่ไม่ได้เจอกัน
ออกไปกินอะไรด้วยกัน ฉลองหน่อยไหม
จันวิภาพยักหน้ายิ้ม “ดี งั้นไปกัน
เห็นนวิภาหยิบกระเป๋าของเธอท่าทีที่อยากไป ภาคก็พูดขัดขวาง: รอก่อน! คุณแต่งตัวแบบนี้ คนอื่นจะหาว่า ฉันนัดกับแม่ฉัน
ได้ยิน จันวิภาก้มลงมองตัวเองที่แต่งตัว ก็รู้สึกว่าอาย
เล็กน้อย มันก็จริง……
“งั้นคุณรอแปป ฉันเขาไปเปลี่ยนชุดก่อน จน
อย่างหมดหนทาง แล้วหันกลับไปเขาไปในห้อง
วิภาพูด
ก็ถือว่า ให้เกียรติหน้าธนภาคก็แล้วกัน ถึงแม้จะออกไป กินข้าว เขาก็ไม่อาจทำให้เพื่อนเก่าของเขานั่นขายหน้าเด็ด
ขาด
เปลี่ยนชุดเสร็จแล้วออกมา จนวิภาก็หยิบกระเป๋าที่วางไว้บนโซฟาละพูดว่า “เราไปกันเถอะ”
พูดจบ จนวิภาออกไป เมื่อก้าวออกไปมีบางอย่างผิด ปกติกับธนภาค เขามองธนภาคอย่างไม่เข้าใจ เห็นเขามอง ตัวเองอย่างตกใจ
จนวิภาเอาดินที่ตกค้างไว้ในเสื้อเขาถอดทิ้ง เปลี่ยนเป็น เสื้อธรรมดาที่เป็นสีขาว กระโปรงสีชมพู ผมที่มัดไว้ก่อนหน้า นี้ก็หลุดแพร่สนั่นอยู่บนไหล่ของเธอ แล้วม้วนผมตัวเองเป็น หางม้าดูเป็นผู้ใหญ่และน่ารัก
ไม่เพียงแต่เท่านี้ หลังจากที่เธอถอดแว่นตาของตัวเองลง หน้าตาของเธอก็แต่งหน้าแบบเบาบาง ไม่เหมือนคนเดิมที่แก่ และขี้เหร่ จันวิภาในขณะนี้ ทำให้ตัวเองกลับมาเป็นเหมือน เดิม น่ารัก สดใส
ธนภาครู้สึก หลังจากปีที่บัพติศ จันวิภาไม่เพียงแต่ไม่ แก่ แถมยังสวยขึ้นอีก ยิ่งมีความเป็นผู้หญิงมากขึ้น
ใบหน้าที่สวยงาม ร่างกายที่ดูสวยสง่า สวยงามและ สมบูรณ์แบบ คือผู้ชายทุกคนต้องการที่จะมีผู้หญิงที่สวยงาม เหมือนดั่งนางฟ้า
พูดง่ายๆ ในวิภาในตอนนี้ คือผู้ชายทุกคนที่ทนไม่ได้ที่ จะมองเขา ยังมีอีก คืออยากได้เขามาเป็นของตัวเอง
“เป็นยังไง ฉันสวยเกินใช่ไหม สีหน้าของธนภาคดึงดู จนวิภาที่จะแกล้งเขา ทนไม่ไหวที่จะแกล้งเขา
ได้ยื่นคำของฉันวิภา ธนคารถอนสายตาของเขา เขา ไอเบาๆที่ล่าคอตัวเอง แกล้งพูด ไปเถอะ เราไปกินข้าวกัน
จะพูดยังไง แต่เมื่อธนภรคเดินข้างๆ จนวิภา สิ่งที่เขา รู้สึกคือกลิ่นของน้ำหอมที่ไหลออกมาจากร่างกายของเธอ ธนาคสูดลมหายใจเบาๆ กลิ่นของน้ำหอมที่ลอยอยู่ที่ปลาย จมูก ทำให้เขารู้สึกว่าหวาดเสียว
จันวิภาทำให้ธนภาคประหลาดใจ หกปีก่อนหน้านี้ทำให้ จันวิภายิ่งเพิ่มความสวยขึ้น เสน่ห์ของผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่
มีช่วงนึ่ง มันก็เกิดขึ้นกับธนภาคว่ามันเป็นสิ่งที่ดีที่จะได้ เขาจะได้รับ แต่ว่า….แต่ในวิภาเป็นน้องชายของผู้หญิง
นั่นคือสิ่งที่ฉันคิด
6ปีที่ผ่านมาคืออะไร ปีก่อน
ธนภาคหัวเราะ ทิ้งความคิดที่ตัวเองคิดอยู่ในหัวสมอง
ร้านอาหาร
ธนภาคกับจันวิภาไปกินข้าวที่ร้านอาหาร หลังสั่งอาหาร เสร็จ บังเอิญเห็นคนข้างนอกสองคน ก็คือสุมิตรกับเจริญศรี
ธนภาค? ทำไมถึงอยู่ที่ไหน คนนี้คือ? สุมิตรเดินเข้าไป ทักทายธนภาค แต่ที่เห็นคนที่นั่งตรงหน้าคือจั่นวิภา
จันวิภาที่มีเสน่ห์ดึงดูสายตาที่แข็งแกร่งของสุมิตร แค่ผู้หญิงคนนี้……..สนิทกันจังเลย เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน
สุมิตรมองจันวิภา ทำให้คนที่อยู่ข้างเขาที่เป็นเจริญศรี ไม่มีความสุข มองหน้าของวันวิภาที่สายตาทั้งคู่เหมือนพบมีด
ไว้
จนวิภายักไหล เหมือนไม่สนโลก
อย่างไรก็ตามก่อนหน้านี้สุมิตรเคยได้เสียความทรงจำไป เขาลยไม่ดังกังวลว่าเมื่อเจอเธอต้องเจอกับคำตอบไรบ้าง
ธนภาคยังประหลาดใจทำไมสุมิตรกับเจริญศรี มาอยู่ที่นี่ เขาหัวเราะแล้วยิ้มทักทายแล้วคุณจะได้รับการ แนะนำอย่างจริงจัง “นี่คือเพื่อนเก่าที่ฉันรู้จัก วันก่อนพึ่งกลับ จากต่างประเทศ ชื่อจันทร์ จันภาว จันวิภา นี้คือน้องชาย ฉันตั้งหลายปี ที่เล่าให้เธอบ่อยๆ สุมิตร คนรอบข้างคือ คู่ หมั้นของเขา เจริญศรี
เขานั่น
