ตอนที่198รู้สึกดีถ้าไม่มีนาย
“อะไรนะ?”จันวิภาตกตะลึง”ไปเที่ยว?น ายไม่ได้บอกว่าวันนี้เราจะพักผ่อนวันห นิ่งงั้นหรอ?”
“แผนการเปลี่ยนไม่ได้”สุมิตรยื่นมือขอ งเขาแล้วดึงจันวิภาออกมา”ไปกันเถอะ วันนี้อากาศดีเหมาะกับการออกไปเที่ยว
พูดจบก็ยกปกคอเสื้อของจันวิภาออกไ ป
“เฮ้ยรอเดี๋ยว”จันวิภาไม่ยอมก้าวเดินเธ อรีบตะโกนไปทางชายที่อยู่ด้านหน้าอย่ างร้อนรน“ฉันไม่ได้เอาชุดว่ายน้ำมา ! สุมิตรหันหน้ากลับมาแล้วพูดออกมาอย่ างข่มเหง“กลัวอะไร?ฉันซื้อเอง !
เมื่อเป็นเช่นนี้จันวิภาจึงถูกสุมิตรลากออ กไปซื้อชุดว่ายน้ำและถูกเขาลากไปที่ช ายทะเลฤดูร้อนดวงอาทิตย์ยามบ่ายนั้น สมบูรณ์แบบลงไปที่ทะเลไม่ค่อยร้อนม ากและก็ไม่ค่อยเย็นมาก
ตอนที่จันวิภากับสุมิตรปรากฏตัวอยู่บน ชายหาดก็ได้ดึงดูดให้เกิดความตกใจขึ้ นมาทันทีสายตาของคนจำนวนมากจ้อง ผ่านมา
เรือนร่างของจันวิภาผอมเพรียวสะโพก สวยขายาวเอวบางยิ่งไปกว่านั้นก็คือใบ หน้าอันแสนจะงดงามของเธอผู้ชายมา กมายจึงอดไม่ได้ที่จะมองเรือนร่างของ เธอแล้วน้ำลายไหลไปตามๆกัน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสุมิตรประธานกลุ่มบริษั ทตะวันกรุ๊ปจำกัดมีภาวะผู้นำตามธรรม ชาติเป็นผู้ใหญ่และมีเสน่ห์เขาออกกำลั งกายอยู่เสมอร่างกายจึงแข็งแรงและมี กล้ามเนื้อหน้าท้อง
ริมฝีปากที่ปิดจนแน่นที่อยู่บนใบหน้าที่เ ฉยเมยของสุมิตรได้ใจของสาวสวยจำน วนมากไปทันที
ชายหล่อกับสาวสวยมาอยู่ด้วยกันมันช่ างเป็นอาหารสายตาเสียจริงช่างคู่ควรกั นเสียจริงแต่สิ่งที่ทำให้ผู้คนดูเหมือนจะ ไม่ค่อยพอใจนักก็คืออารมณ์ของพวกเ ขาทั้งสองดูเหมือนจะไม่ค่อยมีความสุข เสียเท่าไหร่
สุมิตรพอใจเป็นอย่างมากแต่เมื่อเห็นว่า ผู้ชายพวกนั้นกำลังมองจันวิภาอยู่ก็กลั บทำให้เขาไม่พอใจเป็นอย่างมาก เขากวาดสายตามองชายที่จ้องจันวิภาอ ยู่ผู้ชายกลุ่มนั้นเห็นว่าเขาไม่มีตัวตนหรื อไง?บ้าจริง !
กลับกันหลังจากที่จันวิภามาถึงชายหา ดอารมณ์ก็จะนุ่มนวลขึ้นมองดูชายหาด ที่มีคนอยู่มากมายนอกจากนี้ยังมีความ รู้สึกกว้างขวางตอนที่หันหน้าไปทางทะ
เล
จันวิภารู้สึกได้เรื่องน่ารำคาญทั้งหมดใ นโลกนี้ไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไป
ถูกสุมิตรลากมาอย่างไม่ค่อยพอใจนักจั นวิภาก้าวเท้าแล้วพุ่งไปที่ทะเลอย่างรว ดเร็วเพียงไม่นานก็สะบัดสุมิตรไปอยู่ข้า
งหลัง
เมื่อสุมิตรเห็นเช่นนี้จึงส่ายหัวอย่างทำอ ะไรไม่ถูกแล้วเดินตามไป คนเคยไปชายหาดต่างก็รู้ว่าตรงน้ำตื่นจ ะมีผู้คนมากมายกำลังเล่นน้ำอยู่จันวิภาเ องก็ว่ายน้ำไม่เป็นทำได้เพียงแค่เล่นอยู่ บริเวณที่น้ำตื้นเท่านั้นคนมากเกินไปก็เ ลยทำอะไรไม่ถูกจันวิภาจึงว่ายออกไป ไกลหน่อยว่ายมาจนถึงบริเวณที่คนน้อ
ยๆ
เมื่อสุมิตรเห็นเช่นนี้จึงพูดเยาะเย้ยออก มา”ว่ายน้ำไม่เป็นยังว่ายไวซะขนาดนั้น นี่เธอโง่หรือโง่เนี่ย”
ใบหน้าของจันวิภาแดงแล้วตะโกนกลับ ไปหาเขา“นายจะสนทำไม ! ”
สุมิตรหัวเราะขึ้นมาอีกครั้งเขาว่ายไปห าจันวิภาแล้วพูด“ฉันมาสอนเธอว่ายน้ำ?
จันวิภาเห็นว่าตั้งแต่ที่ความจำเสื่อมสุมิ ตรก็น่ารักขึ้นมองรอยยิ้มของเขาจันวิภ ามองสายตาของเขาแล้วรู้สึกสบายตาจ ริงๆบางทีอาจจะเป็นเพราะว่าเขาหลงลื มตนเองไปลืมความเกลียดชังทั้งหมดนั่ นไป !
“ไม่ต้องแล้ว…. ..จันวิภายื่นมือออกมา นเอาไว้แล้วพูดด้วยสีหน้าที่ไม่เป็นธรร มชาติ“ฉันชอบแช่น้ำไม่อยากเรียนว่าย
“ในเมื่อมาแล้วจะแช่ทำไม? “สุมิตรอดไ ม่ได้ที่จะดึงจันวิภาเข้ามาตอนที่สัมผัสกั บผิวที่อ่อนนุ่มของเขาในใจก็อดไม่ได้ที่ จะสั่นไหว
และสุมิตรที่ร่างกายส่วนบนเปลือยเปล่า ร่างกายส่วนร่างเองก็สวมไว้แต่เพียงกา งเกงว่ายน้ำตัวเดียวเมื่อสัมผัสกับร่างกา ยส่วนลับเช่นนี้จึงทำให้หน้าของเธอแด งแจ๋ขึ้นมา
จันวิภายื่นมือไปกั้นหน้าอกของสุมิตรอ ย่างตะขิดตะขวงใจแม้แต่จะพูดก็ยังพูด ติดอ่าง”ไม่ต้องจริงๆ…….ไม่ต้องลำบาก ขนาดนี้……
พูดจบทันใดนั้นเองร่างกายของเธอจู่ๆ ก็แข็งทื่อขึ้นมาราวกับไฟช็อตสีหน้าเป ลี่ยนไปแอบมองสุมิตรด้วยความอึดอัด ใจอยู่เล็กน้อย
สุมิตรเองก็ก้มหน้ามองเธอด้วยความส งสัยสายตาลึกลงไป
ท้ายที่สุดทั้งสองคนจึงมองไปยังที่ๆมือ เล็กๆของจันวิภาลูบคลำอยู่…..เป็นหน้า อกซ้าย !
สิ่งที่ทำให้หน้าของจันวิภาแดงยิ่งขึ้นไ ปอีกก็คือนิ้วมือของเธอกดไปที่จุดนั้นข องสุมิตรพอดิบพอดี……
“ตุ๊บตุ๊บๆ……หัวใจที่เต้นอย่างแข็งแรง และเป็นจังหวะจันวิภารู้สึกได้ถึงหัวใจที่ เต้นเร็วขึ้นอย่างฉับพลันของสุมิตร
“น่าจับมั้ย?”ทันใดนั้นเองเสียงที่ดูน่าเย าะเย้ยเป็นอย่างยิ่งก็ได้ดังขึ้นมาทำให้จั นวิภาตกใจเป็นอย่างมาก
จันวิภาเก็บมือกลับมาราวกับไฟช็อตก็ม ปรานสายตามองไปข้างๆอย่างไม่เป็นธ รรมชาติแล้วพูดอย่างอึดอัด”นั่นอะไร….. ฉันไม่ได้ตั้งใจ”
“ฉันรู้เธอตั้งใจ”สุมิตรอารมณ์ไม่ดีจึงอด ไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยจันวิภา
“ฉันเปล่านะ ! “จันวิภาถูกสุมิตรพูดเสีย
จนอับอายในท้ายที่สุดเธอจึงยืดตัวตรง อย่างโมโหพูดหึหึออกมาด้วยความโกร ธ”ฉันต่างหากล่ะที่ไม่ได้ตั้งใจนายไม่ไ ด้น่าจับขนาดนั้น ! ”
จันวิภาเหยียดเอวตรงหน้าอกเองก็ตั้งต รงขึ้นมาระยะห่างของทั้งสองคนใกล้กั นมากบวกกับสุมิตรนั้นสูงกว่าจันวิภาจึง ทำให้สายตามองเห็นร่องนมของจันวิภ า
สุมิตรพยักหน้าอย่างมีความหมายแล้ว พูดอย่างไม่มีวัตถุประสงค์อื่น อื้มเมื่อเ ทียบกับเธอแล้ว……..อของฉันแย่ไปหน่
อย”
คำพูดของสุมิตรที่ทั้งโผงผางและคลุมเ ครือทำให้จันวิภาที่ได้ยินหน้าแดงขึ้นอี กเธอรู้สึกว่าไม่อาจจะพูดคุยกับคนวิปริ ตคนนี้ได้อีกต่อไปไม่งั้นตนเองจะต้องถู กเขาทำให้หลงผิดแน่ หันหลังกลับตอนนี้จันวิภายกเท้าขึ้นมาเ พื่อเตรียมที่จะเดินออกไปแต่กลับคาดไ ม่ถึงเลยว่าใต้ท้องทะเลจะมีเปลือกหอย ร่างกายล้มลงไป
“โอ้ยย–”
ร่างกายล้มลงไปพร้อมกับเสียงกรีดร้อ งที่ดังขึ้นมาตอนที่จันวิภาคิดว่าตนเองจ ะต้องจมน้ำอยู่นั้นสุมิตรก็ยื่นมือออกมา โอบเอวของจันวิภาเอาไว้อย่างรวดเร็ว ไม่ให้ใบหน้าของเธอชนเข้ากับน้ำ
เนื่องจากจันวิภาตกใจกลัวมือทั้งสองข้ างจึงดิ้นไปมาอยู่สองสามครั้งเพราะว่า ในน้ำทำให้เป็นจังหวะโดยไม่รู้ตัวบวกกั บขาที่เตะเธอถูกสุมิตรประคองด้วยมือ ที่ใหญ่ร่างกายว่ายไปทางข้างหน้าอยู่ช่ วงหนึ่ง เมื่อเห็นเช่นนี้สุมิตรจึงหัวเราะออกมาเบ าๆกล่าวด้วยน้ำเสียงขี้เล่น”มารักษาท่า ทางนี้เอาไว้ฉันจะสอนเธอว่ายน้ำ”
จันวิภาหน้าแดงก่ำเข้าเสียแล้วยังไม่ทัน ที่จะมีท่าทีตอบสนองต่อการแสดงออก ของสุมิตรสุมิตรก็อธิบายคำพูดเมื่อครู่อ ย่างอดทนมา…….รักษาท่าทางของมือ ทั้งสองนี่เอาไว้ แบบนี้. ….ใช่ขาทั้งสองก็ต้องตี
จันวิภาเข้าใจได้ทันทีที่แท้สุมิตรก็อยาก ที่จะสอนตนเองว่ายน้ำเมื่อครู่นี้เธอคิดว่ าสุมิตรจะล้อเล่นเสียอีกจงใจพาเธอมาเ ล่นสนุกหรือในใจมีความคิดอื่นคิดไม่ถึ งเลยว่าสุมิตรจะสอนเธอว่ายน้ำจริงๆมือ ทั้งสองที่วางอยู่บนเอวของเธอมันไม่เ กินเลยแม้แต่น้อย ในใจของจันวิภาผ่อนคลายแต่ทว่าแขน ขากลับแข็งทื่อเป็นอย่างมากบางทีเธอ อาจไม่คุ้นเคยกับการว่ายน้ำในท่านี้
สุมิตรสอนอยู่หลายรอบจันวิภาก็ยังคงไ ม่เข้าใจในจุดหลักสุมิตรจ้องมองเธอย่า งไม่พอใจแล้วพูด”ให้ฉันสาธิตให้เธอดู อีกครั้ง”
พูดจบร่างกายของเขาก็พุ่งออกไปว่าย อยู่ในน้ำราวกับปลาจันวิภามองดูแขนที่ แข็งแรงของสุมิตรที่สลับกันยื่นออกมา จากในน้ำใบหน้าที่หล่อเหลาคลุมเครือ อยู่ใต้น้ำเป็นความหล่อเหลาที่แตกต่าง กัน
