ตอนที่342 เส้นทางลับ
ด้วยเหตุนั้นในช่วงเวลาพริบตาเดียวในหัวหลินซีนเยียนคิดจะทำท่า ทางเป็นยัยตัวร้ายตีสองหน้าออกมานางกัดปากเบาๆแล้วค่อยๆก้มหัว ลงผมปรกหน้าปิดบังแววตานางไว้แต่ท่าทางและแววตาของนางสื่อว่า เสียใจอย่างถึงที่สุดราวกับดอกบัวขาวน้อยเนื้อต่ำใจ
แม้ว่านางจะแต่งเป็นหน้าบุรุษถ้าในเวลาปกติทำอากัปกริยาเช่นนี้ ออกมาคงทำให้คนขยะแขยงแน่ๆ แต่ถ้าพูดถึงในมุมมองคนรักไซซีไซ ซีเป็นชื่อหนึ่งในสี่ยอดหญิงงามของจีน)ซ่านท่าทางอย่างนี้เข้า ช่างเป็นภาพที่น่าสงสารไม่มีด่างพร้อย
หรืออื่นซ่านมีน้ำโหตุโต๊ะโดยไม่คิดเลยสักนิดตะคอกใส่หลี่ฉวนเอ๋ อ”เจ้าว่าใคร!หลี่ฉวนเอ่อถ้าไม่เห็นแก่หน้าท่านอาและท่านอาสะใภ้เจ้า คิดว่าข้าไม่กล้าสั่งสอนเจ้ารี?”
“สั่งสอนข้า?”ดวงตาหล่ฉวนเอ่อน้ำตาร่วงทันที “ตั้งแต่เล็กจนโต ความสัมพันธ์ลูกพี่ลูกน้องเป็นความผูกพันที่ดีที่สุดของพวกเราแต่ไหน แต่ไรเจ้าไม่ได้ปกป้องข้าเลยหรือ? เหตุใดเจ้าถึงเปลี่ยนไป?เขาดีกว่า ข้าตรงไหนเชียว?”
หลี่ฉวนเอ่อพูดออกมาครั้งนี้ทำให้คนที่อยู่ด้วยจ้องหน้ากันทำอะไร ไม่ถูกทันทีผู้หญิงอย่างเจ้าหึงหวงผู้ชายนี่มันคือเรื่องที่แปลกวิตถาร มากแล้วเจ้ายังพูดได้เต็มปากเต็มขนาดนี้ทำให้ความจริงเรื่องเพศ เดียวกันที่ทุกคนปิดบังกันสุดขีดถูกเปิดสาวมาถึงเขา
“เมื่อก่อนข้าคิดว่าเจ้าไร้เดียงสา คาดไม่ถึงว่าวันนี้จะได้เจอเจ้าคาด ไม่ถึงว่าเจ้าจะมีนิสัยก้าวร้าวหยาบคายเช่นนี้หลี่ฉวนเอ่อข้าจะขอเตือน เจ้าเป็นครั้งสุดท้ายเจ้ายังจาบจ้วงข้าอีกครั้งเดียวข้าก็ไม่เกรงใจเจ้า! อย่าลืมกฎของตระกูลเจ้าจำไม่ได้จริงๆหรือ?”หลื่อวื่นซ่านโกรธจนหน้า แดง
หลัวฉินรีบลุกขึ้นดึงหลี่เอ๋อมาข้างๆพูดตำหนิ “ฉวนอย่าเสีย มารยาทกับพี่สิเจ้ายิ่งโตยิ่งไม่มีความคิดสาวใช้ไม่พานางกลับห้อง ข้าไม่อนุญาตหลายวันนี้อย่าให้นางออกมา!”
สาวใช้สองมาด้านหน้าทันทีจับแขนหลี่ฉวนเอทั้งซ้ายขวาเดินไป แล้ว
สีหน้าหลัวฉินและหลี่ห่ายดูไม่ดีเสียบนสีหน้ากำลังตำหนิลูกสาวตัว เองแต่ในสายตาดูไม่พอใจหลี่อวี่ซ่านอยู่บ้างหลี่จื้อจ้าวพยายามพูด ไกล่เกลี่ยหลายต่อหลายครั้ง”นายท่านหลี่โปรดอย่าได้โกรธเคืองอายุ หลิงเชียนจีนยังน้อยนักคิดว่าใต้เท้าหลี่จะไม่ถือสาหาความกับเด็ก อย่างนาง
เรื่องใหญ่ถึงขั้นนี้หลี่ห่ายจะฉีกหน้าก็ไม่ได้ทำได้เพียงพยักหน้าตอบ รับไปแต่สายตาที่มองหลินซีนเยียนเฉียบคมยิ่งกว่าก่อนหน้านี้เสียอีก หลื่อวุ้นซ่านหน้ามืดตามัวแต่ผู้มาเยือนรอบข้างอย่างพวกเขานี้กลับ มองได้ทะลุปรุโปร่งที่หลินซีนเยียนทำท่าทางอ่อนแอออเซาะก่อนหน้า นี้เสแสร้งแกล้งทำอย่างเห็นได้ชัดผู้หญิงวางแผนกุศโลบายประเภทนี้ เป็นคนน่าคบหาที่ใดกัน?
หลังอาหารเที่ยงนายชั่งสองสามคนที่กำลังรีบร้อนจะกลับเมืองเสนอ ว่าควรเดินทางกลับแล้วแต่หลื่ออื่นซ่านยังมีบางเรื่องต้องคุยกับนาย ท่านเพียงลำพังดังนั้นจึงให้หลี่จื้อจ้าวพาคนอื่นๆเดินทางกลับไปก่อน เหลือแค่หลินซีนเยียนกับพวกเซียวฝาน
เวลาที่เหลือหน้าท่านเซียวและผู้หญิงคนนั้นล้วนยินดีเพราะพวกเขา คิดว่าหล่อว่านซ่านหลีกเลี่ยงคนเยอะเรื่องที่จะสนทนาเป็นเรื่องของเกิง จีนแน่นอนและคิดว่าช่วงหลายวันมานี้เซียวฝานเอาใจหลี่อวื่นซ่านไม่ เสียแรงเปล่าอีกทั้งยังให้เกียรติหลี่อวิ้นซ่านอย่างใจจริง
แต่ในใจหลินซีนเยียนกลับไม่ได้ดีใจขนาดนั้นถ้าหากอำนาจตระกูล หลี่ยิ่งใหญ่เช่นนี้นั่นแสดงว่าจะค้นหาแหล่งเกิงจีนพบนั้นต้องกล้า ขโมยของมีค่าของผู้ทรงอิทธิพลอย่างไม่ต้องสงสัยภารกิจที่นี้คน ทั่วไปจะทำได้หรือไม่
หลังจากรอให้กลุ่มหลี่จื้อจ้าวไปแล้วหลี่อวื่นซ่านก็พคนที่เหลือมาถึง ห้องรับแขกแล้วแต่ครั้งนี้ในห้องรับแขกมีเพียงหลี่ห่ายผู้เดียวแลหลี่ห่า ยยังปลอมตัวอย่างง่ายๆอีกด้วยปลอมตัวด้วยชุดดำอย่างง่ายๆยิ่ง ทำให้วิทยายุทธของเขาแกร่งกล้าเหนือขึ้นมากขึ้นอย่างชัดเจน
“ท่านอาเตรียมตัวเสร็จแล้วหรือขอรับ?”
หลี่ห่ายมองคนด้านหลังหลี่อวี่นซ่านขมวดคิ้วพูดว่า”หลานรักเจ้า แน่ใจนะว่าพวกเขาเชื่อถือได้?”
หรืออื่นซ่านพยักหน้า”วางใจเถอะขอรับในเมื่อเป็นคนที่ข้าพามาต้อง เชื่อถือได้แน่นอนและไปที่นั่นครั้งนี้พวกเขาอาจจะช่วยเหลือได้ขอรับ”
“ในเมื่อเจ้าพูดเช่นนี้ข้าก็ไม่มีความคิดเห็นใดๆอยู่แล้ว” หลี่ห่ายพึ่งจะ
ตกลงแล้วหันไปนำทางด้านหน้า”เตรียมอูฐเรียบร้อยแล้วอยู่ที่ประตู
หลังบ้านพวกเราเดินทางได้แล้วก่อนฟ้ามืดน่าจะถึง”
หลินซีนเยียนและพวกเซียวฝานยังสงสัยแต่หลี่อวี่๋นว่านไม่มีท่าทีจะ อธิบายพูดแค่จะไปคัดเลือกเกิงจีนแค่นั้น
เป็นไปอย่างที่คิดพอท่านเขียวและผู้หญิงคนนั้นได้ยินว่าคัดเลือก เก๋งจีนแววตาก็เป็นประกายทั้งสองคนแสดงท่าทางคึกคักสนอกสนใจ จะใช้กำลังตัวเองเต็มที่เพื่อหล่อขึ้นซ่าน
หล่อขึ้นซ่านไม่ปริปากนอกจากมองหน้ากับหลินซีนเยียนส่วนเวลา อื่นเขายังเหินห่างมาก
หลังเรือนจัดเตรียมอฐสิบกว่าตัวเรียบร้อยหลี่ห่ายปืนขึ้นอูฐด้วยตัว
เองหลังจากนั้นเรียกให้ทุกคนขึ้นไป
“พวกเราจะชื่อไปที่ใด?”หลินซีนเยียนกำลังมองอูฐสองตัวที่สูงกว่า ตัวเองใจไม่ค่อยดี
หรืออื่นซ่านเหมือนจะมองความสงสัยของนางออกจึงปืนขึ้นอูฐแล้ว เอื้อมมือไปทางนาง”เจ้ากับข้านั่งตัวเดียวกันเถอะบนทางมีคนดูแลกันก็ ดี”
หลีนซีนเยียนอยากทำเหมือนว่าตัวเองนั่งเองได้แต่ก็รู้สึกว่าถ้าตัวเอง ไม่คุ้นชินกับอูฐถ้าเกิดอันตรายขึ้นมาคงจะชดเชยค่าเสียหายไม่ได้เธอ จึงลังเลสักพักถึงจะดึงมีเหลือว่านซ่านใช้เท้าถีบปืนขึ้นไป ท่านเขียวนั่งหนึ่งตัวผู้หญิงคนนั้นกับเซียวฝ่านนั่งหนึ่งตัวด้านหลังยัง ติดตามห้าหกคนอูฐแต่ละตัวห้อยน้ำและอาหารไม่น้อยทั่ว ตัวเตรียมไปเยอะมากสภาพเหมือนไม่สามารถจะไปกลับได้แค่วันสอง วัน
หลังจากทุกอย่างเตรียมพร้อมเรียบร้อยแล้วนักเดินทางก็เดิน ทางออกจากโอเอซิสไปยังที่ราบระหว่างภูเขาอีกฟากแม้จะบอกว่าเป็น ฤดูหนาวแต่ในทะเลทรายอันเวิ้งว้างว่างเปล่าแห่งนี้พระอาทิตย์ร้อน แผดเผากลางแสกหน้ายิ่งเดินทางไปข้างหน้ายิ่งทำให้คนรู้เห็นภาพที่ ถูกไหม้เกรียม
“รักษาหน้าไว้ให้ดีตากแบบเพียงสิบห้านาทีผิวก็ลอกแล้ว”ทั้งสอง ข้างของหลื่อซ่านจับผ้าคลุมไว้พาหลินชีนเยียนเข้าไปในอ้อมแขน ท่าทางใกล้ชิดมากเหมือนเขาจะพอใจมากที่ได้ใกล้ชิดเช่นนี้ท่างทาง และน้ำเสียงจึงอ่อนโยนลงมากทีเดียว
หลินก็นั่งท่ำหน้าอึดอัดถ้าเธอไม่ใช่ผู้หญิงยุคปัจจุบันไม่มีผู้ หญิงที่นี่จะหาเรื่องโวยวายเธอคงกระโดดลงไปเดินไม่สนใจแล้วเธอ พยักหน้าพูดว่า”ข้าเข้าใจแล้วแต่ว่า พวกเราจะไปคัดเลือกเกิงจีนกัน จริงๆหรือเปล่า?เจ้าไม่กลัวพวกข้าปล่อยความลับคัดเลือกเกิงจีนให้รั่ว ไหลออกไป?”
“ไม่กลัว”ซ่านพูดสองคำนี้ได้อย่างง่ายดายและไม่ตอบคำถา มอื่นๆอีกเลยระหว่างที่มองพวกเซียวฝานทางด้านหลังอย่างไม่ใส่ใจ เขากระซิบที่นางเบาๆว่า”ข้าเคยบอกแล้วเพื่อเจ้าข้าจะทำภารกิจ ให้เต็มที่เท่าที่จะทำได้นี่ไม่ใช่คำพูดเลื่อนลอยไร้สัจจะ”
