ตอนที่213ให้เธอหนึ่งล้านไสหัวไป
จันวิภาค่อยๆทนมองการกระทำของทั้ง สองคนไม่ได้อยู่เล็กน้อยเธอยิ่งเห็นยิ่ง ทุกข์ใจบางครั้งเธอมองสุมิตรที่ทาทาง เหมือนกับสุภาพบุรุษอยากจะผลักเขาจ ริงๆเขาไม่ต้องทำดีกับพจรินทร์ขนาดนั้ นก็ได้ !
แต่ทว่าเธอก็ไม่มีสิทธิ์เช่นนั้นเธอมีสิทธิ์ อะไรเธอเป็นแค่เพียงเลขา
จันวิภาในตอนนี้ได้พบว่าตนเองนั้นอ่อน น้อมถ่อมตนมาจนถึงขนาดนี้แล้วเธอก็ ยังไม่มีลำดับในวงศ์ตระกูลไม่มีพื้นหลัง เป็นเพียงแค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งทำ สิ่งธรรมดากลางวันทำงานกลางคืนกลั บบ้านเลี้ยงลูก
ทันใดนั้นจู่ๆจันวิภาก็ราวกับเห็นระยะห่า งระหว่างตนเองกับสุมิตรมันเห็นได้ชัดว่ าเธอดูเล็กกระจ้อยร่อยอะไรเช่นนี้…….. ม่ถูกต้อง ! ตัวเองกำลังคิดอะไรอยู่กัน นะทำไมจู่ๆเธอก็รู้สึกไม่มีความเชื่อมั่นใ นตนเองทำไมเธอถึงต้องอ่อนน้อมถ่อม ตนขนาดนี้ !
ไม่ยอม ! เธอจันวิภาจะต้องไม่ยอมพ่า ยแพ้เช่นนี้ ! ทำไมเพราะแค่ถูกสุมิตรป ฏิบัติอย่างแตกต่างถึงกับมีความคิดไม่เ ชื่อมั่นในตนเองเช่นนี้ !
จันวิภาให้กำลังใจตนเองอยู่เสมอเธอร้ บประทานอาหารของตนเองราวกับไม่มี ใครอยู่เคียงข้างในเมื่อพวกเขาไม่สนใ จเธอเช่นนั้นเธอก็จะไม่สนใจพวกเขาเห มือนกัน !
เมื่อคิดเช่นนี้ภายในใจของจันวิภาจึงรู้สึ กผ่อนคลายลงไม่น้อยอารมณ์ดีแล้วก็ท านอาหารได้เยอะขึ้นจันวิภาเปลี่ยนควา มคับแค้นใจทั้งหมดที่ได้รับในวันนี้ให้เป็ นพลังนำอาหารแปรเปลี่ยนเป็นเป้าหมา ยแห่งความเกลียดชังแล้วกินมันลงไปอ ย่างหฤโหด
ผลก็คืออาหารบนโต๊ะมากกว่าครึ่งถูกเ ธอฟัดเสียเรียบ
พจรินทร์มองไปยังจันวิภาอย่างไม่เป็น ธรรมชาติสายตาประหลาดใจอยู่เล็กน้อ ยผู้หญิงคนนี้เป็นหมูกลับชาติมาเกิดหรื อไงถึงกินได้ขนาดนี้..………
แต่สุมิตรไม่สนใจเมื่อเห็นอาหารถูกกิน หมดอย่างรวดเร็วเขาก็เรียกพนักงานม าสั่งอาหารเพิ่มอีกหลังจากที่สั่งอาหารเ สร็จเรียบร้อยเขาทำท่าอยากที่จะไปห้อ งน้ำ
พจรินทร์พยักหน้าแล้วพูด“คุณไปเถอะ ค่ะ”
หลังจากที่เห็นว่าสุมิตรเดินออกไปแล้ว พจรินทร์จึงหยิบผ้าเช็ดปากขึ้นมาเช็ดป าดจ้องมองจันวิภาที่กำลังมุมานะอยู่เธ ออดไม่ได้ที่จะพูดเยาะเย้ยออกมา”เธอ เป็นหมูหรือไง?กินได้น่าเกลียดจริงๆแล ะยังถือวิสาสะตามมากินข้าวกับพวกเรา อีกเธอไม่อายหรอฉันกับสุมิตรรู้สึกอาย แต่เขาไม่อยากที่จะพูดกับเธอก็แค่นั้น”
เมื่อได้ยินดังนั้นจันวิภาทำตาขวางมองเ ธอและไม่สนใจเธอ
“เห้ย ! “เมื่อเห็นจันวิภาไม่สนใจตนเอง พจรินทร์จึงมีความรู้สึกไม่สบายใจอยู่บ นใบหน้าเล็กน้อยเธอตบลงไปที่โต๊ะพูด ด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ”ฉันกำลังพูดกับเธ ออยู่นะ ! ไม่ได้ยินหรือไง !
“ฉันได้ยินแล้วยังไงล่ะ?”จันวิภาตอบกลั บอย่างไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ตั้งแต่ไหน แต่ไรมาแล้วเธอไม่คิดอยากที่จะสนใจ ผู้หญิงประเภทนี้ยั่วคนที่มีภรรยาแล้วเท่ าไหร่นักมือที่สามในตำนาน !
ยิ่งไปกว่านั้นสภาพครอบครัวของพจริน ทร์เองก็ไม่ได้แย่เช่นกันจันวิภาไม่เข้าใ จเลยจริงๆว่าทำไมผู้หญิงที่ดีพร้อมเช่น นี้ถึงต้องไปเป็นมือที่สามของคนอื่น?
พจรินทร์แสดงตัวอย่างเต็มที่ในฐานะมื อที่สามเมื่อเห็นว่าในที่สุดจันวิภาก็ตอบ ตนเองเธอที่รู้สึกว่าอยู่เหนือกว่าก็พึ่งพ อใจเป็นอย่างมาก เธอส่งเสียงหึออกมาอย่างเยือกเย็นหยิ บเช็คออกมาจากในกระเป๋าใบหนึ่งยื่นมั นไปทางด้านหน้าของจันวิภาแล้วพูดอ ย่างหยิ่งทะนง”ในนี้มีเงินอยู่หนึ่งล้านมั นมากพอที่เธอจะใช้ชีวิตเสเพลไร้กังวล อยู่สักสองสามปีแค่เธอไม่ต้องเสนอหน้ ามาอยู่ข้างสุมิตรอีกเธอไม่เหมาะสมกับ เขาหรอก”
จันวิภาหยุดเคียวเธอกลืนเนื้อคำสุดท้า ยลงไปมองเช็คที่อยู่ตรงหน้าอย่างไม่รู้ ว่าทำไมแล้วพูดอย่างตกตะลึง“นี่เธอห มายความว่าไง?”
รอเดี๋ยวในสายตาของพจรินทร์นั้นเห็นเ ธอเป็นอะไร?เป็นการยากที่พจรินทร์จะ ให้เธออยู่ข้างกายสุมิตรเพราะหญิงร่าน แค่อยากเกี่ยวเขา
ทันใดนั้นเองมองของจันวิภาก็หยุดแล่ นเธอไม่อาจเข้าใจความคิดของผู้หญิง ที่อยู่ต่อหน้าเธอได้
จันวิภาที่อึ้งตะลึงในสายตาของพจรินท ร์นั้นคิดว่าเธอไม่พอใจกับราคานี้พจริน ทร์จึงสะบัดเช็คลงไปทางโต๊ะด้านหน้า ของจันวิภาอย่างไม่พอใจแล้วพูดเยาะเ ย้ย”ทำไม?เธอไม่พอใจเงินนี่งั้นหรอ?ฉั นได้ยินมาว่าเพราะอาศัยเส้นสายที่สนิ ทสนมกันก็เลยได้มาเป็นเลขาของสุมิต รและสุมิตรก็อยากให้เธอลาออกเธอยัง จะหน้าด้านอยู่ต่อไปทำไม”
“ฉันเข้าใจความคิดของผู้หญิงอย่างเธ อดีอยู่ข้างกายผู้ชายที่ทั้งหล่อทั้งรวยถ้ าไม่ใช่เพราะเงินก็เป็นเพราะเขาคนนี้ไม่ ว่าจะเป็นอย่างไหนฉันก็ไม่ยอมให้เรื่อง ราวเช่นนั้นมันเกิดขึ้นหรอกและฉันก็ไม่ กลัวที่จะบอกเธอหลังจากที่สุมิตรกลับ ไปเมืองAเขาจะพาฉันไปด้วยเมื่อถึงตอ นนั้นเขาจะประกาศความสัมพันธ์ของเร าทั้งสองอย่างเป็นทางการและเธอ…….. ฉันแนะนำให้เธอเอาเงินก้อนนี้แล้วไปซ ะรอจนกระทั่งกลับไปถึงเมืองAแล้วมัน จะทำให้เธอออกอย่างน่าเกลียดขึ้นไป อีก ! ”
คำพูดของพจรินทร์แฝงไว้ด้วยความเห น็บแหนมไม่ให้โอกาสจันวิถาปฏิเสธเล ยแม้แต่น้อย
หลังจากที่จันวิภาฟังพจรินทร์พูดจบเธ อก็เข้าใจได้ทันทีพจรินทร์รู้สึกว่าตนเอ งขัดลูกตาอยากจะให้เธอออกไปให้เร็ว ๆไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ว่าเธอเห็นตนเอง เป็นผู้หญิงแบบไหนคำพูดประโยคหลัง นั่นที่สุมิตรจะพาเธอกลับไปที่เมืองAจัน ในตนเอง”นั่นเป็นธรรมดานี่คือสิ่งที่สุมิ ตรพูดกับฉันด้วยตัวเอง ! “
หลังจากพูดประโยคนี้จบพจรินทร์ก็เขิน อายอันที่จริงแล้วคำพูดสุดท้ายนั้นเป็นเ ธอเองที่พูดเพ้อเจ้อสุมิตรไม่เคยได้ให้ สัญญากับเธอเลยเดิมทีเธอก็ไม่ค่อยแ น่ใจเกี่ยวกับความคิดของสุมิตรจนกระ ทั่งการแสดงออกของสุมิตรเมื่อเช้านี้เธ อจึงมั่นใจกับสุมิตรขึ้นมาเล็กน้อย
สุมิตรคงจะคิดแบบนี้แปดสิบเปอร์เซ็นต์ แม้ว่าจะไม่ได้พูดออกมาจากปากโดยต รงแต่พจรินทร์ก็รู้สึกถึงได้ว่ามันจะต้องเ ป็นเช่นนี้แน่นอนเพราะพจรินทร์รู้ว่าสุมิ ตรสามารถสละเวลากับเงินเป็นจำนวนม ากมาช้อปปิ้งซื้อเสื้อผ้าให้ผู้หญิงคนหนึ่ งผู้ชายคนนี้ต้องสนใจผู้หญิงคนนั้นอย่า งแน่นอน ดังนั้นพจรินทร์จึงกล้าที่จะเก๊กท่าต่อห น้าจันวิภาแล้วพูดประโยคที่ไม่รู้ตื้นึกหน าบางออกมา
กลับกันทางจันวิภาหลังจากที่ได้ยินคำ พูดของพจรินทร์ก็ถึงกับยิ้มไม่ออกในใ จของเธอผิดหวังอย่างแปลกประหลาด คิดถึงท่าทางของสุมิตรที่มีต่อพจรินทร์ ก็ไม่ใช่ว่านี่มันจะเป็นไปไม่ได้
แต่จันวิภาก็ไม่เข้าใจจริงๆสุมิตรไม่ได้ช อบเจริญศรีหรอกหรือนับตั้งแต่เกิดอุบั ติเหตุทางรถยนต์ในเมืองAครั้งที่แล้ว มิตรก็สนอกสนใจเสียขนาดนั้นจันวิภาต ระหนักได้อยู่ในใจ
จันวิภารู้สึกว่าภายในใจของสุมิตรจะต้อ งมีที่ให้เจริญศรีอย่างแน่นอนแต่เมื่อพจ รินทร์พูดออกมาเช่นนี้ทำให้เธอสงสัยกั บความเข้าใจของตนเองอยู่เล็กน้อย มิฉะนั้นสุมิตรก็เป็นไอ้คนสารเลวอย่างถ่ องแท้รวมถึงในแง่ของความรู้สึกรวมถึ งคู่หมั้นที่อยู่กับเขามาหกปีอาจเป็นเพร าะสาวงามร้อนแรงที่เข้ามาอย่างทันที งทิ้งคนที่อยู่กับเขามานานขนาดนั้น
ความเป็นไปได้อีกอย่างก็คือ……
