ตอนที่ 353เปิดเผยใบหน้าที่แท้จริง
พวกอวิ๋นเทียนซีเห็นหลินซีนเยียนสนใจเชียวฝานเช่นนี้ทั้งใบหน้า จึงเผยความระแวงสงสัย
สีหน้าหล่อนซ่านเย็นชาหลินซีนเขียนยิ่งทำสีหน้าเย็นชาใส่เขา ในใจของเขาก็ยิ่งขัดตามความคิดเขาเองเขาไม่อยากช่วยชีวิตชาย ที่นางสนใจเอามากๆ แต่เขาไม่อยากให้หลินซีนเยียนแสดงสีหน้า เหยียดหยาม ใส่ตัวเองอย่างนั้น
หลินซีนเยียนรอไม่ไหวหันกลับไปทางอวิ๋นเทียนอีก ครั้ง”นายท่านอวิ๋นพวกเขาเป็นคนของเจ้าทำไมเจ้าจะทิ้งพวกเขาไว้ อย่างนี้เพื่อให้เจ้าพบกับความตายทีหลัง
ไม่ใช่แค่คนรับใช้เท่านั้นอวิ๋นเทียนซีดูแล้วมันไม่คุ้มเสียที่เขาจะ ฝ่าอันตรายเสี่ยงชีวิตไปช่วยแต่หน้าของผู้ติดตามสองคนเขาก็ ปฏิเสธยากอีกอย่างไรเสียผู้ติดตามสองคนนี้ก็เป็นคนสนิทของเขา ถ้าเรื่องนี้ถูกคนเห็นเข้าคงเลี่ยงความรู้สึกผิดหวังของคนติดตาม พวกนี้ไปไม่พ้น
“ข้าอยากช่วยอยู่แล้วแต่เจ้าก็เห็นแล้วทุกฝีก้าวของที่นี่อันตราย นัก ตัวข้าเองยังเอาไม่รอดจะไปช่วยพวกเขาขึ้นมาได้ที่ไหนกัน? แค่ คนติดตามของอวิ๋นเทียนอย่างช้าที่ผ่านมาใช่ว่าข้าไม่มีความ ยุติธรรมถ้าพวกเขาเคราะห์ร้ายต้องตายที่นี่จริงๆครอบครัวพวก เขาข้าก็จะปฏิบัติอย่างดี อวิ๋นเทียน พูด
พูดมากขนาดนี้ไม่ได้หมายความอย่างนั้นเขาคิดจะไม่ช่วยต่าง หาก!
หลินซีนเยียนโกรธกัดฟันกรอดสำหรับคนอย่างอวิ๋นเทียน นางไม่ต้องหวังอะไรด้วยอยู่แล้วนางก้มหน้าแล้วหันไปมองหล่อขึ้น ซ่านอีกครั้งจากดวงตาแวววาวไปถึงสายตาที่มืดดำไร้แสงสุดท้าย นางแค่ถอนหายใจยาวหลังจากนั้นยกเท้าขึ้นไม่หวั่นไหวเดินเข้าไป ทางเขียวฝาน
ท่าทางนางฉับไวมากครั้งนี้หล่อปืนซ่านคว้ามือนางไว้ไม่ทัน ได้ยินแค่เสียงหล่อวิ๋นซ่านร้อนใจจากทางด้านหลังหน้าซ้ายหลัง ขวาเดินขึ้นไปสามก้าวหยุด!
เขาไม่จับนางไว้แต่ไม่สามารถมองนางไปที่ตำแหน่งอันตราย ฉะนั้นจึงทนไม่ไหวพูดเตือน
หลินซีนเยียนไม่สงสัยความปรารถนาดีของเขาฉะนั้นจึงเดินไป ข้างหน้าตามที่เขาบอกทั้งหมดไม่มีอันตรายอย่างที่คิดและตอนที่ หลอนซ่านบอกให้หยุดนางก็พึ่งหยุดที่ขอบหลุมโคลนพอดี
เพียงแต่สิ่งที่ทำให้นางตกใจคือก่อนหน้านางคือเดินไปทางฝั่ง ตรงกันข้ามอวิ๋นเทียนซีชัดๆถ้าเข้าใจตามปกติที่นางไปถึงควรจะ เป็นอีกฝั่งหนึ่งของหลุมโคลน แต่ไม่รู้ทำไมตอนที่นางหยุดลงนึกไม่ ถึงว่าจะเห็นอวิ๋นเทียนยืนอยู่ด้านขวาของตัวเอง
ช่องว่างของที่นี่เหมือนว่ามองด้วยตาเปล่าจะไม่เหมือนกัน
หลินซีนเขียนที่เข้าใจความคิดนี้ในใจก็เต้นแรงตุบๆที่แท้ภัย อันตรายใหญ่ที่สุดของที่ไม่ได้มาจากค่ายกลแต่มาจากพื้นที่ช่อง ว่างบิดเบี้ยวของที่นี่! เวลานั้นนางไม่ลังเลอะไรผลักอนเทียนซีลงไปทางหลุมโคลน
อนเทียนซีเห็นชัดเจนว่านางไปทางหลุมโคลนด้านตรงข้ามจึง ไม่ป้องกันตัวจากนางฉะนั้นตอนที่แรงหนักผลักเข้ามาทางด้านหลัง เขาตั้งตัวไม่ทันอวิ๋นเทียนซีก็หล่นไปทางด้านหน้า
คนติดตามข้างกายทั้งสองคนของเขาก็ทำหน้างงสับสนตอนรอ จนกระทั่งพบว่าผิดปกติอวินเทียนก็ตกเข้าไปกลางบึงโคลนแล้ว ทั้งสองคนมองซ้ายขวาเห็นหลินซีนเยียนยืนโผล่ที่ด้านข้างพวกเขา
“พวกเจ้าทั้งหมด….ลงไปเถอะ! ” หลินซีนเยียนตะคอกรอโอกาส นี้มานานมากแล้ว ดังนั้นตอนนี้เป็นเพราะนางตื่นเต้นและมือทั้งสอง ข้างค่อยๆสั่นเทาแต่เป็นเช่นนี้ได้นางเองก็ตัดสินใจได้รวดเร็วเฉียบ ขาดทันเวลา
ในมือผู้ติดตามทั้งสองคนยังถือคันธนูฉะนั้นตอนที่ล้มลงไปตาม สัญชาตญาณจะเปิดกลไก แต่ที่ทำให้พวกเขาตกใจหลินซีนเยียน ไม่กลัวสักนิดกลับยื่นมือออกมาไม่รู้เสียด้วยว่ามือนางไปสัมผัสบน ชิ้นส่วนคันธนูตอนที่พวกเขาเปิดกลไกธนูสั้นกลับไม่ยิงตรงออกมา อย่างที่คาดไว้
“เจ้าเจ้าจะทำอะไรกันแน่?”อวิ๋นเทียนซีเปิดโปงจะคิดที่ไหนว่าจะ พลาดเพราะปัญหาเล็กๆน้อยๆนึกไม่ถึงว่าจะล้มไปง่ายๆเพราะ น้ำมือเด็กหนุ่มคนหนึ่ง
รวมพลังทั้งหมดเข้าด้วยกันเขาไม่วาดกลัวแม้แต่น้อยแต่ถูกฝัง ทั้งเป็นอย่างนี้เขากลับหายใจไม่ออกราวกับช้างถูกมดกัดตาย ข่มเหงตั้งแต่แรกจนวาระสุดท้าย! “อยาก….ฆ่าเจ้า! “ตอนหลินซีนเยียนพูดนั่งยองข้างริมหลุม โคลนในสายตาเผยเจตนาฆ่าออกมาขู่จนพวกอนเทียนซีดิ้นทนไม่ ได้พวกเขาดิ้นร่างก็ยิ่งจมลงไปอีก
อนเทียนตกใจจนเหงื่อออกทั้งหัว ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ชีวิตพวกเขาทั้งหมดอยู่ในกำมือของคนๆนี้ลนลานขึ้นมาทันที เจ้า กับข้าไม่มีความอาฆาตแค้นต่อกันครั้งก่อนข้าก็ปล่อยเจ้าไปคงไม่ดี เท่าเจ้าปล่อยข้าไปสักครั้งข้ารับประกันหลังจากเจ้าปล่อยข้าไปแล้ว จะไม่มาแตะต้องพวกเจ้าแม้ปลายก้อยอย่างแน่นอน อีกอย่างข้า ไม่ต้องชิ้นส่วนแผนที่ของพวกเจ้าแล้วข้าไม่ต้องการหาเกิงจีนให้พบ แล้วข้าอวันเทียนซีขอสาบานต่อสวรรค์พูดจริงทำจริงแน่นอน!
หลินขึ้นเขียนถอนหายใจยาวส่ายหน้าเหมือนกำลังเหยียด หยามอวินเทียนซีที่จนตรอกสายตานางทั้งนิ่งเงียบทั้งโศกเศร้า ทันใดนั้นนางยกมือค่อยๆแกะหน้ากากตัวเองเผยใบหน้าที่งดงาม ออกมา
ตอนที่ใบหน้านางค่อยๆปรากฏออกมาชัดเจนท่ามกลางหมอก หนาอวิ๋นเทียนตกใจจนพูดไม่ออก “เจ้า!เจ้า!”
“ใช่ข้าเองคนที่ฝันอยากฆ่าเจ้าล้างแค้นแทนอาจารย์ข้าเป็นไง มาถึงตอนนี้เจ้าคิดว่าข้ายังจะปล่อยเจ้าไปหรือ?”หลินซีนเยียนหยิบ ก่อนหินก้อนหนึ่งขึ้นมาจากพื้นทิ้งลงไปทางอวิ๋นเทียนที่อยู่ในหลุม โคลน
มือและเท้าทั้งสองข้างของอวิ๋นเทียนถูกดูเข้าไปในทรายดูด แล้วเขาไม่กล้าขยับอย่างที่ใจต้องการแค่เขาขยับเพียงเล็กน้อยร่าง ก็จะจมลงไปจึงถลึงตามองก้อนหินนั้นทุนบนศีรษะตัวเองเลือดสด ไหลออกมาเปื้อนจมูกปากของเขาทันที
กลิ่นคาวเลือดสร้างความสะเทือนใจแก่อขึ้นเทียนทำให้เขารู้ว่า ความตายจวนจะถึงตัวแล้วสุดท้ายแววตาโอหังอวดดีของเขาก็ หายวับไปทันทีสิ่งที่เข้ามาแทนที่คือสภาพขอทานที่แสนต่ำต้อยข้อ ร้องเจ้าขอร้องเจ้าล่ะให้ข้าทำอะไรก็ได้แค่เจ้าไว้ชีวิตข้าเจ้าต้องการ อะไรก็ได้ ใช่แล้วข้ามีชิ้นส่วนแผนที่แผนที่ตกทอดของศาลาความ ลับแห่งสวรรค์ข้าหาชิ้นส่วนใหญ่พบแล้วเหลือแค่ชิ้นส่วนเล็กๆนั้นที่ อาจารย์เจ้าสืบทอดในวงตระกูลแผนที่เล็กที่ข้าได้มาข้าก็ให้เจ้าได้ ให้เจ้าหมดเลย!
“ชิ้นส่วนแผนที่?”หลินซีนเยียนยิ้มเย็นชาทุ่มก้อนหินลงไป อีก “เอามาเทียบกับชีวิตอาจารย์ข้าและชีวิตของศิษย์พี่ข้าของๆ พวกเจ้าสิ่งใดก็แลกไม่ได้ทั้งนั้น ถ้าเจ้าเอาอาจารย์คืนให้ข้าได้คืน ชีวิตพวกศิษย์พี่ให้ข้า ข้าจะปล่อยเจ้าแต่เจ้าทำได้ไหม?เจ้าทําได้ ไหม?เจ้า……..ไม่ได้!
ตอนพูดถึงช่วงสุดท้ายเบ้าตานางน้ำตาคลอขึ้นมาอย่างไม่รู้ ตัวนางยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาจนตรอกพูดอย่างกล้ำกลืน ข้าแค่ ต้องการอาจารย์ที่รักการทำอาหารและศิษย์พี่ข้าอันเป็นที่รักเจ้าให้ ได้หรือ?”
แม้แต่ตัวนางเองก็คาดไม่ถึงในชีวิตอันแสนสั้นคนพวกนี้จะฝัง รากลึกเข้าไปในจิตวิญญาณของนางทุกๆครั้งที่คิดถึงสมัยก่อนนาง ก็เจ็บปวดจนหายใจไม่ออก
