ตอนที่412จิตใจที่ดีงาม
หลินซีนเยียนโอบกอดอี้เซิง อย่างอ่อนโยนพักหนึ่งแล้วถึงจะยืน ขึ้นมาหยุดอยู่ต่อหน้าหลีฮวนกับ เจ้าของร้านบ้านยาวิเศษนางพูดกับ เจ้าของร้านบ้านยาวิเศษว่า:”เจ้าก็เห็น แล้วว่าลูกสาวของเจ้าสบายดีก็ทำ อย่างที่เจ้าพูดก่อนหน้าขอแค่ไม่ใช่ใช้ เพื่อช่วยชีวิตลูกสาวของเจ้า เจ้าก็จะ มอบยาให้ถูกหรือไม่?”
เจ้าของร้านบ้านยาวิเศษใช้ สายตาที่มึนมัวของตนมองหลีฮวน แล้วก็มองไปทางชายที่ปิดหน้าอีกครั้ง พูดอย่างไร้เรี่ยวแรงว่า: “ข้าจะให้ยา ก็ได้ขอแค่พวกเจ้าอย่าได้ทำร้ายพวก เราพ่อลูกอีก…”
“ไม่ได้!”หลีฮวนพูดขึ้นโดย สัญชาตญาณส่ายหน้าอย่างตื่น ตระหนก”ไม่ได้ยาอันนั้นจะให้เขาไม่ ได้ให้ไม่ได้เด็ดขาด!
เจ้าของร้านบ้านยาวิเศษมองหลี ฮวนอย่างสงสัยมองเห็นความกลัว และความกังวลจากแววตาของนางใน ฐานะพ่อของนางก็เข้าใจเรื่องราว หลายอย่างขึ้นมาทันที:”ไม่ใช่เจ้างั้นก็ คงจะเป็นคนคนนั้นที่ต้องการใช้ยานี้ ใช่หรือไม่?”
แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดชื่อของคน คนนั้นออกมาแต่หลีฮวนก็รู้ว่าที่เขาพูด หมายถึงใครนางน้ำตาซึมพยักหน้า เบาๆ”พ่อท่านก็รู้สำหรับข้าชีวิตของ เขาสำคัญมากกว่าชีวิตของข้าเพราะ ฉะนั้นหากว่าจะต้องตายก็ให้ข้าตาย เถอะเขา…ต้องมีชีวิตอยู่ต่อ”
“เจ้า..”เจ้าของร้านบ้านยาวิเศษ โกรธในคำพูดของนางมากบนโลกนี้ จะมีพ่อคนไหนทนรับได้ที่ลูกสาวของ ตนเพื่อผู้ชายแค่คนเดียวถึงกับยอมทิ้ง ชีวิตตัวเอง?เพราะว่าความรีบร้อนใจ เจ้าของร้านบ้านยาวิเศษก็เลยไอออก มาเป็นเลือด:”เจ้าลูกอกตัญญลูก อกตัญญู!เจ้าอยากจะให้ข้าโมโหตาย ไง?ไอ้ผู้ชายคนนั้นมันมีดีอะไรให้เจ้า แม้แต่วางสีหน้าดีๆใส่เจ้าก็ไม่เคยเจ้าก็ ยังจะพยายามเอาใจใส่เขาเพราะอะไร กัน?” ไม่มีคำว่าเพราะอะไรข้ารักเขาข้า อยากให้เขามีชีวิตอยู่ต่อ!”หลีฮวน สะอื้นเสียงยาวแต่ว่าแววตาแน่วแน่
พ่อและลูกสาวที่ยังคงถกเถียง กันทำให้คนที่อยู่รอบๆถึงกับคิ้วขมวด
โดยเฉพาะหลินซีนเยียนกวาด สายตามองอี้เซิงที่ใกล้จะไม่ไหวแล้ว ยิ่งอารมณ์เสียขึ้นมานางจับไหลของ หลีฮวนและดันนางไปด้านหลังตอนที่ หลีฮวนเงยหน้าขึ้นมามองฝ่ามือหนักๆ ของนางก็ตบเข้าให้หนึ่งฉาด
เจ้าจะไม่ต้องการชีวิตของตัวเอง ” ก็ได้แต่ว่าชีวิตของพ่อเจ้าล่ะ?”หลิน ซีนเยียนปฏิบัติต่อหลีฮวนอย่างไม่ ละอายคำพูดที่พูดออกมาก็ไม่สนใจ คนฟังแม้แต่น้อย:”เจ้าดูสภาพพ่อของ เจ้าตอนนี้สิเพื่อปกป้องเจ้าเขาถูกแทง ตั้งหลายรอบแต่ไม่บ่นสักคำเลือดไหล ออกเยอะขนาดนี้ก็ไม่ร้องโอดอวยสัก นิดก็แค่เพื่อให้เจ้ามีชีวิตอยู่ต่อเขาให้ กำเนิดเจ้าเลี้ยงเจ้ามาตั้งหลายปีพอโต มาเจ้ากลับเพียงเพราะผู้ชายคนเดียวก็ ไม่สนใจชีวิตของเขา!ลูกสาวแบบเจ้า หากว่าเป็นข้า ข้าจะฆ่าเจ้าให้ตาย หากว่าเจ้ายังหน้าไม่อายขวางเขาอีก! เจ้ามันก็คือคนที่จิตใจต่ำตม!”
พ่อแม่ของหลินซีนเยียนเสียไป ไวแต่ว่าที่มีอยู่ในความทรงจำกลับ อบอุ่นมากมายนักแต่หลีฮวนมีพ่อที่รัก นางสุดหัวใจแต่กลับตอบแทนพ่อของ ตนอย่างไร้หัวใจแบบนี้มันทำให้นาง ทนไม่ไหวจริงๆ
อาจเป็นเพราะคำพูดของหลินซีน เยียนทิ่มแทงใจเกินไปขณะนั้นหลีฮวน ราวกับถูกเตือนให้ได้สติร้องห่ม ร้องไห้อย่างไม่ลืมหูลืมตาออกมาพัก ใหญ่
ส่วนเจ้าของร้านบ้านยาวิเศษพอ เห็นลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของตน เป็นแบบนั้นสีหน้าก็ค่อนข้างลำบากใจ เขาส่ายหน้าไปมาชายวัยกลางคนคน หนึ่งท้ายที่สุดก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่ อยู่”ช่างเถอะช่างเถอะถือว่าชาติที่แล้ว ข้าติดหนี้เจ้าไว้ก็แล้วกัน…”
ชาติที่แล้ว…ชาตินี้ชีวิตจะไม่มีอยู่ แล้วยังจะมาสนใจอะไรเรื่องของชาติ ที่แล้ว?
หลินซีนเยียนแอบตั้งความหวัง อยู่เล็กน้อยเห็นว่าพ่อลูกคู่นี้ดัดสินใจที่ จะตายในใจก็ยิ่งรีบร้อนขึ้นไปอีก
อินฉีที่อยู่ข้างๆชายที่ปิดหน้าชาย ที่มีหนวดเคราหลายคนเห็นเรื่องมาถึง ขั้นนี้แล้วต่างก็มองหน้ากันบางคนก็ ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีโดยเฉพาะชายที่มี หนวดคนนั้นกระวนกระวายจนอดเดิน วนไปมาต่อหน้าอี้เซิงไม่ได้
อี้เซิงก็ไอออกมาเบาๆอีกครั้งถึง แม้ว่าเขาจะพยายามให้ตัวเองดูไม่ ย่ำแย่จนเกินไปแต่ว่ายังไงก็อดที่จะไอ ออกมาแล้วก็อ่อนแอไม่ได้
หลินซีนเยียนเห็นแววตาที่เจ็บ ปวดจากอาการป่วยน้ำตาก็ไหลริน ออกมานางกัดปากแน่นเช็ดน้ำตาออก ทันใดนั้นนางก็ตัดสินใจได้เดินตรงไป หยุดอยู่หน้าชายที่ปิดหน้าคนนั้นแล้ว แบมือออกพูดกับเขาว่า:”ในเมื่อตอนนี้ พวกเราก็ยืนอยู่ข้างเดียวกันแล้วเช่น นั้นข้าขอยืมมีดสั้นของท่านหน่อยได้ หรือไม่?”
ชายที่ปิดบังใบหน้ามองนางด้วย สายตาประหลาดใจครู่หนึ่งราวกับคิด ไม่ถึงว่าผู้หญิงคนหนึ่งเมื่ออยู่ใน สถานการณ์แบบนี้จะยังคิดทำอะไรสัก อย่างไม่ใช่รู้จักเพียงแค่ร้องไห้เท่านั้น เขาพยักหน้าแล้วยื่นมีดสั้นให้นาง”ใน เมื่อเด็กนั่นนับเจ้าเป็นพี่สาวงั้นข้าก็จะ ให้มีดสั้นเจ้าชั่วคราวแต่ว่าข้าขอเตือน เจ้าฆ่าพวกเขาไปไม่แน่ว่ายานั้นอาจจะ เอามาไม่ได้แล้วจริงๆก็ได้”
หลินซีนเยียนพยักหน้าถือมีดสั้น แล้วเดินตรงไปทางเจ้าของร้านบ้านยา วิเศษแต่ว่านางกลับไม่ได้ลงมือกับ เจ้าของร้านบ้านยาวิเศษแต่ยกมีดสั้น ขึ้นแล้วปักลงบนกระดูกไหล่ของหลี ฮวน
แววตาที่โง่เง่าของหลีฮวนได้ หายไปในพริบตานางเจ็บปวดจนร้อง ออกมาเลือดกระเด็นจนมาโดนหน้า ของนางทำให้น่าหวาดกลัวเข้าไปอีก
หลินซีนเยียนพูดกับเจ้าของร้าน บ้านยาวิเศษว่า:”เจ้าจะไม่สนใจชีวิต ของตนเองเพื่อลูกสาวของเจ้าก็ได้แต่ ว่าข้าจะฆ่านางต่อหน้าเจ้า…
ในตอนที่หลินซีนเยียนพูด ประโยคนี้ออกมาความขัดแย้งในใจ และความรู้สึกสำนึกผิดทำให้นางถอน หายใจออกมานางไม่ใช่ว่าไม่เคยฆ่า คนมาก่อนแต่ว่าก็ไม่เคยฆ่าคนบริสุทธิ์ เจ้าของร้านบ้านยาวิเศษไม่ได้มีความ แค้นใดๆกับนางไม่ได้มีความขัดแย้ง อะไรกันเลยสักนิดเพียงแค่เพราะว่าใน มือของเขามีของที่นางต้องการก็ เท่านั้นนางดันลงมือกับลูกสาวของ เขานี่ทำให้นางรู้สึกว่าใจของนาง เปลี่ยนไปจิตใจเยือกเย็นแล้วก็โหด เหี้ยมไปเรียบร้อย
นางไม่เพียงอยากถามใช่หรือไม่ ที่เป็นเพราะการขัดแย้งทางผล ประโยชน์ระหว่างมนุษย์เพื่อผล ประโยชน์ทำให้ค่อยๆลืมเลือนจิตใจ ของตนเองไปแม้ว่าปกติจะชื่นชมใน ความดีงามของตนเองแต่ว่าพอพูดถึง ผลประโยชน์มาก่อนก็จะ ประนีประนอมต่อสังคมนี้ใช่หรือไม่?
ก่อนที่นางจะมาที่นี่ก็ยังคิดอยู่ว่า ถ้าหากว่าจำเป็นต้องทำอย่างนี้จริงๆก็ จะใช้ปืนโดยตรงไม่ได้แต่ว่าความเร็ว ในการตบหน้าครั้งนี้ก็ทำให้ในใจนาง รู้สึกเจ็บปวดไปด้วย
แต่ว่าอี้เชิงเหลือเวลาชีวิตอีกไม่ มากหากว่าเพราะจิตใจที่ดีงามของตน แล้วจะปล่อยให้เขาตายไปอย่างนี้ หรอ? นางทำไม่ได้ดังนั้นแม้ว่านางจะ ต้องกลายเป็นคนเลวก็ตามนางก็ต้อง เอาชีวิตของอี้เซิงกลับมาให้ได้คน เลว…..ก็คนเลวเถอะ…..ถ้าหากว่า อนาคตนางตายไปก็ให้นางตกนรกขุม ที่18ละกันจะตกนรกหรือว่าไม่ได้กลับ มาเกิดใหม่อีกเลยนางก็ยอม
ตอนที่นางกระทำแบบนี้ลงไปใน สายตาของอินฉีก็ปรากฏแววตาเหลือ เชื่อออกมาบางทีเขาคงคิดไม่ถึงว่า ชีวิตนี้จะมีวันที่หลินซีนเยียนทำร้ายผู้ บริสุทธิ์ตอนที่นางเผชิญหน้ากับศัตรู ของตนนางก็ยังคงสามารถรักษาจิตที่ ดีงามไว้ได้แต่กับคนแปลกหน้าคนนี้ นางกลับเลือกที่จะลงมือ……จิตใจ ของนางตอนนี้คงจะต่อสู้ดิ้นรนอยู่แน่ อินอีคิดแบบนี้สีหน้าก็ฉายแววเจ็บปวด หัวใจออกมา
