ตอนที่401 ความจริงของยาวิเศษ
อินฉียิ้มอ่อนๆไม่รอให้หลินซีน เยียนอ้าปากพูดก็พูดกับเถ้าแก่ชิว ว่า : “ไม่ปิดบังท่านเลยนะพวกเรา กำลังตามหายาวิเศษที่ช่วยรักษาธาตุ ไฟเข้าแทรกตอนฝึกวิทยายุทธเถ้าแก่ ชิวพอจะรู้หรือไม่?”
“ยาวิเศษ?”เถ้าแก่ชิวลูบหนวด เคราขาวๆของตนมองพวกเขาด้วย ใบหน้าสงสัย แม้ว่าข้าจะมิใช่หมอแต่ ว่าเรื่องหยูกยาก็พอจะรู้อยู่บ้างถ้าธาตุ ไฟเข้าแทรกล่ะก็ต้องทวนลมปราณจะ ต้องหาหมอเฉพาะทางจัดยาให้ถูก ต้องก็ได้แล้วแม้จะเป็นเช่นนั้นแต่คนที่ มีอาการธาตุไฟเข้าแทรกก็ถือว่า อันตรายถึงชีวิตข้ายังไม่เคยได้ยินมา ก่อนว่าจะมียาวิเศษอะไรรักษาอาการ นี้ได้เลย”
ความคิดเห็นของเถ้าแก่ชิวมีบาง ส่วนที่เหมือนกับที่พนักงานคนนั้นบอก หลินซีนเยียนได้ฟังดังนั้นใจก็หมด หวังไปหมดแล้วน้ำตาค่อยๆรื้อขึ้นมา
อินฉีมองนางพริบตาหนึ่งก็รู้สึก เจ็บปวดหัวใจแววตาเข้มขึ้นมาเขามอง ไปทางเถ้าแก่ชิวหยิบเช็คเงินสดออก มาจากอกเสื้อ“เถ้าแก่ชิวข้ารู้ว่ายา วิเศษนั้นคงจะราคาแพงหากว่าเถ้าแก่ ชิวกลัวว่าพวกเราจะมีเงินไม่พอล่ะก็ โปรดวางใจเถอะ”
“เจ้าเด็กนี่ทำไมพูดจาไม่สุภาพ เช่นนี้”เถ้าแก่ชิวน้ำเสียงเย็นชาชายตา มองไปที่เช็คเงินสดเป็นปึกแวบหนึ่ง แววตาก็เผลอเป็นประกายออกมา“นี่ มันใช่ปัญหาด้านเงินเสียที่ไหนเงิน ของเจ้าสำหรับคนแก่แล้วถือว่าดึงดูด ใจมากแต่ว่าคนแก่อย่างข้าไม่รู้จริงๆ เพราะงั้นเงินพวกนี้น่ะนะข้าอยากจะได้ เงินก็เอาไม่ได้หรอก”
พอเห็นเถ้าแก่ชิวตอบแบบนี้แล้ว อินฉีก็นิ่งขรึมไปสักพักเขาหันไปมอง ทางหลินซีนเยียนเห็นสีหน้าของนาง ซึมลงเรื่อยๆเลยอดไม่ได้ที่จะหันกลับ ไปพูดกับเถ้าแก่ชิวอีกครั้ง : “หากว่า ไม่ใช่ปัญหาด้านเงินถ้างั้นก็คงเพราะ เถ้าแก่ชิวกังวลสินะ”
คนที่สามารถเป็นมหาเสนาบดีที่ อายุยังน้อยเช่นนี้จะมาระบายอารมณ์ เพียงเพราะคำพูดไม่กี่ประโยค?เขาคิด อยู่ครู่หนึ่งแล้วก็หยิบตราสัญลักษณ์ที่ ฉินชิงเฟิงมอบให้ออกมา“เถ้าแก่ชิว ไม่รู้ว่าของสิ่งนี้จะสามารถต่อลม หายใจให้ถ้าแก่ชิวได้หรือไม่?”
เถ้าแก่ชิวเดิมทีคิดว่าสองคนนี้ก็ แค่เศรษฐีจากประเทศอื่นที่มาที่นี่ เพราะต้องการยาเท่านั้นตอนแรกก็ไม่ ได้ใส่ใจทั้งสองคนดังนั้นแค่คิดที่จะให้ สองคนนี้ออกไปแต่ว่าตอนนี้พอเห็น ตราสัญลักษณ์ของฉินชิงเฟิงกลับ ทำให้เขาลังเลใจ
ฉินชิงเฟิงเป็นถึงเจ้าผู้ครองเมือง ชุนมองผิวเผินก็ปกครองเมืองชุน อย่างเป็นระบบแต่จริงๆแล้วเป็นคนที่ เจ้าคิดเจ้าแค้นและชอบปกปิดข้อ บกพร่องของตนมากๆถ้าหากไม่ไปขัด ผลประโยชน์ต่อเขาก็พูดจากันง่ายเป็น คนซื่อตรงไม่ประจบสอพลอใครแต่ว่า หากเพียงแค่ขัดผลประโยชน์ต่อเขาก็ จะกลายเป็นคนที่ไม่มีเหตุผลเลย
บ้านยาวิเศษทำการค้าในเมืองชุน ถือว่ารุ่งเรืองไม่เบาแม้ว่าจะมีอยู่ทั่วทั้ง แคว้นหมันโลกของสมุนไพรยานั้นก็ เป็นของผู้นำเพียงแต่ว่า..ตั้งแต่ โบราณมาแล้วคนจนสู้คนรวยไม่ได้ คนรวยสู้ข้าราชการไม่ได้แม้ว่าจะเป็น ผู้ที่มีเงินทองมากมายเพียงใดก็มิ บังอาจไปต่อกรกับทางการหรอก
“ได้ยินชิงเฟิงบอกว่าตราสัญลัก ษณีนี้มีเพียงแค่สามอันเป็นตัวแทน ของตัวเขาข้าก็ไม่รู้ว่าตกลงมันจะ
ใช้ได้จริงหรือเปล่า แต่ว่าเห็นเถ้าแก่ ชิวไม่ยอมพูดแบบนี้ข้าคิดว่าฉินชิงเฟิง ควรต้องมาง้อข้าแล้วล่ะตรา สัญลักษณ์อันนี้ไม่เห็นจะยิ่งใหญ่อะไร เลยช่างเถิดข้ากลับไปถามฉินชิงเฟิง ให้ชัดเจนก็ละกันหากว่าไม่ได้จริงๆก็ ให้เขามาที่นี่ด้วยตัวเองสักรอบก็ พอ”อินฉีทำท่าจะลุกขึ้น
เถ้าแก่ชิวได้ฟังเช่นนั้นก็ กระวนกระวายใจทันทีรีบดึงแขนเขา ไว้แล้วกดให้เขานั่งลง“คนหนุ่มสาวนี่ ช่างใจร้อนเสียจริงเจ้ารีบร้อนอะไรคน แก่อย่างข้าน่ะอายุมากแล้วบางทีอาจ จะจำผิดไปก็ได้?เจ้าให้ข้าคิดสัก ประเดี๋ยวอาจจะคิดออกก็ได้”เถ้าแก่ชิว พูดแล้วยังเทชาร้อนให้หลินซีนเยียน และอินฉีด้วย
ในเมื่อเขายอมรับผิดก็ไม่ติดใจ เอาความอะไรยิ่งกว่านั้นอินฉีก็มักจะ ไว้หน้าคนอื่นเสมอดังนั้นเขาเลยรับชา ร้อนมาแล้วพูดว่า : “จริงๆแล้วหากว่า เถ้าแก่ชิวลำบากใจจริงๆล่ะก็พวกข้าก็ เข้าใจถ้าเช่นนั้นเอาแบบนี้เถ้าแก่ชิวก็ ถือซะว่าเห็นแก่ฉินชิงเฟิงบอกประวัติ ความเป็นมาของยาวิเศษนั้นให้พวกข้า พวกข้าสัญญาว่าจะไม่บีบบังคับเอา สมุนไพรยาจากท่านเลย”
“หากว่าเจ้าต้องการมันพวกข้า เองก็จะต้องมีสินะพูดตรงๆเลยนะพวก ข้าไม่มียานั้นจริงๆข้าเพียงแค่รู้บาง อย่างนิดหน่อยเท่านั้น”เถ้าแก่ชิวถอน หายใจเฮือกหนึ่งถึงจะพูดต่อว่า“ที่ข้า
ไม่อยากจะเปิดเผยข้อมูลของ สมุนไพรยานั้นก็เพราะว่าสมุนไพรยา นั้นที่เรารู้มามีเพียงแค่ต้นเดียวในโลก เท่านั้นอีกอย่างมันอยู่ในมือของ เถ้าแก่ของเราไม่ได้อยู่ในบ้านยาวิเศษ นี้แล้วเถ้าแก่ของเราคนนั้นก็อายุมาก แล้วเอาแน่เอานอนไม่ได้ไม่แน่ว่า บางทีอาจจะไม่อยู่ในแคว้นหมันก็ได้ ข้ากลัวว่าจะสร้างความเดือดร้อนให้ กับบ้านยาวิเศษดังนั้นก็เลยไม่อยาก พูดความจริงออกมา
น้ำเสียงของเถ้าแก่ชิวไม่เหมือน คนพูดโกหกแต่ว่าหลินซีนเยียนกลับ ไม่พอใจกับคำตอบของเขาคำตอบที่ เอาแน่เอานอนไม่ได้แบบนี้มันแตก ต่างกับไม่พูดเลยตรงไหน?
“ถ้าเช่นนั้นเถ้าแก่ชิวนอกจาก พวกข้ายังมีใครอื่นที่มาสอบถามเกี่ยว กับสิ่งนี้อีกหรือไม่?”หลินซีนเยียนคิด อยู่สักพักแล้วก็ถามออกมา
เถ้าแก่ชิวไม่อยากจะพูดเลยแต่ พอเห็นอินฉียกตราสัญลักษณ์ในมือ ขึ้นมาเลยถอนหายใจแล้วพูดว่า : “มัน ก็มีเพียงแต่….”
“ใครกันที่มาถามหา?มาถามเมื่อ ไหร่?”หลินซีนเยียนเผลอแสดงสีหน้า ตื่นตระหนกออกมา
“เถ้าแก่ชิวเอียงหัวคิดอยู่สัก พัก“ก็น่าจะเมื่อห้าวันก่อนระหว่างทาง ที่ข้ากำลังจะกลับมาบ้านยาวิเศษก็เจอ กับชายวัยกลางคนคนหนึ่งมากับเด็ก อีกคนหนึ่งชายวัยกลางคนคนนั้น เก่งกาจไม่เบาแค่ได้กลิ่นสมุนไพรยา บนตัวข้าก็แน่ใจแล้วว่าข้าทำการค้า สมุนไพรยาแน่ๆเขาไม่ได้เจรจาง่ายๆ แบบพวกเจ้าตอนนั้นเขาถือมีดขึ้นมา จ่อที่คอของข้าบังคับให้ข้าบอก ตำแหน่งของยาวิเศษนั้นออกมา”
พูดถึงเรื่องนี้เถ้าแก่ชิวยังตกใจไม่ หาย“ฟังจากน้ำเสียงของชายวัยกลาง คนนั้นแล้วตลอดทางเมื่อเขาพบใคร ที่ทำการค้าเกี่ยวกับสมุนไพรยาก็จะ เข้ามาถามใครที่บอกข้อมูลเกี่ยวกับยา วิเศษไม่ได้ก็ถูกเขาฆ่าทิ้งมาไม่น้อย โชคดีที่ข้าดวงแข็งพอรู้เบาะแสของ ยาวิเศษอยู่บ้างมิฉะนั้นชีวิตแก่ๆของ ข้าก็คงต้องสังเวยให้กับชายวัยกลาง คนคนนั้นแล้วล่ะ”
เด็กที่ชายวัยกลางคนพามานั้น รูปร่างเป็นยังไง?”หลินซีนเยียนถาม ขึ้นอีก
นางถามเยอะเข้าเยอะเข้าทำให้ เถ้าแก่ชิวอดที่จะสงสัยไม่ได้เลยถาม ว่า : “แม่นางเจ้าคงจะไม่ใช่พวกเดียว กับชายวัยกลางคนคนนั้นหรอกนะ?”
“เอ่อ… ”หลินซีนเยียนสะดุ้งตกใจ รีบพยักหน้าทันที”ไม่รู้จักเพียงแต่ว่า ท่านบอกว่ายาวิเศษมีเพียงต้นเดียว เท่านั้นถ้างั้นเขาก็คือคู่แข่งของข้า เพราะงั้นก็เลยอยากจะทำความเข้าใจ
ไว้เสียหน่อย” เถ้าแก่ชิวเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งแล้ว
ก็พูดต่อว่า : “เด็กคนนั้นหน้าตาดี ยังมีสายเลือดของพวกเราชาวหมัน อีกด้วยพละกำลังมากมายแต่ว่า ร่างกายไม่ค่อยดีนักออกแรงพูดไม่กี่ ประโยคก็ไอออกมาเป็นเลือดไม่น้อย
พอได้ฟังถึงตรงนี้หลินซีนเยียนก็ กังวลใจขึ้นมาถึงแม้ว่านางจะไม่รู้เรื่อง วรยุทธแต่ก็รู้ว่าธาตุไฟเข้าแทรกนั้น อันตรายถึงชีวิตมิฉะนั้นพวกเขาก็คงจะ ไม่มาไกลถึงพันไมล์เพื่อมาตามหายา หรอกอีกอย่างฟังจากที่เถ้าแก่ชิว บรรยายมาชายวัยกลางคนคนนั้นก็ คงจะไม่ใช่คนที่จะเข้าหาได้ง่ายๆแล้ว ก็ไม่รู้ว่าอี้เซิงอยู่กับเขาจะถูกกระทำ อะไรที่ไม่ดีหรือเปล่า ในใจรู้สึกเป็นห่วงคิ้วของนางเลย ขมวดแน่น ถ้างั้นท่านพอจะรู้หรือไม่ ว่าพวกเขาไปทางไหนแล้ว?”
อันนี้ข้ารู้แน่นอนเมื่อครู่ไม่ใช่ บอกไปแล้วรึไงว่าข้าให้ข้อมูลกับพวก เขาไปแต่ว่านะ..เหอะกล้ามารังแกคน แก่อย่างข้าข้าจะไม่ทำให้พวกเขาตาย หรอ?ข้าเลย เส้นทางแห่งความตาย ให้พวกเขา”
