ตอนที่414การประนีประนอมของผู้มี วุฒิภาวะ
ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อใดที่สายลมพัดโชย มาต้นไม้เหี่ยวแห้งในบ้านใบไม้ที่ เหลือไม่กี่ใบก็ปลิวร่วงหล่นตาม สายลม
หลินซีนเยียนค่อยๆย่อตัวนั่งลง ยื่นมือเอื้อมไปอยากที่จะลูบใบหน้า ของหลีฮวนแต่ว่ามือของนางยังไม่ทัน ได้สัมผัสไปที่ผิวหนังอันเย็นยะเยือก นั้นก็โดนเจ้าของร้านบ้านยาวิเศษผลัก ออกไป
““ไสหัวไปซะ ! “เจ้าของร้านบ้าน ยาวิเศษมองจ้องนางด้วยความ โมโห“พวกแกพวกหัวขโมย ! หัว
ขโมย ! เพียงเพราะยาสมุนไพรเพียง ต้นเดียวพวกแกถึงกับต้องทำร้าย ลูกสาวของข้าจนตายพวกแก….ไอ่ พวกหัวขโมย……..
เจ้าของร้านบ้านยาวิเศษแผด เสียงสุดท้ายก็เหลือเพียงเสียงสะอึก สะอื้น
ในเสี้ยววินาทีนั้นอยู่ๆหลินซีน เยียนก็รู้สึกเจ็บที่หัวใจน้ำตาไหลออก มาโดยไม่รู้ตัวนางไม่ใช่หรือที่เป็นหัว ขโมยหลีฮวนกับเจ้าของร้านบ้านยา วิเศษไม่ได้ทำผิดอะไรเลยแต่กลับ ต้องมาสังเวยชีวิต
นางเคยเกลียดสังคมที่คน แข็งแกร่งมักจะชนะคนที่อ่อนแอเสมอ แต่คิดไม่ถึงเลยว่าวันหนึ่งนางจะถูก บีบให้กลายเป็นคนแบบที่นางเกลียด ที่สุด
นางเองก็ร้องไห้เผชิญหน้ากับ การต่อว่าของเจ้าของร้านบ้านยาวิเศษ นางได้แต่ก้มหน้าไม่มีเรี่ยวแรงที่จะถูก เถียง
เห็นไหล่ที่สั่นเทาของนางนัยน์ตา ของอินฉีก็ปรากฏแววตาเจ็บปวดรวด ร้าวเขายกมือขึ้นอย่างอ่อนโยนอยาก จะกอดนางไว้ในอ้อมแขนแต่ว่าตอนที่ มือของเขาสัมผัสโดนตัวของหลินซีน เยียนกลับถูกมือที่เยือกเย็นคู่นั้นทำให้ ตกใจจนต้องเก็บมือกลับไป อีกทางหนึ่งอีเชิงลืมตาขึ้นมา อย่างไม่รู้เรื่องรู้ราวก็เห็นภาพแบบนี้ เขาก็เผลอร้องไห้ตามไปด้วยอดไม่ ได้ที่จะใช้เสียงที่แหบพร่าเรียกขึ้น:”พี่ สาว……พี่สาว….”
หลินซีนเยียนได้ยินเสียงของเขา รีบลุกขึ้นวิ่งไปอยู่ข้างๆอี้เชิงทันที
“พี่สาว….”อี้เชิงพยามใช้แรงพูด พูดแต่ละคำออกมาอย่างยาก ลำบาก”พี่สาวให้ข้าตายเถอะหากข้า ตายแล้วข้าก็ไม่อยากให้พี่สาวรู้สึกผิด ไปตลอดชีวิตด้วย….”
หลินซีนเยียนอยากจะพูดสอง สามประโยคเพื่อปลอบใจเขาแต่ว่าพอ ปากขยับกลับพูดอะไรไม่ออกใน สถานการณ์แบบนี้นางไม่รู้จริงๆว่าน อกจากร้องไห้กับสวดมนต์ขอให้มี ปาฏิหาริย์เกิดขึ้นยังจะทำอะไรได้อีก
ในขณะที่ทุกคนคิดว่าเรื่องราว ใกล้จะถึงตอนจบแล้วอินฉีก็กำมีดสั้น แน่นอีกครั้งเขาใช้มีดสั้นแทงเข้าที่คอ ของเจ้าของร้านบ้านยาวิเศษ:”ลูกสาว ของเจ้าตายไปแล้วคนตายไม่สามารถ ฟื้นขึ้นมาได้อีกหากว่าเจ้ามอบยานั่น ออกมาข้าจะไว้ชีวิตเจ้าให้อนาคตเจ้ามี โอกาสได้กลับมาแก้แค้นหากว่าเจ้า ตายไปพร้อมกับลูกสาวเจ้าเช่นนั้น แค้นครั้งนี้ก็จะไม่มีคนมาชำระแทน พวกเจ้าแล้วอีกอย่างข้ารับประกันได้ เลยหากว่าเด็กคนนั้นตายไปเพราะไม่ ได้ยารักษาชีวิตของทุกคนในบ้านยา วิเศษข้าอินฉีขอเอาไปละกัน”
ตอนที่เขาพูดคำว่า’อินฉี’ออกมา พวกคนชุดดำที่ปิดหน้าพวกนั้นและ เจ้าของร้านบ้านยาวิเศษต่างตกตะลึง ออกมาพร้อมกันราวกับใครก็คิดไม่ ถึงว่าคนที่ถือมีดสั้นที่ทำเรื่องตัดญาติ ขาดมิตรคนนี้จะเป็นมหาเสนาบดีที่ เยาว์วัยที่สุดในตำนานประวัติศาสตร์ ของประเทศหนานเยว่อินฉี!
ชายชุดดำที่ปิดหน้าไม่ใช่คน ธรรมดาทั่วไปเจ้าของร้านบ้านยาวิเศษ ก็มักจะออกไปท่องเที่ยวด้านนอกดัง นั้นคนดังที่มีชื่อเสียงในประเทศใหญ่ๆ ไม่กี่คนพวกเขาต่างก็เคยได้ยินเขา ลือกัน ถ้าหากว่าผู้ที่อยู่ตรงหน้าเป็นอินฉี จริงเช่นนั้นคำพูดของเขาก็ไม่มีใครคิด จะสงสัยถึงความเป็นไปได้
คนสูงส่งจากราชวังต่างก็เหยียบ เลือดปีนป่ายขึ้นไปเจ้าคงจะไม่คิดว่า ข้าจะเป็นแบบนางแม่นางที่มีคุณธรรม หรอกใช่หรือไม่?”อินฉียิ้มอย่างเยือก เย็นถือมีดสั้นจ่อใกล้เข้าไปอีกมีดสั้น บาดผิวหนังบนคอของเจ้าของร้าน บ้านยาวิเศษทันทีแค่ออกแรงอีกนิด
หน่อยก็ปาดคอฆ่าเขาได้แล้ว
บรรยากาศราวกับหยุดนิ่งผ่านไป สักพักต่างก็ไม่มีใครอ้าปากพูดออกมา
แววตาของเจ้าของร้านบ้านยา วิเศษดูดิ้นรนมากเขาอยากที่จะไม่ สนใจทุกสิ่งทุกอย่างแล้วลงนรกไป พร้อมกับลูกสาวแต่ว่าเขาก็เป็นคนที่ อายุจะหลักร้อยแล้วประสบการณ์ชีวิต เทียบไม่ได้เลยกับหลีฮวนเด็กสาวคน นั้นความหมายของประสบการณ์ชีวิต อีกอย่างก็คือความจริงเขายอมรับ ความจริงได้ตอนนี้แม้ว่าเขาจะตายไป ก็มีแต่จะดึงคนอีกร้อยกว่าคนในบ้าน ยาวิเศษตายตามเด็กคนนั้นไปด้วย ชีวิตของคนตั้งมากมายขนาดนั้นเขา จะตัดสินใจแทนพวกเขาอย่างเห็นแก่ ตัวได้อย่างไร?
ได้!ข้าให้พวกเจ้า!”เจ้าของร้าน บ้านยาวิเศษในที่สุดก็ตัดสินใจออกมา
นี่ก็คือบนสนทนาระหว่างผู้มีวุฒิ ภาวะรู้ว่าตนเองควรที่จะมองตามหลัก ความเป็นจริงแล้วตัดสินใจอย่างไรแต่ น่าเสียดายตั้งแต่ยังเด็กจนกลายเป็น ผู้ใหญ่ต้องผ่านสิ่งที่ยากลำบาก มากมายคนบางคนยังไม่ทันที่จะได้ลิ้ม ลองก็ไม่มีโอกาสได้เติบโตไปซะก่อน
อินฉีเก็บมีดสั้นกลับมาเจ้าของ ร้านบ้านยาวิเศษก็บอกที่ซ่อนของยา เนื่องจากวันก่อนเขากลัวว่าหลีฮวนจะ ต้องรีบใช้ดังนั้นสถานที่นั้นเลยไม่ห่าง จากเมืองหลวงแคว้นหมันเท่าไหร่นั่ง ม้าเร็วไปประมาณ1ชั่วโมงก็ถึงแล้ว
ชายที่ปิดหน้าคนนั้นรีบส่งลูกน้อง ให้ไปเอายาตามสถานที่ที่เจ้าของร้าน บ้านยาวิเศษบอกทันทีแล้วก็ให้ทหาร รักษาการณ์ของหมู่บ้านนี้นำตัว
เจ้าของร้านบ้านยาวิเศษและหลีฮวน ออกไป
รอจนทหารคนนั้นนำคนออกไป แล้วชายชุดดำถึงจะเดินมาหยุดตรง หน้าของอินฉีโค้งคำนับทำความ เคารพแก่อินฉี:”คิดไม่ถึงเลยจริงๆว่า จะได้พบกับท่านมหาเสนาบดีอินแห่ง ประเทศหนานเยวที่นี่เลื่อมใสชื่อเสียง ท่านมานานแล้วเป็นเกียรติยิ่งนัก”
อินฉีก็โค้งคำนับตอบรับ”ใต้เท้ารู้ ว่าข้าคือใครแต่ข้ายังไม่รู้เลยว่าใต้เท้า คือผู้ใด”
“ฮ่าๆ”ชายที่ปิดหน้าเงยหน้า หัวเราะขึ้นดึงผ้าสีดำที่ปิดบังใบหน้า ตนเองลง’กระหม่อมโจ่วเฉิงแห่ง แคว้นหมัน” แม่ทัพใหญ่ที่มีชื่อเสียงที่สุด ” แห่งแคว้นหมันแม่ทัพใหญ่โจ่วเฉินที่ เคยช่วยฮ่องเต้ราชกาลก่อนขยาย อาณาเขต?”อินฉีเองก็ตกใจเหมือนกัน แต่ว่าเพียงไม่นานเขาก็กลับคืนสู่ สีหน้าปกติ”ข้าเองก็คิดไม่ถึงเหมือน กันว่าจะโชคดีได้มาพบกับแม่ทัพโจ่ว เฉินแม่ทัพโจ่วเฉินช่างมีสง่าราศีสม เป็นแม่ทัพของฮ่องเต้ตามตำนาน จริงๆ”
“มหาเสนาบดีอินชมเกินไปแล้ว จริงสิเจ้าของร้านบ้านยาวิเศษคนนั้น จะจัดการอย่างไรถ้าตามความหมาย ของท่านมหาเสนาบดีก็….”สำหรับคน ที่ทำงานในวังมาเป็นเวลานานหลายปี ต่างก็รู้หลักการถอนรากถอนโคนดี โดยเฉพาะทำเรื่องโหดร้ายเช่นนี้ยิ่งจะ เหลือคนข้างหลังทิ้งไว้ไม่ได้โจ่วเฉิน แม้ว่าในใจจะคิดเล็กคิดน้อยแต่ว่าก็ยัง คงถามความเห็นอินฉีอย่างเจ้าเล่ห์
อินฉีเลยขมวดคิ้วออกมาอดไม่ ได้ที่จะหันไปมองทางหลินซีนเยียน แม้ว่าจะรู้ตำแหน่งของยาแล้วแต่ว่า อารมณ์ของหลินซีนเยียนยังคงเศร้า เสียใจจนดูน่ากลัวนางโอบกอดอี้เซิง อยู่อย่างนั้นไม่ขยับ
เช่นนั้น…ก็ทำตามที่พูดไว้แต่แรก ละกันปล่อยไปเถอะ”อินฉีถอนหายใจ ยาวออกมา
คำพูดของเขาทำให้โจ่วเฉินถึง กับสะดุ้งตกใจแรงโจ่วเฉินมองตาม สายตาของไปแวบหนึ่งส่ายหน้าออก มาแล้วพูดว่า:”มหาเสนาบดีอินนี่มัน ไม่ใช่เวลามาเมตตามีคุณธรรมนะพวก ผู้หญิงน่ะไม่รู้อะไรคนที่ทำการใหญ่ เช่นพวกเราจะทำผิดพลาดไม่ได้! หากว่าท่านลงมือเองไม่ลงเช่นนั้นก็ ให้ข้าทำแทนเถอะ”
อินฉีไม่ได้พูดอะไรกำลังจะพยัก หน้าแต่กลับเห็นหลินซีนเยียนที่อยู่ฝั่ง นั้นโผงผางขึ้นมาอย่างกะทันหัน
ไม่ได้!”หลินซีนเยียนหันหน้ากลับ มาไม่ได้มองไปทางโจ่วเฉิงแต่มองไป ทางอินฉีพูดอย่างชัดถ้อยชัด คำ:”หากว่าเจ้าทำร้ายเขาชาตินี้ข้าจะ ไม่ปล่อยเจ้าไปแน่!’นางได้ทำร้าย ลูกสาวของเขาจนถึงตายไปแล้วตอน นี้ยังจะไปทําร้ายถึงชีวิตเขาอีกนางทํา เรื่อง นนําแบบนั้นไม่ได้จริงๆ
