ตอนที่199จูบฉันหน่อยก็พอใจคุณแล้ว
สุมิตรว่ายออกไปไม่ไกลตีเป็นวงกลมแ ล้วว่ายน้ำกลับจันวิภาที่กำลังจ้องมองดู ใบหน้าและแขนของสุมิตรลืมไปจนหม ดสิ้นว่าเขาว่ายน้ำอย่างไร
ดังนั้นเมื่อสุมิตรว่ายเป็นวงกลมกลับมา แล้วจึงได้เอ่ยถามเธอว่าทำได้หรือไม่จั นวิภาส่ายหัวด้วยสีหน้าที่สับสน
เฮ้อ……สุมิตรถอนหายใจออกมาอย่า “ งแรงจ้องมองไปยังสายตาของจันวิภา ด้วยสายตาที่แฝงไปด้วยความเฉยเมย” ฉันไม่เคยเห็นผู้หญิงที่โง่อย่างเธอมาก่ อนเลยแม้แต่มองคนอื่นว่ายน้ำก็ทำไม่ไ ด้……พวกเราไปลึกกว่านี้อีกหน่อยดีกว่ าแล้วค่อนสอนเธอว่ายน้ำอีกครั้ง”
“อ่า……..วิภานิ่งอึ้งไประหว่างพูดสุมิ ตรก็ได้ลากเธอไปยังตรงน้ำที่ลึกขึ้นอีก ตอนที่เริ่มขาของจันวิภาไม่อาจเหยียบ พื้นได้ระดับน้ำเพิ่มสูงขึ้นถึงหน้าอกของ เธอคอของเธอจากนั้นก็ถึงจมูกกับปาก ของเธอ……
สุดท้ายขาของจันวิภาก็ไม่อาจติดพื้นไ ด้อีกเธอจึงจำเป็นที่จะต้องเกาะกับแขน ของสุมิตรอย่างน่าเวทนาจึงจะสามาร ม่ทำให้ตนเองจมลงไปได้
ท่าทีเช่นนี้ของจันวิภาสุมิตรรู้สึกยินดีเป็ นอย่างยิ่งผิวของเธอแนบชิดติดกับสุมิ ตรผิวของทั้งสองคนนั้นชิดกันแม้จะมีก ารกรองของน้ำสุมิตรก็ยังอดไม่ได้ที่จะ ใจสั่นไหวและยิ่งต้องการสัมผัสผิวที่เนี ยนนุ่มนั่นมากขึ้นไปอีก
แต่ทว่าจันวิภาจับแขนของสุมิตรจนแน่ นดวงตาเล็กๆจ้องมองน้ำรอบๆด้วยควา มสยองขวัญเกรงว่าเมื่อตนเองไม่มีไม้ ที่ลอยน้ำอันนี้อยู่แล้วจะจมลงไป
ท่าทางของจันวิภาทำให้สุมิตรขำขันทั นใดนั้นเขาก็สนุกขึ้นมาทันทีอยากที่จะ ปล่อยมือของจันวิภาออก
ใครจะรู้ว่าท่าทางของจันวิภากลับยิ่งรุน แรงมากขึ้นไปอีกมือของเขาที่พึ่งจะปล่ อยออกดูเหมือนจันวิภาจะมีความสามา รถในการทำนายเธอยกมือที่เหมือนกับ ปลาหมึกยักษ์ขึ้นมาห้อยอยู่บนลำตัวขอ งสุมิตรไม่มีการสงวนไว้มาก่อนทันใดนั้ นจึงตะโกนโหวกเหวกออกมาทันที”สุมิ ตรอย่าปล่อยฉันนะ ! ถ้านายกล้าปล่อย ฉัน ! ฉันจะเกลียดนายไปชั่วชีวิต !
เมื่อได้ยินดังนั้นสุมิตรจึงหัวเราะออกมา เบาๆขมวดคิ้วแล้วพูดขึ้น”เธอยังกล้าขู่ฉั นอีกหรอ?เชื่อมั้ยว่าตอนนี้ฉันจะปล่อยเ ธอให้ดู”
พูดจบเขาก็ยื่นมือออกมาแล้วดึงเอามือ เล็กๆที่คล้องคอเขาอยู่ลงมา
รู้สึกได้ถึงแรงของสุมิตรจันวิภาตกใจเสี ยจนใบหน้าขาวซีดเธอกอดสุมิตรจนแน่ นโดยที่ไม่สนอะไรทั้งนั้นแล้วพูดออกไ ปอย่างไม่อาย“อย่า ! ขอร้องอย่า ! ฮือ ๆ…….ฉันผิดไปแล้วอย่าปล่อยฉันนะ !
การกอดของจันวิภาเช่นนี้หากเธอไม่มี ผ้าอยู่ล่ะก็เรือนร่างของเธอจะแนบชิดเ ข้ากับสุมิตรสุมิตรก็ยังสัมผัสได้ถึงก้อน กลมๆทั้งสองก้อนนั้นที่อยู่ใกล้เขาได้อ ย่างชัดเจน
จันวิภาเริ่มสั่นเทาเพราะความตึงเครียด หน้าอกที่อ่อนนุ่มของเธอก็สั่นไหวตาม เธอไปเช่นเดียวกันมันนวดไปที่หน้าอก ของสุมิตรเบาๆ
ท่าทีของทั้งสองคนนั้นคลุมเครืออยู่เล็ กน้อยจันวิภาหันหน้าไปทางสุมิตรทั่วทั้ งตัวแขวนอยู่บนร่างกายของเขามือทั้ง สองโอบคอของเขาเอาไว้จนแน่นแม้แ ต่น่องขาก็ยังเกี่ยวพันเขาเอาไว้อย่างไ ม่รู้ตัว
โชคดีที่ระดับน้ำในปัจจุบันยังทำให้เท้า ของสุมิตรเหยียบติดกับพื้นอยู่ได้ไม่อย่ างนั้นจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะรับน้ำหนัก ของจันวิภาที่เกาะเกี่ยวอยู่บนตัวเขา
ในอ้อมกอดมีสาวสวยที่ตกใจเสียจนน่า กลัวคนทั้งสองผิวสัมผัสกันนัยน์ตาของ สุมิตรมืดครึ้มสักที่หนึ่งในร่างกายได้ถูก กระตุ้นเข้าเสียแล้ว
ทันใดนั้นเองสุมิตรก็ได้คิดถึงความคิดข องจันวิภาขึ้นมาได้จึงเผยรอยยิ้มที่ชั่วร้ ายออกมาให้เห็นหัวเราะแล้วพูด“ในเมื่ อเธอรู้จักผิดแล้วงั้นเธอควรจะทำอะไร ดีล่ะ?”
ฉัน…….ฉันควรทำไง?”จันวิภาจ้องมอง สุมิตรทั้งน้ำตาเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจด วงตาเล็กๆคู่นั้นมันได้ดึงดูดใจของสุมิต รให้คันยิบๆ
เธอนี่เป็นเป็ดแห้งจริงๆเธอว่ายน้ำไม่เก่ งมาตั้งแต่เด็กแล้วพอโตขึ้นก็สัมผัสกับ มันน้อยมากตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่เกือบจม น้ำตายในอ่างอาบน้ำทันใดนั้นเธอก็รู้สึ กว่าตนเองกลัวทะเลที่ไร้ก้นบึ้งนี่อย่างแ ปลกประหลาด
เพราะความกลัวนี้จึงทำให้ความคิดของ จันวิภาสับสนนี่เป็นครั้งแรกที่ขอร้องอย่ างอ่อนโยนต่อหน้าสุมิตร
และผลลัพธ์ที่เป็นเช่นนี้มันคือสิ่งที่สุมิต รต้องการเขาต้องการที่จะเอาชนะผู้หญิ งคนนี้มานานแล้วช่างดูดื้อรั้นและเขี้ยว ลากดินเหมือนกับแมวป่าตัวน้อยอย่างไ รอย่างนั้นในที่สุดตอนนี้เขาก็มีโอกาสไ ด้จับมัน
สุมิตรยิ้มอย่างชั่วร้ายเขายักคิ้วให้กับจั นวิภาแล้วพูดอย่างหยอกล้อ”จูบฉันหน่ อยฉันรับประกันเลยว่าจะไม่ปล่อยเธอ
คำพูดของสุมิตรทำให้จันวิภาดึงสติกลั บมาจากความกลัวได้เล็กน้อยเธอมอง สุมิตรที่ราวกับเป็นโรคประสาทแล้วพูด อย่างไม่พอใจ”สุมิตรนายอย่าให้มันมา กเกินไป ! เห็นได้ชัดว่านายมาฉันมาที่ นี่โดยที่ฉันไม่เต็มใจแล้วยังจะกล้ามาข อเรื่องน่าอายอย่างนี้อีก”
จ้องมองแมวป่าตัวน้อยได้กระพือกรุงเ ล็บออกมาแล้วแต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่สุมิตรต้อ งการ
เขาขมวดคิ้วขึ้นส่งเสียง”โอ้”จากนั้นจึง ค่อยๆดึงมือของจันวิภาออกอีกครั้ง
ครั้งนี้จันวิภาไม่อาจประนีประนอมได้ง่า ยเหมือนครั้งที่แล้วเธอกัดฟันในขณะเดี ยวกันมือทั้งสองก็ใช้แรงจากทั่วทั้งร่าง กายออกมาโอบเป็นวงกลมไม่ให้โอกา สสุมิตรได้สะบัดมือเธอออกไปอีก
อย่างไรก็ตามจันวิภาผู้ซึ่งปกติก็ไม่ค่อย ชอบกีฬาอยู่แล้วไฉนเลยจะสามารถเที ยบได้กับสุมิตรที่ออกกำลังกายอย่างส ม่ำเสมอมือของสุมิตรทั้งใหญ่และยังห ฤโหดรวดเร็วมากเธอจึงค่อยๆรู้สึกหมด แรง
จันวิภาต่อว่าสุมิตรที่ทำตัวไม่เหมาะสม พร้อมกับหยาดน้ำตาที่กำลังจะหยดลง มา
“สุมิตร ! “น้ำเสียงของจันวิภาค่อยๆร้อ งไห้ออกมาเล็กน้อย
สุมิตรขมวดคิ้วขึ้นเขาพูดยั่วยวนออกมา อีกครั้ง”เธอไม่คิดจะจูบฉันจริงๆหรอ? แ ค่จูบฉันเองฉันก็จะยินยอมให้เธอเกาะฉั นต่อไปถ้าฉันอารมณ์ดีก็ยังพาเธอกลับ ฝั่งได้ ……..อย่างไรก็ตามเธอก็ไม่ใช่ว่าจะ ไม่เคยจูบจะกลัวอะไร? น้ำเสียงของสุมิตรเปี่ยมไปด้วยคำยั่วยว นเดิมทีจันวิภายังคงเชื่อมั่นอยู่ในใจถึง ตายก็ไม่ยอมจูบกับสุมิตรแน่นอนตอนนี้ สุมิตรก็ได้ดึงมือทั้งสองข้างของเธอลง มาแล้วตราบใดที่เขาต้องการเขาก็จะสา มารถปล่อยมือได้ตลอดเวลา
จันวิภากัดริมฝีปากล่างจนแน่นเธอจ้อง มองสุมิตรอย่างไม่พอใจแล้วเอ่ยถามอ ย่างรอบคอบ“นิดเดียว?”
ในที่สุดก็ติดเบ็ด !
ความสุขที่อยู่ภายในใจราวกับจะเบิกบา นออกมาสุมิตรหัวเราะออกมาอย่างสำเ ร็จ“ใช่แค่นิดเดียวก็พอแล้ว”
“จันวิภาพัวพันอยู่ครู่หนึ่งจ้องมองดู น้ำที่อยู่รอบๆความกลัวต่อน้ำที่อยู่ในใจ ยังคงชนะการห่มเหงของสุมิตร จันวิภาปิดตาลงค่อยๆจูบไปที่ริมฝีปากข องสุมิตรจากนั้นจึงแยกออก
ใครจะรู้ว่าตอนที่ริมฝีปากของเธอออก ห่างจากสุมิตรจู่ๆมือของสุมิตรก็อ้อมมา ที่ทางด้านหลังเธอใช้แรงเล็กน้อยจาก นั้นริมฝีปากของเธอก็กลับมาแนบชิดอี กครั้งริมฝีปากทั้งสองประสานเข้าด้วยกั นสุมิตรกัดไปที่ริมฝีปากของจันวิภา
จันวิภาลืมตาขึ้นมาอย่างรวดเร็วเธอจ้อ งมองสุมิตรอย่างโหดเหี้ยมภายในใจอ ยากจะพูดออกมาด้วยความโกรธ : สาร เลว ! ไหนบอกว่าจูบแค่นิดเดียวไง !
เนื่องจากอยู่ในทะเลจันวิภาจึงไม่กล้าที่ จะผลักสุมิตรออกไปประการที่หนึ่งคือเ ธอจะจมน้ำประการที่สองคือคนทั้งสอง จะตกอยู่ในสถานการณ์ที่อันตราย ไม่รู้จะทำอย่างไรจันวิภาจึงทำได้เพียง แค่ร้ดของของสุมิตรจนแน่นพยายามจะ ไม่ให้ตนเองตกน้ำ
และสุมิตรก็ใช้แรงจับเอวของจันวิภาเอ าไว้มืออีกข้างหนึ่งกำลังว่ายน้ำอยู่ข้าง หลังเธอ……
