เราจะทยอยไล่แก้ให้ยามว่างอยากให้แก้เรื่องไหนคอมเมนต์ไว้นะคะ
แต่บางเรื่องเราก็ไม่มีไฟล์แล้วเหมือนกัน
ตอนที่169 คุณไม่ได้รับอนุญาตให้คุยกับผู้ชายคนอื่น
สุมิตรจำได้ว่าครั้งแรกธนภาคและนาราพบกันครั้งแรก พวกเขาเคยบอกว่าพวกเขาดูเหมือนจะเคยเห็นมาก่อน
ได้ยิน ธนภาครู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ทันทีที่เขายิ้ม ได้ง่ายและเป็นธรรมชาติ: “ที่ไหนฉัน ไม่เคยรู้จักนารามาก่อน แต่เพิ่งผ่านมาเมื่อกี้และเห็นเธอรู้สึกไม่ดี
ที่แท้แล้วเขาไม่รู้จักกัน
แต่รูปแบบการพูดคุยของพวกเมื่อกี้ ไม่เหมือนคนสอง คนที่รู้จักกัน ดูเหมือนว่าพวกเขาเคยเป็นเหมือนเพื่อนเก่าที่คุย
กัน
อย่างไรก็ตามสุมิตรยังคงขมวดคิ้ว เขาเหลือบมองไปที่ และพูดว่าอย่างไม่น่าเชื่อถือ “ฉันจำไม่ได้ว่าคุณ เคยใจดีมแบบนี้มาก่อนเมื่อเธอเป็นเลขาของฉัน
คําพูดของสุมิตร เป็นเพียงหยาบแสดงให้เห็นถึงสิทธิ
ของเขาที่จะครอบครองจันวิภา เขาหมายถึงว่าไม่อยากให้ธน ภาคมายุ่งกับคนรอบข้าง
ในฐานะเพื่อนเก่ากว่าสิบปีที่ผ่านมา ธนภาคจะทำไมจะไม่เข้าใจคำพูดของสุมิตรได้อย่างไร เขายิ้มเบา ๆ แล้วส่าย หัว “เอาละพูดไม่กี่คำเองเหรอ?ดูเหมือนคุณจำได้ ไปเถอะ ไปคุยเรื่องไรสักหน่อย
พูดแล้ว มือก็วางไว้บนไหล่ขอสุมิตร คล้องคอละเข้าไป ทำงานเขาด้วยกัน ที่ห้อง
เดี๋ยวก่อนนะ สุมิตรฝีเท้าไม่ขยับใบหน้าของเขาไม่ สามารถมองเห็นความสุขความโกรธและความเศร้า สั่งเบาๆ ให้จันวิภาเตรียมกาแฟให้เขาหนึ่งแก้ว
พูดจบ ก็หันหลังละเดินเข้าไปกับธนาค สุมิตรก็ไม่ ค่อยที่จะสนใจท่าทีของจันวิภา เห็นว่าธนภาคพูดไม่รู้จัก เขา ก็ไม่กล้าที่จะถามต่อ ก็ได้แต่วางใจ
ธนภาคเดินไป
ขอบคุณ
แล้วบอกว่าฉันต้องการกาแฟสักถ้วย
หลังจากที่ทั้งคู่หันหน้าไปทางในวิภาก็ทำท่าที่อยากจะ อาเจียนและอ้าปากเส้เธอ คําพูดของเขา ใครบอกให้เขาเล่น เหมือนเมื่อเช้านี้ ถ้าเขาไม่คิดจะพูดกับฉันแบบนี้ฉันตัดสินใจ ฉันจะไม่ช่วยเขาเตรียมกาแฟ
เดินเข้าไปในที่ชงน้ำชาด้วยความโกรธ อุณหภูมิความร้อนของกาแฟที่ให้กับสุมิตร ร้ายคิดว่าฉันให้คุณแกล้งฉันคนเดียวหรอ
นะ ให้คุณร้อนตาย
จันวิภาเพิ่ม
จุดจิตวิทยาที่ชั่ว
ฉันจะซงกาแฟให้
จนวิภาชงกาแฟนได้อย่างรวดเร็วทันใจ แก้วความร้อนกำลังดี แต่อีกแก้วร้อนมาก จนวิภาวางแก้วเสร็จ เลยรีบ ออกจากห้องทํางาน
ข้างนอกห้องทำงาน จันวิภาดูมีความสุข กลับถึงที่นั่ง ทํางานตัวเองต่อ
ธนภาคอยู่ด้านในคุยไปเกือบครึ่งชั่วโมง ก่อนเขาจะเดิน ออกยังทักทายจีนวิภา
สุมิตรดูท่าทีของธนภาคอย่างตั้งใจ รอเขาเข้าไปลิฟต์ เขาถึงค่อยเดินไปที่โต๊ะเลขานุการ จนวิภาทำเหมือนไม่มี สถานการณ์อะไรเกิดขี้ก้มหน้าทำงาน
จันวิภาไม่รู้ว่าสุมิตรยืนอยู่ที่นั่นนานแค่ไหน เมื่อเธอเงย หน้าขึ้นและเห็นหน้าเธอเหมือนตื่นเต้นทำท่าตกใจมาก ท่าน ประธาน … คุณทำไมออกมาแล้ว!
คงไม่ใช่เรื่องกาแฟนะ เลยมาหาเรื่อง
แต่แล้ว สุมิตรก็มองเขา ยืนอยาตั้งนานละค่อยถาม
คุณกับธนภาคสนิทกันมาก
จันวิภานึกว่าสุมิตรจะมาด่า คิดไม่ถึงว่าจะมาถามเรื่อง ของธนภาค เขาทนไม่ไหวและหัวเราะออกมา “ไม่สนิท ทำไมหรอ ประธานมีอะไรจะพูดไหม
แต่แล้ว จนวิภาก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก็นึกว่า มิตรจะมาด่าเธอ เพียงแค่กาแฟไม่ได้อยู่ในหัวนั่น แต่อยู่ใน
ตัวของธนภาค
ใบหน้าของสุมิตรดูเหมือนไร้สาระแล้วก็ไร้สาระ ชอบธนภาคใช่ไหม ถามเขาอย่างยั่วยวน
คําพูดของสุมิตร เกือบทำให้จนวิภาอาเจียนออกเลือด ไอ้เลว มาทำเรื่องบ้าบออีก เมื่อเช้าบอกว่าเขาชอบเขา แล้วตอนนี้มาบอกว่าเขาชอบธนภาค เกือบจะ…..ไม่รอด
จันวิภาอดไม่ได้ที่จะกรอกตา และพูดด้วยความ
กระวนกระวาย: “ประธาน คุณไม่ควรคิดว่าทุกครั้งที่ฉันเจอ ผู้ชายฉันต้องเกี่ยวกล่อมเขาทุกครั้ง คุณมองดูฉัน เหมือนฉัน เป็นผู้หญิงที่หิวกระหายหรอ?
ฉันคงเหมือนที่เธอเหมือนคนหิวกระหาย
ฉันแต่งตัว
ตั้งแต่เช้าแล้ว ไปกับสามีปลาทอง ฉันจะเป็นเลขานุการของ เธอ “พูดแล้ว จนวิภาก็ชี้ที่ตู้เสื้อผ้าของเขา
ใช่หรอ “คุณไม่ได้ชอบเขาที่ดีที่สุด แม้ว่าคุณจะชอบ เขาจริงๆคุณสองคนไม่มีผลเพราะเขามีคนที่ชอบ เพราะพวก เขามีคนที่เขาชอบแล้ว ผู้หญิงคนนั้นเมื่อคืนฉันเห็น คนสวยที่ มีทางอารมณ์ ยืนข้างๆกับธนภาคเหมาะกันมาก เขาคืนผู้ หญิงที่เหมือนดั่งฟ้าที่คุณเปรียบเทียบไม่ได้ ใจดวงนี้ก็ให้มัน ตายไป ไม่ต้องทำเหมือนคนหลงใหลอย่างไม่ลืมหูลืมตา
เมื่อคืน?
เมื่อคืนผู้หญิงสวยที่เขาเห็นนั่น ก็ยังคงยืนอยู่ข้างๆ ธน
ภาค ไม่ใช่ว่าพูดถึงตัวเขาหรอ?
ได้ยิน จันวิภากลั้นใจไม่ไหวหัวเราะออกมา แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะสู้หน้ามองหน้าของสุมิตร สามารถอย่าได้แค่อีกฝ่าย เพื่อยิ้มตอบกลับ ในขนาดที่เขาพูดอย่างจริงจัง “ใช่” ขอบคุณสำหรับความใจดีของท่านประธาน ฉันจะละมัดระวัง เป็นอย่างดี ยิ่งไม่ชอบคุณธนภาค คุณไว้ใจได้เลย
ได้ยินคำยืนยันของจันวิภาแล้ว สุมิตรถึงจะไว้วางใจ สุดท้าย เขาได้เตือนนวิภาว่า คุณต้องจําไว้ คุณคือ เลขานุการของฉัน เป็นคนของฉันแค่คนเดียว สามารถที่จะไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่น คุณไม่
ไอ้สารเลวจอมหวง……
ถึงแม้ในใจของจันวิภาจะไม่ได้รังเกียจ เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ ให้การทะเลาะ เธอยังคงพูดอย่างจริงๆ “ใช่” ฉันรู้แล้ว ท่านประธานของฉัน! ฉันมีลูกแล้วคนนิ่ง คือยิ่งไม่ควรมีความ สัมพันธ์อะไรกับผู้ชายคนอื่น ถึงแม้ฉันจะไม่เอาไหน แต่ฉันก็ จะพิสูจน์เพื่อลูกตัวเอง เพราะฉะนั้นคุณไว้ใจได้
ยากนักที่เห็นนวิภาจะฟังคนอื่นสุมิตรยิ้มอย่างเต็มใจ ก็ เข้าใจถึงชีวิตที่เขาใช้อยู่ในตอนนี้ สุมิตร ก็ยังคงอดไม่ได้ที่จะ ถามเรื่องนี้กับเขา “ทำไมคุณไม่เลือกที่จะแต่งงานใหม่” ผู้ หญิงคนเดียวเลี้ยงลูก ไม่ลำบากหรือ?
เมื่อคำพูดของสุมิตรเริ่มพูด ความรู้สึกที่ดีและอารมณ์ดี ของจันวิภาก็ได้เปลี่ยนไป นึกถึงสิ่งที่สุมิตรทำกับเขาในแต่ ก่อน สีหน้าของเขาเปลี่ยน เลยถามเขา “ไม่มีอะไร” การที่ ได้พบเจอคนหนึ่ง เหมือนถูกงูกัดเป็นสิบปีกลัวเชือก ไม่อยากจะเชื่อผู้ชายที่ไหนอีก ถึงฉันจะลําบากแค่ไหน ต้องการความเป็นห่วงของท่านประธาน
คำพูดของฉันวิภา เหมือนคำพูดที่ด่าสุมิตร
อย่างไรก็ตามสุมิตรได้สูญเสียความทรงจำไปมาก ไม่ สามารถที่จะได้ยินเสียงของ เขาสงสัยในวิภา ถามถึง
“พูดอย่างงี้คุณมีเรื่องราวที่ค่อนข้างทุกข์ คุณช่วยพูดให้
ฉันฟังหน่อยได้ไหม
เขายังต้องการที่จะได้ยินอดีตของเธอ ถังเสี่ยวไม่
