ตอนที่ 203 ถูกพิษ
หลินซินเยียนลังเลอยู่สักครู่ กำลังจะยื่นลูกให้ ก็ได้ยินเสียงเย็นชาจากโม่จื่อเฟิงที่ยืนอยู่ข้างๆว่า “นาง ไม่ใช่แม่ที่คลอดลูกออกมา จะมาอุ้มอะไรกัน”
ประโยคนี้ ทำให้บรรยากาศในงานเย็นเหมือนน้ำ แข็ง แต่คนก่อเรื่องกลับไม่รู้สึกว่าเป็นปัญหาเลยสักนิด
เซียวฉางเยว่เก็บสีหน้าไว้ไม่อยู่ กล้ามเนื้อบนหน้า ของนางกระตุก คนที่อยู่รอบๆไม่มีใครกล้าลุกขึ้นพูด อะไร จนสุดท้าย ก็มีแต่หลินซินเยียนที่ถอนหายใจ ไม่ สนใจโม่จื่อเฟิงกลับยัดลูกใส่มือของเซียวฉางเยว่
“ท่านอ๋อง พระชายาก็เป็นแม่บุญธรรม แม่ บุญธรรมอุ้มลูก ก็เป็นสัจธรรมอันเปลี่ยนแปลงไม่ได้ เช่นกัน” หลินซินเยียนพูดเช่นนี้ โม่จื่อเฟิงถึงได้คำราม เสียงเย็น สุดท้ายก็อดไม่ได้ที่จะยื่นลูกออกไป
เซียวฉางเยว่อุ้มลูก สีหน้าของนางก็เปลี่ยนกลับ มาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว ใบหน้าที่ยิ้มไม่หุบ ทำให้นาง ตกหลุมรักเด็กน่ารักคนนี้เสียแล้ว
แต่หลินซินเยียนก็ยังคงมองมือของเซียวฉางเยว่ อยู่ มือของนางเพราะว่าโกรธจนเส้นเลือดดำปูด ทำให้ เห็นชัดเจนบนมือที่ขาวผ่อง พริบตานั้น ดวงตาของนาง มีความรู้สึกหนาวเหน็บ
เซียวฉางเยว่อุ้มลูกพร้อมหยอกล้อ ทันใดนั้น ก็มีคุณนายที่อยู่ข้างๆเรียกเสียงตกใจมากจนดึงความ สนใจของทุกคน
“เอ๋ ที่คอของเด็กมีผื่นอะไรขึ้นนะ”
โม่จื่อเฟิงเป็นคนแรกที่เดินเข้าไป เขาดึงตัวลูก
กลับมา เปิดเสื้อของลูกดู พลันเห็นทั้งตัวของลูกเต็มไป
ด้วยผื่นแดง อีกทั้งผื่นแดงนั้นยังลุกลามไปอย่าง รวดเร็วอีกด้วย เหมือนกับว่าจะลามไปที่แก้มด้วย ขณะนั้น ก็ทำให้คุณนายที่มาร่วมงานฉลองนั้น ตกใจกลัว
หลินซินเยียนเองก็ร้อนใจ น้ำตาร่วงออกมา “นี่มัน อะไร อะไรนะ ไม่ใช่ว่าเมื่อกี้ลูกก็ยังดีอยู่ เหตุใดจึงเกิด ผื่นขึ้นเช่นนี้”
ลูกตาดำของโม่จื่อเฟิงราวกับว่าจะพ่นไฟออกมา ได้ ตั้งแต่เช้าจนมืดเขาไม่วางมือจากลูกเลย ทั้งตัวของ ลูกยันเส้นผมเขารู้สึกได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงผื่นแดงที่น่า หวาดกลัวนี้ เขากล้ารับรอง เมื่อครู่ที่เขาลูกเข้ามาใน ห้องนี้ ผื่นแดงนี้ยังไม่ปรากฏ
ผืนนี้จะต้องมีขึ้นที่นี่ ชัดเจนเลยว่าจะต้องถูกคน ลงมือ
สายตาเยียบเย็นของเขากวาดไปที่ใบหน้าของทุก คน คุณนายเหล่านั้นต้องถอยหลัง ทุกคนยืนอยู่ไกลๆ ไม่กล้าหายใจ เซียวฉางเยว่ยิ่งกลัวจนสั่นเบาๆ นาง สัมผัสได้ถึงอารมณ์โกรธและท่าทางดุร้ายของโม่จื่อเฟิง
ใช่แล้ว ท่าทางดุร้าย
“กล้ามากนะ ถึงได้กล้ามากที่ใช้กลอุบายเช่นนี้ต่อ หน้าข้า” โม่จื่อเฟิงพูดเสียงเย็น เดินไปข้างหน้าเซียว ฉางเยว่ หนึ่งก้าวเหยียบขยี้ไป
เซียวฉางเยว่กลัวจนถอยหลัง แต่ด้วยคุณูปการ ด้านทหารของโม่จื่อเฟิงนั้น นางจะเป็นคู่ต่อสู้ได้ อย่างไร ถึงแม้ว่านางจะหลบเลี่ยงได้ทัน ไม่ได้เหยียบ ถูกจุดที่สำคัญ แต่ว่าเท้าซ้ายของนางก็ยังถูกเตะแล้ว
เสียงใสเสียงหนึ่งดังว่า “แกรักก” ทำให้ทุกคน ขนลุกชัน เพราะเสียงนั้นมาจากกระดูกที่หักของเซียว ฉางเยว่
เหล่าคุณนายล้วนไม่ได้สติกลับมา จนกระทั่งเสียง ดังนั้นดังขึ้น คุณนายบางคนที่ขี้ขลาดนั้นกลัวจนเป็น ที่ ขี้ ขล ลมไป ส่วนใหญ่ก็ได้สติกลับมา ขณะนั้น ทุกคนก็เชื่อ มั่นในข่าวลือแล้ว ข่าวลือที่ว่าอู่เซวียนอ่องฆ่าคนนับไม่ ถ้วน เวลาที่ฆ่าคนนั้นเขาไม่กระพริบตาเลย นี่ นี่มัน เหมือนกับในข่าวลือเลยนะ
ไม่น่าจะลงมือ สำหรับพระชายาของตนเอง เขา แรงเช่นนี้ เหล่าคุณนายกลัวจนทนไม่ไหว อยากจะหนี ออกไปจากที่นี่เสียให้ได้
“ท่านอ่อง…ท่านอ่อง…ไม่ใช่ข้า ข้าไม่ได้เป็น คนทำนะ.” เซียวฉางเยว่ร้องไห้ไปพูดไป แทนที่จะเป็นห่วงขาที่หัก โขกหัวกับพื้นหลายรอบ นางรู้สึกได้ว่า ขาเมื่อครู่นั้น โม่จื่อเฟิงต้องการจะฆ่านางจริงๆ
“ไม่ใช่เจ้า เมื่อครู่มีแค่นางอู่กับเจ้าที่สัมผัสตัวลูก นางอู่เป็นแม่ของลูก ยังจะฆ่าลูกของตัวเองได้ รี มีแค่ เจ้า….ทำไมหรือ ตั้งแต่งานสมรสที่ใหญ่โตของตัวเอง เป็นต้นมา ข้าไม่ได้แตะต้องตัวเจ้าเลย ไม่ให้โอกาสที่ เจ้าจะได้อุ้มทายาทของข้า เจ้าไม่พอใจใช่หรือไม่”
ตั้งแต่วันงานสมรสเขาไม่ได้แตะต้องตัวนางเลย
ข่าวนี้สำหรับเหล่าคุณนายทั้งหลายนั้นเป็นชีวิต ส่วนตัวของใต้ฟ้าจริงๆ ขณะนั้นเหล่าคุณนายนั้น เธอ มองฉัน ฉันมองเธอ ต่างฝ่ายต่างมองกันด้วยความรู้สึก ที่เหมือนกันต่อพระชายา สำหรับหญิงสาวที่เป็นหม้าย ที่แต่งงานแล้ว ก็เป็นหนึ่งในฝันร้ายของพวกผู้หญิง
“ท่านอ๋อง ท่านเป็นอะไร เหตุใดจึงพูดเช่นนี้….” สีหน้าของเซียวฉางเยว่เปลี่ยนเป็นขาวซีด นางคิดไม่ ถึงเลยว่า โม่จื่อเฟิงจะไม่ไว้หน้านาง พูดเรื่องเช่นนี้ต่อ หน้าคนเยอะแยะ หลังจากนี้ไปนางจะมีหน้าไปใช้ชีวิต อยู่ในกลุ่มของคนรวยได้อย่างไร
โม่จ่อเฟิงกลับไม่มองนางเลย กลับหมุนตัวเรียกจิ นมู่ให้ไปตามหมอมา
หลินซินเยียนรู้ว่าโม่จื่อเฟิงโหดร้าย แต่ว่าคาดไม่ ถึงว่าเขาจะทำถึงขนาดนี้ แต่ไหนแต่ไร นางเข้าใจว่า เขาและเซียวฉางเยว่เป็นสามีภรรยากันจริงๆ เขาไม่ใช่ คนเช่นนั้นหรือ ที่ไม่ปฏิเสธผู้หญิง และก็นอนกับผู้หญิงมาแล้วมากมาย รูปโฉมของเซียวฉางเยว่ก็ไม่เป็นสอง รองใครในเมืองเพึ่งซีนี้ ผู้หญิงคนนี้ถูกส่งไปที่หน้า ประตู แล้วยังเป็นภรรยาที่ถูกต้องของเขา เขาจะไม่ แตะต้องตัวนางเลยหรือ
แต่ว่าเขาไม่ได้แตะต้องตัวเซียวฉางเยว่ นางก็รู้ว่า ประโยคนี้เป็นเรื่องจริง โม่จื่อเฟิงที่หยิ่งทะนง ไม่คู่ควร ที่จะนำเรื่องเช่นนี้มาใส่ร้ายป้ายสีเซียวฉางเยว่
โม่จื่อเฟิง ที่แท้แล้วท่านเป็นคนอย่างไรกันแน่
หลินซินเยียนยิ่งงงเข้าไปใหญ่ บอกว่าเขาโหดร้าย เลือดเย็น แต่ว่าเขาอ่อนโยนกับลูกมาก ครั้งหนึ่ง เขา เคยใช้วิธีที่ปฏิบัติกับทาสมาปฏิบัติกับนาง แต่ว่าเมื่อ นางปลีกตัวจากไป เขากลับแสดงท่าทีว่าเจ็บปวด ที่น่า ขันมากที่สุดก็คือ เขาถึงกับพูดว่าเขาชอบนาง เพราะ ว่าคิดถึงนาง เขาถึงได้มีรอยยิ้มที่ใกล้ชิดสนิทสนมกับ ผู้หญิงแปลกหน้า จนกระทั่งนำลูกของหญิงแปลกหน้า ไปรักใคร่ขนาดนั้น
เขา แท้จริงแล้วเป็นคนอย่างไรกันแน่
ในจวนอ๋องนี้มีหมอเฉพาะทางอยู่ หมอมาถึงเร็ว มาก เมื่อมองเด็กก็มีสีหน้าเปลี่ยนไป และมองหน้าของ โม่จื่อเฟิง หมอทำได้เพียงเกาหัวแล้วพูด “รายงานท่าน อ๋อง ผื่นเหล่านี้คือ คือ..”
“พูด” โม่จื่อเฟิงคำรามทำให้หมอกลัวจนคุกเข่าลง “เพราะว่าถูกพิษ” หมอกลัวจนสั่นอย่างห้ามไม่อยู่
โม่จื่อเฟิงได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของเขาก็มีดครีมลง อย่างถึงที่สุด เขาหัวเราะเสียงเย็น มือใหญ่ของเขา แกว่งออกคำสั่ง “ล้อมห้องนี้ไว้ให้หมด ก่อนที่เรื่องนี้จะ ถูกทำให้กระจ่าง จะไม่มีใครออกไปจากที่นี่ได้”
ต้องการรู้ คนที่เข้ามาร่วมงานฉลองนี้ ล้วนเป็น ครอบครัวของขุนนางในราชสำนัก คนส่วนใหญ่ในนี้ เป็นข้าราชการชั้นสูง การกระทำเช่นนี้ของโม่จื่อเฟิง นั้นอาจทำให้ข้าราชการเหล่านั้นไม่พอใจได้ แต่เขาไม่ ลังเลเลยที่จะทำเช่นนี้
เหล่าองครักษ์เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ทำให้ไม่มี อะไรรั่วไหลออกไปได้ เหล่าคุณนายที่เห็นสถานการณ์ ยิ่งใหญ่เช่นนี้ก็กลัวจนร้องไห้เป่าปี่ เวลานั้นทั้งห้องโถง ก็มีเสียงร้องไห้ดังระงม
เกิดเรื่องที่หลังบ้าน ไม่นานก็ลามมาที่หน้าบ้าน ทุก คนได้ยินว่าคุณนายของตัวเองถูกอู่เซวียนอ๋องกัก บริเวณก็แสดงความโกรธไม่พอใจออกมา มีการชุมนุม รวมกลุ่มกันขึ้นมา เพื่อที่จะไปเรียกร้องความยุติธรรม จากฮ่องเต้
