ตอนที่413แค่เจ้าไม่ได้
เลือดสดๆของหลีฮวนกระเด็นไป โดนหน้าของเจ้าของร้านบ้านยาวิเศษ ทำให้สีหน้าของเขาแสดงสีหน้าน่า กลัวออกมาดวงตาทั้งสองของเขา จ้องเขม่งอย่างโมโหสายตาค่อนข้าง บ้าคลั่งตะโกนออกมา:”อย่าอย่า ทำร้ายนาง!ข้า…
พ่อ!”หลีฮวนอดกลั้นความเจ็บ ปวดไว้ร้องไห้ไปด้วยตะโกนไป ด้วย”พ่อถือว่าข้าขอร้องท่านเถอะนะ แล้วก็ถือว่าชาตินี้ข้าขอโทษท่านด้วย ชาติหน้าชาติต่อๆไปข้าจะเป็นวัวเป็น ม้ามาชดใช้ให้ท่านตกลงไหมแต่ว่าข้า ไม่สามารถให้เขาตายได้จริงๆข้าทำ ไม่ได้…พ่อ….ลูกสาวของท่านตกเป็น ผู้หญิงของเขาตั้งแต่สามปีก่อนแล้ว ข้าในชาตินี้เป็นได้แค่คนของเขา เท่านั้นหากว่าเขาตายไปทั้งชีวิตของ ข้าก็ดับสูญไปด้วยข้าก็ไม่อยากจะมี ชีวิตอยู่ต่อแล้วเพราะงั้นนะพ่อถือว่าข้า ขอร้องได้ไหมอย่าบอกอย่าบอก…
เจ้าของร้านบ้านยาวิเศษคิดไม่ถึง เลยว่าในเวลาแบบนี้หลีฮวยยังจะพูด แบบนี้ออกมาอีกเขาไม่อยากจะเชื่อ เลยเขาสะอึกสะอื้นถามอย่างกังวล ใจ;”ที่เจ้าพูด…เป็นความจริงหรอ เขา…แตะต้องเจ้าแล้ว?”
การเป็นพ่อคนหนึ่งได้ยินกับหู ของตนเองว่าลูกสาวของตนยังไม่ได้ เข้าพิธีแต่งงานก็ถูกผู้ชายคนอื่นย่ำยี ความรู้สึกเจ็บปวดใจที่บรรยายออกมา เป็นตัวอักษรไม่ได้ถ้าหากคนคนนั้นยืน อยู่ต่อหน้าเขาไม่ว่าเขาจะร้ายกาจแค่ ไหนเขาที่เป็นพ่อก็จะเอาเป็นเอาตาย กับเขาแน่!
“อย่าโทษเขาเลยข้าเต็มใจ เอง”ตอนที่หลีฮวนพูดก็เผยรอยยิ้มที่ ทั้งเจ็บปวดแล้วก็จนใจ”ตั้งแต่ครั้งแรก ที่เห็นเขา ใจทั้งดวงของข้าก็มอบให้ เขาไปแล้วดังนั้นข้าเป็นคนไปหาเขา ก่อนเองแต่เขา….ก็แค่ไม่ได้ปฏิเสธก็ แค่นั้นข้าไม่โทษเขา เขาก่อนที่จะทำ เรื่องแบบนั้นกับข้าก็พูดไว้ก่อนแล้วว่า เขาจะไม่รับผิดชอบข้าใดๆทั้งสิ้นถึง ขนาดประตูจวนของเขาข้าก็ข้ามไปไม่ ได้แต่ว่าพ่อข้ารักเขาจริงๆดังนั้นข้า ยินดีที่จะมอบกายให้กับเขา…
หลีฮวนร้องไห้สะอื้นความรักของ นางมันไร้ค่าแล้วก็ไม่มีการตอบแทน ใดๆทั้งสิ้นแต่นางก็ไม่ได้คาดหวังการ ตอบแทนใดๆกลับมาเลย
พูดตามความจริงหลินซีนเยียนไม่ เข้าใจเอามากๆที่หลีฮวนพูดแบบนี้ ออกมาในความคิดของนาง คนคน หนึ่งมีชีวิตอยู่บนโลกไม่เพียงแต่มี ความรักยังมีครอบครัวเพื่อนๆและอื่นๆ โดยเฉพาะเพื่อผู้ชายคนหนึ่งถึงกับ ละทิ้งคนในครอบครัวของตนเองเป็น สิ่งที่นางไม่เข้าใจจริงๆ
“พ่อข้ารู้ว่าข้ามันสารเลวขนาด เผลอใจไปรักคนแบบนั้นแต่ว่าพ่อข้า รักเขาไปแล้วย้อนกลับไปไม่ได้แล้ว ข้าไม่สามารถหยุดความรู้สึกตัวเองได้ เพราะงั้นขอร้องล่ะขอร้องให้ข้าตาย เถอะข้าตายไปแล้วยานั่นเอาให้เขา…”
หลินซีนเยียนชูมีดสั้นขึ้นตอนแรก คิดจะแทงหลีฮวนอีกสักรอบเพื่อ กระตุ้นเจ้าของร้านบ้านยาวิเศษแต่ว่า ไม่รู้ทำไมตอนที่นางเห็นสีหน้าสิ้นหวัง แล้วก็เศร้าเสียใจของหลีฮวนมีดสั้นที่ ชูอยู่ในมือนางก็แทงไม่ลงแล้ว
นางถึงขั้นไม่กล้าหันไปมองหน้า ของเจ้าของร้านบ้านยาวิเศษพ่อคน หนึ่งเมื่อเผชิญหน้ากับการตัดสินใจ เลือกแบบนี้ของลูกสาวใจก็เจ็บปวด พอแล้วดังนั้นนางจะลงมีดที่ถึงแก่ชีวิต นี้ให้ผู้เป็นพ่อที่ทั้งอายุมากและน่า สงสารคนนี้เห็นอีกไม่ได้จริงๆ
นางค่อยๆวางมีดสั้นลงน้ำตาไหล ออกมาจากดวงตาในแววตาเห็นอี้เซิง ค่อยๆหลับตาลงวินาทีนั้นนางก็ อ่อนแอลงนางกำลังกลัว…
เสียงถอนหายใจยาวดังมาจาก ทางด้านอินฉีอินฉีเดินเข้ามาอย่างสงบ นิ่งเอามีดสั้นมาจากมือของนางพูด อย่างทะนุถนอมว่า:”ถ้าหากว่าบาปมี จริงถ้างั้น…ก็ให้ข้ารับมันไว้ดีกว่านี่คือ สิ่งที่ข้าติดหนี้เจ้าไว้เจ้าไม่ต้องรู้สึกผิด ในใจ”
พอพูดประโยคนี้จบมีดสั้นในมือ อินฉีก็ปักลงบนกระดูกไหล่อีกข้าง ของหลีฮวนแม้ว่าหลีฮวนจะพยายาม อดทนอย่างถึงที่สุดแล้วแต่ว่าสุดท้าย ความเจ็บปวดที่แสนสาหัสนั้นก็ทำให้ ร้องออกมาเบาๆ
เจ้าของร้านบ้านยาวิเศษมองดูหลี ฮวนที่ล้มตัวลงจมกองเลือดดวงตาทั้ง สองเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำเขาส่ายหน้า ไปมาเรื่อยๆส่ายหน้าไม่รู้เมื่อไหร่ก็มี ร่องรอยของชายผมขาว
ข้าเอาให้พวกเจ้าปล่อยนางไป เถอะแล้วก็ปล่อยพวกข้าไปลูกสาว ของข้าน่าสงสารมากพอแล้ว”เจ้าของ ร้านบ้านยาวิเศษร้องไห้อ้อนวอน
ชายแท้ๆคนหนึ่งถึงกับร้องไห้ แงๆอย่างเสียใจออกมาน้ำเสียงสะอึก สะอื้นทำให้ทั้งภายในบ้านแสบแก้วหู อย่างแปลกประหลาด
พอหลีฮวนได้ยินยังอยากจะพูด อะไรต่อเลยพยายามปีนเข้าไปหา เจ้าของร้านบ้านยาวิเศษแล้วเรียกไม่ หยุด: “พ่อพ่อพ่อ….”
เจ้าของร้านบ้านยาวิเศษมองดูหลี ฮวนยืนกรานเช่นเดิมก็ยิ่งเจ็บปวด ทรมานใจน้ำตาไหลท่วมมากยิ่งขึ้น เขาตะคอกออกมา:”มาถึงเวลานี้แล้ว ข้าที่เป็นพ่อก็ขอร้องเจ้าเหมือนกันข้า เป็นพ่อของเจ้าข้าจะยอมทนดูเจ้าตาย ได้อย่างไร!”
หลีฮวนขอร้องอีกครั้งแต่ว่าครั้งนี้ เจ้าของร้านบ้านยาวิเศษราวกับตัดสิน ใจได้แล้วเขาหลับตาลงไม่มองดูหลี ฮวนที่ทั้งน่าสงสารและจนมุมอีก
หลีฮวนเห็นว่าขอร้องไม่สำเร็จ เลยปีนป่ายไปยังหลินซีเยียนแทนนาง ใช้สายตาที่โกรธแค้นจ้องมองหลิน ซีนเยียนแล้วตะโกนขึ้น”เจ้าเป็นใคร กันแน่ทำไมเจ้าต้องยุ่งเรื่องชาวบ้าน ด้วยทำไม?”
เห็นนางกำลังดึงชายกระโปรง ของตนเองสีหน้าของหลินซีนเยียนก็ ค่อยๆซีดจางลงแต่ไม่ใช่เพราะว่ากลัว แต่เป็นเพราะว่ามันมาจากความเกลียด จากจิตวิญญาณหลีฮวนเกลียดนางก็ สมควรแล้วหลีฮวนและเจ้าของร้าน บ้านยาวิเศษไม่ได้มีความผิดอะไร เพียงแต่เป็นเพราะว่ามีของที่ล้ำค่าก็ เท่านั้นเลยถูกพวกนางกดดันจนถึงขั้น นี้ดังนั้นหลีฮวนเกลียดนางเป็นความ จริงที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้
หลินซีนเยียนกลืนน้ำลายตัวเอง ดึงความกล้าหาญทั้งหมดออกมาแล้ว ถึงจะพูดขึ้น”ข้าชื่อหลินซีนเยียน…ถ้า หากอนาคตเจ้าอยากจะมาล้างแค้นกับ ข้าก็มาเถอะที่เจ้าเกลียดข้าก็สมควร แล้ว”
แต่ว่านางคิดไม่ถึงเลยว่าตอนที่ นางพูดประโยคนี้ออกไปหลีฮวนที่ กำลังโกรธเกลียดสีหน้าก็เปลี่ยนเป็น ประหลาดใจอย่างมาก
หลีฮวนพึมพำชื่อ’หลินซีน เยียนเบาๆพูดไปเรื่อยๆจนสุดท้ายก็ยิ่ง บ้าคลั่งเข้าไปใหญ่นางหัวเราะโง่ๆ ออกมาพยายามยกมือขึ้นแล้วชี้ใส่ หลินซีนเยียนเงยหน้ายิ้มแล้วพูด ว่า”เป็นไปไม่ได้ทำไมถึงเป็นเจ้าทำไม ถึงเป็นเจ้าใครก็มาแย่งยานี้ได้แค่เจ้า แค่เจ้าไม่ได้เจ้าไม่ได้! ”
คำพูดสะเปะสะปะของหลีฮวน สุดท้ายราวกับกลายเป็นความปวดร้าว ใจที่ยุ่งเหยิงทำให้คนฟังไม่รู้ว่าตกลง แล้วนางพูดถึงอะไรกันแน่แต่ว่านาง ยังคงบ่นต่อบ่นไปเรื่อยๆแล้วก็กระอัก เลือดออกมาอย่างกะทันหันตาเบิก โพลงแล้วก็ล้มลงไปทั้งอย่างนี้
“ฮวน! “เจ้าของร้านบ้านยาวิเศษ ตะโกนเสียงดังรุนแรงจากนั้นแบมือ ออกอย่างสั่นเทานานสักพักหนึ่งถึงจะ เอานิ้ววางลงตรงจมูกของหลีฮวนจาก นั้นภายในบ้านก็เหลือเพียงแค่เสียง กรีดร้องที่เศร้าเสียใจอย่างรุนแรงของ เขา
หลีฮวนแม้ว่าจะโดนแทงแค่สอง รอบแต่ว่าคมดาบสองรอบนั้นไม่ได้ ทำร้ายอะไรพูดตามหลักก็คือไม่มีทาง ที่จะตายอย่างกะทันหันไปทั้งแบบนี้ ได้ดังนั้นหลินซีนเยียนเลยยังไม่มีปฏิ กิริยาใดๆสักพักหนึ่งขอบตาของนางก็ ค่อยๆแดงขึ้นมาเล็กน้อย หันหน้าไป ถามอินฉี”นี่นี่เป็นไปไม่ได้นางตายได้ อย่างไร…”
หลีฮวนตายแล้วถ้างั้นชีวิตนี้หลิน ซีนเยียนก็ไม่มีโอกาสไถ่โทษแล้วน่ะ สิ!นางหลินซีนเยียนตลอดชีวิตนี้คงจะ ฝันร้ายถึงหลีฮวนไปตลอดเป็นแน่นาง จะตายไม่ได้ ตายไม่ได้!
นางน่าจะได้รับความสะเทือนใจ ดังนั้นจึงกระอักเลือดออกมาหัวใจก็ เลยหยุดทํางาน”อินฉีขมวดคิ้วพูดสิ่งที่ ตนคาดคะเนออกมา
