ตอนที่ 189อย่ามาล้อเล่นกับเลขาของฉัน
ในสมองได้กลั่นกรองความอันตรายต่างๆออกมาอย่าง รวดเร็ว ในที่สุดธนภาคก็อธิบายออกมาอย่างคลุมเครือ “นี่คือ เพื่อนตัวน้อยของฉันพึ่งมาอยู่ที่นี่กับฉันได้สองสามวันพูดไป แล้วเธอก็พึ่งมาใช่มั้ยเราไปกินข้าวด้วยกันเถอะ”
เมื่อได้ยินดังนั้นพัชรีจึงจ้องมองด้วยความโมโหใครเป็น คนพูดกันว่าอยากไปกินด้วยกันกับนาย
แต่เมื่อคิดถึงนิเวศน์ที่อยู่ข้างๆ ธนภาคกำลังจ้องมองเธอ ด้วยใบหน้าที่มีความหวังเธอจึงไม่อยากที่จะทำให้ธนภาคเสีย หายต่อหน้าเด็กดังนั้นจึงทำได้เพียงแค่พูดออกมาอย่างไม่ สนใจก็ได้นั่งสักหน่อยแล้วกันแต่เมื่อนายต้องเลี้ยงฉัน! ”
“ไม่มีปัญหาแน่นอน” เมื่อเห็นพัชรีกับนิเวศน์ไม่ค่อยมีท่าที อะไรธนภาคจึงถอนหายใจเงียบๆอยู่ในใจใบหน้าเผยออกมา ให้เห็นถึงรอยยิ้มแห่งความสุข
เมื่อเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของธนภาคพัชรีก็นั่งอย่างไม่ ค่อยเป็นตัวเองทันใดนั้นเองจู่ๆเธอก็นึกขึ้นมาได้ว่าเมื่อครู่นี้ นิเวศน์พูดติดตลกว่าธนภาคชอบเธอแม้ว่าเธอจะไม่ได้คิด จริงจังแต่ธนภาคเองก็ไม่ได้แสดงออกมาตามตรง………
มันอดไม่ได้เลยที่จะทำให้พชรเกิดสงสัยขึ้นมาสนุภาคคงจะไม่ได้ชอบเธอจริงๆหรอกนะ? หรือว่าใช่ธนภาคเองก็ไม่ได้ จริงจังอะไร ?
ผู้ชายบ้าบอคนนี้ที่แท้ตนเอง ก็ไม่คู่ควรกับเขาเช่นนั้นหรือ?
อย่างไรก็ตามมันก็เป็นปัญหาที่คิดไม่ออกพัชรีไม่อาจคิด ต่อไปได้หลังจากผ่านไปหนึ่งนาทีเธอก็สะบัดความรู้สึกที่ไม่ แน่ใจนี้ทิ้งไป
ผู้ใหญ่สองคนกับเด็กอีกหนึ่งคนทั้งสามคนทานอาหาร กลางวันจนเสร็จกันอย่างพร้อมเพรียง
ตลอดกระบวนการพัชรีก็เห็นว่านิเวศน์น่ารักดีมีแก้มตุ่ยๆ สีแดงเด้งไปมาจึงทำให้เห็นแล้วอยากจะยื่นมือออกไปหยิก
พัชรีเองก็ทําเช่นนี้จริงๆ
มองดูผู้ใหญ่กับเด็กที่กำลังทะเลาะกันอยู่อารมณ์ของธน ภาคจึงรู้สึกราบรื่นอย่างอธิบายไม่ได้เขาเอ่ยปากถามออกมา อย่างมีความสุขนิเวศน์อยากจะไปเล่นที่สวนสนุกมั้ย? วันนี้ อากาศก็ไม่เลวเลยเหมาะกับการออกไปเล่น
“ดีจัง! “นิเวศน์ร้องออกมาอย่างเบิกบานใจเขายังไม่ทัน พูดจบใบหน้าก็ถูกพัชรีหยกเข้าอีกครั้งเสียแล้ว
อำน่ารำคาญจริงๆเลย!
นิเวศน์อดไม่ได้ที่จะคิดในใจคิดว่าถ้าไม่ใช่เพราะความสุข ของอายุนภาคแล้วล่ะก็เขาก็คงจะบอกฐานะของตนเองออกไปนานแล้วคนฉลาดเช่นเขามองเรื่องที่ธนภาคกังวลใจออกตั้ง นานแล้วดังนั้นเขาจึงไม่เอ่ยปากพูดแก้ตัวออกมาอย่างมีไหว พริบเพื่อผู้ชายวัยสามสิบกว่าๆจะได้แต่งงานเร็วๆ
แม้ว่าพัชรีจะดูท่าทางเหมือนเป็นคนฉาบฉวยแต่เธออยาก ที่จะไปสวนสนุกเช่นเดียวกันเมื่อได้ยินว่าจะไปเล่นที่นั่นกันเธอก็ ตะโกนออกมาอย่างมีความสุข ฉันก็อยากไปเล่นด้วย!
“ได้พวกเราไปด้วยกัน ในที่สุดก็เห็นพัชรีเริ่มที่จะยิ้มให้ กับเขาธนภาคเองก็มีความสุขมากเช่นกัน
เมื่อเห็นเช่นนี้นิเวศน์ที่อยู่ข้างๆจึงกังวลใจอย่างเงียบๆอา ธนภาคอย่าแสดงออกค่อนๆข้างชัดเจนเลยคุณที่เป็นแบบนี้จะ ทำให้เด็กผู้หญิงกลัวแล้วหนีไป
แต่โชคดีที่ความรู้สึกด้านความรักของพัชรีนั้นช้าดังนั้นจึง ไม่ได้รู้สึกถึงความผิดปกติขิงธนภาคความสนใจทั้งหมดของ เธอในตอนนี้ได้ถูกเด็กน้อยน่ารักอย่างนิเวศน์ดึงดูดไปจนหมด
แล้ว
ดังนั้นชายหนึ่งหญิงหนึ่งและเด็กอีกหนึ่งคนต่างก็มุ่งไปยัง สวนสนุกด้วยอารมณ์ที่เบิกบานใจเสียงกรีดร้องเสียงโห่ร้องดัง กระจายอยู่ทั่วสวนสนุกอย่างมีชีวิตชีวา
รถไฟเหาะที่เร้าใจบันจี้จัมที่ตกดึงลงมารถบั้มเรือไวก งบ้านผีสิงและเครื่องเล่นอื่นๆต่างก็เล่นไปอย่างละหนึ่งรอบธน ภาคยังกังวลว่าสิ่งที่เร้าใจพวกนี้จะทำให้เด็กน้อยอย่างนิเวศน์ ตกใจกลัวแต่กลับคิดไม่ถึงว่านิเวศน์จะมีท่าทางที่สนุกกับมันดังนั้นทั้งสามคนจึงปล่อยความสนุกออกมาอย่างบ้าคลัง
จนกระทั่งถึงยามเย็นทั้งสามคนก็กลับมาอย่างมีความสุข ธนาคเลี้ยงอาหารเย็นพัชรีหลังจากที่ส่งเธอกลับไปที่บ้านอีก ครั้งธนภาคและนิเวศน์จึงจะกลับเข้าไปในบ้านอย่างเชื่องช้า
หลังจากผ่านช่วงบ่ายไปด้วยกันพัชรีเองก็เปลี่ยนมุมมอง ต่อธนภาคอยู่เล็กน้อยอย่างน้อยก็ไม่มีท่าทีที่เป็นศัตรูกันขนาด
นั้นแล้ว
สรุปอย่างสั้นๆ วันนี้ทั้งวันพวกเขาทั้งสองคนเล่นกันอย่างมี ความสุขและอิ่มเอมใจเป็นอย่างมาก
อีกด้านหนึ่งของเมืองมีเพียงแต่จันวิภาเท่านั้นที่รู้สึกหดหู เธอรอคอยอยู่ในบ้านอย่างเงียบเหงามาหลายวันแล้ว ใน ระหว่างนั้นนราวิชญ์เคยมาเยี่ยมเธออยู่ครั้งหนึ่งและหลังจากที่ รู้ว่าเท้าของเธอฟื้นตัวใกล้จะเป็นปกติแล้วจึงจะวางใจลง
หลังจากนั้นไม่กี่วันเท้าของฉันวิภาก็เดินได้อย่างปกติแล้ว เธอก็กลับมาทํางานประจําของเธอ
เดินนวิภาคิดที่จะลาออกแต่ระหว่างที่สนทนาทางวิดีโอ กับลูกชายในวันนั้นจู่ๆเธอก็ใจเย็นลงมาไม่ว่าจะเป็นอย่างไรก็ ต้องได้รับความไว้วางใจจากสุมิตรก่อนแล้วค่อยว่ากันเมื่อถึง ตอนนั้นเธอจะเอาลูกชายของเธอออกมาจากข้างกายเขาและ มันก็เป็นแผนการที่สะดวกดี
มิเช่นนั้นมันจะยุ่งยากเป็นอย่างมาก
หลังจากที่จันวิภาเข้าทำงานสุมิตรก็เหลียวมองตาเธอ เบาๆและไม่มีท่าทีอะไรมากมายนัก
จันวิภาเองเตรียมใจพร้อมไว้แล้วใช่แล้วคนที่กำลังยุ่ง วุ่นวายกับคู่หมั้นที่ได้รับบาดเจ็บจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ไหน เลยจะมีเวลามาสนใจเลขาที่ทั้งแก่และขี้เหร่อย่างเธอ
จันวิภากลับไปนั่งที่ทำงานของตนเองไม่ได้มาหลายวัน งานของเธอก็กองกันเท่าภูเขาเสียแล้ว
ใกล้จะถึงตอนเที่ยงธนภาคได้มาหาสุมิตรเพื่อพูดคุยธุรกิจ กันอยู่เล็กน้อยพวกเขาที่ทำงานด้านสว่างและมืดหลายสิ่ง หลายอย่างจําเป็นต้องมีแค่พวกเขาเท่านั้นที่จะปรึกษากันดังนั้น มันจึงถูกปิดเป็นความลับ
เมื่อเห็นในวิภากำลังยุ่งอยู่ธนภาคก็ยิ้มออกมาเดินไปพึ่ง บนโต๊ะที่อยู่ข้างหน้าหัวเราะแล้วเอ่ยถาม “จันวิภาขาเธอเป็นไง บ้าง?”
หลายวันนี้ยุ่งมากเขาไม่มีเวลาว่างไปเยี่ยมจันวิภาเลย
“ฉันไม่เป็นอะไรแล้วนี่มาทำงานได้แล้วงั้นหรอ?”จันวิภา มองไฟล์ในคอมพิวเตอร์พร้อมกับพูดออกมา
“ไม่เป็นไรก็ดีแล้วจริงเกี่ยวกับเรื่องลูกชายของเธอสุมิตร ยังไม่เปิดเผยข่าวอะไรออกมาเลยฉันเองก็หมดหนทางแล้วแต่ เธอวางใจเถอะถ้ามีเวลาฉันไปดูที่บ้านเขาฉันรับปากเธอแล้วจะต้องทำมันอย่างแน่นอน”ธนภาคพูดสาบานออกมาอย่าง
ซื่อสัตย์
แต่ที่จริงแล้วภายในใจกลับรู้สึกผิดยิ่งนักเพื่อความสุข ตลอดชีวิตของสุมิตรไม่กี่วันมานี้เขาได้ทำเรื่องที่ละอายใจ หลายต่อหลายอย่างแล้วพูดจาโกหกอีกเยอะแยะมากมาย
สุมิตรเอ่ยนายต้องแข็งแกร่งให้มากขึ้นอีกอย่าทำให้ฉันจะ ไม่เป็นมนุษย์เชียวนะ!
ธนภาคพูดออกมาในใจอย่างเศร้าโศก
เมื่อวันวิภาได้ยินคำพูดของธนภาคจึงได้ตกตะลึงเล็กน้อย จากนั้นจึงเอ่ยถามขึ้นมาด้วยความเข้าใจ “ฉันรู้แล้วไม่เป็นไรถ้า ฉันมีโอกาสก็จะไปถามเขาเหมือนกันให้พึ่งพานายคนเดียวมัน ก็จะกดดันกันเกินไป
ได้เห็นการแสดงออกของจันวิภาที่เข้าใจตนเองภายในใจ ของธนาคจึงรู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อยประสิทธิภาพในการทำงาน ของเขาขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
เพื่อสุมิตรเขาจะต้องสู้ต่อไป! ! !
ธนภาคครุ่นคิดอยู่ในใจแต่ทว่าใบหน้ายังคงพูดคุยกับฉัน วิภาได้อย่างผ่อนคลาย
โชคดีที่จันวิภากำลังจัดการกับไฟล์เอกสารที่ค่อนข้างง่าย จึงไม่ได้ขัดขวางการทำงานของเธอดังนั้นคนทั้งสองจึงพูดคุย กันเช่นนี้ต่อไป
ตอนที่สุมิตรออกมาเห็นทั้งสองคนคุยกันอย่างสนิทสนมก รู้สึกไม่พอใจอยู่เล็กน้อย
ธนภาคทำไมถึงได้มาหยอกล้อเลขาของเขากันนะ ไม่ใช่ ว่าเขามีผู้หญิงที่สวยๆคนนั้นอยู่แล้วหรอกหรือ?
รู้สึกได้ถึงจิตสังหาร ที่ออกมาจากประตูธนภาคหันกลับไป มองสุมิตรจากนั้นจึงยิ้มและทักทายกับจันวิภาแล้วเดินเข้าไป ในสำนักงานของสุมิตร
