ตอนที่ 283 พระราชโองการลับ
โดยเฉพาะบุรุษรูปงามหมดจดคนนี้เห็นอยู่ว่าสวมเสื้อ แพรระดับสูง เนื้อผ้าของผ้าแพรผืนนั้นหรูหรา ทั้งชีวิตนี้ พวกเราล้วนไม่มีทางได้พบเห็น ใบหน้าของบุรุษผู้นั้นเลอะ ไปด้วยควันหม้อสีดำ ด้านล่างของเสื้อแพรถูกไหม้เกรียม แต่เขากลับไม่รู้ตัว ดวงตาสองคู่จับจ้องไปด้านหน้า ราวกับ ไม่รู้สึกถึงสายตาแปลกๆที่ลอบมองมาก็ไม่ปาน
เหล่าช่างตีเหล็กอาบน้ำลืมว่าต้องเปลี่ยนน้ำใหม่ ถือผ้า เช็ดที่แห้งแล้วเช็ดหน้าซ้ำไปซ้ำมา จนกระทั่งสตรีร่างเล็ก เดินออกมาจากโรงครัว สตรีนางนี้พวกเขารู้จักเป็นอย่างดี ว่ากันว่าเป็นพระชายารองของอู่เซวียนอ๋อง เพียงเห็นพระ ชายารองเดินสามก้าวรวบเหลือสองก้าวตามบุรุษรูปงามไป ใบหน้ายิ้มแย้ม
การกระทำเช่นนี้ เหล่าช่างตีเหล็กหลายคนตกใจจนพลิก คว่ำน้ำร้อนที่อยู่ตรงหน้า ในดวงตาพวกเขาหวาดกลัว พระ ชายารองท่านนี้กล้าออกไปมีชู้นอกบ้านอย่างเปิดเผยหรือ? มะ ไม่ เป็นไปไม่ได้ หรือว่าบุรุษรูปงามคนนั้นเป็นอู่องในตำนาน? ในข่าวลือที่ว่าอู่เซวียนอ๋องมีใบหน้างดงาม พราวเสน่ห์ยิ่งกว่าสตรีซะอีก
เรื่องจริงอยู่ด้านหน้าแล้ว อีกทั้งทำให้ทุกคนยิ่งอยู่ไม่สงย มารดาเจ้าสิ บุรุษผู้นั้นเป็นอู่เซวียนอ่อง? อู่เซวียนอ่องต้ม โจ๊กให้พระชายารองหรือ? หากเป็นชาวบ้านธรรมดาแล้วก็ ถือว่าไม่ใช่เรื่องปกติ และยิ่งคนผู้นั้นเป็นถืออู่เซวียนอ่อง ด้วยแล้ว!
หลังจากวันนั้นมา เมืองเฟิ่งชีก็มีข่าวลือ กล่าวว่าอู่เซวีย นอ่องโปรดปรานพระชายารองมาก โปรดปรานจนเกือบลืม ฐานะของท่านอ๋องเอง แน่นอน ในสังคมศักดินานี้ ข่าวลือ เช่นนี้ บุรุษที่โปรดปรานได้ถึงขั้นนี้ จนสุดท้ายล้วนเป็น เล่ห์เหลี่ยมของนางจิ้งจอก
ดังนั้น ระหว่างฮูหยินขุนนาง ข่าวลือเกี่ยวกับพระชายา รองก็ยิ่งแพร่สะพัดไปทั่ว กล่าวว่าพระชายารองมีรูปโฉม งดงามปานจิ้งจอก ใช้เล่ห์เพทุบายหลอกลวงทำให้อู่เซวีย นอ๋องลุ่มหลง ดังนั้นเหล่าฮูหยินขุนนางส่วนใหญ่ล้วน ดูแคลนนาง
แต่ก็มีเหล่าสตรีที่ชื่นชม ซึ่งล้วนเป็นสตรีที่ไม่ได้รับการ โปรดปราน จึงอยากจะมาขอคำแนะหลินซีนเยียนหมาย พิชิตใจบุรุษ
เรื่อเหล่านี้ได้รู้ตอนที่มีฮูหยินตัวเป็นๆคนหนึ่งมาหาหลิน ซีนเยียน ทว่าตอนนั้น มันก็ผ่านไปนานแล้ว ข่าวโคมลอย ยังแพร่สะพัดไปยังทุกมุมในเมือง จนนางไม่มีโอกาสได้แก้ ต่างเลย
วันรุ่งขึ้นโม่จื่อยี่ที่นำแส้ยาวโลหะไปได้ถ่ายทอด ราชโองการลับให้หลินซีนเยียน โดยทั่วไปบอกให้นางเข้า มาคลังอาวุธทางการทหาร สืบหาที่มาของเกิงจีน
“เกิงจีน?” ในห้องอักษร หลินซีนเยียนอ่านพระ ราชโองการลับจบ อดถามโม่จ่อเฟิงไม่ได้ ” เดิมความ หมายของฝ่าบาทต้องการให้ข้าหาที่มาของเกิงจีนหรือ? ” โม่จื่อเฟิงพยักหน้า ” ไม่ผิด เจ้าก็ค่าของเกิงจีนว่าไม่ต่าง อะไรจากทองคำ แต่คุณค่าของมันยังมีอย่างอื่นอีก ที่ สำคัญของสิ่งนี้ห้ามตกไปอยู่ในประเทศอื่น ประเทศเหนื่ง ต้องการความแข็งแกร่งสยบทั่วหล้า จำเป็นต้องมีกองกำลัง ติดอาวุธ ตอนนี้หลายประเทศล้วนสนใจเกิงจีน ทางการ ทหารมีหน้าที่รับผิดชอบทำการค้าโดยเฉพาะ บัดนี้เกิงจีน ของแคว้นหนานเยว่เกือบเป็นเขาที่ทำการค้าขาย ทว่าคนผู้ นั้นแปลกคน ไม่คบค้าสมาคม นิสัยแปลกประหลาด จนถึง ตอนนี้ก็ยังไม่มีใครรู้ว่าเขาทำเกิงจีนได้อย่างไร ”
เมื่อได้ยินเขาอธิบาย หลินซีนเยียนเข้าใจอย่างถ่องแท้ เดิมทุกอย่างก็เพื่อโลหะหายากที่เพิ่งค้นพบใหม่อย่างเกิง จีน แต่ก็จริง ตั้งแต่โบราณมาแร่หายากล้วนเป็นของที่ผู้มี อิทธิพลใหญ่แก่งแย่งกัน เพียงเกิงจีนนี้ล้ำค่าจนทำให้ แต่ละประเทศให้ความสำคัญกันเท่านั้น
” หากเป็นเพียงเช่นนี้ เช่นนั้นก็ไม่ต้องให้ข้าเข้าร่วมหรอก ในแคว้นหนานเยว่ เหล่าขุนนางชาวบ้านล้วนเป็นคนของฝ่า บาทไม่ใช่หรือ ทางการทหารคนส่วนใหญ่ก็เป็น หอคอยที่ ใกล้น้ำได้พระจันทร์ก่อน มันง่ายกว่าได้ฟังข่าวจากปากคน ผู้นั้นไม่ใช่หรือ? ” หลินซึนเยียนครุ่นคิด เอ่ยถามอย่าง สงสัย
โม่จื่อเฟิงมองในดวงตาของนางรู้สึกชื่นชมมากอย่างไม่รู้ ตัว อดลูบหัวของนางไม่ได้ “ที่แท้เจ้าก็เฉลียวฉลาด แน่นอนไม่ใช่เพียงแค่นี้ ข้าเพิ่งพูดไปใช่ไหมหรือ คนผู้นั้นมี นิสัยแปลกประหลาด โดยทั่วไปไม่ข้องเกี่ยวกับผู้อื่น ทว่า เป็นแต่ช่างฝีมือที่เก่งกาจนั้นดูต่างออกไป ข้าเคยพูดว่า คน ของศาลาความลับแห่งสวรรค์ก็รวมตัวเข้าทางการทหาร ในจำนวนนั้น….อาจเกี่ยวข้องกับศิษย์พี่ใหญ่ของเจ้า”
“คนของศาลาความลับแห่งสวรรค์? ยังมีศิษย์พี่ใหญ่….” หลินซีนเยียนอดตะลึงใจไม่ได้ ทันใดนั้นก็เข้าใจทันที ” ความหมายของเจ้าคือ คนของศาลาความลับแห่งสวรรค์ก็ กำลังสนใจที่มาของเกิงจีนหรือ?”
%23
” ถูกต้อง ทว่าไม่เพียงแต่คนของศาลาความลับแห่ง สวรรค์ ช่วงนี้มีช่างฝีมือที่เก่งกาจไม่น้อยล้วนปะปนอยู่ใน ศาลาความลับแห่งสวรรค์ แม้จะไม่รู้อำนาจเบื้องหลังของ พวกเขา ทว่าคิดก็รู้ว่ามาเพื่อสิ่งใด นิ้วมือของโม่จื่อเฟิง เคาะบนโต๊ะ ทุกครั้งตอนที่เขาขบคิดปัญหาก็จะทำนิสัย จากจิตใต้สำนึก
เมื่อหลินซีนเยียนได้ฟังจบก็เดินวนไปวนมาอยู่ในห้อง ราวกับตั้งใจครุ่นคิดจุดที่สำคัญของในเรื่องนี้ เหล่าผู้คนที่ เก่งกาจที่สุดปะปนเข้าทางการทหาร ทว่าทางการทหารก็ เป็นหนึ่งในหัวใจหลักของแคว้นหนานเยว่ หากมีความลับ อะไรรั่วไหลออกไป ผลที่ตามมาคงไม่ต้องคิดถึง อีกทั้งยัง มีเรื่องที่มาของเกิงจีนอีก ไม่แปลกที่เรื่องนี้ทำให้โม่จื่อเฟิง ให้ความสำคัญอย่างมาก
จริงด้วย ทักษะของโจวหลี่ก็ไม่เลว เหตุใดไม่ให้เขาไป หรือ? ” หลินซีนเยียนเอ่ยถามอีก
โม่จื่อเฟิงขมวดคิ้ว ทอดถอนหายใจ แม้เขาจะเก่งกาจ ไม่เลว ทว่าเจ้าว่าเมื่อเทียบกับศิษย์พี่ใหญ่ของเจ้าแล้ว เขา จะสามารถเชิดหน้าชูตาในตาของคนผู้นั้นหรือ? ” เทียบโจวหลี่กับเซียวฝาน แน่นอนว่าไม่มีประโยชน์อันใด ให้ถกเถียง เธอคิดไปคิดมา ราวกับเหลือเพียงตัวเองที่อาจ รับมือกับเซียวฝานได้
” แล้วข้าจะไปเมื่อใด?” หลินซีนเยียนคิดถึงวี่จัง “คลัง อาวุธทางการทหารน่าจะอยู่ในเมืองเฟิ่งชี ทุกวันข้าไปเข้า งาน พอค่ำแล้วสามารถกลับมาได้หรือไม่? ”
“เข้างาน? “คำศัพท์แปลกๆที่เธอพูดออกมา โม่จี่อเฟิง รู้สึกแปลกใจ ” เข้างานที่พูดหมายความว่าทำงานหรือ นี่ อาจทำให้เจ้าผิดหวังแล้ว คลังอาวุธทางการทหารไม่ได้อยู่ ในเมืองเฟิ่งชี ทว่าอยู่ในชานเมืองที่ซ่อนอยู่ในเมืองเฟิ่งชี คลังอาวุธทางการทหารเป็นสถานที่สร้างอาวุธส่วนใหญ่ที่ กองทัพแคว้นหนานเยว่ต้องการ สถานที่เล็กๆ เจ้าว่าเป็นไป ได้หรือ สถานที่ใหญ่ต่างหากจึงเป็นเป้าหมายที่ชัดเจน ดัง นั้นหลังจากที่เจ้าไปคลังอาวุธทางการทหาร เวลากลับมา คงมีไม่ค่อยมาก
* หะ….” พอได้ฟังเขาพูด ใบหน้าหลินซีนเยียนราวกับพัง ทลายลงมาทันที เดินไปตรงหน้าเขาแล้วนั่งลงตักของเขา ” เช่นนั้นข้าก็ไม่สามารถเห็นวี่จิ่งกับเจ้าแล้วหรือ? ”
โม่จื่อเฟิงยิ้ม ในรอยยิ้มเป็นความเอาใจอย่างที่ตนเองไม่ ได้ใคร่ถึง ” หากไม่อาจมาหาข้า ข้าก็จะไปหาเอง ข้าย่อม ไปหาเจ้า เพียงแต่เรื่องระยะเวลาคงลำบากเจ้าแล้ว ”
หลินซีนเยียนงับฝีปากล่างของเขาอย่างทะเล้น เอ่ยวาจา แผ่วเบา ” ให้ข้าไปก็ได้ แต่ใต้หล้าไม่มีมื้อบ่ายให้กินฟรี ก็ ดูวันนี้ท่านอ๋องจะแสดงอย่างไร…”
